รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 102

บทที่ 102 แลกด้วยชีวิต

ดาวอังคารลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า

“พูดต่อ….”ฉินหลั่งเปิดไดอารี่ของจงยู่ พลางพูด กับหลีหรุ่ยไปด้วย

“ครับ….”หลีหรุ่ยตอบด้วยเสียงสั่นเทา เขารู้ว่า สิ่งที่จะพูดต่อไปนี้อาจทำให้ฉันหลังระเบิดความโมโห ออกมา

ฉินหลั่งเปิดไดอารี่ไปดูวันที่ 25 พฤษภาคม ซึ่ง เป็นวันที่จงยู่ออกเดินทางไปที่เซี่ยงไฮ้

“25 พฤษภาคม เมื่อลงมาจากเครื่องบินฉันก็เริ่ม คิดถึงฉินหลั่งเสียแล้ว ฉันมันไม่ได้เรื่องเลย ถ้าฉินหลั่งรู้ ความคิดของฉันในตอนนี้ คงจะทำให้เขาขำตายเลย แหละ..วิดีโอคอลหาฉันหลัง ถึงแม้ปากจะยืนหยัดไม่ ให้เขามา แต่ก้นบึงของหัวใจกลับหวังอยากให้เขามา มากเหลือเกิน อยากให้เขาอยู่ข้างกายตลอดเวลา….”

“26 พฤษภาคม ตอนกลางคืนเห็นเย็นนี้กับย่า หนานมีแฟนหนุ่มมารับพวกเธอ ฉันรู้สึกอิจฉามาก รู้สึก ไม่ดีเลยที่ฉันต้องนั่งรถประจำทางคนเดียวทุกวัน….

“29 พฤษภาคม ไม่ได้คุยโทรศัพท์กับฉินหลั่ง หลายวันแล้ว ฉันกลัวว่าเมื่อเห็นหน้าฉินหลั่งแล้วจะ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้จนต้องร้องไห้ออกมา ให้ฉันหลั่งมาหาฉันมันเป็นสิ่งที่น่าขายหน้ามาก ฉันต้อง ไม่เป็นตัวถ่วงความเจริญของฉินหลั่ง….”
“30 พฤษภาคม ฝนตกชุกมาก วันนี้เซี่ยงไฮ้ถึง ได้หนาวมากกว่าเดิม เมื่อกลับมาถึงโรงแรมที่พัก ร่างกายของฉันก็เปียกไปพอประมาณแล้ว ถึงฉันจะมุด อยู่ใต้ผ้าห่มก็ยังคงรู้สึกหนาวมากอยู่ดี ขณะนั้นฉันเอียง หน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่เป็นทิศทางของเมือง จีนหลิง พร้อมกับพูดในใจว่า “ฉินหลังฉันคิดถึงคุณแล้ว คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉันที่เซี่ยงไฮ้เถอะ ฉินหลั่งคุณ สัมผัสถึงคำเรียกขานของฉันไหม?”

จากตัวหนังสือที่สละสลวยในไดอารี่ ฉินหลั่งรับรู้ ได้ถึงความเปล่าเปลี่ยวของจงยู่ในตอนนั้น ในใจของเขา รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ทำไมตอนนั้นเขาไม่เด็ดขาด อีกสักนิดหนึ่ง หากเป็นเช่นนี้จงยู่ก็คงไม่ต้องว้าเหว่อยู่ที่ เซี่ยงไฮ้เพียงลำพังแล้ว

ในที่สุดฉินหลั่งก็เปิดไดอารี่ของจงยู่ไปถึงหน้า สุดท้าย ตอนแรกเขาอยากหาเบาะแสการหายตัวไปของ จงยู่ แต่คิดไม่ถึงว่าเนื้อหาที่จงยู่บันทึกจะเกินความคาด การณ์ของเขาไปเสียแล้ว

“4 กรกฎาคม จากสภาพอากาศที่มืดครึ้มได้ เปลี่ยนมาสดใสอีกครั้ง วันนี้ฉันไปเข้าร่วม ประกวด ( Hello , girls ) …”

“.ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเย็นนี้จะปองร้ายฉัน หล่อน วางยาหลอกลวงดอกทองในน้ำดื่มของฉัน ในขณะที่ ขึ้นแสดงบนเวทีอยู่นั้น ฉันรู้สึกปวดอย่างรุนแรง ทุกการ ขยับราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงบนตัวฉัน…
“…เย็นนี้ใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนวางยาพิษกับสุนัข ตัวโปรดของหลิวอันฉี….หลิวอันฉีตบหน้าฉันอย่างชัง ไปสองที่ 8

” มีเพียงพี่เฉินกับย่าหนานช่วยฉันพูด ฉันพูด ไม่เข้าใจสุนัขได้วิ่งไล่กัดฉันในขณะที่ฉันปวดท้องจน ขยับไม่ได้แล้ว แต่ว่าฉันก็ยังได้แต่วิ่งหนี ทุกก้าวที่วิ่ง ออกไปก็เหมือนกับมีคนเอาสว่านไฟฟ้ามาเจาะบน ร่างกายของฉัน..”

