รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 223 ศัตรูเผชิญหน้ากัน

บทที่ 223 ศัตรูเผชิญหน้ากัน

ในช่วงสองหรือสามวันนี้ ฉินหลังฝึกฝนศิลปะการ ต่อสู้ภายใต้การแนะนำของจูชุยส่วยอยู่ในเกสต์เฮาส์ซีหู สถานที่ฝึกอยู่ทางตะวันตกสุดของเกสต์เฮาส์ มีการสร้าง ลานขนาดใหญ่ที่นี่ ลานอยู่ติดกับซีหูและคุณสามารถ เพลิดเพลินกับทัศนียภาพที่สวยงามของทะเลสาบซีหู

ฉินหลั่งเห็นว่ากษัตริย์แห่งบรูไนมักจะเดินไปกับจู ชุยส่วย ดูเหมือนว่าเขาต้องการประเทศของตนแล้ว แต่จู ชุยส่วยยังคงถ่วงเวลาไว้

ในเช้าวันที่สี่ ฉินหลั่งและจูชุยส่วยกำลังฝึกวิชา อยู่ริมทะเลสาบ

ทันใดนั้น ก็ได้ยินใครบางคนพูดว่า “สวัสดี จูชุย ส่วยคนชั่ว!”

ฉินหลั่งตกใจมาก เขาได้ยินคนคนนี้ใช้ศิลปะการ ต่อสู้แบบ “แอบส่งเสียง” แค่ใช้ศิลปะการต่อสู้แบบนี้ เสียงก็จะเพี้ยน ดังนั้นครั้งก่อนที่ท่านจูใช้ศิลปะการต่อสู้ แบบนี้ ฉินหลั่งจึงจำเสียงเขาไม่ได้

“ผู้อาวุโส ยายปีหว้มาที่นี่แล้วใช่ไหม” ฉินหลั่ง

หยุดและถาม

จูชุยส่วยมองไปรอบ ๆ และใช้ศิลปะการต่อสู้ “แอบส่งเสียง”พูดว่า “ยายผัว เธอกล้ามาที่นี่ ดูเหมือน ว่าอาการบาดเจ็บที่ฉันทิ้งไว้ให้จะหายดีแล้วสิ!”

ในเวลานี้เห็นแค่เงาสีแดงพุ่งออกมาจากนอกกำแพง มันพุ่งเข้ามาใส่จูชุยส่วยเหมือนลูกกระสุนปืน ใหญ่ จูชุยส่วยเขม็งลูกตาแน่น เธอไม่กล้าประมาท เธอ โบกมือกวาดไปทางเงาแดงนั้น เสียง “ปัง” หนึ่งครั้ง แล้วร่างทั้งสองก็แยกจากกัน จูชุยส่วยก้าวถอยหลังเล็ก น้อย

เงาสีแดงบินไปอีกด้านหนึ่ง และก็ตกลงมา ใน ที่สุดร่างของบุคคลนั้นก็ปรากฏขึ้น มองเห็นดวงตาที่ สดใส ฟันสีขาว รูปร่างบอบบางและผมเปียสองข้างบน ศีรษะ นั่นก็คือยาย ปั้หวู

ฉินหลังเห็นว่าสภาพของยายดูดีขึ้นกว่าตอนอยู่ ในจีนหลิงมาก เขาดีใจมากและเรียกว่า “ยาย”

ยายปีหวหัวเราะเยาะและพูดว่า “เธอหนีมาจาก จีนหลิงโดยไม่ได้รับอนุญาต และตอนนี้มาอยู่กับหญิง ชั่วจูชุยส่วยเพื่อโกหกฉัน วันนี้จะได้เห็นว่าจะเกิดอะไร ขึ้นเมื่อทำให้ยายปหว้ขุ่นเคือง”

ฉินหลั่งผงะและพูดว่า “ยายเข้าใจผิดแล้ว ครั้ง สุดท้ายที่ผมออกจากจีนหลิงเพราะมีเรื่องสำคัญ ผมกับ ท่านจู … ยาย ผมไม่ต้องการให้พวกคุณต่อสู้กัน”

