รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 40 ก็ฉันเป็นคนรวย

บทที่ 40 ก็ฉันเป็นคนรวย

“ฉินหลั่งเธอมีอะไรจะพูดอีกไหม” หวังส้วยอู่ยก กระดาษใบนั้นขึ้น พูดกับฉินหลั่งด้วยสายตาเป็นประกาย “จริงๆไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกครับ ผมต้องการช่วย

อาจารย์ซูเลยเขียนกระดาษนี้ขึ้นมา” ฉินหลั่งอธิบายเพื่อ

ตัวเอง ไม่สนว่าเขาจะเชื่อหรือไม่

“ในกระดาษเขียนไว้ชัดเจน เธอยังจะเล่นลิ้น ไม่ อายบ้างเหรอ” เส้เหวินจึงมองฉินหลั่งอย่างเยาะเย้ย ตอน นี้เธอมีความสุขมาก “ขโมยเงินอาจารย์ซู 2ล้าน น่าจะต้อง จำคุก20ปี เธอก็รอไปนั่งในคุกจนเบื่อแล้วกัน”

พูดแล้วเส้เหวินจึงก็ยกมือถือจะโทรหาสถานี ตำรวจ

“รอก่อน พวกเราไปเขาไปที่โรงพยาบาล ให้เผชิญ หน้ากับอาจารย์ซูพร้อมกันกับเด็กผู้หญิงคนนั้น ดูสิว่าจะ กล้าสู้หน้าไหม” หวังสัวอยู่จับฉินหลังเอาไว้กลัวเขาหนี

ได้ยินข่าวจงยู่ถูกเข้าใจผิด ในใจของฉันหลังรู้สึก เจ็บมาก จงยู่บอบบางขนาดนั้น จะรับคำครหาแบบนี้ได้ยัง

ไง

ขณะนี้ไม่ได้คิดเรื่องของตัวเอง คิดแค่ว่าอยากจะ รีบไปปกป้องจงยู่เพียงอย่างเดียว

ตอนนี้มีนักเรียนมากมายอยู่ในห้องอาจารย์ซู พวก เขาได้ทราบข่าวว่ารู้แล้วว่าใครเป็นคนเอาเงิน2ล้านไป

หลายคนก็เลยมาที่โรงพยาบาลประชาชนกันเอง

หนึ่งในนั้นคือเกาหยวน ติงหรุ่ย ฟังจากในโทรศัพท์พวกเขาก็พอจะเดาได้ว่าคนที่ขโมยเงินก็คือฉิน หลัง

หวังสัวอยู่จูงฉินหลั่งไปที่ทางเดินในโรงพยาบาล

“ห์ นี่ไม่ใช่นายหนุ่มรวยที่บริจาคเงิน1ล้านเมื่อตอน บ่ายเหรอ”

“นายหนุ่มรวย วันนี้นายหล่อมากเลย นายเป็นไอ ดอลของฉัน ฉันขอแอดวีแชทได้ไหม”

“นายหนุ่มรวย ฉันชอบเธอมากๆ หน้าตาฉันก็ไม่ได้ แย่นะ ให้โอกาสฉันสักครั้งเถอะ”

หญิงสาวสองสามคนเข้ามาสร้างความครึกครื้น แนะนำตัวเองเองอย่างเป็นมิตร

“พวกเธอโง่เหรอ ยังเรียกนายหนุ่มรวยอีก ฉันละ ยอมแพ้จริงๆ ไม่เห็นเหรอว่าถูกอาจารย์หวังจูงมา เขานี่ แหละเอาเงิน2ล้านของอาจารย์ซูไป”

“ถูกต้อง กล้าขโมยเงินจำนวนมากขนาดนี้ คนๆนี้คง คิดถึงเงินมากจนบ้าไปแล้ว”

เวลานี้ เกาหยวนกับติงหรุ่ยก็พูดชงขึ้นมาต่อหน้า นักเรียนผู้หญิงสองสามคน

“หะ เงินที่บริจาคคือเงินที่ขโมยมาเหรอ เธอมันคือ ขยะสังคมจริงๆ”

