รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 91

บทที่ 91 นี่ร้องอะไรเนี่ย

จงยู่ กัวย่าหนานพวกเธอยืนอยู่บนเวที วันนี้เพลง ที่พวกเธอจะร้องคือเพลงหลักBlue Birdของการ์ตูน ญี่ปุ่นนารูโตะ พวกเธอต้องร้องและเต้นออกมาเพื่อ ให้การแสดงออกมาอย่างร้อนแรง

กรรมการตัดสินด้านล่างเวทีสี่คนกับพวกผู้ชม ทั้งหมดต่างรอคอยการแสดงของพวกเธออย่างเงียบๆ ความสวยงามของพวกจงยู่ ทำให้ตาพวกเขาเป็น ประกาย พวกเขาคาดหวังสูงมากกับDream girls

ไฟสีม่วงส่องไปที่ตัวจงยู่ จงยู่ยิ้มให้กับผู้ชมใต้ เวที แต่เธอกำลังเจ็บอยู่ที่ท้องน้อยอย่างรุนแรง

กัวย่าหนานหันไปให้สัญญาณที่ครูประจำวงของ ดนตรีทั้งสองด้าน มือของผู้ควบคุมวงดนตรียกสูงขึ้น นัก ดนตรีทุกคนต่างเตรียมพร้อมที่จะเล่น

“โฮ่ง….โฮ่ง….”ทันใดนั้นเสียงสุนัขเห่าก็ดังขึ้นมา หลังหอประชุม

“ร้องBlue Birdเหรอ ต้องฟังดีๆแล้ว”เวลานี้หลัง หอประชุมก็มีเสียงชายคนหนึ่งขึ้นมา ท่ามกลางความ เงียบไปทั่ว เสียงชัดเจนสุดๆ

“ใครน่ะ ?”

“ไร้คุณสมบัติไปแล้ว ? ”

“ที่บันทึกไปล่ะ เสียงของเขาต้องบันทึกไปแน่ทำให้พวกเราต้องทำอีกครั้ง”

ผู้ชมที่ยืนอยู่บ่นเสียงเบา พวกเขาต่างมองไปทาง เสียง

“แป๊บหนึ่ง”ผู้กำกับในนั้นทำสัญลักษณ์มือไปทาง นักดนตรีบนเวทีให้หยุด แล้วรีบเดินไปทางเสียงที่เข้ามา

เห็นแค่กลุ่มผู้ชมถูกเจ้าหน้าที่ปิดกั้นทางไว้ ผู้ชาย คนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ผู้ชายน่าจะ 28-29ปี สวมเสื้อขาวแขนสั้น กางเกงสีดำ รองเท้าส้น เรียบ บนหัวใส่หมวกแก๊ปny ถึงเขาจะไม่ได้หน้าตาหล่อ มากนัก แต่ไม่ว่าจะเป็นสายตา หรือว่าท่าทางการเดิน ต่างมีประกายของคนรวยที่”ไม่สนใจอะไรนัก”เผยออก มา

ส่วนผู้หญิงก็มีสไตล์สุดๆ เธอสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ สีฟ้า พับไปในกางเกงขาสั้น พร้อมกับออกมาด้านนอก ด้วย ผมของเธอเป็นสีแดงม่วง ผิวทั้งขาวทั้งนุ่ม และยัง สวมแว่นตาดำที่ปิดบังไปครึ่งหน้า แต่ยังมองออกว่า เธอเป็นสาวสวย

สาวสวยจูงเยอรมันเชพเพิร์ดแข็งแรงหนึ่งตัวมา มันเหมือนรู้ว่าเจ้านายตัวเองไม่ธรรมดา ต่อหน้าคนตั้ง มากมาย จึงไม่กลัวสักนิด สายตาของมันมองไปที่คนที่ อยู่รอบๆอย่างเยือกเย็น ปากก็หายใจ เดินไปไม่หยุด เงย หน้าบ่อยๆ เห่าใส่ที่อยู่รอบๆต่าง เสียงช่างน่าดึงดูด

