ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 256 อยากกลับไปดูอีกสักครั้งจังเลยนะ (1)
ตอนที่ 256 อยากกลับไปดูอีกสักครั้งจังเลยนะ (1)
“เติมพลังงาน”
บนกำแพง คล้อยหลังจากเสียงตะโกนของผู้บัญชาการกอง พวกฟางผิงก็เริ่มรวบรวมปราณ แนบติดไปกับลูกธนูทันที
รอผ่านไปพักหนึ่ง ผู้บัญชาการกองคำรามอีกครั้ง ลูกธนูสีแดงพุ่งออกไปในชั่วพริบตา ทะลวงเกราะทหารคนหนึ่ง
“แฮ่กๆ…”
พวกที่อยู่ด้านข้างฟางผิงพากันหอบหายใจ ผู้บัญชาการกองส่ายหัว “ไม่ใช่ระดับกลาง”
ตอนนี้ทหารของอีกฝ่ายเข้ามาประชิดกำแพงเมืองแล้ว
ทุกคนแนบปราณติดกับอาวุธไปนับสิบครั้ง โจมตีได้แค่ยอดฝีมือที่ลอยมาทางอากาศคนหนึ่งเท่านั้น
ทหารเมืองตงขุยเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว ยอดฝีมือที่ลอยในอากาศถือโล่กำบังไว้ ลูกธนูพุ่งมาหลายระลอก ทะลวงสังหารได้ไม่กี่คนเท่านั้น
ฟางผิงขมวดคิ้ว ก่อนด้านหน้าไม่กี่เมตรจะมีผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางคนหนึ่งกระโดดลงจากกำแพงไปต่อสู้กับยอดฝีมือของศัตรู
ฟางผิงอยากจะเข้าไปช่วย มองไปทางผู้บัญชาการกอง
ผู้บัญชาการกองส่ายหัวว่า “ภารกิจของพวกเราคือรับผิดชอบหน้าไม้…”
“แต่ว่า…”
“ปราณเธอยังเหลือหรือไง?”
ผู้บัญชาการกองยิ้มอย่างเจื่อนๆ อันที่จริงไม่ใช่ว่าไม่อยากเข้าไปช่วย แต่ตอนนี้คนส่วนมากที่กระโดดจากกำแพงได้ล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลาง
ปราณพวกเขาใช้แทบเกลี้ยงแล้ว เข้าไปตอนนี้รังแต่จะเพิ่มความวุ่นวายเท่านั้น
ฟางผิงพยักหน้าอย่างจริงจัง “มี อีกอย่างผมเคยฆ่าระดับกลางมาหลายคนแล้ว”
ทุกคนมองไปที่เขาอย่างพร้อมเพรียงกัน
ฟางผิงสูดลมหายใจเข้าลึก “ผมไปฆ่าศัตรูตอนนี้ คงไม่ได้กระทบถึงทุกคนหรอกนะครับ?”
“น้องชาย…”
ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนที่สูบบุหรี่ก่อนหน้านี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย่าเอาชีวิตไปทิ้งเลย แม้จะตายก็ควรตายอย่างคุ้มค่า…”
“จริงๆ นะครับ ผมชื่อฟางผิง รู้จักหรือเปล่า? อัจฉริยะที่ฆ่าขั้นห้า…” ฟางผิงแสยะยิ้ม พึมพำในใจ ฉันกลัวตายเหมือนกัน แต่เห็นผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ข้างหน้าหลั่งเลือดต่อสู้อย่างไม่คำนึงถึงความตาย เหมือนว่าฉันจะไม่มีสิทธิ์จะกลัวตายอีกแล้ว!
“ฟางผิง…”
ทุกคนเพิ่งจะรู้ชื่อของเขา ผู้บัญชาการกองตาเป็นประกายขึ้นมา “ฟางผิงจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้?”
“ผมเอง”
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “งั้นผมไปนะ?”
เขาพูดถึงขนาดนี้ เป็นเพราะว่าในช่วงศึกสงครามต้องทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา ผู้บัญชาการกองไม่พูดอะไร เขาไปเท่ากับว่าฝ่าฝืนคำสั่ง
ผู้บัญชาการกองไม่มีความลังเลอีกแล้ว เอ่ยทันที “ไปเถอะ รอปราณพวกเราฟื้นฟูขึ้นมาอีกหน่อย จะเข้าไปช่วยเธอทันที!”
“ครับ”
ฟางผิงเคลื่อนไหวฝีเท้าเล็กน้อย ก่อนจะไปปรากฏตัวด้านหน้าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามตอนปลายที่เพิ่งจะกระโดดขึ้นกำแพงมาในเวลาชั่วพริบตา เขาคำรามเสียงดัง ดาบประกายแสงสีแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว ฟันอีกฝ่ายจนขาดเป็นสองท่อน!
