ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 555 ชัยชนะอันยากลำบาก
ฮั่วอวี่หลินพุ่งตัวเข้ามาด้วยท่าร่างอันรวดเร็ว ราววิหคเหินบิน ทุกย่างก้าวทิ้งร้อยเผาไหม้สีดำบนพื้น เมื่อใกล้จะถึงร่างของจิวโมไป๋ เธอก็ควงหอกเหนือศีรษะ เปลวไฟสีแดงส้มลุกไหม้อย่างรุนแรงจนเปลี่ยนเป็นสีเหลือง อุณหภูมิทวีความร้อน เผาชั้นอากาศจนเกิดฝุ่นสีดำ ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงหอกลงและในอึดใจต่อมาเธอก็ควงหอกและฟาดทางขวาง ลำแสงสองสายสีแสงเหลืองเพลิงเชื่อมไขว้กันเป็นกากบาท ราวกับไม้กางเขนศักดิ์สิทธิ์ทะยานออกไป
กางเขนเพลิงลงทัณฑ์!
พื้นถูกทำลายทิ้งเส้นทางสีดำไว้ด้านหลัง คลื่นความร้อนทำให้อากาศบิดเบี้ยวอย่างน่าสะพรึงกลัว
ฟูชวนหยุนจากอีกด้าน ยกดาบยาวขึ้นกฎแห่งธาตุลมไหลไปรวมที่ใบดาบ จนใบดาบเปลี่ยนสี ก่อนที่เขาจะฟันออกไป คมดาบสายคมหมุนวนเป็นเกียวสายลม ก่อนจะกลายเป็นเงาเสมือนหมาป่าสายลม กระโจนออกไปอย่างดุร้าย
ดาบหมาป่าคำราม!
จิวโมไป๋หรี่ตาลงก่อนจะระเบิดพลังกดดันออกมา คลื่นพลังกวาดออกไปโดยรอบ แต่ไม่สามารถทำลายกรงหินได้ มือของเขากำพลองสีทองแน่น เขาส่งพลังกดดันไปที่แขนทั้งสองข้างและใช้พลองสีทองงัดกรงหินจนแตกออก ก่อนที่เขาจะม้วนตัวไปข้างหน้าออกจากกรงหิน
ตูม! กางเขนเพลิงและหมาป่าสายลมปะทะตรงกรงหินอย่าง เกิดพายุเพลิงทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ชนเข้ากับม่านพลังป้องกันจนมันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
คลื่นพลังทำลายล้างยังกวาดออกเป็นวงกว้าง
จิวโมไป๋กลิ้งตัวหลายรอบและยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล ในตอนนั้นเองประสาทสัมผัสของเขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาก้มหัวลงทันที
ฟุบ มีดสั้นเล่มเล็กพุ่งเฉียดผ่านหน้าของเขาไปเล็กน้อย
จิวโมไป๋หันไปมอง เป็นศิษย์ในอีกสองคนที่ซุ่มอยู่ ลอบปามีดสั้น
จิวโมไป๋พลิกตัวลุกขึ้นสายตากวาดมอง ฟูชวนหยุนและฮั่วอวี่หลินที่กำลังทะยานร่างเข้ามา ก่อนจะหันไปมองคังหรงที่เหน็ดเหนื่อย
แต่ยังไม่ทันทีเขาจะได้วางแผน ฟูชวนหยุนก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับฟันดาบลงมา
จิวโมไป๋ยกพลองสีทองควงเป็นวงกลมและเหวี่ยงชนกะบดาบของฟูชวนหยุนที่ฟันลงมา
เคร้ง! ประกายไฟสายกระจายไปโดยรอบ ฟูชวนหยุนกวัดแกว่งดาบโจมตีไม่ยั้งราวพายุคลั่ง คลื่นดาบสายลมกรีดพื้นเป็นรอยดาบนับไม่ถ้วน
จิวโมไป๋ควงพลองสีทองต้านรับ คลื่นพลังของพวกเขากระจายออกไปเป็นวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ฟูชวนหยุนจะอ่อนแรง และเริ่มถูกจิวโมไป๋เอาชนะ การโจมตีของเขาเริ่มวุ่นวาย
ฮั่วอวี่หลินก็พุ่งเข้ามาช่วยในทันที
“รับมือ!”หญิงสาวตะโกนเตือน ก่อนจะแทงหอกขวางพลองของจิวโมไป๋ ก่อนที่ทั้งสามจะต่อสู้กัน แต่จิวโมไป๋ไม่มีท่าทางที่จะพ่ายแพ้ และเขายังสะกดทั้งสองไว้อย่างอยู่หมัด
ศิษย์ในสองคนที่ซ่อนตัวอยู่ เห็นดังนั้นก็กัดฟันพุ่งเข้าช่วย
แต่น่าเสียดาย ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ทำให้ ก็ถูกจิวโมไป๋ ที่รออยู่แล้ว ฟาดกระเด็นออกไปซะก่อน
กลายเป็นว่านอกจากศิษย์หลัก 4 คน ที่อยู่ขอบสนามประลอง ไม่เข้ารวมการต่อสู้ เหลือศิษย์ในเพียง 3 คนเท่านั้น
คังหรงพื้นฟูพลังได้เล็กน้อย ก็เริ่มลงมือ วงแหวนเวทย์สีน้ำตาลเข้มปรากฏขึ้นบนพื้นก่อนจะระเบิดออก ในตอนนั้นหอกหินนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของจิวโมไป๋
หอกทำลายล้าง
ฟูชวนหยุนและฮั่วอวี่หลินต่างก็รอจังหวะนี้อยู่แล้ว พวกเขาถอยหลังหลบทันที
จิวโมไป๋ไม่ได้แสดงความตกใจ เขาใช้พลองสีทองยันพื้น ยกตัวลอย เมื่อหอกหินใกล้จะสัมผัสกับร่าง เขาก็ยกเท้าเตะไปที่ด้านข้างหอกหินและเคลื่อนตัวไปบนหอกหิน โดยที่หอกหินไม่สามารถสัมผัสตัวเขาได้เลย
ฟูชวนหยุนเห็นดังนั้นก็สูดลมหายใจลึกๆ กฎแห่งธาตุลมพลันปะทุออกจากร่างอย่างรุนแรง ก่อนจะไหลไปที่ดาบยาว ก่อนที่เขาจะฟันขวาง คมดายสายลมอันคมกริบตัดหอกหินที่ข้างทางและพุ่งเข้าหาจิวโมไป๋
จิวโมไป๋หันร่างมาและยกพลองสีทองป้องกัน
เปรี้ยง! คลื่นพลังอันทรงพลังกวาดออกไปโดยรอบ ทำให้หอกหินแตกเป็นชิ้นๆ
ในตอนนั้นเองคังหรงก็ยกมือขึ้น วงแหวนแวทย์สีน้ำตาลพุ่งออกไป เศษหอกหินรวมตัวกันเป็นหอกหินขนาดเล็กนับไม่ถ้วนชี้ไปยังจิวโมไป๋ และพุ่งออกไป
หอกทำลายล้าง!
