รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 34 ใครชนะ

บทที่ 34 ใครชนะ

“เสื้อยืดสีขาวตัวนั้น” ฉินหลั่งชี้ไปลวกๆ

เส้เหวิยจึงเห็นว่า เสื้อยืดสีขาวที่ฉินหลังเลือกนั้น แพงกว่าเสื้อที่เธอเลือกสามร้อยหยวน และมันก็เพิ่มความ โมโหมากขึ้น: “เอากางเกงยีนขาดสองพันหยวนนั้นใส่ให้ ฉัน”

ความจริงตอนนี้ ฉินหลั่งก็ซื้อหนึ่งตัวแล้วยอมแพ้ ก็ได้ แต่เมื่อคิดถึงคำพูดเยาะเย้ยของเส้เหวินจึ้งและจูจี้เห วินเมื่อกี้ ก็ทำให้ฉันหลั่งอยากใช้โอกาสนี้ เล่นๆกับพวก เขาดู

“ห่อกางเกงสแล็คให้ฉันด้วย!” ฉินหลั่งพูดกับเสี่ยว หงเบา ๆ กางเกงสแล็คนี้สูงกว่าของเส้เหวินจึ้งหนึ่งร้อย หยวน

เส้เหยินจึงกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธและการ หายใจของเธอก็หนักหน่วง: “ห่อเสื้อแขนยาวสีชมพูนั้น ด้วย!”

“เสื้อไหมชุดนั้นไปห่อมา”

“ฉันเอากระโปรงยาวหรูตัวนั้น”

“ชุดสูทดูดีระดับก็ห่อมาให้ฉันด้วย”

“กระโปรงสายเดี่ยวสีแดงสดก็ห่อให้ฉันด้วย”

ทั้งสองคนสลับกันไปมา น่าจะซื้อเสื้อผ้าไปหกถึง เจ็ดตัว เส้เหวินจี้ถูกฉินหลั่งทำให้โมโห ดวงตาแทบทะลักออกมาอยู่บนหน้าของฉินหลั่ง

แต่ว่าจี้เหวินกลับโมโหเส้เหวินจึงเพิ่มขึ้น เส้เหวิน จี้ตอนนี้เส้เหวินจึงซื้อไปเสื้อผ้าแล้วเกือบหนึ่งหมื่น ซึ่งมัน ไกลเกินความคาดหมายของเขา แต่เขาก็อายที่จะหยุดมัน เพราะตอนเริ่มแรกได้กล่าว “คำพูดอันฮักเหิม”ก็พูดออกไป แล้ว ในตอนนั้นเอง ต่อให้เส้นเหวินจึงซื้อเสื้อผ้าราคาที่ แพงกว่านี้ ก็ทำได้เพียงแค่กระอักเลือดในใจ โมโหจน หน้าแดงก่ำ จมูกก็เหมือนกับวัว ที่หายใจฟีดฟัด

“ฉันไม่มีเงิน ฉันยอมแพ้”ในตอนนั้น ฉินหลั่งก็ยอม แพ้อย่างง่ายดาย

ในใจของจูจีเหวินกรู้สึกโล่งอก ถ้าฉินหลั่งยังแข่ง ต่อไปกับเส้เหวินจึง เขาเองก็คงทนไม่ได้ที่จะหยุดฉินหลั่ง

“ฮ่าฮ่า นายแข่งไม่ไหวแล้วละสิ ฉินหลั่ง นายก็แค่ คนที่ถูกรางวัล จะมาแข่งกับแฟนฉันที่เป็นทายาทเศรษฐี ได้ยังไง ก็แค่คนถูกรางวัล ทำไมตอนนี้ไม่แข่งต่อแล้ว ไม่มีเงินเหรอ?”เส้เหวินจึงพูดย่างมีชัย

“ใช่ ฉันเทียบกับเขาไม่ได้”ฉินหลั่งพูดอย่างไม่ แยแสเส้เหวินจึ้ง เขารู้สึกว่าตอนนี้เส้เหวินจึ้งเหมือนกับคน ที่กำลังเคียดแค้น

