ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 576 ข้อมูลการตั้งค่าของสิ่งมีชีวิตลึกลับ
จิวโมไป๋บอกถึงการคุกคามของบริษัทกำไลข้อมืออื่นๆ ให้หลิวมี่เอินฟัง
หญิงสาวพยักหน้ารับฟังอย่างตั้งใจ สีหน้าเคร่งเครียดจริงจังมากขึ้น สายตาที่มองจิวโมไป๋กลายเป็นชื่นชม
เธอโทษตัวเองที่ไม่รอบคอบ เกือบทำให้บริษัทตกอยู่ในอันตรายโดยไม่รู้ตัว
ที่จริงแล้วจะโทษหลิวมี่เอินไม่ได้
เพราะเธอยังเด็ก ไม่มีประสบการณ์เพียงพอ เธอไม่เคยเห็นความโหดร้ายของสงครามธุระกิจ ที่กลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ กลืนกินบริษัทเล็กๆที่พึ่งเกิดใหม่อย่างโหดเหี้ยม
“ถ้าอย่างนั้น เราควรเลื่อนวันเปิดตัวไปหลังปีใหม่ดีไหม?”หลัวมี่เอินถาม
จิวโมไป๋ส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร พวกเขาไม่สามารถเจาะเทคโนโลยี่ได้เร็วหนัก มันต้องใช้เวลาหลายวัน หรืออาจจะเป็นเดือนก็ได้ ในระหว่างนี้ เราสามารถขยายสายการผลิตให้ได้มากที่สุด ใน 1 เดือนอย่างน้อยกำไลข้อมือ NL 200 ล้านชิ้นต้องถูกจำหน่าย และผูกผู้ซื้อ จับพวกเขาให้เป็นผู้ใช้ของเรา”
หลิวมี่เอินพยักหน้ารับฟัง พลางวิเคราะห์แผนพัฒนาบริษัทใหม่
พวกเขาเดินไปจนถึงห้องทดลอง มองผ่านกระจกใจเข้าไปด้านใน ก็เห็นจิวโมเทียน พ่อของเขากำลังยืนอยู่พื้นที่วงกลมยกสูง เหมือนเวทีต่อสู้ โดยมีนักวิจัยนับสิบๆคนยืนล้อมอยู่ด้านล่าง
เขายังเห็นฮันหวูเหยา แม่ของเขายืนอยู่ข้างๆหนิงหานเป๋ยที่ใส่ชุดเสื้อวอร์มแขนยาวสีดำโทรม
ก่อนที่เขาจะได้เปิดประตูเข้าไปในห้องวิจัย
จิวโมเทียนก็โบกมือ มันใดนั้นเอง ฝั่งตรงข้ามบนเวที ก็มีระอองแสงสีฟ้ากระจายออก ก่อนจะกลายเป็นร่างของจิวโมเทียน ที่เหมือนกับตัวจริงแทบจะทุกส่วน!
แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่า สร้างเสมือนจะมีประกายแสงสว่าง ไม่เหมือนมนุษย์
“เริ่มการทดลองครั้งที่ 18!”เสียงพนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น
“เริ่มการต่อสู้”ในตอนนั้นเองเสียงหวานใสก็ดังขึ้น
จิวโมเทียนเสมือนก็พุ่งเจ้าหาจิวโมเทียนด้วยความเร็ว เขาชกหมัดไปที่ไหล่ของจิวโมเทียนอย่างแรง
จิวโมเทียนตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเอียงไหล่หลบไปด้านข้าง และยกเข่ากระแทกส่วนกลับ
แต่จิวโมเทียนเสมือนก็ยกเข่าขึ้นกัน
เข่าทั้งสองปะทะกัน ก่อนที่ร่างของทั้งสองหยุดครู่หนึ่ง
ก่อนที่จิวโมเทียนเสมือนจะหมุนตัว เหวี่ยงหลังมือตบอย่างแรง
จิวโมเทียนยกแขนซ้ายกันได้ทัน แขนซ้ายขยับเล็กน้อยเหมือนถูกตีจริงๆ
จิวโมเทียนชกหมัดขวา ไปที่หน้าจิวโมเทียนเสมือนอย่างรวดเร็ว
จิวโมเทียนเสมือนใช้แขนซ้ายรับ
หมัดขวาชกไปที่แขนซ้าย มันทะลุผ่านไปเล็กน้อยก่อนจะหยุด
จิวโมเทียนเสมือนยกหมัดขวาขึ้นชก จิวโมเทียนก้มหัวลงเล็กน้อยใช้หน้าผากรับ
หัวของเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะชกหมัดซ้ายออกไป
ทั้งสองสลับกันโจมตีไปมา
นักวิจัยด้านล่างจดบันทึกการต่อสู้ไม่หยุด
จิวโมไป๋มองการต่อสู้ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เขาเห็นว่าพ่อของเขาโจมตีสุดกำลังจริงๆ แต่เมื่อการโจมตีถูกร่างเสมือน มันเหมือนมีอะไรบางอย่างหยุดเอาไว้ แม้การโจมตีจะทะลุผ่านร่างเสมือนไปบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ทะลุไปทั้งหมด
มันแสดงให้เห็นว่า นี้คือเทคโนโลยี่ความรู้สึกเสมือนจริง ที่ประสบความสำเร็จจริงๆ!
“แม่ครับ”จิวโมไป๋เรียกฮันหวูเหยาเบาๆ เพื่อไม่รบกวนนักวิจัยคนอื่นๆ
“โมไป๋ ลูกกลับมาแล้วเหรอ”ฮันหวูเหยามองลูกชายด้วยความรัก
“ครับแม่ ผมมาถึงก็มาหาแม่ก่อนเป็นคนแรกเลยครับ”จิวโมไป๋ยิ้ม
ฮันหวูเหยาได้ยินก็หัวเราะเบาๆ
“โฮกกกก””ฮึมมมม”เสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมยที่เกาะไหล่จิวโมไป๋อยู่ ร้องเรียกความสนใจ
ฮันหวูเหยาเห็นดังนั้นก็ยิ้มและยกมืออุ้มเสี่ยวไป๋มากอด
เสี่ยวไป๋ดิ้นไปมาแต่ไม่รุนแรงนัก มันยอมให้ฮันหวูเหยากอด เพราะอีกฝ่ายเป็นแม่ครัวทำอาหารให้มันกิน
เสี่ยวเหมยมองเจ้าแมวตะกละด้วยสายตาดูแคลน
“นายน้อย”หนิงหานเป๋ยเรียกจิวโมไป๋ด้วยความตื่นเต็น
“พี่หนิง พี่สะใภ้บอกผมแล้ว ว่าพี่ใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนในการสร้างเทคโนโลยี่ความรู้สึกเสมือนจนเสร็จในเวลาไม่กี่วัน พี่เป็นอัจฉริยะจริงๆ”จิวโมไป๋กล่าวชื่นชม