จิวโมไป๋ยืนอย่างมันคงและควงพลองป้องกันหอกหิน
แต่ด้วยจำนวนที่มากมายและน้ำหนักของหอกหิน ทำให้สองมือของเขาเริ่มชา ความเร็วค่อยๆลดลง
จิวโมไป๋ขบฟันแน่นระเบิดพลังกดดันออกมาอย่างรุนแรง พลองสีทองฟาดออกไปราวกับพายุกวาดหอกหินทั้งหมดออกไป
คังหรงทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง เขายอมรับความพ่ายแพ้
หอกหินจึงหมดพลังก่อนจะแตกและร่วงลงพื้น
จิวโมไป๋หอบหายใจอย่างหนักสองมือสั่นระริก
แต่ดวงตาเป็นประกายเต็มไปด้วยจิตวิญญาณต่อสู้
ฟูชวนหยุนและ ฮั่วอวี่หลิน มองหน้ากัน ก่อนที่พวกเขาจะเข้าโจมตีจิวโป๋จากสองทิศทาง
“นี้เป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย ถ้านายรับได้ นายจะชนะ”ฟูชวนหยุนพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขาหอบหายใจอย่างหนัก ร่างกายอ่อนแอเพราะใช้พลังไปเป็นจำนวนมาก
ร่างของฮั่วอวี่หลินเปียกโชกราวกับพึ่งอาบน้ำ เธอยกหอกขึ้นเปลวเพลิงสีเหลืองลุกโชติช่วง
โดยไม่ต้องมีสัญญาณ พวกเขาทั้งสองโจมตีออกไปพร้อมกัน
ฮั่วอวี่หลินใช้พลังทั้งหมดแทงหอกออกไป คลื่นหอกกลายเป็นวิหคเพลิงเหลืองทะยาน ทุกสิ่งที่มันผ่านจะถูกเผาไหม้เป็นเถ้าถ่าน
ฟูชวนหยุนรวมพลังไปที่ดาบก่อนจะฟันออกไปสามดาบ คลื่นดาบสายลมหมุนวนกลายเป็นเงาหมาป่าวายุสามตัวร้องคำราม เข้าโจมตีด้วยความเร็วสูง
ร่างของจิวโมไป๋แผ่ขยายรัศมีพลังไร้สภาพออกมาราวภูเขาไฟระเบิด พลองสีทองสั่นระริกเสียงสวดมนต์ลึกลับลอยไปตามสายลม ก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นและฟาดพลองลงไป เงาพลองขยายใหญ่หลายเท่า ฟาดไปที่วิหคเพลงเหลืองและหมาป่าวายุทั้งสาม
ตูม! คลื่นพลังของทั้งสามปะทะกันและระเบิดออกเป็นวงกว้าง ทำให้เกิดคลื่นพายุหมุนอันรุนแรง ขยายออกไปชนกับม่านพลัง จนสั่นสะเทือนและเกิดรอยร้าวอย่างน่ากลัว
จางฮั่วต้องเรียกคนมาช่วยเพิ่มพลังม่านป้องกัน เพื่อไม่ให้มันแตก ป้องกันคนได้รับบาดเจ็บ
ฝุ่นควันปกคลุมสนามประลอง ก่อนที่จะค่อยๆหายไป ทำให้เห็นพื้นสนามประลองที่ไม่เหลือสภาพสมบูรณ์
ก่อนที่ฝุ่นควันจะหายไปจนหมด ก็เห็นร่างของจิวโมไป๋ที่ทรุดลงนั่ง โดยใช้ขาขวายันกับพื้นประคองร่างไม่ให้ล้มลง
เสื้อถูกทำลายเป็นชิ้นๆเห็นกล้ามเนื้อที่มีบาดแผลมากมาย มือขวาที่ถือพลองสีทองอาบไปด้วยเลือด
เหล่าผู้ชมต่างกั้นลมหายใจด้วยความตื่นเต้น
เมื่อฝุ่นควันหายไปจนหมด พวกเขาก็เห็นร่างของฟูชวนหยุนและฮั่วอวี่หลินที่ล้มลงนอนหมดสติ
“เฮ้!”เสียงร้องตะโกนจากผู้ชมดังกึกก้อง