“อย่าคิดว่าถูกรางวัลแค่หนึ่งแสนกว่าก็คิดว่าตัวเอง สุดยอด อยู่ต่อหน้าฉันยังไงมันก็แค่เด็กน้อย เข้าใจ ไหม?”เส้เหวินจึ้งพูดกับฉินหลังอย่างกับฉินหลั่งเป็นนิ้ว ก้อย จากนั้นมองไปที่เสี่ยวหง: “วันนี้เราใช้จ่ายที่นี่ไป มากกว่าสามหมื่น ถึงแม้ว่าพวกคุณจะเป็นร้านเสื้อผ้าชั้นนำ ครั้งหนึ่งที่ลูกค้าจะซื้อมากขนาดนี้ก็คงจะมีไม่มากใช่มั้ย? เจ้านายของพวกคุณนี้จริงๆเลย เราซื้อมากขนาดนี้ ก็ไม่รู้
จักออกมาต้อนรับเราหน่อย!”

“อา…”เสี่ยวหงมองไปที่ฉินหลังอย่างไม่รู้ตัว เห็น แต่ฉินหลั่งส่ายหัวให้เบาๆ เสี่ยวหงยิ้มแล้วพูดกับเส้เหวินจี ง: “วันนี้เจ้านายของพวกเราไม่อยู่ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ “อย่างนี้นี่เองงั้นไม่เป็นไร”เส้เหวินจึงอยากใช้ โอกาสนี้เพื่อทำความรู้จักเจ้าของ สามารถเปิดร้านใหญ่ได้

ขนาดนี้ ความแข็งแกร่งต้องไม่ธรรมดา ตอนนี้ความหวัง

ของเขาหายไป ในใจก็รู้สึกสูญเสีย เขาเก็บเสื้อผ้าใหญ่

เล็กของเส้เหวินจี้ และเดินเชิดหน้าอย่างมีชัยออกไป

ฉินหลั่งซื้อเสื้อผ้าให้เธอมากมายขนาดนี้ ในใจก็ รู้สึกไม่สบายใจ แต่เมื่อได้ยินฉินหลั่งและเสี่ยวหงพูด เสื้อผ้าที่ไม่ต้องการสามารถที่จะส่งคืนได้จงยู่ก็มีความสุข เธอเก็บไว้แค่หนึ่งชุด ที่เหลือแลกคืนเงินทั้งหมด

ในเรื่องนี้ ในใจฉินหลั่งก็ยิ้มฝืนๆ หากรู้แต่แรก ก็ไม่ บอกว่าสามารถแลกคืนเงินได้

ฉินหลั่งให้จงยู่ไปที่ห้องลองเสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเป็น ใส่ตัวใหม่ เสี่ยวหงก็รีบยกนิ้วให้กับฉินหลั่ง: “เจ้านาย วิธี การตลาดของคุณฉลาดมาก ลูกค้าสองคนวันนี้ใช้จ่าย จำนวนมากที่สุดในสัปดาห์นี้!”

“เอ่อ…”ฉินหลั่งก็รู้สึกอาย เมื่อกี้ถูกบังคับให้แข่ง กับเส้เหวินจึ้ง ในสายตาของเสี่ยวหลง กลายเป็นวิธีการ ตลาด “รอบหน้าถ้าพวกเขามาใช้จ่ายอีก ให้ส่วนลดพวก

เขายี่สิบเปอร์เซ็นต์นะ “ตอนนี้คิดดูแล้ว ถูกบังคับจนตก

“หลุม”แล้วเงินพวกเส้เหวินจึงตั้งสามหมื่นกว่า ฉินหลั่งรู้สึก
ไม่ดี

“ทำไมล่ะคะ?ถึงแม้ว่าพวกเขาใช้จ่ายก็ไม่น้อยนะ คะ แต่ฉันดูออก ไม่ใช่ลูกค้ารายใหญ่สามารถใช้จ่ายที่นี่ บ่อยๆ ฉันสังเกตเห็น ตอนที่หญิงสาวคนนั้นซื้อชุดที่เจ็ด ผู้ชายคนนั้นหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าก็ซีด ดังนั้น ฉันรู้สึกว่า พวกเราไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาเสียค่าใช้จ่าย มาก”เป็นถึงผู้จัด เสี่ยวหงกำลังพิจารณาถึงผลประโยชน์ ของร้าน

