รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 144

บทที่ 144 ฉันจะด่าแกยังไงดีเนี่ย

ซุนเย่วมองแม่ของตัวเองในตอนนี้นั้นทำหน้า เกลียดไปมาก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่พูดกับแม่ซุน และเกาเฉียงแม้แต่น้อย ยังไงตอนนี้เธอได้บรรลุเป้า หมายแล้ว อย่างน้อยแม่กับเกาเฉียงก็รู้ ว่าฉินหลั่งเป็น แฟนของตน จะมาบังคับให้คบกับเกาเฉียงนั้นเป็นไปไม่ ได้หรอก

“ติ๊งต่อง”

ขณะนั้นเองเสียงกริ่งดังขึ้น แม่ซุนไปเปิดประตู คนที่มาคือผู้หญิงสองชายหนึ่ง พวกเขาคือลูกสาวคน รองของแม่ซุนกับลูกเขยและหลานสาว เป็นย้าวเป่าคน ที่ขอยืมเช่าคฤหาสน์ของฉินหลั่งเมื่อวานนี่เอง สามี ภรรยาซุนจิงและสั่งเส้นเอ๋อ

“แม่”

“แม่”

“คุณยาย”

“อ้าว พวกคุณสามคนมาอยู่ด้วยกันได้ยังไง ? เส้นเอ๋อ พ่อกับแม่เธอล่ะ ? “เมื่อเห็นทั้งสามคน แม่ซุน อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

“อ้อ คืออย่างนี้ค่ะคุณยาย”สังเส่นเอ๋อคล้องแขน แม่ซุน ท่าทางสนิทสนมอย่างเห็นได้ชัด : “ที่บริษัทพ่อ งานยุ่งมาก คุณปู่ก็เข้าโรงพยาบาล แม่ก็เลยไปดูแลคุณ

ปู่ที่โรงพยาบาล ดังนั้นหนูเลยมาคนเดียว ก่อนจะมาหนูโทรหาน้ารองแล้ว เธอบอกว่าจะมารับหนูที่มหาวิทยาลัย จีนหลิง ดังนั้นพวกเราเลยมาด้วยกัน”

“พ่อกับแม่แกนี้จริงๆเลย วันครบรอบวันตายของ

ตาตัวเองก็ไม่มา”แม่ซุนมองสังเส่นเอ๋อพลางบ่น “โถ่คุณยาย หนูมาก็เหมือนกันนี่คะ ถ้าคุณยายคิด ว่าหนูไม่ดีพอ งั้นก็ได้ค่ะ หฯจะโทรให้พ่อกับแม่มาเดี๋ยว

นี้เลย ! “สังเส้นเอ๋อพูดแกล้งแม่ซุน

“เจ้าเด็กพิเรนท์นี้ โอเคโอเค แกมานั้นดีกว่า พอ ใจรึยัง ? ยายคิดถึงแกมากเลย รีบไปจุดธูปไหว้ตาแก สิ”แม่ซุนหยิกแก้มสังเสนเอ๋อแล้วมองไปยังซุนจิและย้าว เป่า : “รีบเข้ามาสิ”

เธอมองย้าวเป่าด้วยสายตาอ่อนโยน แม่ซุนพอใจ กับลูกเขยคนนี้มาก

เมื่อเห็นว่าซุนเย่วมาถึงก่อนแล้ว สังเส่นเอ๋อ แปลกใจมาก เธอจุดธูปไหว้คุณตาพร้อมกับน้ารอง เธอ นั่งลงข้างๆซุนเย่ว ซุนจิง ย้าวเป่าก็นั่งอยู่บนโซฟา

“แม่คะ คนนี้ …”ซุนจิงเห็นเกาเฉียงก็พอจะเดา ออกว่าเป็นแฟนที่แม่แนะนำให้ซุนเย่ว

เมื่อแม่ซุนแนะนำเขาให้ซุนจิงรู้จักเสร็จ เกาเฉียง ก็เป็นฝ่ายทักทายซุนจิง ย้าวเป่าและสังเส่นเอ๋อก่อน ย้าว เป่ากับซุนจิงประทับใจเกาเฉียงไม่น้อยต่างฝ่ายต่างแลก นามบัตรกัน

