ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 163-2 ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว (2)
ตอนที่ 163 ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว (2)
สามนาทีต่อจากนั้น ถังซงถิงก็ถูกยกลงมา
แขนหักทั้งสองข้าง!
ฟางผิงไร้คำจะพูดจริงๆ การแข่งขันรอบตัดสินหมอนี้คงไม่ได้ลงสนามแล้ว
ส่วนฟางเหวินเสียงที่อยู่บนเวทียังคงเผยท่าทีสบายๆ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ที่หักแขนทั้งสองข้างของถังซงถิงแทบไม่คณามือเขา
ตอนนี้ถังเฟิงเดินเข้ามา เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “อีกฝ่ายยังเหลืออีกสองคน หากต้านไม่ไหว ให้รักษาพลังเป็นหลัก…”
ฟางผิงแค่นเสียงในลำคอ เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “ถ้ามหาวิทยาลัยให้ยาบำรุงผมมาเยอะกว่านี้ ผมคงลงสนามก่อนเอาชนะพวกเขาไปแล้ว จะเป็นเหมือนตอนนี้ได้ยังไง บาดเจ็บถอนตัวไปตั้งสามคน!”
ถังเฟิงขมวดคิ้ว ผ่านไปสักพักค่อยเอ่ยว่า “อย่าทระนงตัวเกินไป!”
“ไม่ได้ทระนงตัว มั่นใจต่างหาก! แต่ผมก็รู้ว่าไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนขึ้นเวที พวกเขาคงไม่พอใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมจะเอาชนะให้เหลือสักสองคนก็ได้ ที่เหลือให้พวกเขาค่อยๆ เล่นกันไป!”
ฟางผิงไม่ได้ดึงดันอยากจะนำทัพเป็นเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน
ทีมเซี่ยงไฮ้เตรียมพร้อมฝึกฝนกันมาตั้งนาน ไม่ให้พวกเขาขึ้นเวที พวกเขาจะยินยอมอย่างนั้นเหรอ?
แม้ว่าตอนนี้จะได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่มีคนตาย ไม่ตายก็ถือว่าดีแล้ว เสียเวลาไปเดือนสองเดือนไม่เป็นไรหรอก ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างพัฒนาอย่างรวดเร็ว ไม่อาจล้าหลังคนอื่นได้
คนอื่นๆ ล้วนลงสนามสู้กันหมดแล้ว ฟางผิงคิดว่าพอหอมปากหอมคอแล้วเช่นกัน
“ผมจะซัดฟางเหวินเสียงกับอีกคนนั่นให้เละ พรุ่งนี้ให้ทีมพันธมิตรมหาวิทยาลัยศิลปะต่อสู้จัดหนักพวกเขาอีกครั้ง วันมะรืนให้ทีมสำรองแข่งกับพวกเขายังได้เลย”
ทิ้งคำพูดนี้ไว้ ก่อนฟางผิงจะถือดาบเดินออกไปทันที
“เจ้าเด็กนี่…”
ถังเฟิงแทบไม่รู้ว่าเขาเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน
แม้ว่าฟางผิงจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่ได้ถึงขั้นที่เก่งเกินมนุษย์มนา เจอกับหานซวี่หรือฟางเหวินเสียง อาจจะเอาชนะอย่างสบายๆ ไม่ได้เสมอไป
นี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่ให้ฟางผิงลงสนามก่อนเช่นกัน กลัวว่าฟางผิงจะบาดเจ็บหนัก ไม่สามารถแข่งต่อรอบหลังได้
—
บนเวที
ฟางผิงมองฟางเหวินเสียง ไม่คิดสนใจเรื่องเวลา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “ตระกูลฟางตงหู?”