“ฟังฉันก็พอ”ฉินหลั่งแค่อยากจะทำให้ตัวเอง สบายใจ

“รับทราบ”เสี่ยวหงทำได้เพียงตอบรับ เธอถาม อย่างสนใจขึ้นมา “ใช่แล้ว เจ้านาย ทำไมเจ้านายไม่บอก แฟนเจ้านายว่าเป็นเจ้าของร้านที่นี่คะ?”

“พูดมากเกินไปแล้ว”ฉินหลังกล่าว ตอนนี้เขาและ จงยู่อยู่ในบรรยากาศที่ดีขึ้น ฉินหลั่งไม่อยากทำลาย บรรยากาศแบบนี้ ฉันหลังจะเป็นคนเปิดเผยตัวตนของให้ กับเธอเอง

ในตอนนั้น จงยู่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เดินออกมา เธอใส่ชุดเดรสนั้น ดูแล้ว บริสุทธิ์ สง่างาม เหมาะกับ ใบหน้าที่บอบบาง เป็นสาวสวยที่สวยงาม

“สาวสวย ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก คุณจะให้ เกียรติเต้นรำกับผมได้ไหม?”ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้น ยื่นมือไป หาจงยู่อย่างสุภาพ

จงยู่ผงะ แล้วยิ้มอย่างบางเบา แล้วยื่นมือมาให้ฉิน หลั่ง: “ฉันจะให้โอกาสนายหนึ่งครั้งนะ”
ในเวลานั้น จงยู่รู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีเกียรติ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยมีใครมอบให้เขาเลย รู้สึกดีต่อฉิน หลัง เพิ่มอีกเล็กน้อย

ฉินหลังจับมือของจงยู่ ไม่ได้ไปเต้นรำหรอก จาก นั้นหัวเราะและวิ่งเหยาะๆ ออกจากร้าน CHIU-SHUI เสี่ยว หงไม่ได้สนใจแต่แรก จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย พีมพ์ะ “ช่างเป็นคู่ที่น่าอิจฉาจริงๆ”

ตอนแรกฉินหลังว่าจะนั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงเรียน แต่จงยู่บอกว่านั่งรถประจำทางก็ได้ บนรถ ทั้งสองคนนั่ง อยู่แถวหลังสุด ฉินหลั่งกุมมือของจงยู่ไว้ ผมของจงยู่ปลิว ไสวโดนใบหน้าของเขา และฉินหลั่งหวังเป็นอย่างยิ่งว่านี่ เป็นรถรับส่งที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง

ลงรถ ฉินหลังกำลังจะคุยกับจงยู่เมื่อไหร่จะย้าย เข้าไปที่อยู่คฤหาสน์

ในตอนนั้น ท่านหวงก็โทรศัพท์มา ฉินหลังหลีก เลี่ยงจงยู่ แล้วรับโทรศัพท์

ท่านหวงโทรมารอบนี้ ให้ฉันหลั่งรีบไปร่วมกิจกรรม ที่ตึกสัวของโรงเรียน พูดตามตรง สำหรับฉินหลั่งแล้ว กิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้น ไม่ได้รู้สึกสนใจฉินหลั่งเลยบอก กับท่านหวงว่าตัวเองไม่อยากเข้าร่วม

“ไม่ได้ครับคุณชายใหญ่นี่ก็เป็นการทดสอบจาก ครอบครัว ถ้าเกิดคุณไม่เข้าร่วม รอบนี้ก็ไม่มีผลคะแนน ผลลัพธ์ที่ตามมาก็อาจจะร้ายแรง! “ท่านหวงพูดจาชักชวน อย่างจริงจัง

