ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 592 สังหารครั้งแรก
กึก ดาบยาวฟันไปที่แส้ แรงดาบกดลงไปที่แส้ ดันแส้ไปได้เพียงเล็กน้อยก่อนจะถูกหยุดเอาไว้ได้
จ้าวลู่เฟินมองร่างสีดำตรงหน้า คิ้วคู่งามขมวดเล็กน้อย เพราะเธอสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย ว่าเหนือกว่าร่างสีดำที่ถูกจัดการก่อนหน้าอย่างมาก
มันแข็งแกร่งทัดเทียมกับเธอด้วยซ้ำ!
สีหน้าของจ้าวลู่เฟินเปลี่ยนเป็นจริงจัง พลังกดดันแผ่ขยายออกจากร่าง คลื่นพลังหมุนวนราวกับพายุ ก่อนที่เธอจะหมุนเตะไปที่ท้องของร่างสีดำอย่างแรง
ผัวะ! ร่างสีดำกระเด็นออกไปสามเมตรออกจากบนรถบรรทุก กระแทกลงพื้นและกลิ้งตัวสามรอบ ก่อนจะพลิกตัวกลับมายืนได้ โดยไม่แสดงความเจ็บปวดใดๆออกมา ก่อนจะยกดาบยาวขึ้น และพุ่งไปที่รถบรรทุก ดาบยาวเปล่งประกายเจิดจ้าแทงไปที่รถบรรทุก
เคร้ง! เซี่ยลี่เยว์ปรากฏตัวขึ้น เธอใช้กระบี่แทงไปที่กลางใบดาบและผลักออกไปด้านข้าง
ฉึก ดาบยาวพลาดแทงลงพื้นจมลึกไปครึ่งดาบ
ในตอนนั้นเองจ้าวลู่เฟินก็ลงมือ แส้สีแดงราวกับอสรพิษดุร้ายโจมตีเข้าใส่ร่างสีดำอย่างโหดเหี้ยม เสียงแหวกอากาศดังอื้ออึงอย่างน่าสะพรึงกลัว
ร่างสีดำมองการโจมตีอย่างไร้อารมณ์ และยกมือซ้ายขึ้นป้องกัน แส้สีแดงเลือดฟาดไปที่แขนอย่างจัง ผ้าคลุมที่แขนฉีกเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นบาดแผลลึกน่ากลัวบนแขน แต่ไร้เลือด ก่อนที่เขาจะดึงดาบยาวกลับและกระโดดตัวลอย ในตอนนั้นเอง นกสีแดงเข้มยาว 6 เมตรจะปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเขาและพุ่งโจมตีจ้าวลู่เฟิน
จ้าวลู่เฟินเคยเห็นการระเบิดทำลายล้างอันทรงพลังมาแล้ว เธอไม่โจมตีทำลายมันตรงและเลือกที่จะเหินร่างหลบ และโจมตีไปที่ร่างสีดำ
เซี่ยลี่เยว์ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน รัศมีกระบี่วงกลมขยายออกไปอย่างรวดเร็ว เขาปกคุมร่างสีดำ ก่อนที่พลังกระบี่จะโจมตีออกไป
ร่างสีดำตีลังกากลับหลังสามรอบหลบการโจมตีของจ้าวลู่เฟินและเซี่ยลี่เยว์
นกอินทรีสีแดงบินกลับและหันทิศทางไปยังรถบรรทุก
จ้าวลู่เฟินจึงต้องกลับมาสนใจมัน แสงสีฟ้าไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเธอ ก่อนที่เธอจะโบกแส้หมุนเป็นวงกลม ในตอนนั้นเองคลื่นน้ำพุ่งจากพื้นกระแทกร่างของนกอินทรี ทำให้ร่างของมันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
ก่อนที่เธอจะโบกแส้ กระแสน้ำหมุนวนล้อมรอบนกอินทรี และจับมันในลูกบอลน้ำ
มันพยายามจะดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถสลัดหลุดออกได้ง่ายๆ
ร่างสีดำเห็นดังนั้นก็พุ่งเข้าหารถบรรทุกและโจมตีอย่างดุเดือด แต่ถูกเซี่ยลี่เยว์หยุดเอาไว้
