ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 253 ใครจะหนีจากความตายได้ (1)
ตอนที่ 253 ใครจะหนีจากความตายได้ (1)
พวกเขาฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่สามคนติดต่อกัน ทั้งยังฆ่าด้วยความเบิกบานใจ
แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเป็นเหมือนพวกเขาทั้งหมด
ตอนที่ฟางผิงเก็บสินสงครามเรียบร้อยแล้ว หันไปมองด้านข้าง มีอาจารย์คนหนึ่งถูกผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำใช้กระบี่แทงทะลุหัวใจพอดี!
ฟางผิงอึ้งไปทันที…
เขาอึ้งจริงๆ!
เขาคิดว่าอาจารย์ของเซี่ยงไฮ้จะสังหารคนพวกนี้ได้อย่างสบายๆ ซะอีก เขาคิดว่าอาจารย์จู่โจมค่าย คงจะฆ่าได้เป็นกอบเป็นกำ
ฉินเฟิ่งชิงบอกว่าผู้ฝึกยุทธ์พื้นเมืองอ่อนแอ
แม้ฟางผิงจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเท่าไหร่ แต่เมื่อครู่ฉินเฟิ่งชิงฟันขั้นสี่ตายได้ในดาบเดียว ฟางผิงจึงคิดไปว่าอาจารย์เซี่ยงไฮ้คงเป็นแบบนี้เหมือนกัน…
แต่ความคิด ยังไงก็เป็นได้แค่ความคิด
ตอนที่เห็นอาจารย์คนหนึ่งถูกฆ่าตาย ฟางผิงดึงสติกลับมาไม่ได้อยู่บ้าง
เขาลืมไปว่าทุกครั้งที่มีสงครามใหญ่ จะต้องมีคนเสียสละชีพไปไม่น้อย
อาจารย์ของเซี่ยงไฮ้ไม่ใช่ว่าไร้เทียบเทียม พวกเขารบจนตัวตายไปมากมายเช่นกัน ครั้งก่อนเขาก็เห็นร่างของอาจารย์ถูกฝังในส่วนลึกของมหาวิทยาลัยด้วยตาตัวเอง
ไป๋รั่วซี อาจารย์ที่พวกเขาคุ้นเคยคนนั้นได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน จำเป็นต้องยุติการสอนออกไปกลางคัน
ฟางผิงนิ่งอึ้ง ฉินเฟิ่งชิงกลับไม่เหมือนกัน กลืนยาบำรุงลงไปเม็ดหนึ่ง ก่อนจะพุ่งเข้าไปในวงล้อมการต่อสู้อย่างรวดเร็ว ขวางกระบี่ที่โจมตีอาจารย์คนนั้นอย่างยากลำบาก!
ฟางผิงดึงสติกลับมาได้เช่นกัน เพิ่งคิดจะเข้าไปในวงล้อม อาจารย์คนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นว่า “ฟางผิง ไปช่วยนักศึกษารอบนอกหน่อย!”
ฟางผิงหันไปมอง ระหว่างที่พวกเขาฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ พวกนักศึกษาก็ถูกผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากโอบล้อม กำลังต้านด้วยความยากลำบาก
ฟางผิงกัดฟัน พุ่งไปยังรอบนอกอย่างรวดเร็ว!
ต่อให้ผู้ฝึกยุทธ์พื้นเมืองจะอ่อนแอขนาดไหน แต่เมื่อระดับเท่ากับทุกคน หนึ่งต่อสองยังพอว่า แต่หากร้อยคนล้อมโจมตียี่สิบคน นั่นอันตรายอย่างหนักแล้ว
—
ฟางผิงเข้าไปในวงล้อมการต่อสู้!
เผชิญหน้ากับระดับเดียวกัน ฟางผิงไม่เคยคิดว่ามีใครสู้เขาได้!
ดาบยาวไม่เปล่งแสงสีแดงครอบคลุมทั้งหมดอีกแล้ว ประกายแสงแค่ที่ใบมีดเท่านั้น ฟางผิงฟันดาบออกไปฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตายในทันที!
“มาฆ่าฉันให้หมด!”
ฟางผิงตะโกนเสียงดัง ดึงดูดความสนใจคนไม่น้อย
ครู่ต่อมา ฟางผิงก็ถลาเข้าไปในวงล้อมขั้นสาม
ภายใต้วิถีดาบที่ฟันออกไป มีศัตรูแค่ไม่กี่คนเท่านั้น!
ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนปลาย หลอมไขกระดูกไปกว่าครึ่ง อาวุธเหนือกว่าคนอื่น ไม่จำเป็นต้องสนใจการสิ้นเปลืองของปราณ ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนปลายแบบนี้ ถือเป็นคนในกลุ่มเล็กๆ ที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งในสังคมมนุษย์
ตอนนี้อยู่เมืองถ้ำใต้ดิน แค่ชาวพื้นเมืองขั้นสามกลุ่มหนึ่ง จะเป็นคู่ต่อสู้ของฟางผิงได้ยังไง
เวลาชั่วพริบตา ฟางผิงก็ฆ่าตายไปเจ็ดแปดคน!
