รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 237 คุณชายใหญ่สมองปลอดโปร่งหน่อย

บทที่ 237 คุณชายใหญ่สมองปลอดโปร่งหน่อย

ฉินหลั่งอึ้งไปสักแป๊บ ภาพของน้องชายรองฉัน หยวนปรากฏเข้ามาในสมองทันที

ฉินหยวนคือลูกชายคนโตของอาคนที่สอง ตั้งแต่

เล็กฉินหยวนก็ชอบแข่งกับฉินหลั่ง เช่นแข่งการบ้าน

กำลังของแรง ความเร็วในการวิ่งกับฉินหลั่ง แม้กระทั่ง

ส่วนสูง น้ำหนัก แค่เป็นเรื่องที่เทียบได้ ก็จะเทียบ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ปู่จะทดสอบแรงหมัดของพวกเขา ทีแรกฝึกเองก็ได้ แต่ฉินหยวนจะแข่งกับฉินหลั่ง เขา อยากจะชนะต่อหน้าของปู่ แต่สุดท้ายถูกฉินหลั่งชกใส่ สองหมัด

แน่นอนว่าต้องมีชนะกับแพ้ฉินหลั่งจะชนะ มากกว่า แต่ก็ไม่ได้มากกว่าฉินหยวน

ฉินหลั่งยังจำได้อย่างแม่นยำว่า ตอนที่เขา อายุ7ขวบ ตอนนี้พ่อแม่ของเขาไปทำงานที่ภาคยุโรปใต้ ของตระกูล ก่อนจะไปหนึ่งวัยไปดูเขาจากนั้นก็นั่งเครื่อง

ไป

ฉินหลั่งรู้สึกเศร้าก็เลยไปนั่งชิงช้า ตอนที่เขา กำลังเหม่อลอย เขาก็รู้สึกว่าร่างกายเสียการควรคุม หัว ฟาดลงสู่พื้น

ฉินหลั่งหัวกระแทกกับพื้น เขาลุกขึ้นมาก็เห็นฉิน หยวนยืนกอดอกยืนดูเขาอย่างได้ใจ เมื่อกี้เขาเป็นคน ผลักตัวเองตกจากชิงช้า
ฉินหลังรู้สึกโกรธ พุงไปทางฉินหยวนและชักต

กับเขา !

ระหว่างที่ดีกัน ฉินหยวนยังไม่หยุดพูด “ฉินหลั่ง แกมันไอ่หน้าสงสาร!” “ไม่มีแม้กระทั่งแม่” ไม่มีใครจะ ปกป้องแก” “คนทั้งครอบครัวไม่ชอบแก ต่อไปแกจะถูก ผู้ใหญ่ขายทั้ง!”

ความโกรธของฉินหลั่งเหมือนมีไฟมาจุดให้ละ บิด แรงของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ยกหมัดชกไปที่หัว ของฉินหยวนซ้ำๆ

สุดท้าย ฉินหยวนถูกฉินหลั่งตีจนหน้าบวม เลือด กำเดาไหล และอารองของเขาก็ไปฟ้องปู่ จนเข้าถูก ลงโทษทั้งวันและอดอาหารสามมื้อ

7ปีก่อน หลังจากที่ปู่เริ่ม การประเมินการฝึก ทดสอบความยากจน ” ฉินหลังและฉินหยวนถูกส่งออก ไปด้านนอก รับบททดสอบการยากจน

ไม่ได้เจอกัน7ปี ฉินหลั่งแทบจะลืมไปแล้วว่ามี คนๆ อยู่ ตอนนี้ได้ยินเขาแนะนำตัวแบบนี้อีกครั้ง แถมใน น้ำเสียงยังมีความท้าทายปนอยู่ ทำให้ความโกรธในใจ ของฉินหลั่งเริ่มเพิ่มขึ้น

ฉินหลั่งขมวดคิ้วแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา : “แกหาฉันทำไม ! ”

“คุยในโทรศัพท์คุยไม่รู้เรื่อง แกมาที่โรงแรมเซก้า ฉันอยู่ที่ห้อง v001รอแก ! เร็วๆ หน่อย ฉันจะเตือนแกนะ

ที่ฉันมาครั้งนี้ ปู่เป็นคนให้ฉันมา ! ” ฉินหยวนพูดจบก็ตัดสายทิ้ง

ปู่ให้เขามา ?