“คุณชายเห้อ คุณถึงแล้ว ทำไมไม่ทักมาก่อนล่ะ จะได้ให้คนไปรับท่าน….”ผู้กำกับเดินด้วยรอยยิ้มออกมา
มองการตอบสนองของผู้กำกับ และได้ยินเขา เรียกวัยรุ่นนั่นว่า”คุณชายเห้อ”ผู้ชมบางส่วนก็มีปฏิกิริยา ตอบกลับ

“ที่แท้เขาก็คือเห้อหยู่เฉิน ได้ยินว่าตอนนี้เขาเดท อยู่กับนางแบบหลิวอันฉี ผู้หญิงสวยคนนั้นที่อยู่ข้างเขา น่าจะใช่

“ครั้งนี้ไม่ใช่ว่าเป็นสปอนเซอร์พิเศษจากเหม่ ยเว่ยโตที่อยู่ภายใต้เขาหรอกเหรอ”

“ใช่ พูดถึงแล้ว ที่นี่ทุกคนต่างรับเงินเดือนของ เขา ฉันว่าแล้วไม่มีใครกล้าหยิ่งยโสขนาดนี้หรอก”

เวลานี้ ผู้กำกับก็ไปตรงหน้าเห้อหยู่เฉิน

“โฮ่ง ….”เยอรมันเชพเพิร์ดที่หลิวอันฉีจูงจู่ๆก็บ้า คลั่งขึ้นมา มันพุ่งไปที่ข้างตัวผู้กำกับทันที แล้วกัดไปที่ ขาของผู้กำกับแรงๆหนึ่งที่ ผู้กำกับร้องออกมา ตูดนั่งลง ไปที่พื้น

เห้อหยู่เฉินกับหลิวอันฉีรีบถามผู้กำกับ หลิวอัน ฉีก็แกล้งตีไปที่เยอรมันเชพเพิร์ด ที่จริงในใจของพวก เขาสองคนไม่ร้อนใจและขอโทษอะไรทั้งนั้น ก็แค่ผู้ กำกับคนเล็กๆ เห้อหยู่เฉินเป็นถึงนักลงทุน แคร์เขา ไม่ใช่ว่าเรื่องน่าตลกหรอกเหรอ ?

สุดท้าย ผู้กำกับก็บอกว่าตัวเองบ้าเอง สำหรับ เห้อหยู่เฉินเขาไม่กล้าคือ เขาให้ลูกน้องรีบพาเขาไปฉีด วัคซีนโรคพิษสุนัขบ้าทันที งานอัดเสียงของงานนี้เลยมอบให้ผู้ช่วยผู้กำกับ

เห้อหยู่เฉินกับหลิวอันฉีไปที่คณะกรรมการ ครูทั้ง สี่ที่สำคัญต่างยืนขึ้น จับมือทักทายกับเห้อหยู่เฉิน ถึงแม้ พวกJay Chouจะเป็นดารารุ่นใหญ่ที่โด่งดัง แต่เทียบ กับเห้อหยู่เฉินแล้ว ก็ย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้นของ”นัก ร้อง”ที่ยังต้องพึ่งเห้อหยู่เฉิน พวกเขาถึงจะทำเงินได้ มากมหาศาล

Jay Chouจะให้เห้อหยู่เฉินนั่งบนเก้าอี้พิเศษ ของตัวเอง

“อาจารย์Jayเกรงใจไปแล้ว ผมเติบโตมากับการ ฟังเพลงของคุณ ถ้าผมนั่งที่นั่งคุณ จะถูกแฟนคลับของ คุณต่อว่าได้ ผมนั่งข้างๆก็พอแล้ว ด้านเพลงหรือเต้นนี้ ต้องพวกคุณที่เจ๋ง”

“กลุ่มบนเวทีนี้ดูไม่เลวเสียจริง ต่อไปพวกเธอจะ ร้องBlue Birdใช่ไหม ผมเป็นแฟนของนารูโตะ มาเพื่อดู เชียว”เห้อหยู่เฉินทักทายกับกรรมการสี่ท่านแล้ว ก็เลย หาที่นั่งกับหลิวอันฉี

