ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 365-2 กระบี่ฟันขั้นแปด (2)
ตอนที่ 365 กระบี่ฟันขั้นแปด (2)
สงครามบนท้องฟ้ามาถึงจุดที่ตึงเครียดที่สุดแล้ว
การต่อสู้บนพื้นดินก็ถึงช่วงสำคัญแล้วเช่นกัน
ยอดฝีมือขั้นหกห้าคน ตอนนี้เหลือแค่สามคน
ส่วนขั้นหกที่ล้อมพวกเขาอยู่นั้นเหลือประมาณสิบคน
ยอดฝีมือขั้นห้าขั้นหกจำนวนมากเริ่มเคลื่อนเข้ามาในวงล้อม ทุกคนต่างเผยสีหน้าตึงเครียด สงครามครั้งนี้เมืองจู้หลิวสูญเสียอย่างน่าอนาถเกินไปแล้ว!
ยอดฝีมือระดับขุนพลสูญเสียไปนับไม่ถ้วน
แม้ในเมืองจู้หลิว นอกจากราชาที่อยู่เบื้องสูงแล้ว อารยะและแม่ทัพใหญ่หลายคน รวมถึงแม่ทัพขุนพลพวกนั้นต่างอยู่ในระดับสูงเช่นเดียวกัน
หลายปีมานี้ แม้เมืองจู้หลิวจะปะทะกับเมืองไป๋เอ้อร์บ่อยๆ แต่ยอดฝีมือระดับขุนพล สิบปีมานี้ยังไม่เคยตายเลยสักคนด้วยซ้ำ
วันนี้กลับตายไปแล้วนับสิบคน!
คนอื่นๆ ขยับเข้ามาข้างในวงล้อม เตรียมจะล้อมโจมตีคนที่เหลือ ฟางผิงสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ถอยหลังออกไปหลายก้าว
ยอดฝีมือมนุษย์ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยตายแบบเสียเปล่า
มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่พูดถึงตาเฒ่าหลี่ สองคนที่เหลือคงไม่รอคอยความตายเฉยๆ เหมือนกัน!
เป็นดังคาด ยอดฝีมือสองคนตั้งท่าเตรียมพร้อมราวกับกำลังจะหาโอกาสระเบิดตัวเอง
แต่ไม่นานทั้งสองคนก็ถูกตาเฒ่าหลี่ดึงมาข้างหลัง ตาเฒ่าหลี่กวัดแกว่งกระบี่พร้อมฝักนั้นอย่างเงียบเชียบอยู่คนเดียว
ในเวลานี้สถานการณ์รบบนท้องฟ้ามีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งแล้ว!
เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่ว!
ครั้งนี้มีคนระเบิดตัวเองจริงๆ แล้ว
“เจิ้งหยาง!”
เสียงตะโกนที่เศร้าเสียใจมาจากจางติ้งหนาน!
ปรมาจารย์ห้าคนของหนานเจียง แม้ว่าโจวเจิ้งหยางจะไม่ใช่คนของแวดวงการเมืองหรือทหาร กลับมีความรู้สึกลึกซึ้งกับหนานเจียงอย่างยิ่ง
การทำสงครามครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าโจวเจิ้งหยางกำลังเข้าสู่ร่างทองแล้ว ยังคงไม่ฟังคำเกลี้ยกล่อม จะเข้าร่วมให้ได้
โจวเจิ้งหยางที่อยู่ขั้นเจ็ดสูงสุดระเบิดอาวุธวิเศษตัวเองไปก่อน ตอนนี้พลังจิตใจและปราณรวมเป็นหนึ่ง ระเบิดร่างกายตัวเองอีกครั้ง!
พลังจิตใจและปราณรวมกันกลายเป็นพลังฟ้าดิน ยอดฝีมือร่างทองระเบิดตัวเอง อานุภาพนั้นรุนแรงจนครอบคลุมไปทั่วท้องฟ้าและพื้นดิน!
บนพื้นมีทหารเกราะจำนวนมากถูกบดเป็นเนื้อเละในชั่วพริบตา!