แววตาของฉินหลั่งเริ่มฉายแสงขึ้นมา เขากำมือ แน่นกว่าเดิมจนไดอารี่ได้เปลี่ยนสภาพไปจากเดิมโดยที่ เขาไม่รู้ตัวเลย

“ในน้ำที่เย็นจี้ สุนัขได้กัดฉันไม่ปล่อย ฉันรู้สึก เหมือนตายทั้งเป็น หากมีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ต่ออีก หนึ่งวินาทีก็จะทำให้ฉันต้องทนทุกข์ทรมานมาก สุดท้าย ฉันจึงเลือกที่จะยอมแพ้.”

“เมื่ออยู่ใต้น้ำ ทุกอย่างก็ยุติลงจนเงียบสงบ เมื่อ ฉันเห็นสร้อยคอเพชรก็นึกถึงฉินหลังขึ้นมา ฉันรู้สึกผิด ต่อเขาที่ไม่ได้บอกลาก่อนที่ฉันจะจากไปจากโลกใบนี้ ..ฉันไม่ได้โทษเขาเลยสักนิด หวังเพียงแค่ให้เขามี ชีวิตที่เป็นสุขตลอดไปและแคล้วคลาดปลอดภัยจาก อันตรายทั้งปวงไปได้.”

น้ำตากับน้ำมูกของฉิงหลั่งไหลลงมา สองมือของ เขาเริ่มสั่นคลอ เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าวันนั้นจงยู่ ต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขนาดไหน
“….ต่อมาฉินเทียนได้ช่วยฉันไว้….ฉันได้โทรหา ฉินหลั่ง แต่เขาไม่ได้รับสายเขาส่งข้อความบอกฉัน ว่าจะให้เพื่อนมารับฉัน….ฉันก็กลับเมืองจีนหลิงเลย ฉัน จะพยายามสุดแรงเพื่อไม่ให้ฉินหลั่งรู้เรื่องที่เกิดขึ้นใน เซี่ยงไฮ้ ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกไม่สบายใจได้….

“อา…”เมื่ออ่านไดอารี่ของจงยู่จบ ฉินหลังก็นั่ง คุกเข่าลงกับพื้น พลางพูดด้วยความเจ็บปวดใจ ลายมือ ที่สวยงามในไดอารี่ของจงยู่เหมือนลูกศรธนูอันแล้วอัน เล่าที่ยิงเข้าตรงกลางหัวใจของเขา เขาจำได้แล้ว คืนนั้น เขาอยู่ที่เซียนหย่าจุนในห้องวีไอพีจนถึงเช้า ในเวลาที่ จงยู่ต้องประสบกับภัยอันตราย ซึ่งเป็นเวลาที่ต้องการ การปกป้องจากเขามากที่สุด แต่เขากลับดื่มเหล้าอย่าง เมามันส์ ฉินหลั่งปวดใจราวกับโดนมีดกรีด คนที่เขา เกลียดที่สุดในบัดนี้ก็คือตัวเอง

เขาตบหน้าตัวเองแรงๆสองครั้ง จากนั้นก็วางสอง มือคลานลงกับพื้น เขาร้องไห้ด้วยความปวดใจ น้ำเสียง ที่คร่ำครวญชวนให้คนอื่นพลอยรู้สึกโศกเศร้าไปด้วย

“คุณชาย….”ท่าทางของฉินหลั่งที่มาอย่าง กะทันหัน ทำให้คนที่อยู่ในนั้นต่างรู้สึกตัวชาไปหมด โข่งลิ่งเสียนกับเฉินวันเชียนยิ่งรู้สึกสะเทือนใจ โข่งลิ่ง เสียนขมวดคิ้วก้มตัวลงแล้วประคองฉินหลั่งขึ้นมา

ฉินหลั่งร้องไห้เสียใจจนไม่สามารถประคองตัว เองลุกขึ้นมาได้ ตอนนี้น้ำตาเอ่อล้นเต็มใบหน้าของเขา แล้ว เขามองไปยังหลีหรุ่ยที่ถูกลูกน้องจับตัวไว้ เขาใช้ แรงทั้งหมดที่มีอยู่ถึงจะเปล่งเสียงออกมาได้ “บอกมาสินายพาเธอไปที่โรงแรมแล้วทำอะไรต่อ? ตอนนี้เธออยู่ ที่ไหน…”

