ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 91

เนี่ยฟูหานทะยานร่างฝ่าสายฝนที่กำลังตกหนัก ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนทิ้งภาพติดไว้เบื้องหลัง เมื่อเขาเห็นพายุสีทองเจิดจ้าปรากฏขึ้นเบื้องหน้าที่อยู่ไกลออกไป ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นหลายส่วน

ไม่เสียเวลาใคร่ครวญ เขาเร่งความเร็วขึ้นอีก ผ่านช่องแคบเบื้องหน้า เมื่อออกจากช่องแคบ เขาก็เห็นพายุสีทองขนาดใหญ่แตกกระจายหายไปราวถูกระเบิดทำลายจากภายใน ละอองสีทองกระจัดกระจายออกไปทั่วบริเวณเหมือนเศษฝุ่น ก่อนจะค่อยๆตกลงพื้น ทำให้พิ้นดินบริเวณนั้นกลายเป็นแผ่นดินสีทองเปร่งประกาย

บนท้องฟ้าปรากฏช่องว่างของเมฆหนาทึบที่ถูกพายุพัดกระจายออกไป ทำให้เกิดเป็นลำแสงจากแสงแดดยามเที่ยงวันทะลุผ่านลงมา เมื่อไม่มีเมฆดำ ทำให้บริเวณที่เกิดลำแสงมาไม่มีเม็ดฝนตกลงมา จนเกิดปรากฏการณ์แปลกประหลาด

เนี่ยฟูหานชะงักเท้าหยุดลงอย่างตกใจ เงยหน้ามองลำแสงขนาดใหญ่กว่า 500 เมตรที่ตกลงมาบนพื้น แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันตั้งตัว ก็มีเสียงตะโกนเสียงดังเรียกสติ

“เจ้าหนูรีบหลบไป!!! มีนักฆ่าทวีปตะวันตกกำลังไล่ฆ่าพวกเราอยู่ รีบไปแจ้งทางการเร็วเข้า”ร่างในชุดปกปิดมิดชิดทั่วร่างจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้า พุ่งเข้ามาทางเนี่ยฟูหานด้วยท่าทางเหนื่อยล้า

เนี่ยฟูหานมองผ่านร่างในชุดมิดชิดก็เห็น มนุษย์หมาป่าตัวสูงสองเมตรกว่า ร่างกายและเสื้อผ้าปกคลุมด้วยคราบสีทองเปร่งประกาย กำลังตามมาอย่างดุร้ายกระหายเลือด พลังกดดันที่แผ่ออกจากร่างราวกับสัตว์ร้ายที่หลุดออกจากกรงขัง

“ไม่ทันแล้ว!!! รีบหนีไปเร็วเข้า ฉันจะยื้อเวลาให้เอง!”ก่อนที่จะถึงตัวเนี่ยฟูหาน ร่างในชุดปกปิดมิดชิดก็ตะโกนบอกเนี่ยฟูหานอีกครั้ง ก่อนที่จะหันหลังกลับและพุ่งย้อนกลับไปหามนุษย์หมาป่าสีทอง

เมื่อเห็นการกระทำของร่างในชุดปกปิดมิดชิด เนี่ยฟูหานก็รู้สึกแปลกใจ เขาตรวจสอบพลังของคนในชุดคลุมปกปิดมิดชิดได้ว่าอีกฝ่ายอยู่ในระดับพลังน้อยกว่าขั้นที่ 3 แต่มนุษย์หมาป่ามีระดับพลังขั้นที่ 5 คนในชุดคลุมไม่สามารถต่อต้านอีกฝ่ายได้เลย

การบุกเข้าไปตรงๆอย่างนั้น เหมือนกับการฆ่าตัวตาย

ร่างในชุดปกปิดมิดชิด พุ่งเข้าหามนุษย์หมาป่าอย่างหักโหมราวไม่กลัวความตาย เนี่ยฟูหานขมวดคิ้วแน่นอย่างลังเล เพราะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่เมื่อเห็นว่าคนในชุดปกปิดมิดชิดไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง เขาจึงจะตัดสินใจยื่นมือเข้าช่วย แต่ในตอนนั้นอยู่ๆ ร่างในชุดปกปิดมิดชิดก็ระเบิดพลังเร่งความเร็วเป็นเท่าตัว ก่อนที่เนี่ยฟูหานจะได้ทันลงมือช่วยเหลือ ทั้งสองก็เข้าปะทะกันแล้ว

นัยน์ตามนุษย์หมาป่าวาวโรจน์ มันกางกรงเล็บแหลมคมและเงื้อกรงเล็บตะปบใส่ร่างในชุดคลุมอย่างรุนแรงถึงตาย ไม่ปล่อยให้เหยื่อรอดชีวิตไปได้ แต่ก่อนที่กรงเล็บจะตะปบเข้าใส่ร่างในชุดคลุม มันก็สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจากร่างของอีกฝ่าย ที่ทำให้สายเลือดในร่างสั่นสะท้าน แม้มันจะเบาบางแต่ก็ทำให้กรงเล็บที่จะถึงร่างของอีกฝ่าย อ่อนกำลังลงเล็กน้อย และในตอนนั้นเอง ร่างในชุดคลุม ก็ใช้ทั้งร่างกายกระแทกเข้ากับร่างของมนุษย์หมาป่าอย่างหักโหม

โครม!