ฉินหลั่งเกิดความสงสัย ถ้าฉินหยวนให้เขาไป เขาไม่มีทางไปแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นแล้ว ปู่ เป็นคนให้มา เขาก็ต้องไป

“คุณชายฉินคุณเป็นอะไรไหม?” ลมถามเบาๆ

ฉินหลั่งสายหัว พูดว่า: “ไม่เป็นอะไร ลมฉันมีเรื่อง ส่วนตัวนิดหนึ่งจะต้องไปจัดการ จะไปที่โรงแรมเซก้า พวกเธอไปที่ตระกูลหยูก่อนเถอะเดี๋ยวฉันจะไปหาพวก เธอ”

ลมพูดว่า : “พวกเราไปกับคุณ”

อีกสามคนเตรียมตัวจะลงจากรถแท็กซี่

ฉินหลั่งมองไปทางพวกเธอ ยิ้มและพูดว่า “นี่คือ เรื่องส่วนตัวนิดๆ ของฉัน พวกเธอไม่ต้องไปแล้วจริงๆ”

พวกลมเห็นเขาพูดอย่างจริงจัง ก็รู้เลยว่าเขาไม่ อยากจะให้พวกเธอไปจริงๆ ไม่มีใครจะกล้าพูดอะไร

ลมพูดว่า : “คุณชายฉินถ้าคุณจัดการเรื่องเสร็จก็

มาหาพวกเราที่ตระกูลหยู!”

ฉินหลั่งพยักหน้า สาวสี่คนโบกมือกับฉินหลั่งจาก นั้นนั่งรถแท็กซี่ไป

ฉินหลั่งเองก็เรียกรถแท็กซี่ไปทางโรงแรมเซก้า หลายวันก่อน ฉินหลั่งได้หน้าได้ตาที่งานเลี้ยงกษัตริย์ประเทศบรูไนสุดท้ายเขายังเป็นคนที่เดินออกมา

พร้อมกับกษัตริย์ประเทศบรูไนแม้กระทั่งผู้ว่า เลขานุการ

พวกคนมีฐานะ ดูแล้วยังไม่มีตำแหน่งสูงเท่าฉินหลั่งสิ่ง

ที่เกิดขึ้นในวันนั้น พนักงานทุกคนในโรงแรมเซก้าต่างก็ มองเห็นกันหมด ตอนนี้เห็นฉินหลั่งปรากฏที่ประตูโรงแรมอีกครั้ง

จะมีใครกล้าดูถูกอีกหล่ะ?

ผู้จัดการ พนักงาน แม้กระทั่งคนที่เห็นหัวหน้าก็ มาต้อนรับฉินหลั่งด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน ไม่กล้าชักช้า แม้แต่น้อย ทำให้ฉินหลั่งไม่ค่อยคุ้นเลย

ไม่นาน ภายใต้การนำทางของผู้จัดการ ฉินหลังก็ ไปถึงห้องที่ดีที่สุดในโรงแรม v001

ฉินหลั่งเปิดประตูเข้าไป เห็นแต่ที่โต๊ะเต็มไปด้วย อาหาร ผู้ชายที่ใส่ชุดแจ็คเก็ตสีดำนั่งอยู่บนเก้าอี้ ใช้ ตะเกียบสีดำกำลังกินอาหารอยู่

เขาดูชิลๆ หน้าตาสดใส คิ้วมีเค้าคงคล้ายกับฉิน หลั่งนั่นคือฉินหยวน

ด้านหลังของฉินหยวนมีผู้ชายวัย60กว่ายืนอยู่ ฉินหลั่งรู้จักเขา คนในตระกูลเรียกเขาว่า “ท่านโสง” ก็ ถือเป็นมือซ้ายมือขวาของตระกูลได้แล้ว

ตอนที่อยู่จินหลิงในตอนที่ฉินหลั่งช่วยสังเส่นเอ๋อ จัดการเรื่องที่บ้าน เคยไปขอความช่วยเหลือจากท่าน หวงเขามีตำแหน่งในตระกูลเหมือนกับท่านโสง

ฉินหยวนเงยหน้ามองไปทางฉินหลั่งยิ้มปนพูด :”สวัสดีฉินหลัง 7ปีกว่าแล้ว พวกเราได้เจอกนอกแล้ว

ฉินหลั่งเห็นฉินหยวนแต่ตัวหรูหรา และมีท่านโสง ตามตัว ในใจคิดว่าเขาน่าจะผ่าน การฝึกทดสอบความ ยากจน” แล้ว

กลับสู่ตระกูลฉินแล้ว ก็เลยพูดว่า : “สวัสดี ! ปู่ ให้แกมาหาฉันเพราะเรื่องอะไร? ?”