“ใช่”
“แซ่เดียวกับฉัน ตระกูลของพวกนายเกือบทำให้ฉันถูกอาจารย์จัดหนักเพราะความเข้าใจผิดแล้ว อาจารย์น่ะเกลียดแซ่ฟาง”
ฟางเหวินเสียงขมวดคิ้ว เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “งั้นเหรอ? ขอโทษด้วยล่ะกัน”
“ไม่ต้องหรอก วิธีขอโทษที่ดีที่สุดคือซัดนายจนแหลกต่างหาก”
ฟางผิงกัดฟันยิ้ม “อีกอย่างฉันรกหูรกตาสนับแขนของนายมานานแล้ว!”
“หื้ม?”
ฟางเหวินเสียงหลุดขำ ส่ายหัวว่า “นายดูมั่นใจดีนะ”
“เพราะฉันแข็งแกร่งมากยังไงล่ะ การแข่งขันของผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง ฉันคิดว่าไม่น่าสนใจเท่าไหร่ เป้าหมายของฉันมันยิ่งใหญ่กว่านั้น…”
—
ชั้นสอง
ปรมาจารย์เฒ่าคนหนึ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เหล่าหวง เจ้าเด็กเซี่ยงไฮ้ของพวกนาย พูดพร่ำไร้สาระเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
หวงจิ่งเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ลูกศิษย์ของหลู่เฟิ่งโหรว ตาเฒ่าฟาง ระวังไว้สักหน่อยดีกว่า หลู่เฟิ่งโหรวนั้นคิดว่าจะจัดการคุณนานแล้ว”
“ฮ่าๆ หลู่เฟิ่งโหรวจะพึ่งเขา…”
“ทำไม? ไม่ยินยอม?”
“ฮ่าๆ ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพวกนายแล้ว ฉันกลับอยากเห็นว่าลูกศิษย์ของหลู่เฟิ่งโหรวจะสักเท่าไหร่กันเชียว”
—
ระหว่างที่ปรมาจารย์ชั้นสองพูดคุยกัน
ด้านล่างเวที ฟางผิงยังคงเอ่ยต่อ “ไม่ใช่ว่านายมั่นใจมากเหมือนกันหรือไง? ไม่เคยคิดหลบหลีกหรือป้องกันตัวมาตลอด ครั้งนี้พวกเราทั้งสองก็อย่าหลบกันเลยดีกว่า คิดว่าไง?”
ฟางเหวินเสียงขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง “ถ้านายอยากทำแบบนั้น ฉันก็ไม่ถือสา”
“ได้ นายพูดแล้วนะ!”
สิ้นเสียงของฟางผิง ดาบยาวก็วาดลงมากลางอากาศแล้ว!
ครั้งนี้อากาศสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้ชมแถวด้านหน้าคนหนึ่งรับรู้ได้ถึงแรงกดดันในชั่วพริบตา
“กระบวนชั้นยอดของดาบคลั่งโลหิต!”
หลิวหวาหรงตกใจเช่นกัน “ฟางเหวินเสียงรีบถอยออกมา!”
ดาบนี้ปะทุปราณกว่าร้อยแคล!
ดาบยาวยังไม่ทันฟันลงมา ฟางเหวินเสียงกลับรับรู้ได้ถึงแรงกดดันและแรงคุกคามที่เข้มข้นแล้ว
ฟางเหวินเสียงคำรามอย่างโมโห ยกแขนทั้งสองข้างกำบังอย่างรวดเร็ว
ถอยกับผีน่ะสิ ฟางผิงตามติดเป็นเงา การเคลื่อนไหวของเขาช้ากว่าฟางผิง ถอยหลบคงจะถูกฟางผิงฟันขาดเป็นสองท่อนบนเวทีนี่แหละ!
เกิดเสียงกระทบดังลั่น ดาบยาวฟันโดนสนับแขน เสียดสีจนเกิดประกายไฟ
ฟางเหวินเสียงคำรามอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างกลับพยายามงอต้านแรง ใบหน้าแดงก่ำ กระอักเลือดสดออกมา
ในตอนที่เขาคิดว่าต้านดาบนี้อยู่แล้ว
หลิวหวาหรงก็เอ่ยอย่างตกใจขึ้นมาอีกครั้ง “ฟันสองครั้งต่อเนื่อง!”
