ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 253-2 ใครจะหนีจากความตายได้ (2)
ตอนที่ 253 ใครจะหนีจากความตายได้ (2)
ตอนนี้ทุกคนใช้ปราณเกือบเกลี้ยงแล้ว กลับไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่อกอบกู้ศพของทุกคน ในถ้ำใต้ดินไม่อยากให้ทำแบบนั้นเท่าไหร่ แม้คุณจะตาย ก็ควรฆ่าพวกถ้ำให้ตายมากที่สุดถึงค่อยไปตายได้
“รอสงครามใหญ่สิ้นสุดแล้ว พวกเราจะไปค้นหาอีกที…”
อาจารย์ที่นำทีมเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ทำลายกองกำลังนี้แล้ว ภารกิจของพวกเราถือว่าสำเร็จผล แต่สินสงครามไม่ได้มากมาย เก็บกวาดไม่ทัน ตอนนี้ทรัพยากรมีอย่างจำกัด อย่างมากหน่วยทหารก็ชดเชยเป็นยาบำรุงให้ทุกคนเท่านั้น…อย่าได้ขุ่นเคืองในเรื่องนี้เลย!”
“ครั้งนี้ภารกิจของพวกเราถือว่าสบายๆ ในความเป็นจริงหน่วยทหารดูแลพวกเราอยู่ตลอดเช่นกัน! เพราะหลายคนคิดว่านักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้คือบุคคลที่พิเศษ มีหวังจะได้เป็นปรมาจารย์! ดังนั้นผู้ฝึกยุทธ์ทหารจึงกินใช้อย่างประหยัด ใช้ความเสียสละและทุ่มเทของพวกเขา มอบทรัพยากรจำนวนมากให้พวกเราแทน! ทุกปีผู้ฝึกยุทธ์ทหารตายในสงครามเยอะกว่ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ถึงสิบเท่า! ทหารทั่วไปมากกว่านี้อีก! ดังนั้นแม้หน่วยทหารจะไม่ให้อะไรเลย ก็ไม่ควรแสดงความขุ่นเคือง ตายในการต่อสู้ของถ้ำใต้ดินเป็นความรับผิดชอบของพวกเรา! ส่วนการรักษาอาการบาดเจ็บหรือสูญเสียปราณ กลับไปมหาวิทยาลัยจะส่งยาบำรุงเข้ามา ให้ทุกคนไปเอาเอง!”
ทุกคนพากันพยักหน้า ฟางผิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ้าง ลูบกระเป๋าที่ตุงของตัวเอง คนอื่นๆ มัวยุ่งกับการต่อสู้ ไม่มีเวลาไปเก็บสินสงคราม
เขากลับได้มาไม่น้อย…
ราวกับเห็นการเคลื่อนไหวของฟางผิง อาจารย์นำทีมเอ่ยขึ้นอย่างเรียบนิ่ง “เธออย่าเพิ่งไป ในการต่อสู้ สินสงครามเป็นของเธออยู่แล้ว แต่ว่าไม่อนุญาตให้แย่งสินสงครามของคนอื่นไป อย่าลืมแบ่งสินสงครามพวกนั้นให้กับเพื่อนๆ ส่วนหนึ่งด้วย”
ก่อนจะออกมา ฟางผิงคลำสินสงครามได้จากเจ็ดแปดศพ ในนั้นยังมีผู้ฝึกยุทธ์ที่คนอื่นเป็นคนฆ่า
แม้คนอื่นจะไม่มีเวลาเก็บไป แต่ในเมื่อฟางผิงเอามา ก็ควรแบ่งส่วนหนึ่งให้พวกเขาเช่นกัน
ฟางผิงได้ยินแบบนั้นจึงควักเอาของบางส่วนจากกระเป๋าออกมาทันที ส่งให้คนอื่นๆ
มีคนส่ายหัวว่า “ไม่เป็นไร นายเก็บไว้เถอะ ถ้าไม่ใช่นาย ครั้งนี้พวกเราอาจตายไปเกือบครึ่งแล้ว”
“อย่าเลย ทุกคนรับไว้เถอะ รักษาบาดแผลสักหน่อย อันที่จริงก็ไม่มีของมากมายอะไร มีแต่พวกยาจก”
พวกเขาพากันหัวเราะ ต่างเก็บสินสงครามที่ตัวเองควรได้กลับไป
“เอาล่ะ กลับเมืองกัน!”
อาจารย์นำทีมตะโกนเสียงดัง ทุกคนทยอยลุกขึ้น มุ่งหน้าไปสู่เมืองความหวัง
—
ตอนที่มาถึงเมืองความหวัง ฟ้าก็สว่างพอดี
นอกเมืองมีผู้ฝึกยุทธ์หลายคนกำลังกลับเข้ามาเช่นกัน
บางคนแบกคนเจ็บ บางคนอุ้มร่างไร้วิญญาณ มีแต่ความเงียบสงัด
อาจารย์นำทีมเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจว่า “ครั้งนี้สองเมืองร่วมมือกัน พวกเราจำเป็นต้องบุกโจมตีผู้ฝึกยุทธ์บางส่วนอย่างกะทันหัน ทำลายขวัญกำลังใจของพวกเขา บั่นทอนกำลังของพวกเขาลง! แม้ว่าต้องสละชีวิตไปบ้าง ก็จำเป็นต้องต่อสู้อยู่ดี!”
