ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 620 รูปปั้นนางฟ้า จบคดี ผลบุญจำนวนมาก
จูหวังเถิงสงบสติอารมณ์ได้แล้วก็พูดต่อ
“ตอนนี้ฉันพึ่งรู้ว่าในตอนนั้น ฉันตัดสินใจได้โง่เขลาสิ้นดี เลือดจากศีรษะมันมีปริมาณน้อย ไม่ได้มากมายอย่างที่เห็น ถ้ากดหรือปิดบาดแผลให้ดีมันไม่สามารถฆ่าคนได้ ที่ภรรยาของฉันเสียชีวิต เป็นเพราะแรงกระแทกกับขอบเก้าอี้ ซึ่งมันไม่ได้ฆ่าภรรยาของฉันในทันที มันต้องใช้เวลานานกว่าอาการจะแสดง ที่ฉันเห็นท่าทางอ่อนแรงของภรรยาเป็นเพราะการเสียเลือดจำนวนมากอย่างเฉียบพลัน
ถ้าฉันส่งภรรยาของฉันไปโรงพยาบาล แม้จะไม่มั่นใจว่าจะรอดชีวิตหรือไม่ มันก็ยังมีโอกาสที่จะรอดตาย
ฉันในตอนนั้นโง่เกิดไปที่ตัดสินใจอะไรแบบนั้นลงไป”
จิวโมไป๋ได้ยินก็เชื่อที่จูหวังเถิงพูด เพราะเขามองไปที่ร่างของอีกฝ่าย เขาไม่เห็นกรรมชั่วเลยแม้แต่น้อย และเขายังเห็นกรรมดีจำนวนมากในร่างอีกด้วย
เมื่อนึกถึงวิญญาณสาว มันแสดงให้เห็นว่าทั้งสองทำความดีตั้งแต่อายุยังน้อย ช่วยกันเสริมสร้างความดี
จิวโมไป๋ได้แต่ถอนหายใจ แม้เขาจะเชื่อที่จูหวังเถิงพูด แต่เพราะการกระทำในเวลาต่อมาของเขา ทำให้เขากลายเป็นผู้ร้ายโดยสมบูรณ์ แม้มันจะเป็นอุบัติเหตุก็ตาม
จูหวังเถิงระงับความเสียใจได้แล้ว เขาประสานมือมองไปที่จิวโมไป๋และถาม
“อี้เหริน ภรรยาของผมเธอเป็นยังไงบ้าง”ถามเสียงเบา เพราะความรู้สึกผิด เขาจึงไม่กล้าไปที่หอพักแห่งนั้นอีกเลย แม้ว่าปัจจุบันเขาจะมีเงินมหาศาลและซื้ออาคารหลังนั้นเป็นของตัวเองแล้วก็ตาม เขายังไม่กล้าพอที่จะไปที่หอพักหลังนั้น เขาทำได้แต่จำลองหอพักที่เหมือนกันไม่มีผิด มาไว้ที่นี่และย้ายเครื่องเรือนทั้งหมดมาไว้ที่นี่
เมื่อได้ยินว่าภรรยาของเขากลายเป็นผี เขาก็ตกใจอย่างมาก เขาตัดสินใจแจ้งรัฐบาลทันที
เขาเป็นห่วงกลัวว่าวิญญาณภรรยาของเขาจะเป็นอันตราย เขายอมที่จะเรียกคนมาตรวจสอบ เพราะเขาคิดที่จะมอบตัวไปพร้อมกัน
“ภรรยาของคุณ ถ้าเธอไม่รีบไปเกิดใหม่ เธอจะกลายเป็นวิญญาณร้ายในอีกไม่นาน”จิวโมไป๋ตอบ
“เธอไม่ให้อภัยผมใช่ไหม”จูหวังเถิงก้มหน้าลง
จิวโมไป๋ส่ายหน้า
“ไม่ ที่เธอไม่ได้ไปเกิดใหม่ เพราะเธอกำลังรอคุณ เพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย”
มือของจูหวังเถิงสั่นเล็กน้อย เขากุมมือสองข้าง
“ขอโทษ… เป็นเพราะผมอีกแล้ว”
จิวโมไป๋ถอนหายใจ
หวังเสี่ยวเปาและเหยาติงหลงยืนเงียบๆ
เซี่ยลี่เยว์ตาแดงเล็กน้อย
เวลาผ่านไป จูหวังเถิงก็สงบอารมได้ ร่างกายของเขาดูแก่ขึ้นมาก
“ผมไม่อยากปล่อยให้ภรรยาของผมรออีกแล้ว พวกคุณช่วยพาผมไปพบภรรยาของผมได้ไหม”จูหวังเถิงก้มหัวขอร้อง
จิวโมไป๋พยักหน้า ก่อนจะพาจูหวังเถิงขึ้นรถตู้สีดำและขับไปยังหอพัก
ทุกคนลงจากรถตู้สีดำ เดินไปหน้ารูปปั่นนางฟ้า
เซี่ยลี่เยว์เห็นดังนั้น เธอก็แน่ใจแล้วว่าเป็นอย่างที่เธอคิด ใบหน้าของหน้าซีดเล็กน้อย เดินเกาะติดด้านหลังของจิวโมไป๋
เหยาติงหลงที่ไม่รู้เรื่องกระซิบถามหวังเสี่ยวเปา
“ทำไมพวกเรามาที่รูปปั้นนี้ ไม่ไปห้อง 104 ล่ะ”
หวังเสี่ยวเปาไม่ตอบ
จูหวังเถิงมาถึงหน้ารูปปั้นนางฟ้าร่างของเขาสั่นระริก ก่อนจะทรุดตัวลงพื้นอย่างแรง
“ที่รักผมขอโทษ”
สายลมกรรโชกอย่างรุนแรง ต้นไม้ลู่ไปตามลม
เงาร่างเลือนลางปรากฏขึ้นอย่างช้าๆและลอยออกจากรูปปั้นนางฟ้า