“ผะโด๊ะ”เกิดเสียงหลีหรุ่ยคุกเข่าลงกับพื้น ภรรยา ของเขาก็กลัวจนจะตายอยู่แล้ว จึงได้คุกเข่าตามหลีหรุ่ย ท่าทางในตอนนี้ของฉินหลั่งช่างน่าเกรงกลัวเป็นอย่าง มาก หัวใจทั้งสองคนเกือบจะหลุดลอยออกมาทางลำคอ กันเลยทีเดียว

“..ผมพาเธอไปที่โรงแรม….ตอนแรก….ตอน แรก….อยากมีเพศสัมพันธ์กับเธอ.”พูดประโยคออก มา ฉินหลั่งก็ถีบหลีหรุ่ยไปคลานอยู่กับพื้น”ไอ้ สารเลว..

ฉินหลั่งกระทืบเท้าบนใบหน้าของหลีหรุ่ยไป หลายรอบ หลีหรุ่ยหดตัวงอเป็นรูปวงกลมแล้วเอามือบัง หัวไว้โดยที่ไม่ต้องต่อต้านแต่อย่างใด

พอฉินหลั่งหยุด หลีหรุ่ยก็รีบคุกเข่าพลางโขกหัว

กับพื้นต่อหน้าฉินหลั่ง”ขอโทษครับคุณชายฉิน ผมมัน สารเลว ฉันสมควรตาย ฉันมันสัตว์เดรัจฉาน….

“หลังจากนั้นล่ะ”ฉินหลั่งบันดาลโทสะเขารู้สึก กลัวกับสิ่งที่หลีหรุ่ยจะพูดต่อไปนี้เล็กน้อย

“ต่อมาผมไม่ได้…”หลีหนุ่ยกำลังคิดจะพูด อธิบายว่าอันที่จริงตนไม่ได้มีอะไรกับจงยู่ เพื่อคลาย ความโกรธของฉินหลั่งให้น้อยลง แต่บัดนี้ตรงลานบ้าน ด้านนอกมีเสียงที่ก้าวร้าวของผู้หญิงคนหนึ่งส่งเข้ามา

“พวกนายเป็นใครกัน ปล่อยฉัน…”มันคือเสียงของเย็นนี้

“คุณชายครับ คุณโข่งครับ พวกเราตรวจดู

ประวัติการโทรของหลีหรุ่ยก็พบว่า ข้อความที่คุณจงยู่ได้ รับว่าคุณชายจะให้เพื่อนไปรับเธอ คือผู้หญิงคนนี้เป็น คนส่งข่าวต่อ….”ลูกน้องที่จับตัวเย็นนี้เข้ามาคนนี้ เมื่อ เข้ามาก็พูดกับฉินหลั่งด้วยสีหน้าที่จริงจัง

ฉินหลั่งจ้องมองเย็นนี้ด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไป ด้วยความเกลียดชัง เขาน่าจะเดาออกตั้งนานแล้วว่าเป็น ฝีมือของเย็นนี แต่เป็นเพราะเช้านี้เขากับเย็นนี้”ร่วมรัก ชั่วค่ำคืน” จึงได้เกิดความเมตตาใจอ่อนกับหล่อน

สายตาที่เย็นชาของฉินหลั่งทำให้เย็นนี้หวาด

กลัว ลูกน้องทั้งสองคนกดตัวเย็นนีลงเพื่อให้เย็นนี้ คุกเข่าลงไป “พูดต่อไป”สายตาของฉินหลั่งกลับมาจ้องมอง

หลีหรุ่ยใหม่อีกครั้ง ความจริงในตอนนี้ทำให้ฉินหลั่งรู้สึก

กลัว”หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?”

“ผมกับเธอ…..”บัดนี้หลีหรุ่ยนึกคำพูดของเย็นนี้ที่ เคยบอกตนเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา เขาแอบเล็งสายตา ไปมองเย็นนี้แวบหนึ่งพบว่าเย้นนี้กำลังจ้องมองตนเอง อย่างใจจดใจจ่ออยู่ ดวงตาที่คมแหลมของเธอทำให้หลี หรุ่ยต้องสะดุด ตอนนี้เขาเชื่อสนิทใจแล้วว่าเย็นนี้มีชาติ ตระกูลที่สูงส่งคอยหนุนหลังอยู่ ตอนนี้ตัวเองจะมีชีวิต รอดไปได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับการร้องขอความเมตตาของ เย็นนี้แล้ว
หลีหนุ่ยเห็นว่าตอนนี้เขาต้องเชื่อฟังคำพูดของเย้า

นนี้ถึงจะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้

“ผมกับเธอ….ขอโทษครับคุณชาย ผมมันโรคจิต ผมมีเพศสัมพันธ์กับเธอแล้วครับ ฉันผิดต่อคุณ ผมมัน สัตว์เดรัจฉาน เทียบไม่ได้กับหมูกับหมาเลย….

