ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 252-2 จ่ายค่าเรียนให้นาย (2)
ตอนที่ 252 จ่ายค่าเรียนให้นาย (2)
“ดูพลังดาบของฉันซะ!”
ฉินเฟิ่งชิงตะโกนเสียงดัง ดาบใหญ่ประกายแสงจนถึงขีดจำกัด!
ก่อนจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เร็วจนฟางผิงไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ!
ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่คนนั้นหน้าเปลี่ยนสีทันที ไม่ทันได้ถอยไปข้างหลัง เพิ่งได้ยินเสียง ดาบของฉินเฟิ่งชิงก็ฟันผ่านแขนลงมา ผ่าร่างกลายเป็นสองท่อนแล้ว
“แฮ่กๆ…”
ฉินเฟิ่งชิงหอบหายใจ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ฟินจริงๆ แค่ออกดาบเท่านั้น ฟางผิง นายทำแบบนี้ก็ได้…”
ระหว่างที่เขาพูด ฟางผิงกลับก้มตัวลงไปคลำร่างอีกฝ่ายอย่างว่องไว ก่อนจะเอาของทั้งหมดเก็บไว้ในเสื้อตัวเอง
“นายคว้านหัวใจ…ฉันไม่คว้าน”
ฟางผิงสะอิดสะเอียน ไม่คิดจะลงมือเช่นกัน ฉินเฟิ่งชิงหมดคำจะพูด แม่งเหอะ มือเร็วชะมัด ทีออกดาบนี่ช้าเชียว?
แม้จะคิดแบบนั้น แต่ฉินเฟิ่งชิงก็ไม่ได้เพิ่งทำครั้งแรก เขาจัดการพลังงานหัวใจอย่างรวดเร็ว หมอนี้พกกระเป๋าหนังใบใหญ่มาด้วย ยัดเข้าไปข้างในอย่างชำนาญ
ทั้งสองคนแทบจะฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ในชั่วพริบตา จึงดึงดูดความสนใจของพวกถ้ำทันที
ครู่ต่อมา ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่สองคนก็พุ่งตัวออกมาจากวงล้อมของพวกอาจารย์ ถลาตัวมาหาพวกเขา
ฉินเฟิ่งชิงหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ตะโกนว่า “อาจารย์ เยอะไปแล้ว!”
พวกอาจารย์กำลังต่อสู้ชุลมุนวุ่นวาย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนกลับมา “ยื้อไว้ก่อน เจ้าพวกนี้อึดเป็นบ้า ต้านไม่ไหว!”
“ชิบหายแล้ว!”
ฉินเฟิ่งชิงไร้ทางเลือก สองต่อหนึ่งยังสบายๆ แต่หนึ่งต่อหนึ่ง นั่นไม่เหมือนกันแล้ว!
อันที่จริงฟางผิงไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร เห็นแบบนั้นก็ยกดาบว่า “หนึ่งต่อหนึ่ง นายล่อออกไปคนหนึ่งก่อน!”
“หรือจะเอาทั้งสองคนเลย?”
“ไสหัวไปไกลๆ!”
ฉินเฟิ่งชิงพูดไปด่าไป แต่ยังคงถือดาบไปดักอีกคนหนึ่งไว้
ฟางผิงเข้าไปโจมตีอีกคนอย่างรวดเร็วเช่นกัน ไม่คิดมากความ เข้าไปก็ระเบิดปราณติดต่อกันทันที!
ปะทุขึ้นมาหนึ่งครั้ง ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายหายใจ ฟางผิงยังคงระเบิดปราณต่อเนื่อง!
ระหว่างที่ฟางผิงกำลังต่อสู้ จู่ๆ ฉินเฟิ่งชิงก็วิ่งเข้ามา หอบหายใจว่า “สลับกัน นายไปจัดการเขา!”
“ฉัน…”
ฟางผิงแทบจะหลุดปากด่าออกมาแล้ว ไอ่เวรนี่ เอาเปรียบฉันชัดๆ!
“สามสิบเจ็ดสิบ!” ฉินเฟิ่งชิงพูดเสียงดัง
ฟางผิงไม่มีข้อโต้แย้งอีก ชั่วพริบตาก็เปลี่ยนคู่ต่อสู้กับฉินเฟิ่งชิง
ผลปรากฏว่าฟางผิงเพิ่งจะฟันติดต่อกันสี่ดาบ อีกฝ่ายกลับหายตัวไปแล้ว ครู่ต่อมาก็โผล่ตัวขึ้นเหนือศีรษะของฉินเฟิ่งชิง
ฉินเฟิ่งชิงตะโกน “สกัดไว้สิ!”