“เงินพวกนี้จะเอามาสร้างอาคารฐานปฏิบัติการด้วย เธอทำแบบนี้ ในใจเธอมันทำด้วยอะไร” “ถ้าจับเธอไม่ได้ 2ล้านนี้อาจารย์ซูก็ต้องชดใช้เองอาจารย์ซูเป็นคนดีมาก เขาให้ความรู้เธอ แต่เธอกลับ ตอบแทนเขาแบบนี้เหรอ”

พวกเด็กผู้หญิงเปลี่ยนไปทันควัน มีบางคนโกรธ เขามากจนต่อยเขาหลายครั้ง

ถึงจะเจ็บ แต่ฉินหลั่งกลับไม่มีความรู้สึก ตอนนี้เขา ไม่ได้คิดจะอธิบายเพื่อตัวเอง ในใจมีเพียงความเป็นห่วง จงยู่

ใจเขามีลางไม่ดี กลัวว่าคนพวกนี้จะทำกับจงยู่

เหมือนที่ทำกับตัวเอง เขาไม่สนใจมือเท้าและคำสาบแช่งของเพื่อน นักเรียนที่สองฝั่งบนระเบียงทางเดิน และเขารีบเดินเข้า

ห้องผู้ป่วยไป

เมื่อถึงห้อง ฉินหลั่งถึงกับช็อคไป

เห็นแค่จงยู่ถูกคนล้อมไว้ และเธอคลานอยู่บนพื้น ผมเผ้ารุงรัง บนหัวมีคราบของน้ำลาย และชุดสีครีมที่เขา ซื้อให้เธอก็มีรอยรองเท้าสีเทาเต็มไปหมด

“จงยู่…” เขารู้สึกโทษตัวเองในใจ เขาไม่ได้ดูแลจง ยู่ให้ดี ทันใดนั้นก็รู้สึกโมโหสุดขีด

“เย็ดแม่ กูจะเอาพวกมึงให้ตายเลย” ฉินหลั่งหยิบ เก้าอี้ที่วางอยู่มุมห้อง โยนใส่คนอื่นเหมือนคนบ้า

“อย่านะฉินหลั่ง “จงยู่พูดขึ้นเสียงดัง ฉินหลั่งหยุด ลง เขามองไปที่จงยู่ ในตาแดงก่ำ เนื้อบนหน้าสั่น มีรอยยิ้ม ที่สวยงามโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าเล็กๆที่โศกเศร้าของจงยู่ “ไม่ต้องต่อยกับพวกเขาแล้ว พูดกับพวกเขาให้เข้าใจว่า เธอไม่ใช่คนที่ขโมยเงินไป แล้วพาฉันออกไปจากที่นี่เถอะ”

“ตกลง” ฉินหลั่งวางเก้าอี้ลง เดินไปข้างจงยู่ เกิด เธอไว้และจัดการกับผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ทำเหมือนกับ คนอื่นไม่ได้อยู่ในสายตา

คนอื่นๆตกใจกับความโกรธของฉินหลั่งและพวก เขาก็ยิ้มอย่างขี้เล่นและมองไปที่พวกเขา

“ไอโยว ขโมยสองชายหญิงนี้มาแสดงซีนรักกันอีก แล้วเหรอ” เส้เหวินจึ้งกอดอกแล้วเดินไปด้านหน้าของฉิน หลั่งและจงยู่ หัวเราะอย่างพอใจ “ฉินหลั่ง พูดมาสิว่าเงินที่ เหลือ เธอเอามันไปฝากไว้ที่ธนาคารไหนรีบเอามันออก มาคืน”

“ฉันไม่ได้เอาเงินของอาจารย์ซูไป” ฉินหลั่งไม่ได้

มองเส้เหวินจึ้งสักนิด เขายังช่วยจัดทรงผมของจงยู่ “ถึงตอนนี้แล้วยังปากแข็ง” เส้เหวินจึงพูดพลาง หยิบกระดาษโน้ตขึ้นมา “อาจารย์ซู เพื่อนนักเรียนทุกคนดู

นะ ตอนที่เราเจอฉินหลั่ง เขากำลังวางกระดาษใบนี้พอดี

ข้อความบนกระดาษโน้ตนี้ก็ยังยืนยันอะไรไม่ได้เหรอ”