ได้ยินคำพูดของหลีหรุ่ย สมองของฉินหลั่งก็เกิด ความมึนเบลอจนเกือบล้มไปกองอยู่กับพื้น

“นายกล้าแตะต้องตัวคุณจงยู่เหรอ ! “โข่งลิ่นเสีย นเห็นฉินหลั่งมีปฏิกิริยาเช่นนี้ จึงให้ลูกน้องทุบตีหลีหรุ่ย แต่ถูกฉินหลั่งห้ามไว้ก่อนฉินหลั่งมองหลีหรุ่ย”ต่อมาล่ะ”

“จากนั้นภรรยาของผมก็มา ผมกลัวเธอก็รู้ จึงได้ พาจงยูไปอยู่ที่ด้านนอกหน้าต่าง หลังจากที่ภรรยาผม เข้ามาถึง…เธอ….”พูดถึงตรงนี้หลีหรุ่ยกลับจนขวัญอ่อน เสียแล้ว

“ยังไง พูด !”

“คือ…ภรรยาของผมเปิดหน้าต่างออก คุณจงยู่ก.. ตกลงไป….”หลีหรุ่ยพูดจบก็คลานแนบตัวอยู่กับ พื้น”คุณชายฉินผมขอโทษ ผมสมควรตาย ผมมันไม่ใช่ คน…

ฉินหลั่งต้องเจ็บปวดใจเพิ่มอีกครั้ง”ตอนนี้เธออยู่ ที่ไหน ?” “ผมกับภรรยาวิ่งลงจากตึกไปดูก็ไม่เห็นคุณจงยู่

แล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอไปไหนแล้ว อาจจะมีคนผ่าน ไปมาส่งไปที่โรงพยาบาลแล้วก็ได้ครับ..
“คือคือ….”บัดนี้ภรรยาของหลีหรุ่ยก็ตกใจกลัว

มาก

“ตอนนี้แจ้งไปบอกทุกคนว่าให้พวกเขาไปหาทุก โรงพยาบาลในเมืองจีนหลิง ! “โข่งลิ่งเสียนสั่งลูกน้อง คนหนึ่ง ลูกน้องคนนั้นจึงรีบออกไปทำตามคำสั่งทันที

หลีหรุ่ยคลานอยู่กับพื้นด้วยความสั่น เขาแอบ เหลียวไปมองเย็นนี้แวบหนึ่ง เขาได้ทำตามแผนการที่เย้ นนี้เคยบอกเขาแล้ว เขาหวังว่าเย็นนี้จะทำตามสัญญา ช่วยชีวิตเขาเอาไว้

เย็นนีส่งสายตาให้หลีหรุ่ยวางใจ

ฉินหลั่งหลับตาลง น้ำตาสองสายอุ่นๆได้ไหล ออกมาจากซอกเปลือกตา เขารู้สึกเศร้าโศกเสียใจเหลือ เกิน ยิ่งรู้สึกไม่พอใจและเกลียดตัวเอง

“โครมโครมโครม “เสียงฟ้าร้องบนท้องฟ้าเริ่มดัง ขึ้นเรื่อยๆ ฝนยิ่งตกยิ่งแรงจนท่วมพื้นเล็กน้อย

“อา -“ฉินหลั่งตะโกนสุดเสียง พลางลืมตาขึ้น ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงราวกับไทแรนโนซอรัส ฉินหลั่งแตะหลีหรุ่ยให้พลิกตัวกลับมาอยู่กับพื้น จากนั้น ก็กระทืบไปที่หน้าท้องของหลีหนุ่ยอย่างแรง จนหลีหรุ่ย นอนร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดและพ่นน้ำลายไหล ออกมาอยู่กับพื้น

“เพี้ยะ”เกิดเสียงฉินหลั่งถีบภรรยาของหลี่หรุ่ยอีก ครั้ง บัดนี้ฉินหลั่งไม่สนใจแล้วว่าเธอจะเป็นเพศหญิง หรือไม่เพราะเธอก็เหมือนกับหลีหรุ่ยนั่นแหละ หลังจากที่กระทืบไปได้สักพัก ภรรยาของหลีหรุ่ยก็อยู่ในสภาพ เจียนตาย