“นายน้อยกล่าวชมเกินไป ทั้งหมดเป็นเพราะแนวคิดที่นายน้อยมอบให้ผม ถ้าไม่อย่างนั้น ผมก็คงไม่สามารถทำได้หรอกครับ”หนิงหานเป๋ยไม่ยอมรับคำชมของจิวโมไป๋ เขาคิดว่าทั้งหมดที่เขาทำสำเร็จเป็นเพราะจิวโมไป๋ได้บอกถึงแนวคิดในการพัฒนาให้เขาฟัง
“ไม่ๆ ผมแค่พูดเท่านั้น แต่ทางเทคนิค พี่หนิงเป็นคนทำทั้งหมด ถ้าไม่ใช้เพราะพี่หนิง มันก็ไม่เกิดขึ้นหรอก”จิวโมไป๋โบกมือไม่ยอมรับ
“แต่…”หนิงหานเป๋ยยังไม่ยอมรับ
“เอาล่ะๆ ทั้งสองคนพอได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ส่วนตัว อย่าทำให้ตัวเองขายหน้า”ฮันหวูเหยากล่าวเสียงดุ
จิวโมไป๋และหนิงหานเป๋ยจึงหยุดพูด
พวกเขาดูจิวโมเทียนต่อสู้อยู่อีกครู่ใหญ่ ก่อนจะถาม
“ทำไมพ่อถึงเป็นคนทดสอบล่ะครับ ไม่ให้คนอื่นที่เป็นมืออาชีพทำ”
“คนอื่นๆได้ทำการทดสอบแล้ว ไม่มีอันตรายใดๆ พ่อของลูกจึงอยากทดสอบดู”ฮันหวูเหยาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ
จิวโมไป๋หัวเราะเบาๆ
ในตอนนั้นเองการต่อสู้ก็จบลง
จิวโมเทียนเดินลงจากเวทีทดสอบ และพูดถึงสิ่งที่เขาพบในระหว่างการต่อสู้ให้นักวิจัยฟัง
นักวิจัยเหล่านั้นได้ยินก็จดบันทึก เมื่อพูดเสร็จ นักวิจัยก็แยกย้ายกันไป บางคนกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานและเริ่มจัดเรียงข้อมูล บางคนก็ไปประชุมที่ห้องประชุดเพื่อวางแผน
ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น เหมือนกับชั้นอื่นๆของบริษัท
ดูเหมือนว่าที่นี่จะเล็กเกินไปจริงๆ
“ลูกกลับมาแล้วเหรอ?”จิวโมเทียนเห็นลูกชายก็กล่าวถามเหมือนแม่ไม่มีผิด
“ครับพ่อ”จิวโมไป๋ยิ้ม
จิวโมเทียนพูดกับลูกชายไม่กี่คำก่อนจะหันมาทางหนิงหานเป๋ย
“เป๋ยน้อย เมื่อร่างเสมือนถูกทำให้ล้มลง การตอบสนองของตัวละครเสมือนจะเริ่มผิดปรกติ มีหลายการเคลื่อนไหวที่ผิดพลาด ถ้าไม่แก้ตรงนี้มันจะส่งผลกระทบอย่างมาก...”
จิวโมเทียนและหนิงหานเป๋ยแลกเปลี่ยนการพูดคุยอยู่นาน จนลืมว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย
จิวโมไป๋แปลกใจเล็กน้อย เขารู้สึกว่าพ่อของเขาเปลี่ยนไป ดูเหมือนจะมีความหลงไหลในการทดลองมากขึ้น ท่าทางของพ่อในตอนนี้ ดูมีจะความสุขมากในการสร้างหรือทดลอง
ฮันหวูเหยายิ้มและกระซิบพูดเบาๆ
“พ่อของลูกและหนิงน้อย ใส่พลังทั้งหมดลงไปในการวิจัย พวกเขาแทบจะนอนค้างที่นี่ ไม่ออกจากห้องวิจัยเลย ถ้าแม่และมี่เอิน ไม่ลากพวกเขากลับบ้านไปพัก พวกเขาคงไม่ยอมกลับ”
จิวโมไป๋ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่าพ่อของเขาจะชอบงานวิจัยมากขนาดนี้
จิวโมเทียนและหนิงหานเป่ยเหมือนจะรู้สึกตัว พวกเขาหันยิ้มเขินๆเล็กน้อย ก่อนที่หนิงหานเป๋ยจะนำพวกเขาไปห้องทำงานของตัวเอง