ฉินหยวนวางตะเกียบและพิงที่เก้าอี้ ยิ้มปนพูด : “แกจะใจร้อนขนาดนั้นทำไม? พวกเราสองพี่น้องไม่ได้ เจอกันตั้ง7ปี แกไม่คดกินข้าวสักมื้อกับฉันและพูดเรื่อง “การฝึกทดสอบความยากจน” ของซึ่งกันและกันหรอ? มา ดูกันว่าปู่โหดร้ายกับใครมากกว่ากัน ฉันเริ่มก่อน ฉันถูกปู โยนอยู่ที่สถานที่เด็กกำพร้าที่เซียงซีตั้งแต่มัธยมต้น จนถึงมหาวิทยาลัย หน้าตาอย่างฉันที่หล่อเหลา แต่กลับ ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมเป็นแฟนของฉัน และยังมี อีก…..

ฉินหลั่งจ้องไปทางฉินหยวนและพูดว่า : “แก ผ่านอะไรมาฉันไม่สนใจตอนนี้ฉันอยากรู้ว่า ปู่ให้แกมา หาฉันทำไม”

ถึงแม้ฉินหลั่งจะใช้ชีวิตกับฉินหยวนในตระกูล เพียงเวลา13ปี แต่นิสัยของฉินหยวนฝังลึกเข้าไปในใจ ของฉินหลั่งแล้ว สำหรับเขาแล้ว ฉินหยวนคือคนที่ทำได้ ทุกอย่างเพื่อนจุดหมายของตัวเอง

“ดีเลย แกที่เป็นพี่ใจแคบจริงๆ! ชึ่งเถอะ ฉันใจ กว้างไม่ว่าอะไรแก!” ฉินหยวนยิ้มปนพูด
สายตาของเขามองไปที่ฉันหลังและพูดว่า “ครั้ง นี้ที่ปูให้ฉันมาเกี่ยวกับเรื่องที่แกถูกคำสั่งห้ามของ ตระกูล”

ฉินหลั่งดีใจ คิดในใจ : “ปู่จะปลดคำสั่งห้ามของ ตระกูลของฉันแล้วหรอ ? ”

และในตอนนี้ ประตูห้องถูกเปิด มีคนสองคนเดิน เข้ามา หนึ่งคนอายุราว40ใส่ชุดสูทสีกรม หน้าตา เรียบร้อยอ่อนโยน อีกคนร่างกายสูงใหญ่ หน้าตาดูสุขุม นั่นคือโข่งลิ่งเสียนและเล่นวันเชียน!

“คุณโข่งลิ่งเสียน คุณเสิ้นวั่นเชียนพวกคุณ เอง ! ” ฉินหลั่งอดที่จะดีใจไม่ได้

“สวัสดีครับคุณชายใหญ่ ! ” โข่งลิ่งเสียนและเสี่

นวันเชียนเห็นฉินหลั่งก็ดีใจเหมือนกัน ทันใดนั้นได้ยิน

เสียงเก้าอี้ดังขึ้น ฉินหลั่งยังไม่รู้ สึกตัวก็ได้ยินเสียง เพียๆ ดังขึ้นสองครั้ง บนใบหน้าของ โข่งลิ่งเสียนและเสิ่นวั่นเชียนต่างก็โดนตบคนละครั้ง

ฉินหยวนโมโหและยืนอยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน เมื่อกี้เขาเป็นคนตบสองคนนั้นเอง