“ฉินหลัง คุณคิดจะฆ่าพวกเขาตายหรือยังไง ? คุณมีสติหน่อย ! จงยู่ถูกล่วงเกินแล้ว มันเป็นความจริงที่ เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว ! “บัดนี้เย็นนี้ที่คุกเข่าอยู่กับพื้น ตะโกนพูดเสียงดัง เธอจำเป็นต้องพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อรักษาชีวิตของหลีหรุ่ยเอาไว้ ไม่เช่นนั้นหลีหรุ่ยอาจ จะกลับคำ แล้วทำให้แผนการของเธอล้มเหลวได้

“หุบปาก ! “ฉินหลั่งตะคอกด่าเย็นนี้หนึ่งประโยค

“ฉันพูดความจริงอย่าโง่หน่อยเลย จงยู่เคยถูก ผู้ชายคนอื่นเชยชมแล้ว ถึงคุณจะช่วยจงยู่แก้แค้นแล้วจะ ยังไงล่ะ ? หรือคุณชายตระกูลฉินอย่างคุณยังจะยอมรับ ผู้หญิงที่ถูกคนอื่นล่วงเกินมาแล้วอีกเหรอ ? ในเมื่อไม่ใช่ ตอนนี้คุณก็ระบายความโกรธพอแล้วก็ควรปล่อยพวก เขาไปได้แล้ว ถ้าดีพวกเขาตายคุณต้องรับผิดชอบตาม กฎหมายนะ !”

ฉินหลั่งจ้องมองเย็นนี้ พลางก้าวเดินไปหาหล่อน

“อันที่จริงตอนนี้จงยู่อยู่ไหนก็ไม่สำคัญแล้วไม่ใช่ เหรอ ? คุณวางใจได้ สิ่งที่จงยู่ให้คุณ ฉันก็จะให้คุณ ได้..”เย็นนี้เห็นแววตาที่ฉินหลั่งมองตนไม่ค่อยจะดีนัก เธอจึงเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา”คุณฉิน ฉันแค่ช่วยคุณ…2

“ตัวะ”ฉินหลังตบหน้าเย็นนีอย่างไม่เกรงใจ เย้ นนีล้มไปอยู่ที่พื้น เมื่อหล่อนเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมีเลือด สดๆไหลออกมาจากปาก
“เอาปืนมา ! “ฉินหลังจ้องมองสองผัวเมียหลี่หรุ่ย ที่นอนคลานอยู่บนพื้นอย่างโมโห จากนั้นก็ยื่นมือไปยัง โข่งซิ่งเสียนพลางตวาดเสียงดัง

“ครับ…”โข่งลิ่งเสียนตกตะลึง ฉินหลั่งในตอนนี้ โหดร้ายทารุณแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน โข่งลิ่งเสีย นรับมือมาจากลูกน้องแล้วส่งไปที่มีอของฉินหลั่ง

“คุณชายฉิน ขอร้องคุณไว้ชีวิตผมด้วย ผมไม่กล้า แล้ว ผมไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว ขอคุณอย่าฆ่าผมเลย ผมจะ เป็นทาสรับใช้คุณไปตลอดชีวิตเลย…”หลีหรุ่ยร้องขอ ขมาอย่างบ้าคลั่ง

“คุณชายค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ….”ภรรยาของหลีหรุ่ยก็ ขอขมาเช่นกัน

“จงยู่เป็นผู้หญิงของผม ใครจะมาแตะต้องตัวเธอ

ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นนายยัง….”ฉินหลั่งเล็งปืนไปยังหลีห

รุ่ย

“ไม่ใช่ครับ คุณชายฉินคุณฟังผมพูดก่อน อันที่ จริงผมไม่ได้….”บัดนี้หลีหนุ่ยอยากจะอธิบายให้ฉินหลั่ง รู้ว่าตนไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางเพศกับจงยู่ ทุกอย่างแค่ พูดตามแผนที่เย็นนี้เคยสอนเขาไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น

“เปี้ยง ! ”

“เปี้ยง !”

เสียงปืนดังต่อเนื่องสองนัด หลีหรุ่ยไม่มีโอกาส พูดอธิบายเลยสักนิด เขากับภรรยาของเขาก็ถูกยิ่งเข้าที่หัว เลือดสดเข้มไหลออกมาทางรู ทั้งสองล้มอยู่กับพื้น อย่างไร้หนทางสู้ ในไม่ช้าบนพื้นก็เต็มไปด้วยกองเลือด สด..