ฟางผิงเอ่ยอย่างหดหู่ “ทำได้แค่ให้ผู้ฝึกยุทธ์ต่อสู้ซึ่งๆ หน้าเหรอครับ? หลายปีมานี้หน่วยทหารไม่มีการคิดค้นอาวุธทำลายล้างที่มากกว่านี้เลยหรือไง?”
“มี น่าเสียดายที่ขาดแคลนหินพลังงาน” อาจารย์นำทีมตอบกลับ “ใช้หินพลังงานเป็นอาวุธฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ ต้องใช้ค่าตอบแทนที่มากกว่า ตอนนี้อาวุธพลังงานล้าหลังเกินไป ฆ่าขั้นสามหนึ่งคน อาจต้องสิ้นเปลืองหินพลังงานฝึกวิชาถึงสิบกรัม! แต่หินพลังงานฝึกวิชาต้องอาศัยผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามจำนวนมากไปฆ่าพวกถ้ำเพื่อได้มาเช่นกัน พวกเธอลองคิดดู หน่วยทหารจะกล้าใช้หรือเปล่า? ยังไม่สู้ผลิตยาบำรุงและอาวุธให้มากยิ่งขึ้น ให้ทุกคนได้ฝึกวิชา จากขั้นสามขึ้นไปอยู่ขั้นสี่ จะฆ่าขั้นสามก็ง่ายขึ้นแล้ว”
สรุปแล้ว ไม่คุ้มค่าพอที่จะทำแบบนั้น
หินพลังงานหายากเกินไป
ฟางผิงถอนหายใจ ไม่พูดอะไรอีก
อยู่ที่นี่ต้องทำความคุ้นชินกับความตาย
หลู่เฟิ่งโหรวเคยบอกพวกเขาตั้งนานแล้ว การตายของผู้ฝึกยุทธ์ อย่าได้หลั่งน้ำตา อย่าได้เสียใจ หากมีฝีมือก็ไปฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำพวกนั้นล้างแค้นให้พวกเขา ไม่มีฝีมือ งั้นทำได้แค่อดทนข่มกลั้นไว้
—
กลับมาที่ห้องประชุมอีกครั้ง
ถังเฟิ่งเพิ่งกลับเข้ามาเช่นกัน บนร่างยังมีคราบเลือดหลงเหลืออยู่
กวาดสายตามองทุกคน ถังเฟิงเอ่ยอย่างอ่อนล้าว่า “พาพวกเขากลับมาหรือยัง?”
“ไม่ สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย”
ถังเฟิงเงียบไปพักหนึ่ง “งั้นรอศัตรูถอนทัพแล้วค่อยไปหาอีกที อีกอย่าง…หน่วยทหารอนุญาตให้พวกเราพาผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองพวกนั้นกลับไปได้แล้ว ฟางผิง เธอกลับไปได้เหมือนกัน”
“ผม?”
“ใช่ เธอกลับไปได้แล้ว”
“อาจารย์ ผม…”
“กลับไปเถอะ” ถังเฟิงเอ่ยอย่างอ่อนล้า “พวกเธอต่างมือใหม่ เข้ามาครั้งแรกถือว่าทำได้ดีแล้ว”
ฟางผิงขมวดคิ้ว ฉินเฟิ่งชิงกลับเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่ใช่ว่าผมดูถูกหน่วยทหาร ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้หน่วยทหารให้พวกเขากลับได้ยังไง? หรือควบคุมไม่อยู่แล้วจริงๆ?”
“หุบปาก!”
ถังเฟิงตำหนิ ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนเอ่ยว่า “อธิการตัดสินใจจะเข้าถ้ำ ปรมาจารย์สามคนของเซี่ยงไฮ้เข้ามาในถ้ำ ผู้เฒ่าหลี่ไปหนานเจียง ยังไงก็ต้องเหลือผู้สืบทอดไว้ให้เซี่ยงไฮ้บ้าง”
“อธิการเข้าถ้ำ!”