“บททดสอบจากครอบครัวของฉันไม่ใช่ว่าผ่านแล้วเหรอ?”ฉินหลั่งพูดอย่างกังวล

ใช่ผ่านแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหลัง จากนี้คุณจะเหลวไหลได้ เพื่อเป็นการย้ำเดือนคุณ ครอบครัวจะดำเนินการตรวจสอบคุณเป็นครั้งคราว หาก ผลลัพธ์ไม่ดี ก็คงมีบทลงโทษ คราวนี้ก็คือ นายน้อยอย่า ชะล่าใจนะ”ท่านหวงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ก็ได้ ฉันจะไปเข้าร่วมตอนนี้”ฉินหลั่งพูดอย่างหดหู ที่ยังทดสอบเขาไม่พออีกเหรอ ทดสอบเขามาเจ็ดปีแล้วก็ ยังไม่พอ นี่มันเกิดขึ้นมาอีกแล้วนี่มันจงใจไม่ให้ตัวเอง อยู่ดีเลยเหรอ?

ฉินหลั่งบ่นคิดในใจ ความจริงเขาก็เข้าใจครอบครัว ที่ทำแบบนี้ เป็นถึงครอบครัวที่ใหญ่เป็นหนึ่งและดีที่สุดใน เป็นถึงลูกหลานของตระกูลใหญ่ไม่ง่ายเลย มิฉะนั้น ครอบครัวของพวกเขาจะอยู่ได้นานหลายร้อยปี

“จงยู่ ฉันพาเธอไปที่ตึกสัว”ฉินหลั่งตอนนี้ก็ไม่

อยากแยกจากจงยู่ ที่สำคัญคือ จงยู่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าแล้วดู

สวยขนาดนี้ ฉินหลั่งก็อยากทำให้คนอื่นอิจฉา อยากทำให้ จงยู่มีความมั่นใจ “อืม”จงยู่พยักหน้า แล้วก็ไปกับฉินหลั่ง เธอรู้สึกมี

ความสุขมาก

ฉินหลั่งพาจงยู่มาถึงที่ตึกสัว นี่คือดึกศิลปะ เวลา ไม่มีอะไร ก็ยังมีคนทำเรื่องกับทางโรงเรียน เพื่อจัด กิจกรรม

ในตอนนั้น ห้องโถงของตึกสัว ตั้งเวทีเล็กๆ ล้อม รอบด้วยลำโพง กระเช้าดอกไม้ ริบบิ้น มีคนกำลังจัดแสงไฟ เจ้าภาพในงานหลายคนสวมใส่สูทกำลังสนทนากัน ด้านหน้าเวทีมีเก้าอี้ ห้าแถว สิบช่อง ไว้รองรับแขก ที่มา

ฉินหลั่งและจงยู่นั่งอยู่แถวหลังสุด มีคนสองสาม คนอยู่รอบ ๆ ตั้งแต่จงยู่เดินเข้าไปในห้องโถง และพวกเขา เริ่มคุยกันอย่างเงียบๆ

“ผู้หญิงคนนี้ดูสวย เป็นลูกสาวเศรษฐีหรือเปล่า? ทุกท่วงท่าและการกระทำเธอ ช่างมีชีวิตชีวาจริงๆ”

“ดูแล้วอย่างกับดารา ถ้าหล่อนขึ้นแสดง หลิวอี้เฟย์ เป็นอะไร?”

ไอ้ห่วยแตกที่อยู่ข้างๆเธอคืออะไร ทำไมถึงมา เดินอยู่เทพธิดาของฉันได้? มองไปแล้วอยากจะขยี้เขา จริง!” “บางทีอาจจะเป็นคนช่วยแทนเทพธิดาทิ้งขยะ

เทพธิดาดูแล้วเป็นคนดี เธอก็อายที่จะให้เงินเขา ก็เลยให้

เขาช่วยทิ้งขยะ แล้วใช้โอกาสนี้ให้เงินเขา”

จงยู่ที่อยู่ในชุดใหม่เหมือนกับเปล่งประกาย ก็นั่งลง อย่างเงียบๆแถวหลังสุด ดึงดูดความสนใจของผู้คน

“นี่คือ …”เสียงหญิงที่สงสัยดังขึ้นข้างๆจงยู่ เมื่อจง ยู่หันกลับไป ก็อ้าปากค้างด้วยความตะลึง: “จงยู่! นี่เธอจริง เหรอ!”