เมื่อเข้าไปในห้อง สายตาของจิวโมไป๋ก็มองไปยังโซฟาเป็นอันดับแรก เขาเห็นหมอนและผ้าห่มพับอยู่อย่างเป็นระเบียบ บ่งบอกได้ว่าหนิงหานเป๋ยใช้โซฟาเป็นที่นอน
หนิงหานเป๋นเห็นสายตาของจิวโมไป๋เขาก็อาย เดินไปหยิบหมอนและผ้าห่มไปเก็บในตู้ ก่อนที่พวกเขาจะเดินไปนั่งบนโซฟาและพูดคุยกัน
ในตอนนั้นเองหลิวมี่เอินพูดถึง การขายกำไลข้อมือ NL 1 และบอกเกี่ยวกับการต่อสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ในอนาคต
พวกเขามีสีหน้าจริงจังทันที
ไม่มีใครอยากเป็นอาหารสำหรับบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งนั้น
จิวโมไป๋บอกวิธีแก้ปัญหาด้วยการขยายสายการผลิต
พ่อและแม่ไม่เชื่อง่ายๆ เพราะมันต้องใช้เงินจำนวนมาก
จิวโมไป๋ให้หลิวมี่เอินเปิดเงินที่เขาพึ่งโอนเข้าบริษัทให้พ่อและแม่ดู
พ่อและแม่ตกใจอีกครั้งก่อนจะเชื่อ
พวกเขาจึงเลิกกังวล
“พ่อครับ ผมว่าบริษัทในตอนนี้มันเต็มแล้วหรือเปล่า”จิวโมไป๋ถาม
“ลูกเห็นแล้วสินะ เพราะเราต้องเปิดตัวแอปสโตร์ บนกำไลข้อมือของเรา เพื่อให้นักพัฒนาแอปพลิเคชันเข้ามาวางสินค้า แต่เพราะตอนนี้ยังไม่ได้ขายกำไลข้อมือ จึงไม่มีใครสร้างแอปพลิเคชันลงในแอปสโตร์ของเรา
ทำให้ในตอนนี้ เราต้องสร้างแอปพลิเคชันของเราเอง ลงไปในแอปสโตร์ก่อน ทำให้เราต้องรับสมัครผู้มีความสามารถเพิ่ม ขยายฝ่ายพัฒนาแอปพลิเคชันเพิ่ม พื้นที่ในจึงบริษัทไม่พอ พ่อจึงได้เช่าอาคารใกล้ๆ เพื่อให้ทีมพัฒนาแอปพลิเคชันทั้งมหดในอนาคตไปอยู่ที่นั้นก่อน”
จิวโมไป๋พยักหน้า ก่อนที่เขาจะเปิดกำไลข้อมือและส่งอะไรบางอย่างไปให้พ่อ
“พ่อครับนี้คืออาคารสำนักบริษัทงานใหม่ ที่ผมสร้างขึ้นที่หมู่บ้านใบไม้ร่วง หลังจากเปิดตัวสินค้าแล้ว พ่อสามารถพาพนักงานทั้งหมดย้ายไปที่นั้นได้เลย”
พ่อตกใจเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเป็นปรกติอย่างรวดเร็ว เขาไม่คิดอะไรมาก เขารู้ว่าลูกชายของเขารวย ไม่แปลกเลยที่จะอาคารสำนักงานของตัวเอง
แต่จิวโมเทียนไม่รู้เลยว่า สำนักงานที่จิวโมไป๋สร้าง ไม่ได้เป็นอาคารหลังเล็กๆ
“ทำไมลูกสร้างอาคารที่หมู่บ้านใบไม้ร่วงล่ะ? แม่จำได้ว่าหมู่บ้านนั้นติดกับป่าสวรรค์โบราณ สัตว์ดุร้ายมักจะออกมาทำร้ายผู้คน”ฮันหวูเหยาถามด้วยความเป็นห่วง
“ตอนนี้หมู่บ้านใบไม้ร่วง ได้สร้างสำนักงานรักษาความปลอดภัยที่นั้นแล้ว หมู่บ้านจะกลายเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด นักลงทุนจำนวนมากจะเข้ามา ใช้เวลาไม่นาน หมู่บ้านจะกลายเป็นเมืองใหญ่ ป่าสวรรค์จะไม่เป็นอันตรายอีกต่อไป การตั้งบริษัทที่นั้นสามารถรองรับการเติบโตของเราได้”จิวโมไป๋ยิ้มตอบ