อาจารย์หลายคนตกใจ มีคนอดเอ่ยไม่ได้ “อธิการเขา…ไม่ใช่เขาบอกว่า…”
“อธิการบอกว่าไปหนานเจียงหรือเซี่ยงไฮ้ล้วนเหมือนกัน ครั้งนี้สถานการณ์คับขัน เขาไม่อยากรอแล้ว มาที่นี่ก็เหมือนกัน เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว คนที่ควรกลับไปก็กลับไปเถอะ รวมถึงฉินเฟิ่งชิงพวกเธอด้วย รอต้านการจู่โจมครั้งที่หนึ่งแล้ว ต้องกลับไปเหมือนกัน”
ฉินเฟิ่งชิงเบะปากว่า “ผมไม่กลับไปหรอก กลับไปจะเอาทรัพยากรจากที่ไหน ฆ่าได้มากเท่าไหร่ก็เท่านั้น”
ถังเฟิงถลึงตาใส่เขา ตำหนิว่า “อย่าพูดพล่ามไร้สาระ พวกนักศึกษาออกไปให้หมด!”
พวกนักศึกษาสบตากัน ทำได้เพียงทยอยออกไป
พวกเขาไปแล้ว อาจารย์นำทีมคนนั้นก็ขมวดคิ้วว่า “อธิการเข้ามา สถานการณ์เลวร้ายจริงๆ สินะ?”
“อืม อันที่จริงเมื่อวานเกิดสงครามของระดับสูงแล้ว ระดับสูงของเมืองเทียนเหมินสิบสี่คนบุกออกมา! ครั้งนี้อธิการตัดสินใจแล้ว จะฆ่าแม่ทัพหูของเมืองเทียนหนาน! แม่ทัพหู แม่ทัพเป้า แม่ทัพหลาง สามแม่ทัพใหญ่ต่างอยู่ขั้นแปดทั้งหมด หากอธิการฆ่าแม่ทัพหูได้ ฆ่าขั้นเจ็ดคนอื่นๆ อีก เมืองเทียนเหมินคงถอยทัพด้วยตัวเอง!”
“เจ้าเมืองเทียนเหมินคนนั้น…”
“ทางนั้นผู้เฒ่าฟ่านจะเป็นคนลงมือ แต่ฆ่าขั้นเก้าเป็นเรื่องยาก ทำได้เพียงสกัดไว้เท่านั้น เมืองตงขุย ผู้บัญชาการกองตั้งมั่นเฝ้าระวังทางใต้จะออกโรงกำราบศัตรู พวกปรมจารย์เฒ่าตัดสินแล้ว ครั้งนี้จะสังหารผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดขั้นแปดบางส่วน! อีกอย่างยังมีขั้นเก้าสองคนกำลังตามมา ป้องกันผู้ที่มาจากส่วนลึกของถ้ำ! ครั้งนี้ความต้องการของอธิการคือ อย่างน้อยต้องทำลายสองเมืองของถ้ำเซี่ยงไฮ้ให้แตกพ่าย ฆ่าระดับเดียวกัน ปกติยอดฝีมือจากส่วนลึกของถ้ำไม่สนใจอยู่แล้ว”
อาจารย์หลายคนกำหมัดแน่น!
“พวกเราอ่อนแอเกินไป ทำได้แค่ฆ่าระดับเดียวกัน ไม่งั้นสองเมืองจะยากเย็นเท่าไหร่กันเชียว!” มีคนตะโกนขึ้นมา
ถังเฟิงเงียบไปอีกครั้ง ผ่านไปสักพักค่อยเอ่ยว่า “พูดเรื่องพวกนี้ไม่มีประโยชน์ ครั้งนี้อธิการ…อธิการอู๋จะเข้าร่วมสงครามขั้นแปด ความต้องการของหน่วยทหารนั้น ช่วงเวลาคับขันนี้ให้นักศึกษาของพวกเรากลับไปทั้งหมด คนที่อายุมากกว่าห้าสิบในหมู่พวกเราก็ตามกลับไปด้วยเช่นกัน”
“ฉันไม่กลับ!”
“อย่าพูดไร้สาระ!” ถังเฟิงขมวดคิ้ว “กลับหรือไม่กลับไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณตัดสินใจได้ ตอนนี้สูญเสียอาจารย์ของเซี่ยงไฮ้ไปไม่น้อย ปีนี้รับสมัครนักศึกษาเพิ่ม หรือพวกคุณจะให้นักศึกษาพวกนี้เรียนด้วยตัวเอง? ว่ากันตามนี้แหละ ฉันยังมีธุระอื่น ขอตัวก่อน ส่วนพวกนักศึกษา กลุ่มที่เพิ่งเข้ามาส่งออกไปให้หมด”
“ถ้าพวกเขาไม่ยอมล่ะ…”
“แค่พวกลูกไก่กลุ่มหนึ่ง มีพวกเขาอยู่ที่นี่มีประโยชน์หรือไง? หากเป็นสงครามขนาดเล็ก ฉันคงเป็นคนแรกที่ไม่อนุญาตให้พวกเขาถอนตัว แต่ครั้งนี้เป็นสงครามของระดับสูง พวกเขารั้งตัวอยู่ไม่มีประโยชน์”
ทุกคนไม่พูดอะไรอีก ถังเฟิงไม่รั้งตัวอยู่นานเช่นกัน จากไปอย่างรวดเร็ว
———————-