“ฉินหลั่ง นี่คือ …เมื่อนักเรียนทุกคนวนอ่านกันจน จบแล้ว ก็ส่งให้ซูมันหยูน ซูมันหยูนไม่อยากเชื่อ แต่ กระดาษใบนี้ทำให้เขาต้องเชื่อ หัวใจของเธอกำลังมีเลือด หยด

“อาจารย์ซูครับ ผมต้องการช่วยอาจารย์เลยจงใจ เขียนมันขึ้นมาครับ…” ฉินหลั่งบอกความคิดของตัวเอง

“ฮา ฮา เธอนี่พล่ามเก่งจริงนะ”เส้เหวินจึ้งหัวเราะ เสียงดัง แล้วก็มองฉินหลั่งด้วยความเยาะเย้ย “ฉันถามเธอนะ ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนขโมย แล้วเงินบริจาค1 ล้านนั้นเธอ เอามาจากไหน ยังมีไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy Hotel ซื้อเสื้อผ้าของ CHIบ.SHบIให้กับอีเชยนี้เป็นเงินจากไหน เธอบอกได้ไหม”

“เธอจะบอกว่า ถูกรางวัลลอตเตอรี่เหรอ ฤย มีแต่ผี ที่จะเชื่อเธอ” เส้เหวินจึงตั้งใจจะทำลายชื่อเสียงของฉิน หลังให้ได้วันนี้

“เงินของฉันไม่ใช่เงินจากการถูกรางวัลจริงๆ” ฉิน หลั่งพยุงจงขึ้นมา ยิ้มให้เส้เหวินจึ้งอย่างเย็นชา “ทั้งหมด เป็นเงินของฉัน จริงๆฉันก็คือคนรวยรุ่นที่สองคนหนึ่ง”

เมื่อก่อนฉินหลั่งต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงเพราะไม่ อยากวุ่นวาย แต่ตอนนี้รู้สึกว่ายิ่งปิดบังยิ่งโดนผู้คนพวกนี้ ดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น แถมจงยู่ยังโดนทำร้าย เขาก็ ไม่รู้จะปิดบังมันต่อไปต่อเพื่ออะไรอีก

เมื่อฉินหลั่งพูดจบ ทุกคนในห้องนั้นก็หัวเราะขึ้น เสียงดัง

“ฉินหลั่ง เธอก็คงจนมุมแล้ว เหตุผลแบบนี้ยังกล้า พูดออกมาได้ ฉันว่าเธอเหมาะจะไปเป็นคนเขียนบทละคร นะ” เส้เหวินจึงหัวเราะฮาฮา ไม่ได้จริงจังกับคำพูดของฉิน หลั่งสักนิด

“ถ้าแกเป็นคนรวยรุ่นที่สอง ฉันคงเป็นคนรวยรุ่นที่ หนึ่ง ตามขั้นแล้วแกต้องเรียกฉันว่าพ่อ ” %3D

“ฉันเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลก แกเป็นแค่

คนรวยรุ่นที่สองกล้ามาอวด ระวังจะโดนกูตัด” ไม่มีใครเชื่อในคำพูดของฉินหลั่ง
“ผมจะพูดอีกครั้งว่าเงินนั่นเป็นเงินของผมเอง ทั้งหมด ผมไม่เคยแตะต้องเงินของอาจารย์ซู “ฉินหลั่งพูด อย่างเย็นชา

ได้ ถ้าพวกคุณยังกดดันผมแบบนี้ งั้นผมก็จะให้ทุก คนได้เห็นว่าตระกูลของผมมีความสามารถที่ทุกคนคิดไม่ ถึงขนาดไหน

คิดอย่างนี้ ฉินหลั่งจึงหยิบบัตรวีไอพีของธนาคาร ซิตี้แบงก์ออกมา หนีบไว้ระหว่างสองนิ้ว “นี่เป็นบัตรวีไอพี ของธนาคารซิตี้แบงก์ ในบัตรมีเงิน20ล้านหยวนของผม ตอนนี้มีหมาตัวไหนในพวกคุณไม่เชื่อ ก็เอาไปตรวจสอบ ได้ แต่ถ้าใครกล้าแตะเงินแม้แต่สตางค์เดียว จะได้เจอกับ จุดจบที่คาดไม่ถึงแน่”