“อืม ติงหรุ่ย เธอก็มาเหมือนกันเหรอ”จงยู่ทักทายดิ งหนุ่ย ติงหนุ่ยคือคนบ้านเดียวกันกับเธอ ทั้งสองมาจากมณฑลเล็ก ๆ ทางตะวันออกเฉียงเหนือ ความแตกคือ ที่ บ้านจงยู่มีแค่แม่เป็นที่พึ่ง แต่บ้านดิงหรุ่ยเปิดธุรกิจในท้อง ถิ่นที่เป็นที่รู้จัก

“เธอซื้อเสื้อผ้าที่CHIU-SHUIเหรอ?”ในมือของจง ยู่ถือถุงของCHIU-SHUI ที่เอามาใส่เสื้อผ้าเก่าของเธอ ถูกตาคมของติงหรุ่ยมองมา

“อืม”จงยู่ยอมรับ ถึงเธอจะไม่ค่อยติดต่อกับติงหนุ่ย นัก เลยไม่ค่อยรู้นิสัยของเธอ ก็เลยไม่รับรู้ว่า ดิงหรุ่ยตอน นี้เต็มไปด้วยความอิจฉา จงยู่ก็ยังคงยิ้มแล้วถามว่า: “เธอ รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”

วันนี้จงยู่มีความสุขมาก ก็อยากจะแบ่งปันความสุข ให้กับคนบ้านเดียวกัน เลยพูดมากกว่าปกติ ถ้าเป็นปกติจง ยู่ก็ไม่ค่อยถามอะไร

อย่างไรก็ตามคำพูดของจงยู่ในสายตาของติงหรุ่ย เหมือนแสดงให้เธอรู้ในใจของเธอก็รู้สึกไม่พอใจจงยู่ ยัย บ้านี่ แค่ใส่ชุดของCHIU-SHUเก็เริ่มแสดงออกละ ถ้าแก ไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน ฉันก็ไม่มีทางสนใจ

“เธอไม่ได้ซื้อเองใช่มั้ย?”ดิงหรุ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

ไม่ใช่ คือ…คือเพื่อนฉันช่วยฉันซื้อ”นึกถึงที่ฉิน หลังซื้อเสื้อผ้าให้เธอ จงยู่ก็ยังเขินเล็กน้อย

นังนี่แต่งตัวขึ้นมาก็ดูดี อาจเป็นเพราะเอาตัวเข้า แลก ไปยั่วยวนคนรวย สายตาของติงหรุ่ยแสดงออกมาถึง การดูถูก

“เขามีไหนละ?เมื่อไหร่จะแนะนำให้ฉันรู้จัก”ติงหรุ่ย จงใจพูดขึ้นมา เสื้อผ้าของCHIU-SHUIถูกสุดก็หนึ่งพันหยวน คนคนนี้น่าจะเป็นคนร่ำรวย แน่นอนว่าติงหรุ่ยก็ต้อง อยากรู้จัก

“อ่า เธออยากรู้จักเหรอ ก็คือเขา”จงยู่เหลือบมอง ไปฉินหลั่งที่นั่งข้างๆ ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับกำลัง แนะนำแฟน

ติงหรุ่ยรู้สึกแปลกใจ ฉินหลั่งที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่เธอ คิดไม่ถึงว่า เป็นฉินหลั่งที่ซื้อเสื้อผ้าให้จงยู่ จะเป็นเขาไป ได้ยังไง? คนคนนี้ดูแล้วสภาพไม่ต่างจากจงยู่ ที่ยากจน เขายังสามารถซื้อเสื้อผ้าที่CHIU-SHUIได้ด้วยเหรอ?