“ฟันสองครั้งต่อเนื่องด้วยกระบวนชั้นยอด!”
ขึ้นชื่อว่ากระบวนชั้นยอด ผู้ฝึกยุทธ์ต้องระเบิดพลังปราณประมาณร้อยแคล นั่นถือจะเรียกว่ากระบวนชั้นยอด
ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งหลอมกระดูกสองครั้ง ปราณสูงประมาณสามร้อยแคล
ฟันสองครั้งต่อเนื่อง นั่นต้องใช้ปราณเกือบสองร้อยแคล แทบจะใช้ปราณจนหมดเกลี้ยงแล้ว
ฟันสองดาบเอาชนะคู่ต่อสู้ไม่ได้ ผู้ฝึกยุทธ์ที่ปราณไม่เพียงพอแทบจะถูกคู่ต่อสู้แล่เนื้อเถือหนังได้ง่ายๆ
ฟางเหวินเสียงได้ยินเช่นกัน ทั้งสัมผัสถึงแรงกดดันที่แพร่กระจายมาจากด้านบน
พอนึกขึ้นได้ว่าหลังจากรับกระบวนท่านี้ ปราณของฟางผิงหมดแล้ว เขาก็จัดการฟางผิงได้ตามใจชอบ
ฟางเหวินเสียงไม่คิดลังเลอีก คำรามออกมาอีกครั้ง “หมัดสะท้านฟ้า!”
เขาเลือกที่จะออกหมัดสะท้านฟ้า แทนที่จะป้องกัน ไม่สู้เป็นฝ่ายจู่โจมดีกว่า
“ระเบิดปราณแปดสิบแคล”
เฉินเสวี่ยเยี่ยนตกตะลึงเช่นกัน สองคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ
“เคร้ง!”
เสียงดังกระจายเป็นวงกว้าง ฟางผิงถอยหลังเล็กน้อย ฟางเหวินเสียงกลับถอยติดต่อกันไปหลายก้าว กระอักเลือดออกมาเต็มพื้น
นอกจากเลือดที่หยดจากปาก หมัดที่ถูกหุ้มด้วยสนับมือมวยมีเลือดซึมออกมาจากรูระบายอากาศของสนับด้วยเช่นกัน
แม้ฟางเหวินเสียงจะฝืนรับดาบนี้ไว้ได้ แต่หมัดทั้งสองได้รับบาดเจ็บหนัก กระดูกแตกล้วนไม่ใช่เรื่องแปลก
“ฉันอยากเห็นว่านายจะตายยังไง!”
ฟางเหวินเสียงตะโกนเสียงดัง เขาไม่ได้เสียปราณเยอะเหมือนฟางผิง
สิ้นเสียง ฟางเหวินเสียงก็พุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ใช้หมัดต่อยไม่ไหว แต่เขายังมีขา!
ในเวลานี้ จู่ๆ ฟางผิงที่อยู่ตรงข้ามก็อ้าปากว่า “ยาบำรุงอยู่นี่ จะใช้หรือเปล่า?”
พูดจบ จู่ๆ ปราณของฟางผิงกลับพุ่งพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“ให้ตายเถอะ!”
ฟางเหวินเสียงเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปเลย ก่อนหน้านี้ฟางผิงไม่เคยกินยาระหว่างการแข่งขัน
ในตอนที่เขาเป็นฝ่ายส่งตัวเองถึงปากประตู ฟางผิงก็ฟันดาบที่สามออกมาอีกครั้ง!
“ยอมแพ้”
ชั้นสองมีคนตะโกนเสียงดัง ผู้ตัดสินรีบลากฟางเหวินเสียงไปด้านหลัง
พวกเขาถอย ฟางผิงกลับยังสาวเท้าไล่ตาม!