บัตรใบนี้ของฉินหลั่งถึงจะดูดีมาก แต่ในที่นี้มีแต่คน ธรรมดา พวกเขาแค่เคยได้ยินแต่ไม่เคยเห็นของจริงสักที

ไอ้นี่โดนกดดันจนเสียสติรึเปล่า”

“สมัครบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ต้องใช้เงิน ถึง30ล้าน ถึงจะเอาหมาชายหญิงคู่นี้ไปขายร้อยครั้งก็ไม่มี ปัญญาสมัคร”

“เขาอยากเล่น เราก็เล่นเป็นเพื่อนเขาหน่อย ถือซะ ว่าดูโชว์ลิง ในโรงพยาบาลมีเครื่อง poss เดี๋ยวฉันจะไป เอามาสักตัว”

เครื่องposมาถึงห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว เส้เหวินจี้ งหยิบบัตรวีไอพีด้วยตัวเอง เตรียมจะลองเทส ฉินหลั่งยืนดูอย่างสงบ ตาเขากระพริบเล็กน้อย เขารอคอยที่จะได้เห็นคนพวกนั้น ตอนที่เห็นตัวเลขบนเครื่อง นั้น พวกเขาทุกคนต้องตกตะลึงอยากจะมาคุกเข่าและเลีย เท้าของเขา ถึงเวลาพวกเขาจะได้รู้ว่าเมื่อก่อนตัวเองโง่ และทำตัวน่าเกลียดขนาดไหน

ฉินหลั่งใส่รหัสของตัวเอง แต่บนเครื่องpossไม่ แสดงจำนวนเงิน แต่กลับมีคำว่า “บัตรนี้ถูกระงับใช้งาน ชั่วคราว”

“ไอโยว นี่คือบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์จริงๆ ไม่สามารถแสดงบนเครื่องpossได้ ช่างก้าวล้ำจริงๆ” เส้เห วินจิ้งพูดประชด คนอื่นก็เหยียดหยามเหมือนกัน

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉินหลั่งก็ไม่เข้าใจ ปกติก็ใช้ได้ ดี ไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งซื้อวิลล่าที่ชุยเต่าหัวถึงไป ทำไมตอนนี้ อยู่ดีๆถึงใช้ไม่ได้

ฉินหลังรีบโทรไปหาชื่อฮุยผู้จัดการฝ่ายบริการ ลูกค้าของธนาคารซิตี้แบงก์ เพื่อสอบถามปัญหาบัญชีของ ตัวเอง

“ขอประทานโทษครับคุณฉินหลั่ง บัญชีนี้เป็นบัญชี ของตระกูล ก่อนหน้านี้ครึ่งชั่วโมง บัญชีนี้ได้ถูกทางฝั่ง ของตระกูลจำกัดการใช้ไป ตอนนี้คุณใช้เงินในบัตรไม่ได้ ครับ”

“ตระกูลเหรอ พวกเขาเพิ่งให้อภัยผมไป ทำไมถึง ลงมือกับผมไวขนาดนี้”

ฉินหลั่งสงสัยมาก จึงต่อสายหาท่านหวง

“ท่านหวง เกิดอะไรขึ้นกับบัญชีของผม”ฉินหลั่ง ถามอย่างร้อนใจ
“อืม…”ท่านหวงดูลำบากใจเล็กน้อย “เป็นแบบนี้นะ ครับคุณชายใหญ่ ช่วงเวลาสั้นๆนี้คุณใช้เงินไปแล้ว ถึง300ล้านหยวน ถึงแม้จะไม่ใช่เงินจำนวนมาก แต่ยังมี หลายคนในตระกูลที่เห็นว่าคุณยังไม่ได้ปรับความคิดของ คุณ ดังนั้นจึงต้องรายงานทุกคน..ดังนั้นบัญชีของคุณจึง ถูกระงับช่วยคราว แต่คุณวางใจนะครับ ถ้าให้ผมเดา อีกไม่ นานก็จะถูกยกเลิกและใช้ได้ปกติแล้ว”