“เกาเฉียง คุณเปิดบริษัทการสื่อสารระหว่าง วัฒนธรรมงั้นเหรอ งั้นก็ไปแนวเดียวกับซุนเย่วหนะสิ ซุนเย่วเป็นนักข่าวการกีฬา สไตล์คล้ายๆกัน” ซุนจึงรู้ว่าใน เมื่อแม่เชิญเกาเฉียงมาที่บ้าน ก็คงเพื่อ”แนะนำคู่” นั่น แหละ เธอเลยไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม

“ถ้าคุณซุนให้โอกาสผม ผมก็อยากพูดคุยเรื่อง วัฒนธรรมการกีฬากับเธอ แต่เกรงว่าคุณซุนจะไม่ให้ โอกาสผมนี่สิครับ”เกาเฉียงยิ้มบางๆ เขาเห็นว่าซุนจึงกับ ย้าวเป่าประทับใจตนไม่น้อย เลยอยากใช้พวกเขา ให้ พวกเขาพูดเรื่องดีๆของตนกับซุนเย่ว

เกาเฉียงพูดจบ ซุนเย่วจ้องเขาเขม็ง ไม่พอใจเขา อย่างมาก

“อ้อ…หมายความว่าไงกัน? “ซุนจิงและย้าวเป่า ประหลาดใจมาก ดูเหมือนแม่จะรู้เรื่องอะไรบางอย่าง

“ซุนเย่วมีแฟนแล้ว”แม่ซุนถอนหายใจแล้วพูด

“มีแฟนแล้ว ! ? “ซุนจิง ย้าวเป่าและสังเส่นเอ๋อ ล้วนตกใจ ซุนจึงรีบถามทันที : “เขาเป็นคนยังไง ทำงาน อะไร ?

“เห้อ…”แม่ซุนถอนหายใจอย่างแรง พลางขมวด คิ้วมองซุนเย่ว : “มันจะไปหาคนยังไงได้ ก็เป็นพวกต้น ตุ้นหนะสิ ! เมื่อครู่ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัวมาที่บ้าน และใส่นาฬิกาแบรนด์เนม แถมยังพูดเองเออเองว่าที่ บ้านเปิดบริษัทอินเทอร์เน็ต ปีหนึ่งรายได้10-15ล้าน ดี นะที่เสี่ยวเกาเปิดเปิงเขาได้ทันเวลา ไม่งั้นฉันคงโดนมัน หลอกแล้วล่ะ ! ”

“ห้ะ ? “ซุนจิงตกใจมาก : “พวกคุณไล่เขาไปแล้วเหรอ?”

“ฉันจะไปกล้าไล่เขาได้ยังไง ถ้าฉันไล่เขาไปซุน เย่วก็สู้สุดตัว แทบจะกินหัวฉันแล้ว”แม่ซุนพูดเย้ยหยัน ซุนเย่วนั่งไม่ขยับไปไหนแต่ในใจเดือดดาลมากๆ

“ซุนเย่ว แกทำแบบนั้นกับแม่ทำไม แม่ทำไปก็ เพื่อแก รู้บ้างไหมเนี่ย ! “ซุนจิงดูซุนเย่ว ซุนเย่วไม่พูด อะไร เพื่อไม่ให้ทะเลาะกันขณะเดียวกันก็มีเสียงออกมา จากห้องน้ำ”แซกแซก”ตำแหน่งของโซฟากับห้องน้ำ ค่อนข้างไกลกัน แต่ยังได้ยินเสียง ซุนจิงจึงถามขึ้นอย่าง สงสัย : “แม่ ใครอยู่ในห้องน้ำอ่ะ ? ”

“จะใครซะอีก ก็ไอ้ตันตุ๋นคนนั้นไง !”

