ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 66

จิวโมไป๋เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ”ผมเคยได้ยินข่าวลือมาบ้าง แต่ยังไงซะข่าวลือก็เป็นแค่ข่าวลือ คุณบอกราคามาเถอะ ถ้ามันไม่แพงเกินไปผมก็จะซื้อ”

เห็นท่าทางของจิวโมไป๋แล้ว พนักงานชายวัยกลางคนก็ไม่พูดอะไร เขาเป็นมืออาชีพงานของเขาคือขายที่ดิน ปฏิเสธที่จะขายที่ดินให้แก่ลูกค้าไม่ได้ เขาได้แต่จำใจเก็บคำเตือนบอกราคาออกไป

“ที่ดินเกาะแห่งนี้มีปัญหา… ทำให้ราคาของที่ดินต่ำกว่าราคาที่ดินโดยรอบหลายเท่า… ราคาที่ดินตกอยู่ที่ตารางเมตรละ 250 เครดิต พื้นที่เกาะทั้งหมดมีทั้งหมด 1,125 ตารางกิโลเมตร ราคาของเกาะทั้งหมดคือ 281.25 ล้านเครดิต ถ้าคุณจะซื้อคุณสามารถทำสัญญาซื้อขายได้เลยครับ”พนักงานชายวัยกลางคนกดบนภาพโฮโลแกรม มันก็แสดงรายระเอียดราคาที่ดิน และ สัญญาขึ้นมา

ไม่พูดอะไรให้เสียเวลาอีก จิวโมไป๋กดทำสัญญาซื้อขายอย่างรวดเร็ว ไม่นานเขาก็ได้ทำสัญญาเป็นเจ้าของพื้นที่ทั้งหมดบนเกาะของเขาโดยสมบูรณ์ สีหน้าของจิวโมไป๋ในตอนนี้ผ่อนคลายอย่างมาก

“ผมจะจ้างงานสำนักงานฝ่ายสร้างและออกแบบ คุณช่วยผมติดต่อเลยได้ไหม”จิวโมไป๋หันมาถามขณะที่กำลังเดินออกจากห้อง

พนักงานชายวัยกลางคนมองจิวโมไป๋แปลกๆ ก่อนที่จะพยักหน้าและกดบนแผ่นกระจกใสไม่กี่ครั้ง ก็มีพนักงานสาวเดินเข้ามาและพาจิวโมไป๋ ขึ้นไปชั้น 3 เข้าไปในห้องๆหนึ่งที่ถูกตกแต่งอย่างดี มีโมเดลอาคารต่างๆมากมายวางไว้เป็นส่วนๆ

“ยินดีตอนรับ พวกเราเป็นหน่วยสร้างและออกแบบ ไม่ทราบว่าคุณจะให้ทางเราช่วยอะไรไหมคะ”พนักงานหญิงวัยกลางคนส่งยิ้มให้ ขณะที่เดินเข้ามาต้อนรับจิวโมไป๋

จิวโมไป๋กดเปิดกำไลข้อมือของตัวเองและโหลดภาพแบบแปลนอาคารก่อสร้างขึ้นมา

“นี่คือแบบแปลนอาคารที่ผมจะให้ทางคุณสร้าง คุณช่วยตรวจสอบด้วยนะครับ ว่ามีอะไรขาดเหลือจะได้แก้ไข”จิวโมไป๋พูดอย่างสุภาพขณะที่เลื่อนภาพโฮโลแกรมไปทางพนักงานหญิงวัยกลางคน

“ขอทางเราตรวจดูสักครู่นะคะ”พนักงานหญิงวัยกลางคน เรียกลูกน้องของเธอ 5 คน เข้ามาตรวจดูแบบแปลนอาคาร ยิ่งดูพวกเธอก็ยิ่งตื่นเต้นจนเผลอพูดกระซิบกันเป็นระยะ เพราะมันเป็นแบบแปลนอาคารที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ อาคารที่จะสร้่างดูทันสมัยกว่าปัจจุบันไปไกลหลายสิบปี ทำให้พวกเธออดไม่ได้ที่จะพูดชื่นชมผู้ออกแบบเป็นระยะ

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ พวกเธอก็เหมือนรู้ตัวว่าเสียมารยาทไป

“แบบแปลนอาคาร อันนี้สมบูรณ์แบบมาก ไม่ต้องแก้ไขอะไรเพิ่มเติมแล้ว คุณสามารถจ้างทางเราสร้างอาคารตามแบบแปลนได้เลยค่ะ”พนักงานหญิงวัยกลางคนยิ้มขณะพูด