“แกทำอะไร ! ” ฉินหลั่งอยากจะตบกลับจริงๆ ตุ ถูกสองคนนั้นห้ามไว้

เพราะถ้าคุณชายทั้งสองมีเรื่องกัน จะเป็นความ ผิดพลาดของพวกเขา แถมตอนนี้คำสั่งห้ามของตระกูล ของฉินหลั่งยังไม่ถูกปลด ถ้าเกิดเรื่องอีก ไม่ดีต่อฉิน หลั่งมากๆ
ฉินหยวนมองไปทางโข่งลิงเสียนและเส้นวันเชีย

นพูดด้วยความโมโหว่า : “ฉันให้มาตอน10โมงครึ่ง แต่ พวกแกมาตอนนี้ ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาใช่ไหม? อีก อย่าง ตอนนี้คำสั่งห้ามของตระกูลของฉินหลั่งยังไม่ได้ ปลดออก ใครให้เรียกคุณชายใหญ่! ”

โข่งลิ่งเสียนกัมหน้ามองไปทางฉินหยวนพูด

ว่า : “คุณชายรองวันนี้บนท้องถนนมีเรื่องนิดหน่อยก็ เลยทำให้พวกผมมาช้า ขอให้คุณให้อภัยพวกผมด้วย พวกผมไม่กล้าดูถูกคุณแน่นอน”

“เพี้ย ! ”

ฉินหยวนตบไปที่หน้าของ โข่งลิ่งเสียนอีกครั้ง พูดว่า : “แกกำลังหาข้ออ้าง รู้สึกว่าที่ฉันตบแกมันไม่ถูก

ใช่ไหม? ?”

โข่งลิงเสียนก้มหน้า : “ไม่กล้า”

“เฮอะ โข่งลิ่งเสียนแกก็แค่คนที่รับผิดชอบของ เขตหัวตงเป็นแค่หมาตัวหนึ่งของตระกูลฉินแกจะต้องรู้ ฐานะของตัวเอง” ฉินหยวนพูด

“เพี้ย”

เขาไปตบที่หน้าของ เสิ่นวันเชียนอีกครั้งพูดด้วย น้ำเสียงที่เย็นชา : “โข่งลิ่งเสียนโดนสองที แกโดนไป แค่ทีเดียว เป็นเพื่อนซี้กัน ครั้งนี้ก็ให้แกละกัน! ไม่พูดคำ ว่าขอบคุณกับฉันหน่อยหรอ?”

ในใจของเซี่ยนวั่งเซี่ยนโกรธมาก แต่ก็ต้องพูด ขอบคุณ “ครับ….ขอบ…ขอบคุณคุณชายรอง ! ”
โข่งลิงเสียนและเสินวันเชียนดึงฉันหลงไวตลอด ตัวว่าเขาใจร้อน แต่ฉินหลั่งในตอนนี้ทนไม่ได้อีกแล้ว เขาดิ้นออกจากมือของโข่งลิ่งเสียนและเสิ่นวั่นเชียนไป จับที่คอเสื้อของฉินหยวนด่าว่า : “คุณโข่งลิ่งเสียนและ คุณเสิ้นวันเชียนเป็นคนที่ทำให้ตระกูลเยอะจะให้แกว่า หมิ่นแบบนี้ได้ไง !”

“เจ็บๆๆๆ !”

ฉินหลั่งพูดจบก็เอามือขวาพร้อมมือซ้ายไปตบที่ หน้าของฉินหยวนไปมา อย่างน้อย10ครั้ง !

เขาซึมซับกำลังภายในของจูชุยส่วยและนาย หญิงตอนนี้มือก็เลยใช้อย่างไม่รู้ตัว ตอนที่เขาปล่อยตัว ฉินหยวน

ฉินหยวนยืนไม่นิ่ง ล้มลงบนพื้นอย่างมึนงง ท่าน โสงรีบไปพยุงฉินหยวนเห็นแต่หน้าของเขาแดงเหมือน ตูดลงอย่างรวดเร็ว

ฉินหยวนหลับตาและพยายามสายหัว ถึงจะได้สติ กลับมาเล็กน้อย

“ฉินหลั่ง เพื่อหมาสองตัวในตระกูล แกตีน้องชาย ของตัวเองใช่ไหม! แกเก่งจริงๆ เลย!” ฉินหยวนชี้ไปทาง ฉินหลั่งและพูดอย่างเย็นชา