ทุกคนที่อยู่ด้านหลัง ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนหอบหายใจว่า “ให้ตายเถอะ ผู้ฝึกยุทธ์อัจฉิรยะนี่ไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ พวกเราแก่เกินไป แต่รอปราณฉันฟื้นฟูแล้ว ฉันก็ฟันได้ในดาบ…”
“หุบปากนายไปซะ ดาบเดียวของนายเท่ากับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งเท่านั้น!”
ปราณของพวกเขาพร่องไปกว่าครึ่ง จึงพูดคุยเล่นกันไป ไม่สนใจฉากห้ำหั่นตรงหน้าเท่าไหร่
มองไกลออกไปนอกเมือง ผู้บัญชาการกองถอนหายใจว่า “ทหารตงขุยกำลังใจดีไม่ใช่เล่น ครั้งนี้คงยากแล้ว”
“กลัวอะไร ก็แค่ฆ่า…”
“ฉันกลัว? ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่เป็นห่วงเมืองความหวัง…”
ผู้บัญชาการกองส่ายหัว ฉันจะกลัวอะไร?
ในใจกลับเกิดความสงสัย พวกแม่ทัพยังไม่เริ่มอีกเหรอ?
—
ประตูเหนือ
สวี่โม่ฟู่ไม่พูดอะไร เอาแต่มองไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
ที่นั่นมีพลังงานอันแกร่งกล้ากระจัดกระจายอยู่
“ทำได้อยู่แล้ว…ต้องทำได้…”
พึมพำอยู่ในใจ ยอดฝีมือที่อยู่ด้านข้างก็มองไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเช่นกัน “พวกผู้อาวุโสจะกลับมาเมื่อไหร่?”
“กลับมา…”
สวี่โม่ฟู่พึมพำเบาๆ ทอดสายตาไปยังตะวันตกเฉียงเหนือเนิ่นนาน เอ่ยอย่างเนิบนาบ “ต้องกลับมา…”
—
ทางตะวันตกเฉียงเหนือ
พวกปรมาจารย์ต่างแยกกันต่อสู้กับยอดฝีมือจากเมืองเทียนเหมิน
อธิการเฒ่าหอบหายใจอย่างหนัก ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด ฝั่งตรงข้ามระยะกว่าสิบเมตร มียอดฝีมือจากเมืองเทียนเหมินคนหนึ่ง เผยใบหน้าเยือกเย็น ลอยอยู่กลางอากาศ มองลงมาหาชายชราที่เขาเกือบจะฆ่าตายเมื่อหลายปีก่อน
“%#￥@*…”
อธิการเฒ่าไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายฟังออกหรือเปล่า หอบหายใจด้วยรอยยิ้ม “นายจะพูดว่าตาแก่สู้นายไม่ได้ ปีนั้นเกือบจะถูกนายฆ่าสินะ?”
“พวกลูกสุนัข ปีนั้นถ้าไม่ใช่ว่าพวกนายล้อมโจมตีตาแก่ อย่างนายจะเป็นคู่ต่อสู้ของตาแก่ได้ยังไง?”
อธิการเฒ่าหลุดคำหยาบออกมา หอบหายใจว่า “รออีกสักหน่อย วางใจเถอะ ครั้งนี้อย่าหนีละกัน”
ยอดฝีมือของเทียนเหมินที่ลอยกลางอากาศไม่พูดอะไรอีก เคลื่อนไหวอย่างว่องไว ก่อนจะมาปรากฏตัวอยู่บนหัวชายชรา!
ครู่ต่อมา ในอากาศก็ปรากฏอสูรพยัคฆ์ตัวหนึ่งขึ้นมา อ้าปากกัดไปทางอธิการเฒ่า!
“กำลังรออยู่เลย!”
แววตาของอธิการเฒ่าเผยความเยือกเย็น จู่ๆ ทั่วร่างก็ปล่อยปราณสีแดงออกมาอย่างเข้มข้น!
ด้านบนนั้นมีใบมีดประกายแสงสีแดงปรากฏขึ้นในชั่วพริบตา ใบมีดสีเลือดคล้ายกับกำลังดูดซับพลังงาน ร่างทองที่เดิมทีก็ได้รับบาดเจ็บหนักของอธิการเฒ่า จู่ๆ กลับพังทลายลง อนุภาคพลังงานเข้มข้นนั้นถูกใบมีดสีแดงดูดกลืน
ทั้งหมดทั้งมวลเกิดขึ้นในเวลาชั่วพริบตา ยอดฝีมือของเมืองเทียนเหมินหน้าเปลี่ยนสีทันที คำรามอย่างโมโห!
“จะต้องการร่างทองไปทำไมกัน ฆ่านายจะเป็นเรื่องดีเสียกว่า!”
อธิการเฒ่าหัวเราะเสียงดัง ก่อนใบมีดสีแดงจะทะลวงอากาศ ฟันพยัคฆ์อสูรขาดเป็นสองท่อน ครู่ต่อมาก็ฟันลงมาบนหัวของยอดฝีมือเทียนเหมิน!