ปรมาจารย์ชั้นสองตะโกนอย่างโมโหว่า “ยอมแพ้แล้วยังจะตามอีก”
“ฉันใช้ยาบำรุงไปแล้ว ชดใช้ยาให้ฉัน ฉันจะไม่ตามต่อ”
ฟางผิงโทสะสุมหัวเช่นกัน ฉันเพิ่งกินยาบำรุงเลือดและปราณขั้นหนึ่งไปหนึ่งเม็ด ยังไม่ทันฟันลงมา นึกไม่ถึงว่าจะยอมแพ้ซะแล้ว!
“นาย…”
ตอนนี้ผู้ตัดสินใจไร้คำจะพูดอยู่บ้าง จำต้องเหวี่ยงเท้าไปหาดาบยาวของฟางผิง ดาบนี้เขาไม่กล้าจะปะทะมือเปล่าเช่นกัน
ยังไงฟางผิงก็เป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่ง ผู้ตัดสินขั้นห้าลงมือ ชั่วพริบตานั้นดาบของฟางผิงจึงแฉลบออกไปด้านข้าง ฟันเข้าที่เสาบนเวที
เสียงดังสนั่นไปทั่ว เสาเวทีถูกฟันจนแตกเป็นสี่ห้าส่วน
ฟางผิงหอบหายใจ จ้องฟางเหวินเสียงที่ยังคงหวาดผวา “ถือว่านายโชคดี วันมะรืนฉันจะคอยดู ยอมแพ้ตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่งั้นฉันจะฟันนายให้ตาย!”
“นาย…”
ฟางเหวินเสียงเผยใบหน้าแดงก่ำ กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง สองดาบเมื่อกี้เขาได้รับบาดเจ็บไม่ใช่น้อยๆ เลย
“วันมะรืนนายจะลงสนามได้หรือเปล่า? น่าจะไม่ได้แล้วนะ แต่ถ้านายไม่ชดใช้ยาบำรุงให้ฉัน ฉันเจอนายหนึ่งครั้งจะฟันหนึ่งครั้ง!”
“ฉัน…แค่ก…”
ฟางเหวินเสียงหมดสติไป หมดสติไปจริงๆ ปากยังคงมีเลือดไหลไม่หยุด
—
ปรมาจารย์แซ่ฟางชั้นสองใบหน้าดำคล้ำ
หวงจิ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ตาเฒ่าฟาง เจ้าเด็กคนนี้ฐานะทางบ้านยากจน ยาบำรุงหนึ่งเม็ดเหมือนกับสมบัติล้ำค่า หลานคุณไม่ชดใช้ยาบำรุงให้ ฉันกล้ารับประกันว่า เขาพูดความจริง เจอหนึ่งครั้งก็จะฟันหนึ่งดาบ!”
“เหอะ”
“อย่าแค่นเสียงเลย ตระกูลฟางของคุณอย่าคิดจะลงมือ นี่เป็นนักศึกษาเซี่ยงไฮ้ของผม เป็นลูกศิษย์ของหลู่เฟิ่งโหรว คุณให้หลานคุณครุ่นคิดดีๆ เถอะ…”
พูดจบ หวงจิ่งก็เอ่ยคล้ายไม่ตั้งใจ “ใช้ยาบำรุงล่วงหน้าไปหนึ่งเม็ด ฟันสามดาบด้วยกระบวนชั้นยอดติดต่อกัน หรือจะฟันได้ถึงสี่ดาบห้าดาบเลยนะ? เฮ้อ ปักกิ่งต้องระวังตัวแล้ว ครั้งนี้ถูกฟันตายขึ้นมา จะมาโทษพวกเราว่าไม่ช่วยคนไม่ได้”
เมื่อคำพูดนี้ออกมา พวกอาจารย์จากปักกิ่งก็พากันสีหน้าดำคล้ำ นี่จะให้สู้ยังไงได้อีก?
ฟางผิงที่อยู่ด้านล่างเวที ตอนนี้กลืนยาบำรุงขั้นหนึ่งสองเม็ดเข้าไป ปราณค่อยๆ ฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้ง
—————–
คุณคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้