เหยาติงหลงเห็นดังนั้น เขาก็รู้อะไรบางอย่าง สีหน้าของเขาตกตะลึงอย่างมาก
“นี่…”
วิญญาณสาวมองร่างของจูหวังเถิง ดวงตาสีดำไร้อารมณ์สั่นไหว สีหน้าของเธอบิดเบี้ยว ก่อนจะกลับมาเป็นปรกติอย่างรวดเร็ว เธอลอยเข้าหาจูหวังเถิงอย่างช้าๆและกอดร่างของเขาอย่างนุ่มนวล
จูหวังเถิง เงยหน้าขึ้นเห็นวิญยาณของภรรยาสาว ร่างของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น เขายืนมือมาลูบใบหน้าอันงดงามอย่างช้าๆ
“ที่รัก ผมขอโทษเป็นเพราะผมเองที่รั้งคุณเอาไว้”จูหวังเถิงกล่าวด้วยความรู้สึกผิด
วิญญาณสาวส่ายหน้าอย่างช้าๆ มองไปที่ใบหน้าของจูหวังเถิง
ในตอนนั้นเองร่างของเธอก็ส่องแสงสีทอง พลังชั่วร้ายสีเทาที่กำลังกลืนกินร่างวิญญาณของเธอก็สลายหายไปจนหมดสิ้น ก่อนที่แสงสีทองจะสว่างเจิดจ้า ร่างของเธอค่อยๆเลือนลางอย่างช้าๆ
“นี่…”จูหวังเถิงเห็นว่าภรรยาของเขาจะได้ไปเกิดใหม่ เขาก็เงียบ ก่อนจะยิ้มทั้งน้ำตา และยื่นมือมากุมมือที่ค่อยๆเลือนลาน
“ที่รัก ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมขอรักคุณอีกครั้ง และผมสัญญาว่าผมจะชดเชยความผิดบาปทั้งหมดที่ผมได้ทำให้กับคุณในชาตินี้”
วิญญาณสาวกระชับมือของจูหวังเถิงแน่น และคลี่ยิ้มอย่างดงามเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างของเธอจะค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ
จูหวังเถิงปาดน้ำตาที่ไหลอาบหน้า ก่อนจะยืนขึ้นและหันมาหาจิวโมไป๋
“ขอบคุณ”
จิวโมไป๋พยักหน้าและถอนหายใจ ก่อนจะกดกำไลข้อมือ
ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ตำรวจและทีมงานกู้ภัย ก็เข้ามาในเวลาไม่นาน
เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาสอบถาม จิวโมไป๋อธิบายเรื่องทั้งหมด
เจ้าหน้าที่ตำรวจมองจูหวังเถิง เขามีท่าทางลังเลก่อนจะพูด
“ตามกฎหมายแล้ว แม้ว่าคุณจะไม่ได้ตั้งใจฆ่า คุณก็ต้องถูกลงโทษด้วยข้อหาอำพรางศพ และด้วยเวลาที่ผ่านไปนาน ศพได้ย่อยสลายไปมากแล้ว ถ้าชันสูตรศพแล้วไม่สามารถใช้เป็นหลักฐาน ในการยืนยันคำให้การของคุณได้ คุณจะต้องโทษเพิ่มอีก”
“ไม่เป็นไร ผมยอมรับความผิดทั้งหมด”จูหวังเถิงยิ้มผ่อนคล้าย เหมือนเขาได้ปงแล้ว
เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้า เขาไม่ใส่กุญแจมือ เพราะมีจิวโมไป๋ให้การรับรอง ทำให้มั่นใจได้ว่าจูหวังเถิงไม่สามารถหลบหนีได้
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจไปแล้ว
“คุณคงสงสัย ว่าทำไมผมถึงไม่มอบตัวตั้งแต่แรก”จูหวังเถิงพูดขึ้น
จิวโมไป๋พยักหน้า
“มันอาจเป็นคำแก้ตัว แต่ที่ผมไม่ยอมมอบตัว ปล่อยให้เวลาผ่านมาถึงตอนนี้ เป็นเพราะผมต้องการรอให้ลูกของผม มีอาชีพมั่นคงก่อน ผมจะมอบตัวยอมรับความผิดทั้งหมด และที่ผมไม่ยอมทำลายหลักฐานเพราะผมจะใช้มันเป็นสิ่งที่เอาผิดตัวเอง”
จูหวังเถิงผู้จบก็เดินไปที่รถตำรวจและเข้าไปนั่งรอไปที่สถานนีตำรวจเพื่อดำเนินคดี
รูปปั้นนางฟ้าถูกตัดแบ่งออก ก่อนที่ถุงพลาสติกสีน้ำเงินเข้มขนาดใหญ่เท่าตัวคนจะปรากฏขึ้น
จิวโมไป๋ถอนสายตากลับและมองไปบนท้องฟ้า
ในตอนนั้นเองพลังวิญญาณจำนวนมากก็ตกลงมาจากท้องฟ้า แยกเป็นสี่ส่วน พุ่งไปยังจิวโมไป๋ หวังเสี่ยวเปา เหยาติงหลง และเซี่ยลี่เยว์