ในเวลานี้มีเด็กสาวสวยอีกสามคนเดินเข้ามาใน ลานบ้านและพูดกับยาย นายหญิง เราได้ก่อคดี ฆาตกรรมในสี่ทิศของหลินอานไว้หมดแล้ว ขณะนี้ ตำรวจทั้งหมดในหลินอานเริ่มไปที่นั่นแล้ว คนในเกสต์ เฮาส์10กว่าคนเราก็ตีสลบหมดแล้ว ท่านสามารถฆ่า หญิงชั่วจูชุยส่วยได้อย่างปลอดภัย”
“ดี” ยาย ปีหนูยิ้ม

เจ้าหน้าที่ของเกสต์เฮาส์ผู้ชายสองคนเดินเข้ามา ตรวจสอบ หลังได้ยินเสียงปกติที่เกิดขึ้นในเกสต์เฮาส์ เมื่อเห็นยาย ปั้น ทั้งสองคนก็พูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณ เป็นใครถึงกล้ามาวุ่นวายกับราชวงศ์ที่นี่? ขอเชิญออก ไป!”

ในบรรดาเด็กสาวทั้งสามคน หนึ่งในชุดสีม่วง ตะโกนอย่างเย็นชา “ไม่คิดว่าจะมีปลา2ตัวที่ยังหลุดจาก ตาข่าย นายหญิงยาวเย่วกงอยู่ที่นี่ แกกล้าพูดจาเหิมเก ริมแบบนี้ สมควรตาย!”

เขาพูดพลางบินไปข้างหน้า แล้วตบฝ่ามือซ้าย ขวาลงบนศีรษะของชายคนหนึ่ง เสียง “ปัง” เหมือน แตงโม เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนล้มลงกับพื้นอย่างนิ่มนวล มี เลือดไหลเป็นสายๆแล้วสลบไป

ฉินหลั่งตกใจมาก เห็นได้ชัดว่าเด็กผู้หญิงทั้งสาม คนนั้นเป็นลูกน้องของยาย ปีหว ขนาดพวกเขายังเก่ง ขนาดนี้ แล้วยาย หว้จะเก่งขนาดไหน?

จูชุยส่วยหัวเราะและพูดว่า “ศิษย์พี่ เธอสร้างยาว

เย่วกงเฮงซวยนั้น เลี้ยงไว้แต่พวกเลวทราม คนอื่นเขา แค่มาดูว่าเธอจะตายยังไง เธอก็ดีพวกเขาให้ตายแล้ว เมื่อไหร่จะแก้นิสัยผีๆได้ซักที”

ยาย ปีหวัก่อตั้งสำนักหนึ่งขึ้นมา มีชื่อว่ายาวเย่วกง หญิงสาวทั้งสามคนนี้เป็นสาวใช้ของยายปีหว้ พวกเขา คือ “ลม” “ดอกไม้” และ “หิมะ” ขาด “ดวงจันทร์”อีกคนทั้งสี่คนเรียกรวมกันว่า “ดอกไม้แห่งสายลมและ พระจันทร์หิมะ” เป็นตัวละครที่เป็นรองเพียงยาย ปี้หว้

ยาย ปีหมูหัวเราะเยาะ “นังสารเลว พวกนั่นมาดู

เธอตายมากกว่า! ใช่แล้ว เธอรู้จักคนคนนี้หรือไม่” หลังจากที่ยาย หว้พูดจบ เด็กสาวอีกคนที่ชื่อ

ดวงจันทร์ ก็เดินเข้าไปในลาน เธอมากับเด็กผู้หญิงผม

ดัดสั้น และมีใบหน้าขรุขระ ดูน่าเกลียดมาก นั่นคือหลิน

จู!

ฉินหลั่งตกใจและอุทาน “หลินจู!”

ร่างของจูชุยส่วยที่อยู่ข้างๆก็ขยับเล็กน้อย

ยาย ตีหัวยิ้มและพูดว่า “เมื่อวานมาถึงหลินอาน เห็นเด็กผู้หญิงคนนี้กำลังขายแพนเค้กในจัตุรัส ฉันจำได้ ว่าเป็นสาวใช้ที่เธอพามา ตอนที่เธอทำให้ฉันบาดเจ็บ เมื่อสองสามเดือนก่อน พวกเธอสนิทกันมากนี้ ฉันฆ่ามัน ตอนนี้เลยดีไหม”

ยาย ปีหวู้คว้าคอหลินจู และยกเธอขึ้นจากพื้น หลินจูส่งเสียง “ซี ซี” เห็นได้ชัดว่าหายใจลำบาก

จูชุยส่วยมองตามปกติและพูดว่า “ศิษย์พี่ หากพี่ ต้องการใช้วิธีนี้รบกวนสมาธิของฉัน พี่สบประหม่าฉัน เกินไปแล้ว เธอเป็นแค่สาวใช้ที่ฉันรับเข้ามา และหนีไป หลังจากทำร้ายพี่ครั้งสุดท้าย คนแบบนี้อยากฆ่าก็เชิญ เลย!”

ยายปีหว้ผลักหลินจูไปให้เป็นสาวใช้ทั้งสี่
“นั่งชั่ว คราวก่อนแกเกือบทำให้พลังของฉันแตก กระจาย คราวนี้ฉันมาเอาชีวิตของแก!” ยาย ปี้หวูคำราม ร่างของเธอระเบิดและพุ่งไปที่จูชุยส่วยอย่างรวดเร็ว!

“มาได้ถูกจังหวะ ครั้งก่อนที่พลังแกไม่แตก กระจายเพราะแกยังโชคดี แต่ครั้งนี้ฉันอยากจะปลด ปล่อยวิญญาณของแกให้ได้” จูชุยส่วยไม่มีความกลัวใด ๆ กระโจนตัวพุ่งเข้าไปหายาย ปีหมู

ในพริบตา ทั้งสองได้ต่อสู้กันแล้ว เห็นแค่เงาสี แดงและเงาสีขาวเกี่ยวพันร่างกัน ทั้งสองสะบัดเข้าหา กันทำให้เกิดเสียงต่างๆ “ปั้ง ปั้ง” “ตั้ง ตั้ง” และ “ชี้บ ชี้บ” !

ฉินหลั่งรู้สึกประหลาดในใจ ทั้งสองเป็นคนที่ เก่งกาจมาก ตอนต่อสู้กันน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าในภาพยนตร์ เสียอีก ฉินหลั่งเห็นว่าทั้งสองต่อสู้กันอย่างแยกไม่ออก ในเวลานี้ พวกเขาสู่สีกันมาก จากนั้นก็มองไปที่หลินจู และหญิงสาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์”ล้วนมีวิชา ที่แข็งแกร่งและโหดร้าย หลินจูอยู่ในมือของพวกเขาจะ อันตรายแค่ไหน?

เห็นว่าผู้หญิงทั้งสี่คนเฝ้าดูการต่อสู้ของยายปั้หวั และไม่มีเจตนาที่จะฆ่าหลินจู

ฉินหลั่งวิ่งไปหาพวกเขาทั้งสี่คน เพื่อช่วยหลินจู ก่อนที่ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์และคนอื่น ๆ จะทำร้ายถึง

ตาย

“ไอ้ขี้แพ้ อย่าเข้ามา!” หลินจูตะโกน
ลมกล่าวว่า “เด็กชายตัวเหม็นคนนี้เป็นพวก เดียวกันจูซุยส่วย จับเขาไว้ก่อน หลังจากที่นายหญิง จัดการจูชุยส่วยได้แล้ว เราค่อยมอบมันให้นายหญิง กำจัด ดวงจันทร์เธอจับตัวผู้หญิงคนนี้ไว้! ดอกไม้ หิมะ ไปด้วยกัน!”

พูดจบลม ดอกไม้ และหิมะสามคน ก็พุ่งไปหาฉิน หลั่ง แม้ว่าทั้งสามคนจะอายุเพียง 18 หรือ 19 ปี แต่พวก เขาอาศัยอยู่ในยาวเย่วกงตั้งแต่เด็ก ๆ ยาย ปีหวัสอน ศิลปะการต่อสู้ให้ด้วยตัวเอง ฝีมือต้องไม่แย่แน่ๆ

ฉินหลั่งรีบใช้ “เทียนหนานเทียนเป่ย” ทันที ผู้

หญิงทั้งสามคิดว่าฉันหลั่งเป็นเพียงคนธรรมดา พวก เขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะรับมือการโจมตีได้ พวกเขา ประหลาดใจมาก ผู้หญิงทั้งสามคน กระโดดไปข้างหน้าพร้อมกัน

แล้วล้อมฉินหลั่งไว้ลมขมวดคิ้วและถามว่า “นี่เป็นศิลปะ

การต่อสู้แบบไหน ทำไมคุณถึงคล้ายกับศิลปะการต่อสู้

ในยาวเย่วกง!”

ฉินหลั่งกล่าวว่า “ท่านจูสอนผมเรื่องนี้ ยายปีหว้ เป็นศิษย์พี่ของเธอ ศิลปะการต่อสู้อาจมาจากโรงเรียน เดียวกัน คุณผู้หญิง คุณช่วยปล่อยเพื่อนของผมไปก่อน ได้ไหม เธอเป็นผู้บริสุทธิ์”

ลมไม่สนใจฉินหลั่ง ขยิบตาให้อีกสองคนและ ตะโกนว่า “จัดการเขาพร้อมกัน”

ทันใดนั้นผู้หญิงทั้งสามก็จอโจมฉินหลั่งอีกครั้งพวกเขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่สอนโดยยายปัหวูและฉิน หลังฝึก “เทียนหนานเทียนเป่ย” คือบรรพบุรุษและต้น กำเนิดของศิลปะการต่อสู้ของพวกเขา

ฉินหลั่งสามารถควบคุมและทำนายการ เคลื่อนไหวของพวกเขาได้ แต่พวกเขาไม่สามารถเดา ฉินหลั่งได้เลย

ฉินหลั่งเข้าใจการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่าง รวดเร็ว และต้องการจบเกมอย่างรวดเร็ว ดังนั้นจึงจงใจ เปิดข้อบกพร่องและลมก็หลงกล เธอรีบเข้าไปโจมตี ซี่โครงขวาของฉินหลั่ง ฉินหลั่งคว้ามือของลมได้ แล้ว จัดการเธอด้วย “แกล้งยินดี” ตีที่ที่เอวของเธอ ลม กระเด็นล้มลงไปอีกทาง

ฉินหลั่งอาศัยวิธีการเดียวกัน จัดการดอกไม้และ หิมะด้วยสองฝ่ามือ จากนั้นเด็กสาวทั้งสามก็ล้มลงกับพื้น

ฉินหลังรีบลุกขึ้นและไปที่ด้านข้างของดวงจันทร์ ที่จับหลินจูไว้อยู่

ดวงจันทร์ตกใจ ในใจเธอรู้สึกเกรงกลัวฉินหลั่ง ในขณะที่กำลังจะโจมตีหลินจู หลินจูก็ได้ใช้ศีรษะของ เธอกระแทกไปด้านหลัง แรงกระแทกทำให้หลินจูหลุด ออกมา

ฉินหลั่งคว้ามือของหลินจูและวิ่งหนีไปอย่าง รวดเร็ว เมื่อเขาเห็นว่า “ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์ “ไม่มี วี่แววตามมา จึงหยุดลง

หลินจูพูดอย่างดีใจ “ไอ้ขี้แพ้ ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่วันนายก็น่าทิ้งขึ้นนะ! เออใช่ แล้วนายรู้จักกับราชินีได้ อย่างไร?

ฉินหลั่งกล่าวว่า “เรื่องนี้ซับซ้อนมาก ฉันจะบอก เธอในภายหลัง เธอเป็นสาวใช้ของราชินีแห่งบรูไนเหรอ ไม่น่าแปลกเลยที่เธอพูดภาษามาลายูได้!”

ในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูลาน จากนั้นกษัตริย์แห่งบรูไนและบอดี้การ์ดใกล้ชิดสองสาม คนก็เดินเข้ามา เขาเห็นผู้หญิงสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่ ริมทะเลสาบ หนึ่งในนั้นเป็นภรรยาของเขา เขาว้าวุ่นด้วย ความทุกข์ ตะโกนเรียกชื่อจูชุยส่วยครั้งหนึ่ง

ได้ยินเสียง “เพี้ยะ” จูชุยส่วยถูกตบและล้มลงกับ พื้น

กษัตริย์แห่งบรูไนร้องเรียกจูชุยส่วยเสียงดังและ ต้องการวิ่งไปข้างกายเธอ

จูชุยส่วยตะโกนภาษามาลายูหลายคำกับเขา อย่างเย็นชา หมายถึงให้เขาอยู่ในที่ตรงนั้น มิฉะนั้นจะ ถูกยายตีหัวฆ่าตาย ถ้าเขาไม่ฟังจูชุยส่วยจะกัดลิ้นตัวเอง ให้ตาย กษัตริย์แห่งบรูไนรู้นิสัยหยิ่งผยองของชุยส่วยดี จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนมองจูชุยส่วยอยู่ตรงนั้น อย่างใจจดใจจ่อ

ยายปีหมูเย้ยหยัน “นังชั่ว แกกับไอ้ต่างชาตินี้รัก กันดีนี่! เสียดายที่หลี่เซี่ยวหยาวหลงใหลแกมาก แกทำ แบบนี้ไม่รู้สึกผิดต่อเขาเหรอ”

ยายปีหวัตบจูชุยส่วยอีกครั้ง จูซุยส่วยยื่นฝ่ามือออกมาป้องกัน เสียง “เอื้อก” จูชุยส่วยถอยหลังไปหนึ่ง เมตรและพ่นเลือดออกมาคำหนึ่ง

ฉินหลั่งและหลินจูรีบไปที่ด้านข้างของจูชุยส่วย

ทันที

น้ำตาของหลินจูหลั่งไหล “ราชินี ราชินี…”

จูชุยส่วยลูบศีรษะของหลินจูและพูดว่า “อย่า ร้องไห้เด็กดี เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว..”

ฉินหลั่งมองไปที่ยาย หวู้และพูดด้วยความโกรธ “ยาย ท่านเป็นศิษย์น้องของยาย ทำไมโหดร้ายกับเธอ แบบนี้ยายโหดร้ายเกินไป!”

ยาย ตีหัวพูดอย่างโมโหครั้งที่แล้ว ไอ้ตัวนี้เกือบ จะทำให้พลังหลุด รู้ไหมว่าผลที่ตามมาคืออะไร ฉันก็จะ กลายเป็นปลาบนเขียง ที่มันอยากจะทำอะไรก็ได้ มัน เคยคิดดีกับฉันซะเมื่อไหร่”

ตอนนี้ฉินหลั่งรู้แค่ว่า จชยส่วยถูกยายปีหว้ทำร้าย จนอาเจียนเป็นเลือด ดังนั้นเขาจึงทุ่มเทปกป้องจุชุยส่วย เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้ท่านจูเคยบอกว่าเธอกับยาย ปีหวู้ มีปัญหากันมาจากคนที่ชื่อหลี่เซี่ยวหยาวจุดเริ่มต้นใดๆ ระหว่างเขาสองคนต้องเริ่มที่คนๆนี้

ฉินหลั่งกล่าวว่า “ยาย ผมได้ยินท่านจูพูดว่า เธอ โกรธแค้นมากเป็นเพราะยายแย่งหลี่เซี่ยวหยาวจากเธอ ไป ถ้างั้นยายก็เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้!”

ฉินหลั่งพูดอย่างนั้น เพื่อต้องการบังคับให้ยาย

บอกความจริง
ยายปีหวูพูดอย่างโกรธเกรี้ยว ” ผายลม มันขโมย หลี่เซี่ยวหยาวของฉันไป แล้วยังแว้งมากัดฉันอีก!”