ฟางผิงสีหน้าจริงจังขึ้นมา กระโดดตัวขึ้นกลางอากาศ เหวี่ยงดาบไปหาเอวอีกฝ่าย!
อีกฝ่ายหลบออกไปอีกครั้ง ชั่วพริบตาก็ไปปรากฏตัวอยู่ข้างฉินเฟิ่งชิง
ฉินเฟิ่งชิงที่กำลังต้านอีกคนอยู่แทบจะร้องไห้ออกมา หลบออกจากอีกฝ่ายมือไม้พัลวัน เอ่ยอย่างโมโหว่า “นายจะเคลื่อนไหวช้าไปแล้ว!”
“เขาเร็วเกินไป!”
ฟางผิงจนใจเช่นกัน อีกฝ่ายไม่ยอมประมือกับเขา เอาแต่โจมตีฉินเฟิ่งชิง ฉันจะทำยังไงได้อีก
“เปลี่ยนคืน ไม่งั้นคงต้องตายเพราะนายแล้ว!”
ฉินเฟิ่งชิงไร้ทางเลือก ฟางผิงช้ากว่าเขา อย่างน้อยก็ออกดาบช้ากว่า เดิมก็แทบสกัดคนนั้นไว้ไม่ได้ ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เขาคงตายจริงๆ แล้ว
ฟางผิงไม่คัดค้านอะไร สลับตำแหน่งกันอีกครั้ง เปลี่ยนคู่ต่อสู้กับฉินเฟิ่งชิงเป็นคนเดิมก่อนหน้านี้ ครั้งนี้ฟางผิงไม่ช้าอีกแล้ว คำรามเสียงดัง ไม่สนใจว่าจะสิ้นเปลืองปราณเท่าไหร่ ยกดาบฟันออกไปทันที!
คนๆ นี้ไม่ได้เคลื่อนไหวเร็วเท่าคนที่เขาเปลี่ยนตัวมาจึงหลบไม่พ้น ทำได้แค่ตั้งรับ!
ฟันออกไปนับสิบดาบ ฉินเฟิ่งชิงสกัดการจู่โจมจากอีกคน ตัวแทบจะพันกันเป็นเกลียว กระโดดหลบพลางตะโกนว่า “นายลงมือหนักๆ หน่อย ฉันจะฉวยโอกาสฟันเขาตายด้วยดาบเดียว แต่ฉันฟันเขาตาย ก็ต้องถูกหมอนี่แทงตายเหมือนกัน นายต้องสกัดให้ฉัน!”
“ฉันสกัดไม่ไหว”
“ไอ้โง่ นายจะเคลื่อนไหวช้าเกินไปแล้ว ไม่สิ นายวิ่งเร็ว แต่ออกดาบช้าเกินไป! เข้าใจวิชาดาบคลั่งโลหิตหรือเปล่า นั่นเป็นการออกดาบเร็วเหมือนกัน ออกดาบอย่างตั้งใจ สัมผัสถึงวิถีการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย อย่าเอาแต่ฟันอาวุธของคนอื่นตรงๆ!”
เจ้าฟางผิง ออกดาบเร็วไม่พอจริงๆ หากออกดาบเร็วพอ เดิมทีอีกฝ่ายก็แทบไม่มีเวลาถืออาวุธมาสกัดแล้ว
“วิถีการเคลื่อนไหว?”
“ตอนที่สู้กัน จะเผยร่องรอยความผันผวนของปราณ ใช้ใจสัมผัส…”
ฟางผิงตาเป็นประกายขึ้นมา ใช้ใจสัมผัสทำไมกัน ฉันลืมไปเลย ฉันสามารถใช้พลังจิตใจรับรู้อนุภาคพลังงานได้!
ฉินเฟิ่งชิงเพิ่งพูดจบ จู่ๆ ฟางผิงก็วาดดาบโค้งออกมา ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ช้าไปหนึ่งจังหวะจึงถูกดาบฟันเข้าที่หลังมือ เลือดพุ่งกระฉูด!
“แบบนี้นี่เอง สัมผัสถึงวิถีปราณของอีกฝ่าย ก็ระบุจุดอ่อนได้ ได้เคล็ดลับแล้ว…”
ฟางผิงดวงตาใสแจ๋วขึ้นมา ฉินเฟิ่งชิงเห็นแบบนี้ก็แปลกใจอยู่บ้าง ก่อนจะเอ่ยอย่างรวดเร็ว “เร็วหน่อย นายอย่าลืมว่าต้องสกัดให้ได้ ไม่งั้นปราณฉันหมดเกลี้ยงแล้ว อีกฝ่ายคงฆ่าฉันได้ด้วยดาบเดียว!”
