ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 574 กลับเมืองเทียนซู
เวลาช่วงสายของวัน
จิวโมไป๋ออกจากตระกูลฟงกลับมาที่เมืองเทียนซูพร้อมกับเสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมย
ฟงอี้เฟยไม่ได้กลับมาพร้อมกัน เขาอยู่ที่ตระกูลพร้อมกับผู้ติดตามคนอื่นๆ เพื่อสืบสวนสายลับ ค้นหากองกำลังที่ส่งสายลับแฝงตัวเข้ามาในตระกูล
ในอีก 7 วัน พวกเขาจะมารวมตัวกันอีกครั้งในสถานที่นัดหมาย
จิวโมไป๋นั่งเครื่องบินที่ตระกูลฟงจัดให้ มาลงที่สนามบินเมืองเทียนซู เมื่อออกจากสนามบิน เขาตรงไปยังบริษัทเนบิวลาก่อนเป็นอันดับแรก เพราะใกล้จะถึงวันเปิดตัวกำไลข้อมือ NL 1 แล้ว
เมื่อไปถึงหน้าบริษัท เขาก็พบชายหัวล้านที่เป็นหัวหน้ายามรักษาความปลอดภัย กำลังสั่งงานลูกน้องอย่างขยันขันแข็ง
“สวัดดีครับนายน้อย!”ชายหัวล้านหันมาเห็นจิวโมไป๋ เขาก็รีบเดินเข้ามาหาด้วยความตื่นเต้น
“ทำงานหนักหน่อยนะ”จิวโมไป๋ตบไหล่ชายหัวล้านเบาๆด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”ชายหัวล้านพยักหน้าด้วยความดีใจ ถ้าไม่ใช้เพราะจิวโมไป๋ เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองและคนอื่นๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะเป็นยังไง
ในตอนนี้เขาและคนอื่นๆค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาไม่ต้องทำงานอันตรายและทำสิ่งเลวร้ายเพื่อเงินอีกต่อไป ทุกสิ่งที่เขามีได้ในวันนี้เป็นเพราะคนตรงหน้า เขาจะต้องไม่ทำให้นายน้อยเสียใจ
จิวโมไป๋หยุดพูดคุยกับชายหัวล้านพักหนึ่ง เขาถามถึงสถานการณ์ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
“เพราะเงินที่นายน้อยมอบให้ ตอนนี้เด็กๆสามารถทานอาหารเต็มอิ่ม และทุกคนสามารถไปโรงเรียนได้แล้วครับ”ชายหัวล้านตอบด้วยร้อยยิ้มจากใจ
ทำให้จิวโมไป๋อดไม่ได้ที่ลอบถอนหายใจ คนเราดูเพียงใบหน้าไม่ได้จึงๆ
“ถ้ามีอะไรขาดเหลือ สามารถบอกเนี่ยฟูหานได้ ในอนาคตความปลอดภัยของบริษัทต้องให้คุณดูแล”
“ครับนายน้อย”ชายหัวล้านรับคำอย่างแข็งขัน ก่อนจะขอตัวกลับไปสั่งงานลูกน้องที่ยืนรออยู่
จิวโมไป๋เดินไปเข้าทางหน้าบริษัท ไม่ได้เข้าทางลับที่เนี่ยฟูหานสร้างเอาไว้
เข้าไปในบริษัท เขาเดินผ่านพนักงานตอนรับที่จำตัวเองได้ เขาจึงไม่ถูกหยุด เขาเดินไปรอบๆเพื่อดูการทำงานของพนักงานตามชั้นต่างๆ
หน้าโต๊ะทำงานพนักงานตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทางเดินระหว่างสำนักงาน พนักงานเดินผ่านกันไปมากันวุ่นวาย ในห้องประชุมทุกห้อง มีคนนั่งประชุมเกือบเต็มทุกห้อง คนในห้องประชุมต่างก็นั่งแทบจะตัวติดกัน
จิวโมไป๋ขมวดคิ้ว อาคารสำนักงานหลังนี้ เดิมไม่ได้มีขนาดใหญ่โตนัก ในตอนนี้บริษัทรับพนักงานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เริ่มแออัด ไม่สามารถรองรับพนักงานได้อีก