“นี่สิพี่ใหญ่ตัวจริง”

“รวยก็ดี มีผู้หญิงสวยๆ หมาตัวเองกัดผู้กำกับ ผู้ กำกับก็ยังทำอะไรไม่ได้ ดาราดังๆอย่างJay Chouหรือ จางเลี่ยงอิ่งยังต้องทำให้เขาพอใจ เห้อ ทำไมพวกเรา ไม่มีชีวิตดีแบบเขากันนะ ? ”

“ตื่นเถอะเพื่อน การแสดงจะเริ่มแล้ว พวกเราควร จะแสดง”
“Dream girls พวกคุณโชคดีกว่าใครๆ เลือก เพลงหนึ่งที่คุณชายเห้อชอบ ก็ต้องแสดงกันดีๆ …”ผู้ ช่วยผู้กำกับยิ้มแล้วพูดให้กับพวกจงยู่ เขามองไปที่ผู้ ควบคุมวงดนตรี : “เตรียมตัว เริ่มได้…”

โหมโรงที่ร้อนแรงของBlue Birdดังขึ้นมา ส่วน จงยู่ที่ยืนอยู่ตรงกลาง หลังของเธอเปียกไปครึ่งหนึ่ง แล้ว .

ฉินหลั่งในตอนนี้ กำลังกินข้าวในห้องวีไอพีกับ พวกหวงเกอและโจวซินที่เซียนหย่าจุน ฉินหลั่ง เหริน ห้าวและยินถึงพวกเขาต่างดีใจเพื่อหวงเกอ

“ฉินหลั่ง ทำไมไม่พาจงยู่มาด้วย ? “เรื่องฉินหลั่ง หาจงยู่นี้ หวงเกอพวกเขาต่างรู้ แค่ไม่รู้ว่า ฉินหลั่งกับจง ยู่พักอยู่ที่ชุ่ยเต่าหัวถึง ยังคิดว่าพวกเขาหาห้องเช่าถูกๆ

“อ้อ สองสามวันก่อนเธอไปแหละ คืนนี้เข้าร่วม การประกวดแข่งขัน..”ฉินหลั่งอสมได้ที่จะคิด เวลานี้ จงยู่แสดงจบแล้ว หรือว่ากำลังรอแสดงอย่างใจจดใจจ่อ

“ทำไมคุณไม่พูดก่อนล่ะ วันสำคัญแบบนี้ ทำไม คุณไม่ไปดูเธอได้ล่ะ ? “หวงเกอคิดว่าEQของฉินหลั่งต่ำ มาก แต่เขาไม่รู้ว่า เดิมที่ฉินหลั่งตรวจตั๋วที่สถานีรถไฟ ความเร็วสูงไปแล้ว แต่ถูกเขาโทรเรียกกลับมา

“ไม่เป็นไร ผมคุยกับเธอแล้ว อีกอย่างคุณได้รับ การยอมรับจากแม่ยายแล้ว กำลังจะเป็นลูกเขยเรื่องดีๆ ใหญ่ๆแบบนี้ ถ้าผมไม่ได้มาร่วมยินดีให้คุณ ครั้งหน้าคุณคงไม่เขวี่ยงผมออกไปเหรอ ? “ฉินหลั่งยิ้มอย่างสบายใจ พูดไปว่า : “มา ผมไม่ไปอยู่กับจงยู่แต่มาอยู่กับคุณสอง คนโดยเฉพาะ พวกคุณไม่ดื่มเพื่อเป็นการแสดงสัก หน่อยเหรอ ?”