อีกฝ่ายย้ายพลังวิญญาณออกจากร่าง ร่างทองดับสลายได้!
ใบมีดสีแดงรวบรวมพลังวิญญาณของอธิการบดีเฒ่าเอาไว้ รวมถึงคุณสมบัติไม่ดับสลายด้วย ตอนนี้ระเบิดปราณออกมาอย่างรวดเร็วจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น!
“ย๊าก!”
ยอดฝีมือเทียนเหมินราวกับสัตว์ป่า คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง ยกหมัดชกไปยังใบมีดสีแดงนั้น
‘ตู้ม!’
เสียงระเบิดสั่นสะเทือนถึงพื้นดิน
“ไปตายซะเถอะ!”
ร่างทองของอธิการเฒ่าที่เสมือนอยู่ในภาพลวงตาคำรามเสียงดังเช่นกัน ใบมีดสีแดงระเบิดอย่างแรง!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวกว่าก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า พื้นดินในรัศมีพันเมตรหายไปในชั่วพริบตา เกิดเป็นหลุมใหญ่สีดำขนาดใหญ่
“อยากกลับไปดูอีกสักครั้งจังเลยนะ…”
เสียงพึมพำดังขึ้นในความว่างเปล่า
กลางอากาศนั้นไม่มีเงาของผู้ใดอีกแล้ว
—
อีกฟากหนึ่ง ชายชราผอมแห้งหัวเราะเบาๆ “ไปเร็วกว่าฉันซะอีก ช่างรีบร้อนจริงๆ”
ยอดฝีมือเทียนเหมินที่อยู่ตรงข้ามรับรู้ได้ว่าจิตวิญญาณแม่ทัพหูของฝ่ายเขาดับสูญไปแล้ว ใบหน้าจึงเปลี่ยนสีทันที หันหลังเตรียมจะหนี!
“หนีอะไรกัน!”
ชายชราผอมแห้งหัวเราะเสียงดัง ครู่ต่อมาก็เหมือนกับอธิการเฒ่า ร่างกายเริ่มพังทลาย พลังงานทั้งหมดถูกใบมีดสีแดงข้างบนดูดกลืน
ในเวลาชั่วพริบตาใบมีดสีแดงก็บดขยี้อสูรตัวใหญ่สีทองที่อยู่กลางอากาศ ก่อนจะเข้าไปใกล้บนหัวของอีกฝ่าย ครู่ต่อมาก็ระเบิดแสงสีแดงรุนแรงอย่างไร้ความลังเลใดๆ
“ถ้ายังไม่ตายอีก ตาแก่จะถือว่านายดวงแข็ง!”
ร่างของชายชราแตกร้าวอย่างไม่หยุดหย่อน เกิดเสียงดังก้องไปทั่ว ทั่วทั้งท้องฟ้ามีแต่ความว่างเปล่า
ไม่กี่วินาทีต่อมา
จิตวิญญาณอันเลือนรางก็ล่องลอยหายไปในอากาศ
“ตาแก่ขอล่วงหน้าไปก่อนแล้วกัน!”
—
“ฮ่าๆๆ พวกตาแก่หัวขาวตายกันแล้ว? ไม่อายุยืนเหมือนฉันเอาซะเลย!”
ในเวลาเดียวกัน อีกฝั่งหนึ่งมีชายชราหัวเราะเสียงดังอยู่ หัวเราะราวกับไม่มีใครอยู่ หัวเราะอย่างเบิกบานใจ!
ยังคิดว่าขั้นแปดจะอายุยืนกว่าตัวเองซะอีก ตอนนี้ดูแล้ว ไม่มีใครเก่งเท่าฉันแล้ว!
ส่วนเจ้าคนจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้นั่น มีอายุถึงแปดสิบปี ช่างอ่อนแอจริงๆ!
“ฉันก็มาแล้วเหมือนกัน!”
ชายชราหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง รวบรวมพลังจิตใจไว้ที่ใบมีดเช่นเดียวกัน กลับไม่ได้ทำลายร่างกายของอีกฝ่าย แต่ฟันโจมตีอสูรตัวใหญ่กลางอากาศอย่างรวดเร็ว
“แม่งเหอะ ขั้นเจ็ดจะอ่อนแอเกินไปแล้ว ตาเฒ่าไม่มีร่างทองยังระเบิดได้!”
ชายชราคำรามอย่างโมโห จู่ๆ ก็ทุบร่างตัวเองอย่างแรง อวัยวะภายในสลายไปในชั่วพริบตา กลายเป็นพลังงานอันบริสุทธ์ซึมซับเข้าไปในใบมีด
บนใบมีดนั้นประกายแสงสีแดงอย่างเข้มข้น ชายชราหัวเราะอีกครั้ง กลับไม่มีเสียงใดดังออกมาอีกแล้ว
ใบมีดสีแดงระเบิดทันที บดขยี้อสูรตัวใหญ่จนกลายเป็นความว่างเปล่า
———————
