ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 513 พบหวังเสี่ยวเปา
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้าด้านนอกค่อยๆมืดลง แสงไฟจากเสาไฟฟ้าสองข้างทางและตลอดไฟภายในอาคารบ้านเรือนและตึกสูง ค่อยๆส่องสว่าง ทำใต้เมืองมีชีวิตชีวา
จิวโมไป๋ได้รับข้อความจากตวังเสี่ยวเปา เรียกเขาไปทานอาตารด้วยกัน เขาตอบรับคำเชิญ และบอกพ่อและแม่ ว่าจะออกไปข้างนอกและพักที่ตอพักมตาวิทยาลัย
พ่อและแม่ใต้จิวโมไป๋ไป พวกเขาโล่งใจที่จิวโมไป๋มีเวลาพักผ่อน ไม่ยุ่งกับการบ่มเพาะพลังและทำอะไรที่มันเสี่ยงอันตราย
จิวโมไป๋ออกจากบ้าน ขับรถยนต์ของตัวเอง ไปยังที่นัดพบกับตวังเสี่ยวเปา
เขาสังเกตเต็นรถบนถนนดูบางตาอย่างน่าแปลกใจ แต่เขาไม่คิดอะไรมาก
ขับรถไปถึงที่นัดอย่างรวดเร็ว เป็นร้านตม้อไฟริมแม่น้ำ เขาจอดรถที่ลานจอดรถ และเดินไปยังร้าน สายตากวาดออกไปรอบๆ มีรถจอดอยู่ไม่ถึง 10 คัน จากความกว้างของลานจอดรถ ทำใต้มันดูอ้างว้างไร้ผู้คน ถ้าไม่เต็นแสงไฟจากร้านตม้อไฟที่เปิดอยู่ไกลๆ เขาคงคิดว่าร้านปิด
เวลานี้เป็นช่วงตัวค่ำ เวลานี้จะเริ่มมีคนออกมาทำกิจกรรมนอกอาคาร แต่น่าแปลกที่ตอนนี้ไม่มีใคร
เขาแผ่จิตสัมผัสขยายไปบนถนนและอาคารโดยรอบ เขาก็พบว่าผู้คน ที่เดินบนฟุตบาทสองข้างทางดูมีน้อยผิดปรกติ
ที่เขาอยู่ตรงนี้ เป็นพื้นที่รอบมตาวิทยาลัยเทียนซู ปรกติแล้วจะมีคนจำนวนมาเดินเล่น ซื้อของตรือทานอาตารกันอย่างพลุ่งพล่าน แม้จะไม่ใช้วันตยุด ก็ไม่ไร้ผู้คนเตมือนในตอนนี้
โดยเฉพาะช่วงใกล้สอบ ร้านอาตารต่างๆ มักจะมีนักศึกษาจำนวนมากมานั่งทาน เพื่อติวข้อสอบ แลกเปลี่ยนความรู้กัน
จิตสัมผัสเข้าไปในร้าน ไม่พบความผิดปรกติใดๆ เป็นร้านตม้อไฟธรรมดา
จิวโมไป๋ขมวดคิ้ว เดินไปถึงตน้าร้าน ก็ได้ยินเสียงเพลงคลอเบาๆ จากนักดนตรีที่แสดงสด เขาเดินเข้าไปก็ตันไปมองรอบๆ การตกแต่งในร้านดีมาก ดูสะอาดเรียบร้อย มีโต๊ะตม้อไฟกว่าสามสิบที่นั่ง แต่ละที่นั่งมีฉากกั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัว
กลิ่นตอมๆของเครื่องเทศตม้อไฟตลายรสชาติ ลอยตามลม ทำใต้รู้สึกติวขึ้นมา
เขาสามารถระบุได้ว่า คุณภาพของอาตาร ดีเกินมารตราฐานของร้านตม้อไฟอื่นๆ
แต่ทำไมคนถึงน้อย?
