ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 535 คาไมทาจิ!
หญิงสาวอายุประมาณ 30 ปี นั่งตำแหน่งผู้อาวุโสถัดจากประมุขตระกูลฟง ฟงอี้หยุน เธอมองเห็นเส้นทางที่จิวโมไป๋กำลังมุ่งหน้าไป เธอขมวดคิ้ว คิดอะไรบ้างอย่างได้ เธอหันไปยังฟงอี้หยุนและกระซิบเสียงเบาให้ได้ยินเพียงแค่สองคน
“พี่ใหญ่ ทางที่เขากำลังจะไปมันคือ…”
“ใช่ มันเป็นพื้นที่สมุนไพรล้ำค่าที่ 6″ฟงอี้หยุนแสดงสีหน้าจริงจังขึ้นมา
ฟงอี้หนิงเม้มปาก มองจิวโมไป๋ในโฮโลแกรมราวกับมองศัตรู เธอพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม
“เขารู้พื้นที่สมุนไพรล้ำค่าของเราได้ยังไง? พี่ใหญ่ฉันคิดว่าเขาจะต้องเป็นสายลับ จากกองกำลังอื่น ที่เข้ามาขโมยทรัพยากรการบ่มเพาะของเราแน่ๆ”
ฟงอี้หยุนนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า”เป็นไปไม่ได้ ฉันส่งคนไปสืบประวัติของจิวโมไป๋แล้ว ประวัติของเขาขาวสะอาดมาก เขาไม่มีส่วนร่วมกับกองกำลังใดๆ แม้ว่าตระกูลฝั่งแม่ของเขาจะเป็นตระกูลโบราณ แต่ก็เป็นตระกูลที่กำลังตกต่ำ ไม่มีกองกำลังของตัวเอง ไม่มีอิทธิพลในรัฐบาลระดับสูง และพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกองกำลังที่เป็นศัตรูของเรา”
“แล้วเขาตรงไปยังพื้นที่สมุนไพรล้ำค่าของเราได้ยังไง”ฟงอี้หนิงถามด้วยความสงสัย พื้นที่สมุนไพรเป็นพื้นที่ต้องห้าม มีแค่ผู้อาวุโสที่ทำหน้าที่ดูแลพื้นที่สมุนไพรล้ำค่าหรือศิษย์ของเขา เท่านั้นที่รู้
และพวกเขาก็ไม่รู้พื้นที่สมุนไพรล้ำค่าทั้งหมด พวกเขาไม่รู฿้ด้วยซ้ำว่ามีพื้นที่สมุนไพรล้ำค่ากี่แห่งที่ตระกูลครอบครอง พวกเขารู้แค่หนึ่งหรือสองแห่งเท่านั้น
สำหรับคนนอก พวกเขาไม่มีทางรู้พื้นที่สมุนไพรล้ำค่าได้เลย
“อาจเป็นเรื่องบังเอิญ หรือ…”ฟงอี้หยุนก้มลง มองไปยังฟงอี้เฟยลูกชายของตัวเอง ที่อยู่อีกด้านของสนามประลอง แต่พอเห็นว่าลูกชายของเขาแสดงสีหน้างุนงง เขาก็มั่นใจว่าลูกชายของเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน
ฟงอี้หนิงขมวดคิ้ว เธอเป็นเจ้าตำหนักโอสถและเป็นผู้ดูแลพื้นที่สมุนไพรล้ำค่าทั้งหมด พูดได้ว่าสมุนไพรล้ำค่าเหล่านั้นเป็นของเธอก็ไม่ผิดนัก เธอกังวลว่าสมุนไพรล้ำค่าที่เธอหวงแหนดูแลรักษามาหลายปีจะถูกทำลาย
“พี่ใหญ่ เราควรส่งสัญญาณไปบอกจิวโมไป๋ ให้เขากลับเส้นทางหลักก่อนดีไหม ถ้าเขาเข้าไปที่พื้นที่สมุนไพรล้ำค่า และทำให้สมุนไพรเสียหาย มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของตระกูล”
“ไม่ต้อง เขาไปยังพื้นที่สมุนไพรล้ำค่า ในเวลาทดสอบ มันถือว่าเป็นโอกาสที่เขาได้รับ แม้ว่าเขาจะเอาสมุนไพรล้ำค่าไปทั้งหมด มันก็ถือว่าเป็นของๆเขา เราไม่สามารถแย้งชิงจากเขาได้”
ฟงอี้หยุนมองจิวโมไป๋ในโฮโลแกรมแล้วยิ้มเย็นชา”แต่ถ้าเขาไม่สามารถผ่านการทดสอบได้ล่ะก็…”
ฟงอี้หนิงพยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้
ฟงอี้หยุนหันมามองน้องสาวของเขาและพูด
“อย่าคิดมากเกินไป ลืมแล้วเหรอว่า การที่คนนอกจะเข้าสู่พื้นที่สมุนไพรล้ำค่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เขาอาจจะไม่มีโอกาส แม้แต่จะผ่านรอบนอกของพื้นที่สมุนไพรล้ำค่าด้วยซ้ำ”