“นายระวังตัวไว้หน่อย ถ้าฉันสกัดไม่ได้…”
“งั้นถ้าฉันเป็นผีแล้วก็ไม่ปล่อยนายไปแน่!”
ทั้งสองคนพูดกันเป็นน้ำไหลไฟดับ ยังไงอีกฝ่ายก็ไม่เข้าใจอยู่แล้ว
ฟางผิงรู้สึกนับถือฉินเฟิ่งชิงอยู่บ้าง นายจะเชื่อใจฉันมากไปแล้ว ถ้าฉันสกัดไม่ไหว นายถูกคนแทงตายคงไม่มาหาฉันจริงๆ หรอกนะ?
สูดลมหายใจเล็กน้อย ฟางผิงเอ่ยอย่างรวดเร็ว “ฉันจะฟันหมอนี่สักสิบดาบ นายหาจังหวะฟันเขาให้ตายในดาบเดียว ถ้าฉันสกัดไม่อยู่ นายช่วยตัวเองเอาละกัน อย่างมากห้าล้านฉันก็ไม่เอาแล้ว…”
“ห้าล้าน?”
“ตอนนี้ยังจะมาห้าล้านสิบล้านอีก อย่าเอาแต่หน้าเงินได้ไหม!”
ฉินเฟิ่งชิงไร้คำพูดอย่างถึงที่สุด ช่างเถอะ นายจะว่ายังไงก็ว่าไป
“มาแล้ว!”
เสี้ยวนาทีต่อมา ฟางผิงก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ฟันอาวุธของอีกฝ่ายไปนับสิบครั้ง ทำให้อีกฝ่ายถอยหลังไปติดต่อกัน!
ฉินเฟิ่งชิงไม่ช้าเช่นกัน เวลาชั่วพริบตาดาบยาวก็ฟันเข้าที่หัวของอีกฝ่าย
ส่วนด้านหลังของเขา มีกระบี่พุ่งเข้ามาที่ท้ายทอยเช่นกัน
ฟางผิงไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย ดาบยาวแหวกกลางอากาศฟันกระบี่เล่มนั้นออกไปอีกทาง!
ระหว่างที่ทั้งสองปะทะกัน ฉินเฟิ่งชิงก็ฟันหัวอีกฝ่ายแยกออกจากกันแล้ว
ก่อนจะกลิ้งตัวหลบจากพวกฟางผิง หอบหายใจว่า “ฉันไม่ไหวแล้ว นายต้านไว้ก่อน รอฉันฟื้นฟูปราณแปปหนึ่ง”
“นาย…นายแม่งฟันได้แค่สองครั้ง?”
ฟางผิงไร้คำจะพูดจริงๆ ไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว!
“เหลวไหล สังหารขั้นสี่ นายคิดว่าฉันฆ่าขั้นสี่เหมือนฆ่าหมาตัวหนึ่งหรือไง? รีบสกัด ชิบหาย รีบต้านไว้สิ มันจะฆ่าฉันแล้ว!”
ฉินเฟิ่งชิงกลิ้งหลบจากวิถีกระบี่ของศัตรูอีกครั้ง ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด มองไปรอบๆ มีแต่คนเต็มไปหมด จำเป็นต้องจ้องฟางผิง โอดครวญว่า “รีบฆ่าเขาสิ ถ้ามาอีกคนฉันจบเห่แน่”
“กระบวนท่าชั้นยอดของฉันฆ่าเขาไม่ได้”
“นั่นเพราะกระบวนท่านายอ่อนแอเกินไป ไม่ได้คุณภาพ! ฝึกวิชายังไงกัน ถ้าฉันมีปราณเหมือนนาย ดาบเดียวฟันขั้นสี่ตายได้เป็นเบือ!”
“ด่าออกมาอีกสิ ฉันจะทิ้งนายไว้ที่นี่แหละ!”
“อย่า น้องฟาง นายทำต่อไปเถอะ ยังไงผลาญปราณเขาให้ตายก็ได้ แต่ว่า…นายไร้ประโยชน์อยู่บ้างจริงๆ ฟันติดต่อกันสี่ดาบยังติดขัด พูดว่าระเบิดสามร้อยแคลขึ้นไป อาจเทียบกับฉันดาบเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าเอาแต่ฟันแบบนั้น ถ้าไม่ใช่ว่านายปราณเยอะ ฉันคนเดียวฆ่านายได้สิบคนจริงๆ!”
“งั้นนายว่าควรฟันยังไง?”
“คาดเดาล่วงหน้าจากความผันผวนของปราณว่าต่อไปเขาจะเคลื่อนไหวยังไง…เขาออกกระบี่ก็มีตอนที่ชักกลับเช่นกัน ฉวยโอกาสนั้นฟันเขาตายด้วยดาบเดียว!”