แต่คนมีเยอะเกินไป ฟางผิงถูกล้อมเอาไว้ ความได้เปรียบเรื่องความเร็วถูกจำกัด ทั้งยังถูกคนโจมตีโดนหลายครั้ง แผลเก่าบนร่างกายบางส่วนกลับมาปริแตกอีกครั้ง
“พวกนายช่วยเสริมดาบให้ฉันหน่อย!”
ฟางผิงโมโหสุดขีด ตะโกนเสียงดัง ไม่ไล่ฆ่าอีกแล้ว วาดดาบออกไปเป็นวงกว้าง ฟันอย่างสะเปะสะปะ!
“ฉันจะระเบิดกระบวนท่าใหญ่ ไม่ได้ฆ่าตายในครั้งเดียว พวกนายมาช่วยล้อมฆ่าหน่อย!”
พวกนักศึกษาพากันตกตะลึง!
อันที่จริงนักศึกษาของเซี่ยงไฮ้รู้จักฟางผิงเกือบทั้งหมด
เคยมีคนบอกเหมือนกันว่าฟางผิงสามารถระเบิดปราณได้สบายๆ ราวกับเป็นเรื่องปกติ
แต่ตอนนี้หลายคนเพิ่งเคยเห็นด้วยตาเป็นครั้งแรก!
ฟางผิงเหมือนพยัคฆ์ที่ไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย ดาวยาวเปล่งแสงสีแดงอย่างเข้มข้น ฟันเข้าไปในกลุ่มคนก่อนจะถอยกลับออกมาในวงล้อมนักศึกษาอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องเสริมดาบแล้ว ฉันคิดวิธีดีๆ ได้แล้ว ฉันจะระเบิดกระบวนท่าใหญ่ต่อ แต่ให้เวลาฉันหายใจหน่อย พวกนายช่วยสกัดศัตรูไว้พักหนึ่ง!”
แม้ฟางผิงจะมีปราณอย่างไร้จำกัด แต่คนก็อ่อนเพลียได้เหมือนกัน
บุกฆ่าอยู่พักใหญ่ ฟางผิงเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า
ระหว่างที่พูด ฟางผิงก็ฟันดาบออกไปอีกครั้ง!
ฟันไปหลายสิบดาบ ก่อนจะถอนตัวออกจากวงล้อมต่อสู้ หอบหายใจอย่างแรง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ขอบคุนจ้า
ไม่จำเป็นต้องกำชับซ้ำ คนอื่นๆ ก็เข้าไปสกัดให้ฟางผิงทันที เริ่มป้องกันการล้อมฆ่าจากผู้ฝึกยุทธ์รอบนอก!
ฟางผิงพักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระโดดขึ้นกลางอากาศ ระเบิดปราณฟันออกไป!
ต่ำกว่าขั้นสามลงไปแทบจะตายด้วยดาบเดียว
สูงกว่าขั้นสามตอนปลาย ดาบเดียวไม่ตาย ฟางผิงไม่คิดสนใจเช่นกัน ถอยกลับออกไปพัก ก่อนจะเข้ามาฟันอีกครั้ง!
แต่ผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ถูกผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำขั้นสามตอนปลายและสูงสุดโจมตีหลายครั้งเช่นกัน เสื้อผ้าบนร่างเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดนานแล้ว
“นี่เลือดฉันไหลไปเท่าไหร่แล้วเนี่ย…”
ฟางผิงรู้สึกเวียนหัวอยู่บ้างเช่นกัน ใช้ค่าทรัพย์สินเพิ่มปราณ แต่พลังปราณไม่เท่ากับเลือด เลือดไหลออกไป ยังคงทำให้ฟางผิงอ่อนเพลียอย่างมาก
“ต้องฆ่าไปถึงเมื่อไหร่กัน!”
ผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำราวกับฆ่าไม่จบไม่สิ้นสักที
ตอนที่ฟางผิงรับรู้ว่าวงล้อมข้างนอกมีคนน้อยลงเรื่อยๆ ก็โล่งใจเล็กน้อย เวลานี้ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากอาจารย์ที่อยู่ไกลๆ
“สลายตัว!”
ฟางผิงไม่คิดมากอีก กำลังคิดจะถอนตัวออกไป กลับตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง รีบค้นหาของบนพื้นทันที
ไม่สนใจว่าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนต้นหรือสูงสุด ฟางผิงคลำร่างเจ็ดแปดคนติดต่อกัน
เวลานี้อาจารย์ที่อยู่ด้านในสู้และถอยทัพไปพร้อมๆ กัน
อาจารย์คนหนึ่งเห็นฟางผิงยังคลำตัวศพอยู่ ตะโกนอย่างโมโหว่า “ฟางผิง ถอย!”