จิวโมไป๋เดินไปถึงชั้น 3 ระหว่างทาง มีคนมองจิวโมไป๋ด้วยความสงสัย เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นจิวโมไป๋มาก่อน แต่พวกเขาก็ไม่ทำอะไร เพราะการที่จิวโมไป๋สามารถเข้ามาได้ แสดงว่าเขาได้ผ่านการตรวจสอบแล้ว
ในหมู่พนักงานเหล่านี้ มีคนที่อยู่ตั้งแต่ตอนที่จิวโมไป๋ซื้อบริษัท ในตอนนั้นจิวโมไป๋ได้กล่าวแนะนำตัวเอง พวกเขาจึงจำได้ พวกเขารู้ว่าจิวโมไป๋เป็นเจ้านายที่แท้จริง พวกเขาก้มหัวแสดงความเคารพ แต่ไม่เข้าไปหา
ทำให้จิวโมไป๋สามารถเดินดูการทำงานได้โดยไม่ติดขัด
กึก กึก กึก กึก
เสียงส้นสูงเหยียบพื้นดังติดๆกันอย่างเร่งรีบ ก่อนที่หญิงสาวในชุดสูทสีดำมืออาชีพ ใบหน้างดงามสวมแว่นตากรอบเงิน ผมยาวม้วนมัดเป็นมวยไปด้านหลัง เธอก้าวขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ที่ปรึกษาจิว”หลิวมี่เอินกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสุขุม
“ที่ปรึกษา?”จิวโมไป๋เลิกคิ้ว
“ประธานจิวและเลขาฮัน ได้แต่งตั้งนายน้อย ให้เป็นที่ปรึกษาของบริษัท”เห็นว่าจิวโมไป๋ยังแสดงสีหน้างุนงงเธอจึงกล่าวต่อ”ตำแหน่งนี้มีหน้าที่เสนอแผนการพัฒนาบริษัท”
จิวโมไป๋พยักหน้ารับ เขาเข้าใจทันที ตำแหน่งนี้เป็นแค่ฉากหน้า ที่จริงแล้ว ไม่ได้มีหน้าที่ต้องทำอะไรเลย
“ฉันจะพาคุณไปห้องทำงาน เชิญตามมาได้เลยค่ะ”หลิวมี่เอินกล่าวจบพร้อมกับเดินนำไปข้างหน้า
จิวโมไป๋เดินตามไปจนถึงห้องขนาดกลางไม่ใหญ่และเล็ก ภายในว่างเปล่า มีแค่โต๊ะทำงานและเก้าอี้ทำงาน นอกนั้นไม่มีอะไรเลย
จิวโมไป๋มองไปรอบๆห้อง อย่างไม่ใส่ใจ เพราะเขาไม่ต้องใช้ห้องนี้อยู่แล้ว ก่อนจะหันไปหาหลิวมี่เอินและถาม
“พี่หนิงและพ่อกับแม่ของผมกำลังทำอะไรอยู่?”
“ท่านประธานและคนอื่นๆ กำลังทดสอบผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท ที่ห้องทดลอง”หลิวมี่เอินตอบอย่างรวดเร็วสมกับที่เป็นมืออาชีพ
จิวโมไป๋พยักหน้า และถามด้วยความสงสัย”ผลิตภัณฑ์ใหม่ คืออะไร ทำไมพวกเขาถึงต้องไปทดสอบกันหมด”
“ตอนนี้พวกเขากำลังทดสอบกันอยู่ ถ้าที่ปรึกษาต้องการดู ตามมาทางนี้ค่ะ”หลิวมี่เอินนำจิวโมไป๋ออกไป
จิวโมไป๋เดินตาม ในระหว่างนั้นหลิวมี่เอินก็แนะนำถึงผลิตภัณฑ์ใหม่ที่คนในบริษัทกำลังทำ
มันคือเกมส์จำลองการต่อสู้ ความรู้สึกเสมือนจริง!
จิวโมไป๋แปลกใจเล็กน้อยที่ได้ยิน เขาไม่เคยคิดเลยว่าเพียงไม่กี่วัน หนิงหานเป๋ยจะสามารถทะลุกำแพงเทคโนโลยี่ได้สำเร็จ!
ความรู้สึกเสมือนจริง คือการจำลอง การรับรู้ของประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของร่างกาย สัมผัส มองเห็น ได้ยิน กลิ่น และลิ้มรส
การมองเห็น ได้ยิน กลิ่น และลิ้มรส สามารถสร้างการจำลองได้ง่ายๆ
แต่การสัมผัส เป็นสิ่งที่สร้างการจำลองยากที่สุด และเป็นอุปสรรค์ใหญ่ ที่ขัดขว้างนักวิจัยนับไม่ถ้วน
การที่จะสร้าง การจำลองการสัมผัส ไม่ใช้เรื่องง่าย เพราะมันต้องใช้การคำนวณด้วยปัจจัยหลายอย่าง และมันไม่ง่ายเลยที่จะใส่มันลงไปในอุปกรณ์ขนาดเล็กๆได้