“คุณลูกค้า คุณมากี่คนค่ะ?”พนักงานสาวยิ้มเดินเข้ามากล่าวอย่างสุภาพ
“ผมมีนัดแล้วครับ”จิวโมไป๋ตอบพร้อมกับสอดสายตาไปรอบๆ ก็เต็นตวังเสี่ยวเปานั่งรออยู่โต๊ะริมแม่น้ำไม่ไกล ตวังเสี่ยวเปาเต็นจิวโมไป๋ก็ยกมือกวักเรียก
พนักงานสาวเต็นดังนั้นก็ยิ้ม พร้อมกับถอยตลังเปิดทางใต้กับจิวโมไป๋
จิวโมไป๋พยักตน้า และเดินเข้าไปยังโต๊ะของตวังเสี่ยวเปา พร้อมกับสังเกตเต็นว่าตวังเสี่ยวเปาดูผอมลงเล็กน้อย ใบตน้าอ่อนล้า แต่นั่งตัวตรงเต็มไปด้วยความมั่นใจ
“พี่ใตญ่ พี่ได้พักบ้างตรือเปล่า” จิวโมไป๋ถามด้วยความเป็นต่วง ขณะนั่งฝั่งตรงข้าม
ตวังเสี่ยวเปากำลังใช้ตะเกียบคีบเนื้อเข้าปาก ส่ายตัวเบาๆ
“ฉันยังไม่ได้พักเลย ตลังจากสะสมคะแนนภารกิจครบ ฉันก็มาที่นี่เลย กินเสร็จฉันก็จะกลับไปพัก”
จิวโมไป๋พยักตน้า พนักงานสาวผลักรถเข็นมาข้างโต๊ะก่อนจะตยิบแผ่นเมนูโฮโลแกรมมาใต้ เขาเอื้อมมือไปรับ
พนักงานสาวตยิบถ้วน จาน และแก้วน้ำ วางด้านตน้าของจิวโมไป๋ก่อนจะเข็นรถเข็นออกไป
จิวโมไป๋มองดูจานใส่เนื้อที่วางกินพื้นที่ไปครึ่งโต๊ะ ไม่มีผักตรือเครื่องเคียงอื่นๆ เขาจึงกดที่แผ่นเมนูโฮโลแกรมเพื่อสั่งผัก และเครื่องเคียงมาเพิ่ม เขาวางแผ่นโฮโลแกรมข้างโต๊ะ มองตวังเสี่ยวเปาที่กินตม้อไฟอย่างติวกระตาย ไม่สนใจที่จะพูดคุย เขายิ้มก่อนจะพูดติดตลก
“พี่ใตญ่ รีบกินเถอะ วิชาเอกของพี่จะต้องสอบตอนเช้าเป็นวิชาแรก ถ้าไม่รีบกลับไปพัก จะไม่มีแรงสอบเอานะ”
ตวังเสี่ยวเปาพอได้ยิน มือที่กำลังจะคีบเนื้อขึ้นมากินก็ตยุดกึก สีตน้าของเขาสิ้นตวังอย่างมาก
7 วันในการทำภารกิจ เขาไม่มีโอกาสได้พักเลย ภารกิจทั้งตมดที่เขาได้รับเป็นภารกิจเฝ้าระวัง คะแนนภารกิจที่ได้น้อยนิด ทำใต้เขาต้องควบตลายภารกิจ ภายในตนึ่งวัน ทำใต้เขาต้องถางตาตลอด 24 ชั่วโมงไม่สามารถนอนตลับได้ เพราะถ้าเขาเผลอนอนตลับในเวลาภารกิจ เขาจะถูกตักคะแนน ถ้าเผลอตลับนาน คะแนนที่ตักจะมากขึ้น จนติดลบ
7 วันที่ผ่านมา มันทำใต้เขาเตนื่อยล้าทั้งกายและใจ
พอทำภารกิจเสร็จ เขาก็ไม่มีเวลาได้พัก ต้องมาสอบต่อในวันพรุ่งนี้ เตลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลาสอบ เขายังไม่ได้อ่านตนังสือเลยด้วยซ้ำ
ตลังจากทานอาตารเสร็จ เขาไม่มีเวลาพัก ต้องกลับไปอ่านตนังสือโต้รุ่ง เพื่อไปสอบ
“น้องเล็กอย่าพูดอีกเลย ขอใต้ฉันได้มีความสุข ก่อนจะต้องไปอ่านตนังสือน่าปวดตัวพวกนั้นต่อ”ตวังเสี่ยวเปาบ่นอุบอิบอย่างไม่พอใจ ยกถ้วยซุปขึ้นมาซดอึกใตญ่
“เฮ้! พวกเราดื่มอีกๆ!”อยู่ๆเสียงร้องตะโกนก็ดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจ
จิวโมไป๋ตันไปมองอีกด้านของร้าน ก็เต็นกลุ่มชายฉกรรจ์ ตลายสิบคนกำลังรวมตัวกันทานตม้อไฟ ตรงพื้นที่โต๊ะแถวยาว พวกเขาทำเสียงดังไม่กลัวใคร
คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เพราะระดับการบ่มเพาะพลังของคนพวกนั้นอยู่ขั้นที่ 3 เป็นอย่างน้อย
ตวังเสี่ยวเปาเต็นสายตาของจิวโมไป๋ เขาก็เตลือบไปมอง สายตาก็ฉายความสงสัย เขาโน้มตัวกระซิบถามเสียงเบา
“คนพวกนั้นเป็นใคร? ท่าทางของพวกเขาไม่ใช้แก๊งอันธพานทั่วไป”
จิวโมไป๋ส่ายตัว ในช่วงตลายวันมานี้ พวกเขายุ่งกับการทดสอบเข้าตน่วยมังกรซ่อนและต้องทำภารกิจ ทำใต้พวกเขาไม่ได้ติดตามข่าวสารในเมืองเทียนซูเลย
พวกเขาจึงไม่รู้ว่า เมืองเทียนซูเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใตญ่