“เขายังอยู่เหรอ ! “ซุนจิงพูดพลางเดินไปยัง ห้องน้ำ อยากรู้ว่าเจ้าต้มตุ้นที่ทำเรื่องชั่วแต่ไม่แคร์อะไร คนนี้เป็นใคร

“จึงจิงไม่ต้องสนใจมัน”แม่ชันห้ามซุนจิง เธอมอง ซุนจิงกับย้าวเป่าพลางพูด : “แม่ให้มันขัดส้วมให้แม่ หน่ะ ในนั้นเหม็น ให้มันอยู่ในนั้นคนเดียวเถอะ ! ”

“หน้าไม่อายจริงๆ เขาเห็นว่าที่นี่เป็นอะไร บ้าน เขางั้นเหรอ นักต้มตุ้นก็มาอยู่ในบ้านเราได้ เขานี่มันสุด ยอดจริงๆ….”ซุนจิงโดนแม่ลากให้กลับมานั่ง เธอตั้งใจ พูดเสียงดัง เพื่อให้คนที่อยู่ในห้องน้ำได้ยิน ตอนในขณะ เดียวกัน ฉินหลั่งที่อยู่ในห้องน้ำนั้นใส่หูฟังอยู่ ฟังเพลง พลางอุดจมูกขัดชักโครกไปด้วย ไม่ได้ยินว่าด้านนอก กำลังพูดอะไรอยู่
“ซุนเย่ว แกนี่มันยังไง ? เห็นๆอยู่ว่าเขามาหลอก แก แกยังจะคบกับเขาต่องั้นเหรอ ? “ซุนจึงมองซุนเย่ว พูดด้วยมาดเคร่งขรึมอย่างพี่สาว เธอชอบพูดเชิง ควบคุมสถานการณ์ได้อย่างนี้กับซุนเย่ว : “ฟังพี่นะ รีบ เลิกกับมันซะ เพื่อไม่ให้แกโดนหลอกจนหมดตัว เดี๋ยวก็ ขอนุ่นขอนี้ บ้านเรายุ่งกันทุกคน ไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้ สาระของแกหรอกนะ ? ”

“หนูไปรบกวนพี่รองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? “ซุนเย่ว พูดโต้ตอบอย่างโมโห

“นี่อะไรของแกเนี่ย ฉันหวังดีกับแกนะรู้ ไหม….”ซุนจิงได้ยินเช่นนั้นก็อดที่จะโมโหไม่ได้ ที่ผ่าน มาซุนเย่วฟังตนตลอด ทำไมเธอถึงกล้าพูดกับตนแบบนี้

“ช่างเถอะ จิงจิง…”แม่ซุนห้ามซุนจิง เธอพูด เสียงต่ำ : “มันหลงผู้ชายคนนั้นแล้ว ใครพูดอะไรก็ไม่มี ประโยชน์หรอก…”

“เห็นแกมีการศึกษาแบบนี้ ที่ไหนได้ ยิ่งเรียนยิ่ง โง่”ซุนจิงบ่น และมองไปยังเกาเฉียง : “คนฐานะดีอย่าง เกาเฉียงแกไม่รู้จักรักษาแต่กลับยอมอยู่กับพวกต้มตุ้น ฉันจะด่าแกยังไงดีเนี่ย ! ”

พูดจบก็หันไปมองเกาเฉียงอีกครั้ง : “เสี่ยวเกา ไม่เป็นไรนะ บางทีน้องสาวฉันมันก็โง่มากๆ เธอคบกัน นักต้มตุ้นคนนั้นได้ไม่นานหรอก”

“ขอบคุณครับพี่ซุน”เกาเฉียงพยักหน้าขอบคุณ ในใจนั้นพอใจมาก ดูท่าแล้วคนในครอบซุนเย่วล้วนเข้าข้างตน

ถึงแม้ซุนเย่วจะไม่สบายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออก มา พี่รองของเธอเป็นแบบนี้กับตนมาตั้งแต่เล็กจนโต เธอชินแล้ว

สังเส่นเอ๋อจับมือซุนเย่วเบาๆ มองซุนเย่วด้วย ความเห็นใจ สังเส่นเอ๋อรู้ว่าน้าเล็กไม่เคยชอบที่คุณยาย แนะนำคู่ให้ เดิมทีเมื่อรู้ว่าน้าเล็กมีแฟนแล้ว สังเส่นเอ๋อดี ใจกับเธอมาก แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักต้มตุ้น สัง เส้นเอ๋อสงสารน้าเล็กมากๆ