แต่เพราะความต่างของพลังที่มากเกินไป ร่างในชุดคลุมปกปิดมิดชิดถูกกรงเก็บของมนุษย์หมาป่า กระแทกกระเด็นไปไกลกว่า 20 เมตร ก่อนจะกระแทกพื้นแล้วไถลไปตามพื้นโคลนอีกกว่าสิบเมตร บ่งบอกถึงความรุนแรงในการปะทะกันอย่างรุนแรง

มนุษย์หมาป่ามองร่างที่กระเด็นออกไป อย่างรู้สึกเสียหน้าที่เขาเผลอตัวกลัวอีกฝ่ายที่แสนอ่อนแอ ปากหมาป่าแยกเขี้ยวก่อนที่มันจะกล่าวอย่างอำมหิต”โฮกกก! ฉันจะเอาเลือด เนื้อ และวิญญาณของแกบูชาให้กับจ้าวแห่งความมืด!”

กล้ามเนื้อทั่วร่างของมนุษย์หมาป่าปูดโปนขึ้นอย่างน่ากลัว พลังกดดันกลายเป็นริ้วคลื่นจนสภาพแวดล้อมบิดเบี้ยว ก่อนจะพุ่งทะยานร่างไปหาร่างที่ล้มลงอยู่กับพื้นอย่างรวดเร็ว พื้นที่มันยืนอยู่เมื่อครู่แตกกระจายราวใยแมงมุม

ร่างในชุดคลุมปกปิดมิดชิดค่อยๆยันตัวขึ้นอย่างอ่อนแรง เสื้อคลุมของเขาขาดรุ่งริ่งราวเศษผ้า ท่าทางเหมือนกับคนใกล้ตาย

แต่ก่อนที่มนุษย์หมาป่าจะเข้าถึงตัว ก็มีร่างในชุดหลากสีปรากฏขึ้นขวางเบื้องหน้าของคนในชุดคลุมปกปิดมิดชิด ก่อนที่มนุษย์หมาป่าจะรู้ตัว ภายในเสี้ยววินาทีต่อมาประกายแสงสีม่วงก็พุ่งกระแทกหน้าอกของมนุษย์หมาป่าอย่างรุนแรงราวกับถูกค้อนสายฟ้าทุบ ร่างที่หนักหลายร้อยกิโลกรัม กระเด็นไปด้านหลังราวตุ๊กตานุ่นเบาหวิว

ร่างในชุดคลุมปกปิดมิดชิดเผลอชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดเสียงแผวเบาเหมือนคนอ่อนแรง

“คนพวกนี้เป็นคนขององค์กรโลหิตนิรันดร์ พวกมันมาที่นี่เพื่อฆ่านักวิจัยทั้งหมดและแย่งชิงสมบัติที่ได้จากเหมืองแร่ประกายแสง รีบไปที่หมู่บ้านใบไม้ร่วงแล้วแจ้งทางการเร็วเข้า!”พูดจบคนในชุดคลุมปกปิดมิดชิดก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น

เนี่ยฟูหานขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนพบว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดชักถาม เขาก็โยกตัวหลบไปด้านข้าง

ตูมมม! พื้นที่เขายืนอยู่ปรากฏหางสีเงินผสมสีทองเปร่งประกายยาวหลายเมตร ทำลายพื้นดินราวกับถูกตัดด้วยมีดลึกกว่า 4 เมตร ใบหน้าของเนี่ยฟูหานแปรเปลี่ยนเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามองเห็นร่างในชุดดำที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างเงียบเชียบ โชคดีที่เขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารก่อนจึงหลบได้อย่างกระชั้นชิด

“เจอมดอีกหนึ่งตัว”นักฆ่าผู้มีสายเลือดงูโลหะ แลบลิ้นสองแชกออกมาเลียริมฝีปากอย่างกระหายเลือด

เนี่ยฟูหานขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะกวาดสายตาวิเคราะห์โดยรอบ มนุษย์หมาป่าสีทองตอนนี้กำลังยันตัวขึ้นจากพื้น ขนบนหน้าอกถูกทำลายจนเห็นรอยไหม้สีดำเกรียมและมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา แต่ก็ไม่มากนัก พลังป้องกันอีกฝ่ายสูงกว่าที่เขาคาดไว้

มนุษย์หางสองสีมีความสามารถปกปิดตัวได้อย่างไร้ร่องลอย เมื่อเห็นหางสีเงินมีคลาบสีทองที่สามารถทำลายพื้นแข็งๆได้อย่างง่ายดายพลังโจมตีและพลังป้องกันก็ไม่น่าจะต่ำ สายตามองไปด้านหลังไกลออกไปมีร่างในขุดดำทะมึนเดินมาอย่างช้าๆ แต่หน้าแปลกที่หัวและผิวหนังส่วนที่โผล่พ้นจากเสื้อผ้าจะถูกย้อมด้วยสีทอง เหมือนร่างกายของมนุษย์หางสองสี

ออร่าสีม่วงที่ล้อมรอบร่างของอีกฝ่ายดูแล้วแข็งแกร่งกว่ามนุษย์หมาป่าและหมุษย์หางยาวหนึ่งขั้น