ดวงตาของฟงอี้หนิงพลันเป็นประกาย
จริงด้วย เธอลืมไปได้ยังไง
ป่าพายุคลั่ง
จิวโมไป๋กระโดดไปตามกิ่งไม้ ถ้ากิ่งไม้ห่างเกินไป เขาก็เตะที่ข้างต้นไม้เป็นแรงส่งไปยังต้นไม้อีกต้น
วูบบบบ วูบบบบ สายลมรุนแรงปะทะกับร่าง เสื้อผ้าโบกสะบัดอย่างรุนแรง จิวโมไป๋พุ่งตัวผ่านสายลมอันรุนแรงไป ราวกับปลาแหวกว่ายผ่านสายน้ำ ความเร็วของเขาไม่ลดลงแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทิ้งร่างเงาตามหลัง
ยิ่งเขาเข้าไปในป่าลึก ต้นไม้ก็ค่อยๆรกชันขึ้น เศษใบไม้กิ่งไม้ทับถมบนพื้นหนาแน่น
เขาเร่งความเร็วแข่งกับเวลา ที่เขาออกนอกเส้นทางหลัก ก็เพราะว่า จิตสัมผัสของเขา สัมผัสได้ถึงพลังงานธาตุลมหนาแน่นผิดปรกติจากอีกด้านหนึ่ง จากประสบการณ์เกือบร้อยปี พื้นที่ตรงนั้นจะต้องมีสมบัติล้ำค่าที่เกี่ยวข้องกับธาตุลมอย่างแน่นอน
สมบัติธาตุลม เป็นของหายาก อาจจะหายากกว่าสมบัติธาตุสายฟ้าเสียด้วยซ้ำ
เขาจึงอดไม่ได้ที่จะไปตรวจสอบด้วยตัวเอง แม้ว่าจะไม่พบอะไร แต่อย่างน้อยเขาก็จะสามารถระบุตำแหน่ง ที่สมบัติธาตุลมอาจจะอยู่ได้
เขาไม่กังวลว่าจะไม่ผ่านการทดสอบ เพราะเขามั่นใจความแข็งแกร่งของตัวเอง ว่าจะกลับไปทดสอบได้ทัน
“โฮกกกก”เสือดาวสีเหลืองตัวใหญ่ที่นั่งอยู่บนต้นไม้ร้องคำราม มันตั้งถ้าจะเข้าโจมตี แต่จิวโมไป๋เคลื่อนร่างอย่างรวดเร็ว ผ่านไปยังต้นไม้อีกต้น และทะยานร่างจากไป เสือดาวแยกเขี้ยวมองตามด้วยความงุนงง
ระหว่างทางมีสัตว์ดุร้ายมากมาย แต่พวกมันไม่สามารถทำอะไรจิวโมไป๋ได้ เขามุ่งตรงไปเรื่อยๆ ผ่านไปเกือบ 5 กิโลเมตร ในเวลาแค่ 2 นาที ความเร็วของเขาทำให้ผู้ที่มองอยู่ต่างตกตะลึง
จิวโมไป๋หรี่ตาลง กฎแห่งธาตุลมในร่างถูกกระตุ้น กฎแห่งธาตุลมบริเวณนี้ค่อยๆหนาแน่นขึ้น มันหนาแน่นกว่าด้านนอกเกือบสองเท่า ยิ่งเขาเข้าไปลึกเท่าไหร่กฎแห่งธาตุลมก็ยิ่งหนาแน่นขึ้น
เสียงสัตว์ดุร้ายโดยรอบค่อยๆเบาลงโดยที่เขาไม่รู้ตัว
พื้นที่มีพลังธรรมชาติหรือกฎแห่งธาตุหนาแน่น จะมีสัตว์ดุร้ายที่แข็งแกร่งคุ้มครอง เพื่อไม่ให้ใครเข้าไปในอาณาเขต สัตว์ดุร้ายที่อ่อนแอจริงไม่กล้าเข้าใกล้
แสดงให้เห็นว่าจิวโมไป๋ ได้เข้ามายังพื้นที่มีกฎแห่งธาตุลมหนาแน่นแล้ว
จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาลดความเร็วลง กระชับพลองสีทอง กวาดตามองไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง
เฟี้ยวววว เสียงแหวกอากาศดังขึ้นอย่างกระทันหัน
จิวโมไป๋กระโดดหมุนตัวกลางอากาศ เคียวสายลมวาบผ่านที่เขาเคยอยู่ ไปชนต้นไม้ด้านข้าง เกิดรอยบาดลึกเกือบครึ่งเมตร ต้นไม้ใหญ่สั่นไหวราวกับจะล้มลง
จิวโมไป๋เหล่ตามองขณะประคองตัวลงพื้น เขาก็พบกับสัตว์ที่มีลักษณะเหมือนตัววีเซิล กำลังลอยอยู่กลางอากาศ ขนของมันเป็นสีขาวลายเทาหินอ่อน ดวงตาสีเหลืองเข้มฉายแววฉลาด ร่างของมันยาวกว่า 80 ซ.ม. หางของมันห่อหุ้มด้วยกฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อน
คาไมทาจิ!