แม่พยักหน้ายอมรับ
“พี่หนิง เกมส์จำลองการต่อสู้ ความรู้สึกเสมือน สามารถจำลองความรู้สึกได้เท่าไหร่”จิวโมไป๋หันไปพูดกับหนิงหานเป๋ย
“สำหรับการต่อสู้ธรรมดา เราสามารถจำลองได้ 40% ถ้าใช้พลังงานลึกลับเช่นกฎแห่งธาตุ จะสามารถจำลองได้เพียง 10-20%เท่านั้น”หนิงหานเป๋ยตอบทันที
จิวโมไป๋พยักหน้าด้วยความชื่นชม สามารถจำลองได้ 40% ก็ไม่ธรรมดาแล้ว
ด้วยเกมส์การต่อสู้ ความรู้สึกเสมือน ภายในเวลา 1 ปี ก่อนที่ประตูมิติจะเปิด ความแข็งแกร่งของผู้บ่มเพาะพลังจะมากขึ้นอย่างแน่นอน
จิวโมไป๋กดกำไลข้อมือและส่งข้อมูลอะไรบางอย่างไปให้หนิงหานเป๋ย ข้อมูลดูเหมือนว่าจะมีจำนวนมาก ต้องใช้เวลา 5 วินาทีในการโหลดทั้งหมด
หนิงหานเป๋ยเปิดกำไลข้อมือและดูสิ่งที่จิวโมไป๋ส่งมาให้ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเล็กน้อย
“นายน้อยนี้มัน”
“นี้คือข้อมูลการตั้งค่าของสิ่งมีชีวิตลึกลับ ที่ผมสร้างขึ้นเพื่อใช้ในโลกเสมือนจริงที่จะสร้างในอนาคต แต่เพราะพี่หนิงสร้างเกมส์จำลองการต่อสู้ ความรู้สึกเสมือนแล้ว ผมขอให้พี่หนิงลงข้อมูลสิ่งมีชีวิตลึกลับเหล่านี้ ให้เป็นร่างเสมือน เพื่อให้ผู้เล่นเกมส์ได้ต่อสู้”
หนิงหานเป๋ยแสดงสีหน้าประหลาดใจ เขาได้วางแผนจะสร้างสิ่งมีแปลกประหลาดลงในเกมส์การต่อสู้อยู่แล้ว แต่เพราะเวลากระชันชิด ทำให้เขาไม่สามารถสร้างได้ทันก่อนวันเปิดตัว เขาจึงจะสร้างหลังจากวันเปิดตัว
หนิงหานเป๋ยก้มลงอ่านข้อมูลการตั้งค่าของสิ่งมีชีวิตลึกลับนับพันตัวที่นายน้อยมอบให้ เขาก็พบว่าการตั้งค่าเหล่านี้ดูสมบูรณ์แบบเหมือนจริง ตามหลักการทุกอย่าง แม้จะมีสัตว์ลึกลับบางตัวที่โจมตีด้วยวิธีแปลกๆ เช่นสามารถพ้นไฟ สลัดขนเพื่อโจมตีดี ต้นไม้ที่สามารถใช้รากและกิ่งไม้โจมตี แต่เพราะตอนนี้เป็นยุคสมัยแห่งการบ่มเพาะพลัง การโจมตีของสัตว์ลึบลับเหล่านั้นมันก็ดูสมเหตุสมผล
หนิงหานเป๋ยสูดลมหายใจด้วยความตื่นเต้น ถ้าการตั้งค่าของสัตว์ลึบลับถูกต้อง สามารถสร้างร่างเสมือนได้จริงๆ เกมส์การต่อสู้ ก็จะสมบูรณ์และเข้มข้นขึ้นอย่างมาก!
จิวโมไป๋อ่านสีหน้าของหนิงหานเป๋ย ที่ไม่อาจระงับความตื่นเต้นได้ เขาก็ถอนหายใจ ข้อมูลการตั้งค่าของสิ่งมีชีวิตลึกลับที่เขามอบให้กับหนิงหานเป๋ย เป็นข้อมูลจริงๆของสัตว์อสูรที่จะบุกมิติโลกในอนาคต แม้เขาจะเปลี่ยนรูปลักษณ์พวกมัน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในอนาคต แต่ลักษณะการโจมตีของพวกมันเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย
ด้วยข้อมูลเหล่านี้ การเอาชีวิตรอดของคนบนโลกจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