“ดื่มๆ….”หวงเกอรีบหัวเราะพร้อมกับยกแก้วไวน์

ขึ้น

ตอนนี้เป็น ( Hello , girls ) บนเวที

หญิงสาวทั้งห้าทั้งร้องทั้งเต้นบนเวทีที่กำลัง

เปลี่ยนไฟ แค่ทุกครั้งที่เต้นนั้น ท้องน้อยของจงยู่ก็ เหมือนมีคนกำลังใช้ท่อนไม้ตีไปที่ไส้ติ่งของเธอ ทุกครั้ง ที่เต้นขยับตัว เคลื่อนไหวเอว ความเจ็บของจงยู่ก็เพิ่มขึ้น จนแทบอยากจะหยุดลง จับท้องน้อยแล้วร้องไห้ออกมา

แต่จงยู่รู้ โอกาสครั้งนี้ยากมาก บริษัทปรึกษากัน มานาน พวกเธอเพิ่งมีคุณสมบัติเข้าร่วม อีกอย่างเธอทำ ไม่ได้ เพราะว่าตัวเอง จะทำลายความพยายามของทุก คนในกลุ่มได้

หากครั้งนี้เกี่ยวข้องแค่ผลประโยชน์และขาดทุน ของเธอคนเดียว จงยู่อาจจะยืนหยัดต่อไปไม่ได้จริงๆ แต่ ตอนนี้เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หลายคนจงยู่เจ็บแทบ ตาย ก็ยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

การร้องประสานเสียงของทั้งห้าจบลง เสียงสูง ของเนื้อร้องต่อไป-เป็นส่วนไคลแมกซ์ ทิ้งไว้ให้จงยู่ ร้องเดี่ยว 4คนที่เหลือ ก็เต้นรำเป็นเพื่อนจงยู่
ไฟสีขาวแดงส่องไปที่หัวของจงยู่

“ถ้าหาก…ปีกบินขึ้นไปสูง

ฉันเคยพูดว่าฉันจะไม่กลับมาอีก

เป้าหมายก็คือ

เมฆสีขาวบริสุทธิ์นั่น

ถ้าหากทะลุผ่านไปได้

ฉันรู้ว่าจะต้อง.หาได้เจอ

พยายามที่จะสลัด…ออก”

จงยู่พยายามควบคุมเสียงของตัวเองสุดๆแล้ว แต่ ร้องเพลงต้องใช้ลมหายใจมาก ทำให้ไส้ติ่งของเธอรู้สึก เหมือนถูกคนจับไว้ ความสนใจของเธอจึงไปอยู่ที่การต่อ ต้านความเจ็บปวดขึ้นมา จนแทบจะไม่สามารถควบคุม เสียงได้

มีหลายส่วนที่เสียงของจงยู่แข็งแรงและอ่อนแอ และยังมีเสียงแตก ขาดๆหายๆด้วย แม้แต่ผู้ชมทั่วไป ก็ ตัดสินออกว่า การร้องเพลงของจงยู่นั้นล้มเหลว

เห้อหยู่เฉินที่นั่งอยู่ข้างล่างขมวดคิ้ว

หลังจากที่ขึ้นโน้ตสูงถึงระดับห้า ก็กลับไปที่ร้อง ประสานเสียงของทั้งห้าคน ท้องน้อยของจงยู่ก็สุด อากาศเย็นเข้าไปอีกครั้ง เมื่อกี้ที่ใช้เสียงไปเธอได้ใช้จุด เลือดลมออกแรง เวลานี้ ความเจ็บที่ท้องน้อยของเธอจึง สูงขึ้น ไส้ติ่ง ปอดของจงยู่ เหมือนถูกงูเหลือมรัดไว้มัน ค่อยๆเข้ารัดเข้าไปด้านใน
เพลงนี้เธอต้องเต้นต่อไป ร้องต่อไป

ใบหน้าซีดขาวของจงยู่ ยังคงฉีกยิ้มออกมา เต้น ออกไป อุณหภูมิที่หัวของเธอสูงขึ้น จนความร้อนออกมา

ส่วนด้านฉินหลั่ง สนุกกับการดื่มในห้องวีไอพีกับ พวกหวงเกอ หยิบบุหรี่มาสูบอย่างมีความสุข กำลังโน้ม น้าวกับพวกเหริน ห้าว ให้หวงเกอจูบโจวซิน