“อ่อครับ ต้องใช้เวลากี่วัน อาคารทั้งหมดจะสร้างเสร็จครับ”จิวโมไป๋ถาม

“เราสามารถสร้างอาคารทั้งหมดให้เสร็จภายในเวลา 2 เดือน วัสดุที่เราใช้ทั้งหมดเป็นวัสดุคุณภาพสูงระดับ เกรด S คุณสามารถมั่นใจได้ว่าอาคารที่คุณสร้างจะแข็งแรงทนทาน แม้แต่ผู้บ่มเพาะพังระดับสูงก็ไม่อาจทำอะไรอาคารที่ทางเราสร้างได้…”พนักงานหญิงวัยกลางคนพูดไม่หยุดอยู่พักใหญ่

“คิดราคาได้เลยครับ”เมื่อเห็นช่องว่างจิวโมไป๋ก็ถามราคาขึ้นทันที

“ได้ค่ะ…”

“…”

เมื่ออกจากอาคารสำนักงานซื้อขายที่ดิน ท้องฟ้าก็เริ่มมืด จิวโมไป๋หาอาหารกินก่อนที่จะกลับโรงแรมที่พัก

…

เมืองเทียนซู

“พรุ่งนี้ผมจะมารับนะครับ”ชายหนุ่มหล่อเหลา ก้มกระซิบเสียงอ่อนโยน ข้างใบหูของหญิงสาวที่งดงาม หญิงสาวใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย เธอถอยออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะส่งรอยยิ้มออกมา ทำให้บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไปราวอยู่บนสรวงสวรรค์

ภาพเทพบุตรและเทพธิดาหยอกล้อกันช่างเป็นภาพที่สวยงาม จนผู้ที่มองเห็นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคลิบเคลิ้มงมงาย

“พี่จิ้น… เดินทางปลอดภัยนะคะ”หญิงสาวโบกมือขาวผ่องไปมาขณะพูดอวยพรเสียงหวานใส ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในโรงแรมหรู

ชายหนุ่มหล่อเหลายิ้มแผ่วเบามองตามแผ่นหลังของร่างบาง เมื่อเห็นว่าเธอเข้าโรงแรมไปแล้ว เขาก็เดินกลับเข้ามานั่งในรถคันหรูที่จอดอยู่ไม่ไกล

“นายน้อย… จิวโมไป๋ออกนอกเมืองไปเมื่อเช้าวันนี้ คนที่เราให้ลอบติดตามได้แจ้งมาว่า ในตอนนี้เขาอยู่ที่หมู่บ้านใบไม้ร่วง นายน้อยจะให้พวกเรา… ลงมือเลยไหมครับ”ชายวัยกลางคนที่นั่งข้างคนขับรถถามเสียงเบา

เซียวหนานจิ้นหลับตาเงียบไม่พูดอะไร จนรถค่อยๆเคลื่อนออกจากโรงแรมเข้าสู่ถนนใหญ่

“ส่งคนไปจับตาเพิ่ม อย่าให้เป้าหมายรู้ตัว… อย่าลงมือจนกว่าผมจะสั่งอีกครั้ง”

“ครับ”

…

โรงแรมเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่จิวโมไป๋เช่าอยู่

“เฮ้อออ ระบบปกป้องสิทธิ์จะเข้มงวดเกินไปแล้ว แบบนี้ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเด็กคนนั้น เข้าไปทำอะไรในสำนักงานซื้อขายที่ดิน”ชายหนุ่มชุดขาวบ่นพึมพำเสียงเบา ขณะกำลังนอนเหยียดยาวอย่างขี้เกียจบนโซฟา

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่จะกดรับสายเรียกเข้าด้วยท่าทางเบื่อหน่ายเต็มที

“จี้หยางเฟย! นายอยู่ที่ไหน ทำไมไม่มาช่วยหาตัวนักปรุงยาเตาหลอม 9 สุริยัน”เสียงหวานใสแต่ราบเรียบ ดังลอดออกมา

ชายหนุ่มเอียงคอพิงที่เท้าแขนโซฟา ก่อนที่จะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังขัดกับท่าทางเกียจคร้านอย่างมาก

“ตอนนี้ผมก็กำลังทำภารกิจอยู่ ผมว่าถ้าเรายังคงร่วมมือกันหาคงเสียเวลาหาอีกนาน แยกกันหาดีกว่า…”จี้หยางเฟยพูดแก้ตัวเรื่อยเปื่อยอยู่พักใหญ่

“…แล้วแต่นายก็แล้วกัน”ปลายสายก็ทนไม่ได้กดตัดสายทิ้งไปทันที

ชายหนุ่มยกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย

“เฮ้อออขอโทษนะ ทางนี้ดูมีอะไรน่าสนใจกว่า จนฉันอดไม่ได้จริงๆที่จะต้องตามมาดูถึงที่นี่”