ฉินหลั่งพูดว่า : “ตอนที่ฉันอยู่จินหลิงคุณโข่งลิ่ง

เสียนและคุณเฝืนวันเชียนได้ดูแลมากมาย มีอยู่ครั้งหนึ่ง คุณเสิ่นวั่งเซี่ยนเคยเสียสละชีพช่วย ในใจของฉัน พวก เขาสำคัญกว่าน้องที่แกหมายถึงอีก ! ”
ได้ยินฉินหลังพูดแบบนี้ ในใจของไข่งลงเสียน และเสิ่นวันเชียนต่างก็รู้สึกซึ้งมาก

“เฮอะ คำนี้ออกจากปากนายที่น่าประชดประชัน จริงๆ!” ฉินหยวนยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

รอยยิ้มของเขาทำให้ฉินหลั่งยิ่งโกรธไปใหญ่ พูด ว่า: “ถ้าแกยังทำหน้าทำตาแบบนี้ ฉันจะตบหน้าแก อีก10ครั้ง ดูสิว่าแกจะยิ้มได้อยู่ไหม ! ”

ฉินหยวนไม่กลัว แต่กลับจ้องมองไปทางฉินหลั่ง พูดว่า : “ฉันพูดผิดหรอ? คนที่สามารถทิ้งแฟนตัวเอง ไปได้ตอนนี้มารักษาภาพลักษณ์ที่ปกป้องลูกน้องแกไม่รู้ สึกรังเกียจ แต่ฉันจะอวกแล้ว!”

โข่งลิ่งเสียนคิดว่าแย่แล้ว พูดในใจว่า : “คุณชายรองจะพูดถึง จงยู่” แล้ว คุณชายใหญ่ไม่รู้ เพราะสาเหตุอะไร ปล่อยวางจงยู่ได้สักที ให้หล่อน แต่งงานกับคุณชายตระกูลหยูตอนนี้คุณชายรองตั้งใจ พูดถึงเรื่องนี้ อยากจะให้คุณชายใหญ่กลับไปคืนดี จะได้ ทำความผิด อาจจะทำให้เวลาของคำสั่งห้ามของตระกูล นานไปกว่าเดิม”

ครั้งที่แล้ว ที่โข่งลิ่งเสียนเคยไปพร้อมกับจ้าวห มิงหมิงไปพบฉินหลั่งหลังรู้ว่าฉินหลั่งหาจงยู่เจอแล้วก็ รีบเอาเรื่องนี้แจ้งไปทางตระกูล เขาเองก็หาคนสืบ แต่ พบว่าจงยู่ในปากของฉันหลั่งคือคุณหนูคนโตของ ตระกูลหลงหลงหลิง

ฉินหลั่งตามติดหลงหลิงไม่ปล่อย แต่ใครจะรู้ว่าช่วงนี้หลงหลิงจะแต่งงานกับหยูหมิงแล้ว ฉันหลัง เหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นโข่งลิ่งเสียนคิดว่าฉินหลั่ง ปล่อยวางไปแล้ว

ฉินหยวนที่ได้ข่าวคราวเมื่อวาน บอกว่าเขาเอาคำ สั่งของเจ้าบ้านมาหาฉินหลั่งที่เมืองหลินอานโข่งลิ่งเสีย นคิดอยู่ว่าตระกูลคิดว่าฉันหลั่งไม่มีความรู้สึกกับเรื่องที่ หลงหลิงแต่งงาน จะต้องปล่อยหลงหลิงไปแล้วแน่ๆ ก่อนหน้านี้ที่ฉินหลั่งจีบจงยู่ถูกตระกูลลงโทษคำสั่งห้าม ของตระกูลตอนนี้ก็จะได้ปลดทิ้งแล้ว

ตอนนี้ฉินหยวนพูดถึงจงยู่อีกครั้ง เจตนาจัดเจน พอแล้ว เขาจะทำให้ฉินหลั่งฟื้นความรู้สึกที่มีต่อจงยู่ให้ ฉินหลั่งไปจีบหลงหลิงอีกครั้ง ถ้าเป็นแบบนั้นคำสั่งห้าม

ของตระกูลก็จะไม่ถูกปลด โข่งลิ่งเสียนพูดในใจ : “คุณชายใหญ่อย่าไป หลงกลคุณชายรองนะ”