ซุนเย่วยิ้มเจื่อนๆให้สังเส่นเอ๋อ

“จึงจิง อีกสักพักเดี๋ยวเราไปบ้านพวกแกกัน ให้ พวกเราดูหน่อยว่าคฤหาสน์ราคา30ล้านกว่าเนี่ยเป็นยัง ไง “แม่ซุนไม่สนใจเรื่องไม่ดีของซุนเย่วไปชั่วคราว พูด กับซุนจิงและสามีอย่างอารมณ์ดี

ก่อนหน้านี้ ซุนจิงกับสามีซื้อคฤหาสน์ ราคา30ล้านที่ชุยเต่าหัวถึง ทำให้คนในตระกูลล้วนอิจฉา นี่ก็ผ่านไป2เดือนกว่าแล้ว คนในบ้านยังไม่เคยมีใครไปดู เลย แม่ซุนเลยอยากถือโอกาสวันนี้ที่เป็นวันครบรอบการ ตายของสามีตน ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า ไปดูคฤหาสน์ที่ ซุนจิงกับสามีซื้อ

“จะไปดูคฤหาสน์ที่ชุยเต่าหัวถึงงั้นเหรอคะ ? “สั่ง เส้นเอ๋อก็โดนเซอร์ไพรส์เช่นกัน มหาวิทยาลัยจีนหลิง ใกล้กับซุยเต่าหัวถึงมากทุกครั้งที่เธอเห็นคฤหาสน์หรูๆที่ ชัยเต่าหัวถึง ในใจรู้สึกอิจฉามาก ในที่สุดวันนี้ได้เข้าไปดูแล้ว ต่อไปจะได้ไปโอ้อวดกับเพื่อนได้

“ค่ะ อีกสักพักค่อยไป”ซุนจิงยิ้มๆ คุณฉินให้ กุญแจคฤหาสน์กับพวกเขาแล้ว พวกเขามั่นใจมาก

“พี่ซุน พี่ย้าว พวกพี่ซื้อคฤหาสน์ที่ซุ่ยเต่าหัวถึง แล้วงั้นเหรอ ! “เกาเฉียงถามอย่างตกตะลึง เมื่อเห็นย้าว เป่ากับซุนจิงพยักหน้า เกาเฉียงยิ่งเคารพนับถือเข้าไป อีก : “สุดยอดไปเลย ชุยเต่าหัวถึงเป็นหนึ่งในชุมชนชั้น นำของเมืองจีนหลิง ถ้าจะบอกว่าเกรดสูงที่สุดก็ไม่มีใคร คัดค้าน คฤหาสน์หลังตรงกลางนั่นขายไปใน ราคา100ล้านกว่า ในเมืองจีนหลิงยังไม่มีใครทำเกิน สถิตินี้ได้”

“ว่ากันว่าคนที่อยู่ที่นั่นล้วนเป็นบุคคลสำคัญใน สังคม 1ใน3ของคนมีชื่อเสียงในเมืองจีนหลิงล้วนอยู่ที่ นั่น ซื้อคฤหาสน์ที่นั่นไม่เพียงเป็นเครื่องรับประกันว่ารวย มาก แต่มันยังรวมถึงความสามารถด้วย พูดอย่างไม่อาย เลย ตั้งแต่ปีที่แล้วผมอยากที่บ้านที่นั่นมาตลอด แต่ จนถึงตอนนี้ยังซื้อไม่ได้เลย คิดไม่ถึงว่าพี่ทั้งสองซื้อ คฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถึงแล้ว ทำเอาผมอิจฉามากๆเลย”

ซุนจิงและย้าวเป่าโดนเกาเฉียงพูดชมจนตัวลอย

“คุณก็อยากซื้อบ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถึงเหรอเนี่ย พูด ตามตรง บ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถึงไม่ใช่ว่าซื้อได้ง่ายๆ ถึงจะมี เงิน แต่สิ่งที่สำคัญคือกลยุทธ์”ย้าวเป่าทำอย่างกับตัวเอง นั้นเข้าใจดี จนลืมไปว่า คฤหาสน์ที่ตัวเองพูดถึงอยู่นั้น ไม่ใช่ของตน : “เอางี้ ผมจะช่วยติดต่อให้ดูว่าได้ไหม เพื่อให้คุณซื้อบ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถึงสักหลัง แต่ว่าผมทำได้แค่ช่วยถามให้เท่านั้น ส่วนจะซื้อได้ไหมนั้น ผมก็ไม่กล้า รับประกัน”