แต่เพราะความแข็งแกร่งต่างกันเกิดไป หญิงสาวถูกโจมตีกระเด็นไปชนรถบรรทุกอย่างแรง
หวังเสี่ยวเปาและเหยาติงหลงรีบเข้ามาช่วย
หวังเสี่ยวเปาดึงท่อนเหล็กสามท่อน กลไกของมันทำงานยึดท่อนเหล็กเป็นหอกยาว เขาแทงหอกไปที่ร่างสีดำ เงาหอกนับสิบแทงไปที่จุดตายอย่างแม่นยำ
ร่างสีดำเคลื่อนร่างขยับไปมา หลบคมหอกและหันมาจะโจมตีหวังเสี่ยวเปา
แต่เหยาติงหลงก็เข้ามาขวาง ดาบยาวฟันออกไปอย่างดุดัน คลื่นพลังหนักแน่นราวขุนเขา เป็นปราการป้องกัน
แต่ร่างสีดำไม่เกรงกลัว เขาฟันดาบปะทะตรงๆ ด้วยความแตกต่างของความแข็งแกร่ง พลังดาบของเหยาติงหลงถูกทำลายอย่างรวดเร็ว ร่างสีดำก็ฟันอีกดาบ
ใบหน้าของเหยาติงหลงกลายเป็นน่าเกียจ แต่เขาไม่ถอยหนีกัดฟันและใช้พลังกดดันไหลไปรวมกันที่ดาบและฟันตอบโต้
ในชั่วขณะที่ทั้งสองจะปะทะกัน เซี่ยลี่เยว์ก็ฟื้นตัวและพุ่งเข้ามารัศมีกระบี่ควบแน่น แทงออกไปที่อกซ้ายของร่างสีดำ
ร่างสีดำเคลื่อนไหวร่างกายด้วยท่าทางประหลาด และก้มตัวลง หลบกระบี่และดาบอย่างน่าอัศจรรย์
หวังเสี่ยวเปาเข้ามาช่วยหอกยาวแทงออกด้วยความเร็วอันน่าตกใจ
พวกเขาทั้งสามล้อมรอบร่างสีดำเอาไว้ตรงกลาง พวกเขารู้ว่าความแข็งแกร่งแตกต่างกันเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงต้องถ่วงเวลาร่างสีดำเท่านั้น
ร่างสีดำตัวนี้มีระดับพลังขั้นที่ 7 และความแข็งแกร่งของมันแข็งแกร่งกว่าคนที่มีระดับการบ่มเพาะพลังเท่ากัน
แต่เขาสามารถใช้เงาอวตารได้ แสดงให้เห็นว่าเขาก็ใช้ยาพันธุกรรมเช่นกัน แต่่ที่เขาสามารถมีความแข็งแกร่งระดับนี้ได้ ความเป็นไปได้เดียวคือเขาใช้ยาพันธุกรรม ในตอนที่เขามีระดับการบ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูกอยู่แล้ว
จ้าวลู่เฟินควบคุมลูกบอลน้ำจัดการกับนกอินทรีสีแดงเข้มได้สำเร็จ ก็เข้ามาช่วย แส้สีแดงเลือดฟาดออก เงาแส้นับไม่ถ้วนโจมตีจากด้านบนลงไปที่ร่างของชายชุดดำที่ถูกล้อม แต่ร่างสีดำไม่หลบ
เปรี้ยะ! แส้นับไม่ถ้วนฟาดไปที่ร่างสีดำ เสื้อคลุมของเขาฉีกขาดเป็นริ้วๆ แต่ไม่มีเลือดออก
การโจมตีดูไร้ผลอย่างสิ้นเชิง ร่างสีดำยังคงต่อสู้ต่อไปอย่างไม่อ่อนแอ
หวังเสี่ยวเปาเห็นดังนั้น เขาคิดอะไรบางอย่างได้ เขาใช้กฎแห่งธาตุดินไปรวมที่หอกและแทงออกไป
คลื่นพลังสีน้ำตาลหมุนวนเป็นวงกลมล้อมรอบใบหอก โจมตีออกไปที่ร่างสีดำอย่างรุนแรง
ร่างสีดำหันมามองหอกของหวังเสี่ยวเปา แต่แทนที่จะหลบ ร่างสีดำกับกระโดดเข้ารับ
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้สึกไม่ดีขึ้นมาพร้อมกัน!
ฉึก คมหอกแทงไปที่ตำแหน่งหัวใจ คลื่นพลังธาตุดินไหลทะลักอย่างรุนแรง บดขยี้หัวใจของร่างสีดำเป็นชิ้นๆ ร่างสีดำทรุดตัวลงที่พื้น
ดวงตาของหวังเสี่ยวเปาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง
