รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 168

บทที่ 168 เขาทำลายมหาวิทยาลัยในฝันของฉัน

“ฮ่าๆ”หญิงสาวหัวเราะแล้ว คำพูดของฉินหลั่ง พูดถูกใจเธอ เธอมองฉินหลั่งหัวจรดเท้า แล้วพูด”คุณ เหมือนไอ้ขี้แพ้จริงๆ”

“คนสว…ไม่สิ คุณผู้หญิง คุณไม่โกรธผมแล้วใช่ ไหม ? “ฉินหลั่งเห็นหญิงสาวยิ้ม จึงสบายใจขึ้นมา

“คุณไม่ได้เยาะเย้ยฉัน ฉันจะโกรธคุณ ทำไม ? “หญิงสาวมองฉินหลั่งพลางพูด

“ดีแล้วล่ะ คุณผู้หญิง คุณทำเรื่องของคุณเถอะ ผมขอตัวก่อน”ฉินหลั่งโบกมือให้หญิงสาวเพื่อจากไป

“เดี๋ยวก่อน คุณอยากกินแป้งไม่ใช่เหรอ ? ไม่กิน แล้วรึไง? “หญิงสาวเรียกฉินหลั่ง

“คุณจะทำให้ผม ? “ฉินหลั่งถามอย่างประหลาด

ใจ หญิงสาวไม่ตอบ แต่ตักแป้งจากถังมาเต็มช้อน เทลง ไปบนกระทะ จากนั้นใช้ไม่พายทำเป็นวงกลม ฉินหลั่งรู้สึกอบอุ่นใจ เดินไปข้างๆหญิงสาว กลิ่น

หอมของธัญพืชลอยมากระทบใบหน้า

“คุณผู้หญิง ฝีมือคุณดูชำนาญมากทีเดียว กลิ่นก็ หอมมากๆ”ฉินหลั่งชื่นชม

“ฝีมืออะไรกัน คุณไปฝึกอบรม2วันก็ทำได้กลม กว่าของฉันอีก อีกอย่าง ถ้าไม่มีฝีมือ ฉันคงไม่มีอะไร กิน”หญิงสาวพลางทำแป้งพลางพูด
“ที่บ้านไม่ดูแลคุณเหรอ? “ฉินหลังสงสัยมาก ถึง แม้ผู้หญิงคนนี้หน้าตาไม่ดี แต่อายุน่าจะราวๆ17-18ปี ไม่ เรียนหนังสือแต่มาขายแป้งอยู่ตรงนี้ ครอบครัวไม่มีความ รับผิดชอบเลย

“ฉันไม่มีครอบครัว ! “หญิงสาวพูดอย่างเย็นชา สีหน้าเธอเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด ฉินหลังตกใจมาก ถึง แม้จะสงสัยแต่ก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่อยากพูดถึงเรื่อง นี้ เขาเลยไม่ถามต่อ

“กินเม็ดไหม”ท่าทางของหญิงสาวดูชำนาญมาก ประมาณ1นาทีแป้งก็ทำใกล้เสร็จแล้ว เมื่อเห็นฉินหลั่ง พยักหน้า เธอจึงทาซอสพริกลงไปบนแป้ง”จริงสิ คุณดู เหมือนไม่ใช่คนรวย ทำไมถึงให้ตาเฒ่านั่นไปตั้ง5พัน ล่ะ ?”

“เอ่อ…”ฉินหลั่งคิดว่าไม่มีอะไรต้องปิดบังผู้หญิง คนนี้ เลยพูดไป”ที่จริงผมรวยมาก แค่แต่งตัวไม่ดี สำหรับผมแล้วเงิน5พันนั่นไม่เป็นไร

“ฮ่า ไอ้ขี้แพ้อย่างคุณ เมื่อครู่รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เลยโอ้อวดขึ้นมา งั้นก็ได้ คุณเป็นคนรวยไม่ใช่เหรอ ? งั้นคุณก็ให้ฉันสัก5พันสิ เพื่อฉันแห้งตายที่นี่” หญิงสาว ยิ้มเยาะ พลางส่งแป้งที่ทำเสร็จแล้วให้ฉินหลั่ง

“คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ “ฉินหลั่งไม่จำเป็น ต้องพิสูจน์กับผู้หญิงคนนี้

ฉินหลั่งกินแป้งธัญพืชไปในไม่กี่คำก็หมด ฉิน หลั่งสแกนคิวอาร์โค้ดจ่ายเงิน
“คุณชื่ออะไร ? มาหลินอานทำไมเหรอ? “ก่อนจะ ไปหญิงสาวถามฉินหลั่งขึ้น

“ผมชื่อฉินหลั่ง มาหลินอานเพื่อตามหาแฟนของ ผม”ฉินหลั่งไม่ปิดบัง

“นามสกุลคุณเป็นนามสกุลที่ดีเปล่า”หญิงสาว ถาม ทำให้ฉินหลั่งรู้สึกแปลกๆ นามสกุลมีดีไม่ดีด้วยเห รอ หญิงสาวพูดอีก”ฉันชื่อหลินจู ขอให้คุณหาแฟนเจอ เร็วๆนะ”

ฉินหลั่งโบกมือให้หลินจู และเริ่มตามหาในหลิน อานต่อ

ตามหาจนถึง7โมงเย็น ฉินหลั่งไม่เจอข่าวคราวที่ เกี่ยวกับจงยู่แม้แต่น้อย แต่เขาไม่ถอดใจ หลินอานใหญ่ ออกขนาดนี้ จะหาใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ? ก่อนจะมา ฉินหลั่งเตรียมพร้อมสำหรับศึกที่ยาวนี่ไว้แล้ว

หาไปหามา ฉินหลังกลับมายังสถานีรถไฟ ความเร็วสูงอีกครั้ง

เขากินข้าวมื้อง่ายๆ เมื่อเห็นท้องฟ้ามืดแล้วก็หา โรงแรมพัก

ฉินหลั่งเดินไปยัง”โรงแรมเวียเซียง”ที่อยู่ข้างๆ สถานี ฉินหลั่งไม่ได้ให้ความสำคัญกับความหรูหราของ มัน แต่เห็นว่าผู้คนรอบ ๆ โรงแรมนี้ไม่หนาแน่นเหมือนที่ อื่น เขาชอบที่สงบๆ

ฉินหลั่งเดินมาถึงประตูโรงแรมเวียเซียง ขณะ กำลังเข้าไป พนักงานต้อนรับที่ประตูตบไหล่ฉินหลั่งเบาๆ

“คุณผู้ชายสวัสดีครับ คุณจะเข้าพักโรงแรมของ เรานั้นเหรอ? “พนักงานต้อนรับถามอย่างยิ้มๆ

โรงแรมเวียเซียงเป็นหนึ่งในโรงแรมชั้นนำของ เมืองหลินอาน อยู่แถวๆสถานีรถไฟความเร็วสูง จึงยิ่ง เหนือกว่าและดีกว่าที่อื่น ราคาของโรงแรมที่นี่ก็สูงกว่า โรงแรมอื่นรอบๆมาก พนักงานต้อนรับเห็นการแต่งตัวฉัน หลัง มันไม่ใช่เป้าหมายแขกของโรงแรมจริงๆ ดังนั้นเธอ ไม่เดือนฉินหลั่งไม่ได้ หากผู้จัดการล็อบบี้เห็นคนอย่าง ฉินหลั่งเข้าไป แล้วไม่เปิดห้อง หากส่งผลกระทบต่อ ภาพลักษณ์ของโรงแรม เขาอาจโดนตำหนิ แบบนี้ก็เป็น ผลดีกับฉินหลั่งเช่นกัน เพื่อเขาไม่มีเงินจ่าค่าห้องแล้วจะ อึดอัดเอา

พนักงานต้อนรับคิด ฉินหลั่งคงเข้าใจว่าเขาหมาย ถึงอะไร

“ใช่ ผมจะพักโรงแรมพวกคุณ”ฉินหลั่งพยักหน้า พลางยิ้มเบาๆ พูดจบก็เดินเข้าไป

“เอ่อ…”พนักงานต้อนรับนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม เขามอง เงาของฉินหลั่ง และคิดว่าฉันหลั่งกำลังแสร้งอวดรวย เมื่อเห็นราคาห้องคงหน้าหงอยออกมา แต่ถึงเขาเข้าพัก ได้ กลับไปถึงห้องคงเจ็บปวดใจแน่ๆ

ล็อบบี้ของโรงแรมอลังการมาก บรรยากาศใน ล็อบบี้เต็มไปด้วยกลิ่นเงิน คนที่เดินไปมาในล็อบบี้ล้วน แต่งตัวภูมิฐาน แค่มองก็รู้ว่าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จจากธุรกิจต่างๆฉินหลังมองภาพสะท้อนของตัวเองที่อยู่ บนโลหะ เห็นได้ชัดว่าไม่เข้ากับคนรอบข้างเลยจริงๆ

ฉินหลั่งเพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชา ที่นี่ถึงแม้จะดูดี แต่เมื่อเทียบกับBerkeley Hotelของเสิ่นวันเชียนแล้ว ที่ นี่ยังคงห่างอยู่มาก

ฉินหลังกำลังไปทำเรื่องเข้าพักที่เคาน์เตอร์ ก็ได้ ยินสงสัยจากด้านข้าง

“ฉินหลั่ง….”

ฉินหลั่งหันไปมองตามเสียง ก็เห็นเป็นผู้หญิง สวยผมยาวที่ยืนมองตนอย่างสงสัย ผมเธอยาวประบ่า หน้ารูปเมล็ดแตงโม ดวงตาราวกับน้ำในฤดูใบไม้ร่วง สวมชุดสีขาวนวล และใส่รองเท้าส้นสูง10ซม. เท้าที่ โผล่ออกมาด้านนอกทั้งบางและใส

ความรู้สึกเมื่อมองนั้นเหมือนดอกบัว ทั้งสะอาด และไม่อาจละเมิดได้

ข้างๆเธอมีชายร่างสูงยืนอยู่ด้วย

ฉินหลั่งขมวดคิ้วไปมา แต่นึกไม่ออกว่าผู้หญิงคน นี้เป็นใคร

“เป็นคุณจริงๆด้วย ฉินหลั่ง ! “เมื่อหญิงสาวเห็น หน้าตรงๆของฉินหลั่ง ก็ไม่ต้องสงสัยเลย เธอพูดอย่าง ประหลาดใจ

“คุณคือเถียนซิง ? “สาวผมยาวยิ้ม ฉินหลั่ง นึกออกแล้ว หญิงสาวยังคงอยู่ที่เดิมไม่พูดอะไร เพียงจ้องเขาและยิ้มอย่างเย็นชา ฉินหลังมันใจแล้วว่าสาวผม ยาวคนนี้ คือหัวหน้าห้องตอนม.ปลายของเขา-เถียนซิง

“ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคุณที่นี่”ฉินหลั่งดีใจและ ประหลาดใจมาก เขารีบเดินไปหาเถียนซิง

ตอนม.ปลาย เพื่อนๆล้วนดูถูกเพราะฉินหลั่งจน มาก เหมือนกับตอนมหาลัย มีคนพูดเสียดสีเขาอยู่บ่อยๆ มีเพียงเพื่อนไม่กี่คนที่ดีกับเขา หัวหน้าเถียนซิงคือหนึ่ง ในนั้น

ฉินหลั่งจำได้หลังจากขึ้นม.3 เถียนซิงมักสอน การบ้านเขาอยู่บ่อย ที่เขาสอบเข้ามหาวิทยาลัยจีนหลิง ได้ เพราะมีเถียนซิงคอยช่วย

ฉินหลั่งเดินถึงเถียนซิง จะจับมือทักทายเถียนซิง แต่เถียนซิงกลับไม่ยื่นมือออกไป ฉินหลั่งจึงดึงมือกลับ อย่างไม่ค่อยพอใจ บางทีเลสเบี้ยนอาจไม่ชอบจับมือ ?

“มหาลัยก็คือร้านเสริมสวย มันเป็นอย่างนั้นจริง ผมเกือบจำคุณไม่ได้ ตอนนี้คุณสวยกว่าตอนม.ปลาย เยอะเลย”ฉินหลั่งพูด

“คุณหมายความว่าตอนม.ปลายฉันไม่สวยงั้นเห รอ ? “เถียนซิงพูดอย่างเย็นชา

“เอ่อ…”รู้สึกได้ถึงคำพูดของเถียนซิงนั้นมีเจตนา ร้ายเล็กน้อย ฉินหลั่งงุนงง รู้สึกว่าเถียนซิงเปลี่ยนไป เยอะมาก”ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมหมายถึงตอ นม.ปลายคุณก็สวย แต่ตอนนี้สวยกว่า”

“คุณนี่รู้จักพูดจริงๆ”เถียนซิงพูดถากถาง”คิดไม่ถึงว่าคุณอยู่ในจีนหลิงมา2ปี จะเปลี่ยนเป็นคนกลับกลอก ไม่จริงใจแบบนี้”

“ห้…”ฉินหลังพูดไม่ออก ทำไม่รู้สึกเหมือนคำพูด ของเถียนซิงแฝงไปด้วยความจิกกัด เขาทำได้เพียงยิ้ม อย่างอึดอัด

“จริงสิ เถียนซิง คุณเรียนมหาลัยไหน ? “ฉินหลั่ง เปลี่ยนเรื่องพูด ตั้งแต่จบม.ปลายฉินหลังก็ไม่ได้เจอ เถียนซิงอีก ไม่ค่อยรู้เรื่องของเธอเท่าไหร่

เมื่อได้ยินที่ฉินหลั่งพูด เหมือนมีเปลวไฟพุ่งเข้า มาที่หน้าอกของเขาเถียนซิง

วันที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย เพราะปากกาเถียนซิง หมึกไม่ค่อยออก ขณะสอบเธอยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น ส่ง ผลให้สอบคณิตศาสตร์ได้ไม่ดี และส่งผลกระทบต่อวิชา ภาษาอังกฤษกับฟิสิกส์เคมีชีวะในตอนหลัง สุดท้ายเธอ จึงสอบเข้าได้แค่มหาลัยรองห่วยของหลินอาน

เถียนซิงได้ยินคนพูดกันว่า เธอสอนฉินหลั่งทำ ข้อสอบทั้งวัน สุดท้ายตัวเองสอบมหาลัยอันดับ1ไม่ติด แต่ฉินหลั่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยจีนหลิง พูดว่าเธอนั้นโง่ จริงๆ เอาคะแนนของตัวเอง”ให้”ฉินหลั่ง

เถียนซิงเคียดแค้นเพื่อนนักเรียนที่พูดเรื่องพวกนี้ และเธอก็โกรธแค้นฉินหลั่งเช่นกัน เธอคิดว่าคนที่ควรได้ เข้ามหาวิทยาลัยจีนหลิงคือตน แต่ฉินหลั่ง”แย่ง”มหาลัย ของเธอไป

“มหาวิทยาลัยฮูหยินเมืองหลินอาน คุณพอใจแล้วใช่ไหม? “เถียนซึ่งจ้องกินหลังพลางพูดอย่างเย็น ชา เธอคิดว่าฉินหลั่งตั้งใจถากถางเธอ

“ว่าไงนะ…มหาวิทยาลัยฮูหยินเมืองหลิน อาน ? “ฉินหลั่งประหลาดใจมาก เขาคิดว่ายังไงเถียนซิง คงเรียนมหาลัยชื่อดัง แต่มหาวิทยาลัยสู้หยินนี่มันอะไร กัน ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน

“มหาลัยรองห่วย คุณพอใจรึยัง มีดีใจรี ยัง ? “เถียนซิงพูดอย่างเย็นชา

“คุณกำลังพูดอะไร ? เถียนซิง ผมจะดีใจได้ยังไง คุณเข้าใจอะไรผมผิดรึเปล่า ? “ฉินหลั่งรู้สึกเถียนซิง แปลกๆไป ไม่ใช่เถียนซิงที่มีความอดทนสอนการบ้าน เขาตอนม.ปลายคนนั้น

“เหอะ คุณมัน”หัวขโมย” ตอนนี้ยังมาแสดงละคร ต่อหน้าฉันอีก”เถียนซิงพูดอย่างเดือดดาล เมื่อคิดว่า อนาคตที่ดีของตนทั้งหมดถูกทำลาย และอยู่ในมือของ ฉินหลั่ง เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ

ฉินหลั่งพูดอะไรไม่ออก เขาคิดว่าเถียนซิงต้อง เข้าใจอะไรตนผิดแน่ๆ ตอนนี้ไม่รู้ควรพูดยังไงดี

“คุณมาที่นี่ทำไม นี่เป็นที่ที่คุณควรมางั้นเหรอ ตัว เองเป็นยังไง ไม่สำเหนียกบ้างเหรอ ? “เถียนซิงพูด อย่างเย็นชา เธอได้ยินเพื่อนนักเรียนพูดถึงฉินหลั่ง ใน มหาวิทยาลัยจีนหลิงเขามันเป็นไอ้ขี้แพ้ นี่เป็นโรงแรมยัง ไง เขามาได้งั้นเหรอ ?

ฉินหลั่งถอนหายใจแรงๆ ท่าทางการพูดของเถียนซึ่งหยาบคายจริงๆ

“ผมมาโรงแรมก็ต้องเช่าห้องน่ะสิ”

“เช่าห้อง ! “เถียนซิงยิ้มออกมา”ฉินหลั่ง จากการ แต่งตัวของคุณ ฉันคิดว่าคุณเที่ยวพักร้อนและยังไม่กลับ บ้าน ดันดันจากจีนหลิงมาที่หลินอาน คงมาทำงานที่ หลินอานสินะ ? ฉันได้ยินเพื่อนคนอื่นพูดแล้วล่ะ ว่าค่า ใช้จ่ายของคุณในทุกๆเทอม ล้วนมาจากการทำงานใน ช่วงวันหยุด”

“คุณทำงาน2เดือนได้เงินเท่าไหร่เหรอ ? 35,000 ? 40,000 ? สำหรับคุณคงเยอะสุดแล้ว ? คุณรู้ ไหมว่าพักในโรงแรมเวียเซียงคืนละเท่าไหร่ ? “เถียนซิ งมองฉินหลั่งอย่างเหยียดหยามพลางพูด

“25,000หรือ40,000 ? ทำไมเหรอ ? “ฉินหลั่ง พูดอย่างเย็นชา เขารู้สึกว่าท่าทางของเถียนซิงในตอนนี้ น่าเกลียดมาก ตอนอยู่จีนหลิงเขาพักBerkeley Hotelกับจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ ล้วนหรูหรากว่าที่นี่ เธอกลับ พูดเสียดสีเขาว่าไม่มีปัญญาพักที่นี่

“ฮ่า คุณพูดอย่างสบายๆ ดูท่าคุณคงไม่แคร์ เงิน25,000หรือ40,000นี่ใช่ไหม ? งั้นที่นี่สำหรับคุณ แล้วคงถูกมาก”จริงๆ”ถูกสุดจ่ายแค่19,440 คุณไปเช่าสิ ไปเช่าสิ ! “เถียนซิงคิดว่าฉันหลั่งกำลังโกหก เขามา ทำงานที่หลินอาน แสดงว่าเขาไม่มีเงินเท่าไหร่ เข้ามา ในโรงแรมคงเพราะเขาไม่รู้ราคาขอองที่นี่ เขามีปัญญา พักที่นี่ก็บ้าแล้ว
ซึ่งซึ่งไอ้นิ้เป็นใครหนะ ? “ผู้ชายข้างๆเถียนซึง พูด เขาใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เหมือนนัก ร้องฮิปฮอปอย่างไรอย่างนั้นเขาเป็นแฟนของเถียน ซิง-ชื่ออ้ายทาว

“เขา ? “เถียนซิงยิ้มเยาะ เธอมองฉินหลั่งด้วย สายตาแฝงความน่ากลัว “เขาคือเพื่อนสมัยม.ปลายที่ ขโมยมหาลัยในฝันของฉันไป คนที่ฉันเคยบอกคุณ ตอนม.ปลายมันเป็นไอ้ขี้แพ้ กินแต่หมั่นโถวทั้งเช้า เที่ยง เย็น เขาจนขนาดที่ไม่มีเงินซื้อหนังสือแบบฝึกหัด เพื่อ ประหยัดกระดาษ เลยใช้ดินสอเขียนลงไปบนสมุด ใช้ ด้านหน้าหมดก็ใช้ด้านหลังต่อ พอใช้หมดทั้งสองด้านก็ ใช้ยางลบลบแล้วใช้อีกรอบ ที่รัก คุณว่าคนอย่างเขามี ปัญญาพักที่โรงแรมเวียเซียงได้สักคืนไหม ? “