“สุดยอดไปเลย ขอบคุณครับพี่ย้าว ขอบคุณ มาก ! “เกาเฉียงจับมือย้าวเป่าเขย่าด้วยความดีใจย้าว เป่าและซุนเย่วรู้สึกสบายใจมากนี่คือเหตุผลที่พวกเขา อยากซื้อคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถึง เป็นที่ยอมรับของทุก คน ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีออร่าของสถานะที่อยู่ในชุ่ยเต่า หัวถึง

“ซุนเย่ว ดูพี่แกซะบ้าง ซื้อคฤหาสน์ในชุ่ยเต่าหัว ถึงแล้ว ดูตัวเองสิว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน แกคิดดูเองก็แล้ว กัน ว่าที่แม่พูดนั้นถูกรึเปล่า”แม่ซุนวกมาพูดถึงซุนเย่วอีก จนได้ ซุนเย่วเม้มปากแน่น พูดอะไรไม่ออก

“แกยังเช่าห้องอยู่ที่อาคารหลิงอู่หรอ ? “ซุนจิง ชำเลืองมองซุนเย่ว : “แกนะแก อายุก็ปาไป26แล้วนะ ยังเช่าบ้านอยู่อีก ถ้าพูดออกไปนั้นอายเขาแย่ มีแผนที่จะ ซื้อบ้านบ้างไหม ?”

“ไม่ค่ะ”ซุนเย่วกัมหน้า ไม่มองซุนจิงและแม่

“เงินเดือนน้องแค่เดือนละ5หมื่น จ่ายค่าเช่า ไหน จะค่ากินค่าดื่ม เดือนนึงเหลือไม่ถึง1หมื่นเงินแค่นี้แกจะ ให้น้องซื้อบ้านเหรอ น้องจะซื้อได้ยังไง แค่เลี้ยงตัวเอง ได้ไม่ต้องมาขอเงินแม่ ก็ดีแค่ไหนแล้ว”แม่ซุนพูด

“หนูขอเงินแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ซุนเย่วจมูกบิด เบี้ยว น้ำตาคลอเล็กน้อย เธอห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล

“ได้ แกไม่ได้ขอเงินแม่งั้นแสดงว่าแกหาเงินเลี้ยงตัวเองใช่ไหม เงินส่งแกเรียนมหาลัยลอยมากับลม แม่ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้แก ทั้งหมดแกหามาด้วยตัว เอง…..”แม่ซุนพูดกับซุนเย่วอย่างไม่พอใจ ซุนเย่วเดิน เธอพูดซะจนพูดอะไรไม่ออก

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของซุนเย่วก็ดังขึ้น ซุนเย่วรับ สาย ปลายสายพูดอย่างหยาบคาย : “ตรวจสอบดูเอา เอง เงินกองทุนในระหว่างที่คุณทำงานในบริษัทที่ฉัน ค้างคุณ ฉันชดเชยให้คุณแล้ว ต่อไปไม่ต้องโทรหาฉัน แล้วนะ ok ? “พูดจบปลายสายก็ตัดสายไป

ก่อนหน้านี้หลังจากที่ซุนเย่วลาออกจากบริษัท

เธอพบว่าบริษัทยังไม่ได้จ่ายเงินกองทุนสาธารณะให้1ปี เลยโทรไปตามเรื่องนี้ ให้พวกเขารีบจ่ายชดเชยให้ คิด ไม่ถึงว่าจะบังเอิญโทรมาตอนนี้พอดี

“ซุนเย่ว เกิดอะไรขึ้น เกิดเรื่องอะไรที่บริษัท พูด มา ! “สายที่โทรมาหาซุนเย่ว แม่ซุนและทุกคนได้ยินกัน หมด แม่ซุนมองซุนเย่วด้วยสายตาดุดันและถามขึ้น อย่างเดือดดาล