เหยียดมือออกไปที่สะโพก ส่ายเอวไปตามดนตรี การเคลื่อนไหวของจงยู่ทำไม่ได้มาตรฐานมากแล้ว ทุก ครั้งที่ขยับ เป็นการทำลายและทรมานเธอมากเหมือนมี คนกำลังใช้เข็มแทงที่ละนิด จงยู่ขบฟันแน่น

มองหวงเกอจูบกับโจวซินจริงๆ ฉินหลังปรบมือให้ เขาหยิบsnowมาหนึ่งขวด ยืนขึ้นมาชนกับหวงเกอ ทั้ง สองดวลเหล้ากัน ฟองไวน์ขาวไหลออกจากปากของฉิน หลั่ง เหรินห้าวกับยินถึงเชียร์อยู่ข้างๆ….

Blue Birdมาถึงท่อนจบ สายตาของจงยู่พร่ามัว แล้ว สติก็ไม่ชัดเจน รู้สึกจะล้ม แต่สุดท้ายเนื้อร้องก็ยัง เป็นของเธอ

อีกสี่คนหยุดร้องเพลงนี้ พวกเธอเต้นล้อมรอบจง ยู่ กัวย่าหนานมองจงยู่อย่างกังวล เธอเห็นร่างกายของ จงยู่สั่นเล็กน้อย ส่วนเย็นนึกลับมองจงยู่ด้วยรอยยิ้มเยือก

เย็น นี่ก็คือการแย่งตำแหน่งนักร้องเสียงหลักของเธอ

“ถ้าหาก…..ปีกบินขึ้นสูง ฉันเคย…พูดว่าฉันจะไม่

กลับมาอีก

ตามหา…เมฆ..สีขาวบริสุทธิ์…
เสียงของจงยู่ขาดๆหายๆ เสียงหายใจไม่ใช่ว่า ได้ยินแบบทั่วไป แต่ยังได้ยินเสียงคร่ำครวญเล็กน้อยจง ยู่พยายามควบคุมสุดๆแล้ว เธอในตอนนี้ควบคุมไม่อยู่ เลย

“นี่ร้องอะไรกันเนี่ย ?”

“พวกเราไม่ต้องตอบสนองอะไรให้เธอหรอก ส่วนนี้จะต้องถูกตัดชัวร์ๆ”

“ฉันขึ้นไปร้องยังดีซะกว่าเธออีก”

ผู้ชมในงานกลับไม่ซื้อ มีการวิจารณ์ท่ามกลาง พวกเขา พวกเขาจะรู้ได้ไงว่าเวลานี้จงยู่ได้รับความเจ็บ ปวดทรมานมากมายแค่ไหน

ส่วนสายตาของเห้อหยู่เฉินมีความไม่พอใจแล้ว สายตาของเขาจ้องไปที่จงยู่เขม็ง

“ที่รัก เธอเอาเพลงหลักนารูโตะ ที่คุณชอบร้อง เป็นแบบนี้ ขอโทษคุณจริงๆนะ ! “หลิวอันฉีพูดกับเห้อห ยู่เฉิน

เห้อหยู่เฉินไม่พูดอะไร ได้แต่ฮึดฮัดออกมาแรงๆ

“แอนดี้ แกว่าใช่ไหมล่ะ ? “หลิวอันฉีมองไปที่เยอ รมันเชพเพิร์ดที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วพูด

“โฮ่ง โฮ่ง ! “เยอรมันเชพเพิร์ดเห่าออกมา มอง เห็นคนรอบๆมองไปที่ตัวเองอย่างไม่พอใจเยอรมันเชพ เพิร์ดก็แยกเขี้ยวใส่พวกเขาทันที กระสับกระส่ายไปมาเหมือนว่าจะโจมตี เห็นคนพวกนั้นหดหัว เยอรมันเชพ เพิร์ดก็แลบลิ้นให้หลิวอันฉีอีกครั้ง

“เด็กดีจริงๆ แอนดี้น้อยของฉัน”หลิวอันฉีลูบหัว เยอรมันเชพเพิร์ด