…

เช้าวันต่อมา

จิวโมไป๋ยกเลิกการบ่มเพาะจิตวิญญาณ ก่อนที่จะอาบน้ำทำธุระจนเสร็จ เขาก็เช็คเอาท์ออกจากโรงแรม เดินไปที่ทิศเหนือของหมู่บ้านใบไม้ร่วง เป็นแหล่งขายแร่นานาชนิดที่หาได้จากเหมืองของหมู่บ้าน หรือหาได้จากป่าสวรรค์โบราณ

เพราะหมู่บ้านใบไม้ร่วงอยู่ติดกับป่าสวรรค์โบราณ ที่เต็มไปด้วยสายแร่ต่างๆมากมาย ทำให้นอกป่าสวรรค์โบราณมีสายแร่บางส่วนโผล่ออกมาจำนวนไม่น้อย ทำให้มีเหมืองแร่จำนวนมากเกิดขึ้น

เหมืองแร่เหล่านี้คนธรรมดาสามารถซื้อกรรมสิทธิ์เป็นเจ้าของได้ แต่ต้องจ่ายเงินและภาษีราคาแพง

จิวโมไป๋เดินดูแร่ต่างๆด้วยความสนใจ เมื่อพบแร่ที่มีประโยชน์เขาก็ซื้อมันทันที โดยที่เขาจะฝากแร่ไว้ตรงจุดรับส่งสิ่งของ

เดินซื้ออยู่นานเขาก็ซื้อแร่จำนวนมากกว่าหลายร้อยตัน เมื่อหาไม่พบแร่ที่สนใจอีก เขาก็เดินไปส่วนลึกของถนน เป็นส่วนการพนันหินหยก

เพราะหมู่บ้านใบไม้ร่วงมีเหมืองจำนวนมาก โดยเฉพาะเหมืองหยก ทำให้มีการพนันหินขึ้นมาอย่างจริงจังภายในหมู่บ้าน เพื่อให้ผู้คนที่เข้ามาที่หมู่บ้านทดสอบโชค ถ้าโชคดีพวกเขาจะกลายเป็นเศรษฐีผู้มั่งคั่งในพริบตา

โดยวิธีการพนันหินหยก จะต้องผ่าก้อนหินที่ถูกนำมาจากเหมืองแร่หยก ด้านในอาจมีหรือไม่มีหยกอยู่เลยก็ได้ หรือถ้ามีคุณภาพของหยกอาจดีหรือแย่ก็ได้ ไม่มีใครสามารถรู้ได้ การพนันหยกมีความตื่นเต้นและลุ้นระทึก ถ้าผ่าก้อนหินแล้วเจอหยกคุณภาพดีเยี่ยมอยู่ภายใน คุณจะกลายเป็นคนรวยในชั่วข้ามคืน แต่ถ้าไม่พบอะไรเลย คุณจะเสียเงินอย่างสูญเปล่าไม่ได้อะไรกลับมา

รวยหรือจนเพียงแค่ผ่ามัน ตัดสินจากโชคหรือประสบการณ์ได้เพียงเท่านั้น

ทำให้การพนันหยกกลายเป็นทีนิยมอย่างมากในตอนนี้

จิวโมไป๋เดินสะบายๆเข้าไปก่อนที่จะใช้จิตสัมผัสตรวจสอบก้อนหินที่วางไว้ตามร้านต่างๆ เมื่อพบว่าภายในมีหยก เขาก็จ่ายเงินกับพ่อค้าก่อนที่จะส่งไปที่จุดรับส่งสินค้า เมื่อเสร็จเขาก็เดินไปยังร้านต่อๆไป

ในอนาคตเมื่อผู้คนพบว่าสามารถใช้จิตสัมผัสตรวจสอบหยกภายในก้อนหินได้ การพนันหยกจะหายไปในทันที ในอดีตเขาไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้เลย

แต่ในตอนนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่ใช้จิตสัมผัสได้ ทำให้เป็นเรื่องง่ายที่เขาจะหาหยกจากกองหินพวกนี้

หาอยู่พักใหญ่เขาก็ได้หยกคุณภาพดีถึงดีเยียมไปประมาณ 100 กว่าก้อน ถ้าตีเป็นเงินก็เป็นจำนวนมหาศาล มากกว่าการขายสูตรโอสถเสียอีก

จิวโมไป๋เดินวนอีกหนึ่งรอบก็ไม่เจออะไรที่ต้องการแล้ว เขาก็ตั้งใจจะไปที่จุดรับส่งสิ่งของ

“ฮ่าๆ พลาดอีกแล้ว ไอ้หนูกลับบ้านไปนอนดีกว่าไหม ที่นี่มันเป็นที่ของมือเก๋าอย่างพวกเรา มือใหม่น่ะหลบไป”เสียงหัวเราะดังขึ้นจากภายในร้านพนันหยกแห่งหนึ่ง จิวโมไป๋ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไปดู

—

ช่วงนี้ยุ่งมากขอโทษที่ลงได้น้อยนะครับT^T