“คาดเดาล่วงหน้า?”
“ไม่เข้าใจเรื่องนี้?”
“ไม่เข้าใจเท่าไหร่”
“ไอ้บ้าที่ใช้เป็นแต่กำลัง” ฉินเฟิ่งชิงด่าออกมา เอ่ยอย่างจริงจังว่า “อันที่จริงถือเป็นสัญชาตญาณการต่อสู้อย่างหนึ่ง นายไม่เข้าใจ แน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ นายไม่ค่อยได้ต่อสู้กับผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำเท่าไหร่…ช่างเถอะ นายไม่เข้าใจหรอก อีกอย่างนายฟันติดต่อกันอย่าเอาแต่พักกลางคัน ฟันติดต่อกันอย่างชะงัก ทำให้ประสิทธิภาพไม่เพียงพอ ปราณนายค่อนข้างกระจัดกระจาย รู้จักรวบรวมหน่อย ดาบใหญ่ขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าต้องออกแรงเฉลี่ยไปทุกส่วน รวบรวมพลังไว้หน่อย นายใช้ดาบยาวขนาดนี้ ทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้กัน! ฉันจำได้ว่านายแทงเท้าเป็นด้วย! นายแทงเท้าออกไป หรือแรงไปกระจัดกระจายอยู่ที่เท้าทั้งหมด? รวบรวมพลังไว้ที่ปลายเท้า ระเบิดอานุภาพได้เยอะสุด ไม่รู้เรื่องนี้? ใช้ดาบก็หลักการเดียวกัน พลังปราณของนายแทบจะสิ้นเปลืองไปกว่าครึ่ง คิดจะฟันอากาศหรือไง?”
“เหมือนจะเป็นอย่างนั้น…”
ฟางผิงพึมพำ หลู่เฟิ่งโหรวไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ พูดเหมือนง่าย แต่ทำยาก
ยังไงดาบก็เป็นของนอกกาย อยากจะสั่งการให้เหมือนแขน ไม่ได้ง่ายแบบนั้นจริงๆ
ฉินเฟิ่งชิงหลบกระบี่จากศัตรูอีกครั้ง กลิ้งหลุนๆ ตะโกนว่า “อย่าใจลอย สกัดไว้ สกัดไว้สิ นายคิดว่าดาบเป็นแขนของนาย จะเน้นที่จุดไหนก็รวบรวมปราณไปไว้ที่จุดนั้นหน่อย ดาบระดับ B เหนี่ยวนำปราณค่อนข้างง่าย นายมีอาวุธดีขนาดนี้ ปราณก็แข็งแกร่ง ฆ่าขั้นสี่ไม่ได้ เสียของซะเปล่าๆ ถ้าฉันมีเหมือนนาย กล้าฟันขั้นเจ็ดด้วยซ้ำ!”
ฟางผิงไร้คำจะพูดจริงๆ โม้ชิบหาย ฉันก็ทำได้เถอะ!
แต่ฉินเฟิ่งชิงยังพูดมีเหตุผลอยู่บ้าง ตอนนี้ฟางผิงไม่ใจลอยอีก จินตนาการว่าดาบเป็นแขนของตัวเอง…
ครู่ต่อมา ฟางผิงเคลื่อนไหวพลังจิตใจเล็กน้อย แนบติดไว้บนดาบ
ท่ามกลางพลังงานที่กระจัดกระจาย ฟางผิงสัมผัสได้อย่างชัดเจน
“ทำแบบนี้ได้ด้วย…”
ฟางผิงตกตะลึงไม่น้อย จู่ๆ ก็รวบรวมปราณทั้งหมดไปไว้ที่ใบมีด!
“ฟัน!”
ตะโกนออกไปเสียงดัง ฟางผิงฟันดาบลงไปโดนคมกระบี่ของอีกฝ่ายพอดี
เสียงกระทบกันดังลั่น กระบี่ยาวหักกระเด็น!
“ฟันอีกครั้ง!”
ฟางผิงคำรามออกมา ดาบยาวราวกับสายฟ้าแลบ แหวกผ่านความมืดไปในชั่วพริบตา…
เสียงครูดกับโลหะดังขึ้น ประกายแสงบนดาบของฟางผิงดับลง อีกฝ่ายถูกฟันขาดไปสองท่อน
“เหล่าฉิน แนะนำใช้ได้เลย ลดหนี้ให้นายหนึ่งล้าน เหลือสี่ล้านก็พอแล้ว!”
ฉินเฟิ่งชิงงงงวย พึมพำว่า “เรียนรู้ไวชะมัด!”
เป็นแบบนี้ต่อไป ฟางผิงคงจะสามารถฟันเขาได้ด้วยใช่หรือเปล่า?
———————–