ฟางผิงหันไปมองแวบหนึ่ง เห็นผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำหลายคนบุกฆ่าออกมาข้างนอก ในใจไหววูบ ยกขาได้ก็เผ่นแน่บทันที ความเร็วนั้นทำเอาอาจารย์หลายคนมองตาค้าง
—
ทุกคนวิ่งอย่างบ้าคลั่งมาตลอดทางกว่ายี่สิบลี้ อาจารย์ที่อยู่ด้านหลังตะโกนด้วยเสียงแหบพร่า “พักกันสักหน่อย!”
สิ้นเสียงนั้นหลายคนถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้น
อาจารย์ที่นำทีมเดินสำรวจรอบๆ หนึ่งครั้ง มองไปยังทางที่ไกลสุดลูกหูลูกตาเงียบๆ ไม่พูดอะไร
ตอนแรกฟางผิงไม่ได้คิดอะไร ไม่นานก็ตระหนักได้ เอ่ยว่า “อาจารย์ คนที่บาดเจ็บล่ะครับ? ยังมี…พวกเขา…ร่างของพวกเขา…”
“สงครามมีคนไม่ตายได้ด้วยหรือไง”
อาจารย์ที่นำทีมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหดหู่ ผ่านไปพักใหญ่ค่อยเอ่ยว่า “อาจารย์ตายไปสี่คน นักศึกษาสองคน แต่ว่า…พวกเราฆ่าศัตรูได้เกินสองร้อยคน ขั้นหนึ่งขั้นสองแทบจะถูกพวกเราฆ่าทั้งหมด ขั้นสามฆ่าตายไปเยอะเหมือนกัน ขั้นสี่กับขั้นห้าก็เจ็บตายไปกว่าครึ่ง! กองกำลังกลุ่มนี้ใช้การไม่ได้แล้ว!”
แลกการตายหกคนกับศัตรูที่ตายไปเยอะขนาดนี้ เรียกได้ว่าชัยชนะครั้งใหญ่ หากไม่ใช่ว่าทุกคนใช้ปราณไปเกือบหมด กองกำลังข้างหน้านั้นอาจจะถูกพวกเขาสังหารหมดเกลี้ยงเช่นกัน
ผู้ฝึกยุทธ์แนวหน้าของมนุษย์กลุ่มหนึ่ง หากกระทั่งผู้ฝึกยุทธ์พื้นเมืองของถ้ำยังฆ่าไม่ได้ มนุษยชาติคงดับสูญไปนานแล้ว แต่แม้จะเป็นแบบนี้ ฟางผิงกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าไหร่
ครั้งก่อนที่สังหารผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต คนที่ตายคือนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยอื่น เขาไม่ได้สนใจอะไร
แต่ตอนนี้พวกอาจารย์และนักศึกษาที่เพิ่งจะคุยกันมาตลอดทาง จู่ๆ กลับตายไปต่อหน้าต่อตา ฟางผิงไม่รู้ว่าเป็นความสับสนหรือเจ็บปวดกันแน่
เวลานี้บนร่างของฉินเฟิ่งชิงมีเลือดไหลเช่นกัน เขาพันแผลให้ตัวเองพลางหอบหายใจว่า “สู้ตายในถ้ำใต้ดินเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ใครไม่ตายได้บ้างล่ะ? ก่อนตายได้ฆ่าสองสามคนก็นับว่าเป็นกำไรแล้ว! นายไม่ฆ่า ฉันไม่ฆ่า คงต้องรอตายกันหมด! อย่างน้อยก็ไม่ให้ขั้นหนึ่งขั้นสองของพวกเรามาฆ่าศัตรู ทางหน่วยทหารมีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งขั้นสองตายไปจำนวนมากเหมือนกัน รวมถึงทหารทั่วไปด้วย ยังไงพวกเราก็ยังสามารถฆ่าได้หลายคน ส่วนร่างของพวกอาจารย์และพวกเพื่อนๆ…ตายในถ้ำ ฝังในถ้ำก็เท่านั้น ฉันหวังว่าวันหนึ่งถ้าฉันตาย จะฝังร่างไว้ที่เมืองเทียนเหมิน! ไม่สิ ฉันหวังว่าจะฝังไว้ในส่วนลึกของถ้ำใต้ดินเหมือนกัน!”
ฉินเฟิ่งชิงหัวเราะออกมา พึมพำว่า “บุกฆ่าเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำ นั่นถึงจะเป็นวีระบุรุษ!”
พวกอาจารย์ต่างจมอยู่ในความเงียบ ทอดสายตามองไกลออกไป
——————–