กระทั่งพวกฟางผิงเอง หลายคนชะงักฝีเท้า ร่วงมาจากบนฟ้าเช่นกัน
ฟางผิงพลังจิตใจไม่อ่อนด้อย ตอนนี้จึงไม่เป็นไร
เห็นหลายคนข้างๆ กระโดดลงไปแล้ว ฟางผิงเผยแววตาเยียบเย็นขึ้นมา ปะทุพลังจิตใจทันที พลังจิตใจจำนวนมากพรั่งพรูออกมา ชั่วพริบตาก็สั่นสะเทือนผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ขั้นห้าพวกนั้นให้ตกอยู่ในความสับสน
คนอื่นๆ กลับสัมผัสอะไรไม่ได้ ตอนนี้หลายคนยังอยู่ในอาการมึนงง
กลางฝูงชนนั้นตาเฒ่าหลี่สะบัดหัวเล็กน้อยเช่นกัน
ไม่ปล่อยให้ทุกคนได้มีปฏิกิริยา โจวเจิ้งหยางที่ระเบิดตัวเองไม่ถึงกับไร้ประโยชน์เช่นกัน ยอดฝีมือขั้นเจ็ดเก้าคน ตอนนี้เหลือแค่เจ็ดคน ทั้งเจ็ดคนนี้ยังอยู่ในสภาพทุลักทุเลอยู่บ้าง
แต่ทุกคนต่างรู้ว่าจุดจบนั้นถูกกำหนดไว้แล้ว!
คนที่แข็งแกร่งที่สุดในขั้นเจ็ดตายไปหนึ่งคน พวกเขาที่เหลือก็อีกไม่ไกลแล้วเช่นกัน
ตอนที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ในเขตต่อสู้ขั้นแปด จู่ๆ จางติ้งหนานก็ระเบิดเสียงคำราม ประกายดาบสีแดงแหวกฝ่าอากาศ!
“ฆ่า!”
จางติ้งหนานใบหน้าซีดราวกับกระดาษ เขาทะลวงขั้นเจ็ดได้ไม่นาน แต่พลังต่อสู้กลับไม่เป็นรองใคร!
สงครามครั้งนี้ข้องเกี่ยวไปถึงหนานเจียงจะกลายเป็นพื้นที่สงครามหรือไม่!
หากไม่สามารถสร้างฐานทัพขึ้นมาได้ หนานเจียงก็จะกลายเป็นพื้นที่สงคราม หลังจากนี้หนานเจียงก็จะรกร้างไร้ผู้คน ไม่รุ่งเรืองเหมือนทุกวันนี้อีกแล้ว!
“ฆ่าให้หมด!”
ไอสังหารพุ่งเสียดฟ้า สั่นสะเทือนในอากาศ ย้อมท้องฟ้าจนกลายเป็นสีแดง!
ดาบผิงล่วนในมือฟางผิง…ไม่สิ ดาบตั้งโค่วสั่นสะเทือนเล็กน้อยเช่นกัน!
ในเวลาเดียวกันหลี่ฉางเซิงที่อยู่ด้านล่างก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา!
เสียงกระบี่ดังก้องไปทั่วฟ้า บนหัวของหลี่ฉางเซิงเปล่งแสงสีทองขึ้นมาชั่วพริบตา ก่อนจะดับลงอย่างรวดเร็ว พลังงานที่แข็งแกร่งทะลวงเข้าไปในกระบี่ยาว!
ด้านนอกฝูงชน จู่ๆ ฟางผิงก็ปลดปล่อยพลังจิตใจเช่นกัน พลังจิตใจนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าไปในกระบี่ยาว
ทีแรกตาเฒ่าหลี่เหมือนจะต่อต้าน รอจนรับรู้ถึงพลังงานที่คุ้นเคยก็ไม่ต่อต้านอีก หางตาแลมองฟางผิงที่ปะปนอยู่ในผู้คน หัวเราะเสียงดังขึ้นมา
“วิ้ง!”
เสียงกระบี่ดังอย่างชัดเจนขึ้นอีกครั้ง!
ประกายกระบี่เปล่งแสงเจิดจ้าพุ่งพวยขึ้นฟ้า!
ควันหลงกระจัดกระจายไปทั่ว พวกยอดฝีมือรอบๆ ต่างเผยสีหน้าหวาดกลัว หนีตายออกไปเป็นจำนวนมาก!
แต่ถึงจะเคลื่อนไหวเร็วก็ไม่เร็วไปกว่าคมกระบี่
“ฉึกๆๆ!”
เสียงเลือดสาดกระเซ็นดังขึ้นติดต่อกัน หลี่ฉางเซิงหัวเราะว่า “ฆ่าพวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างพวกนาย ควรต้องภูมิใจด้วยซ้ำ!”
สิ้นเสียงนั้นคนก็ฝ่าอากาศออกไปแล้ว ฟันกระบี่ไปหายอดฝีมือร่างทองที่กำลังปะทะกับจางติ้งหนานอยู่!
ในเวลาเดียวกันจางติ้งหนานและอธิการหนานเจียงก็ระเบิดพลังขึ้นมา พยายามสกัดร่างทองสองคนที่เหลืออย่างสุดกำลัง
ร่างของตาเฒ่าหลี่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ เวลาชั่วพริบตาก็มาถึงพื้นที่ต่อสู้แล้ว
แสงสีทองบนร่างของเขามืดสลัวลงเล็กน้อย
ครู่ต่อมาประกายกระบี่ก็สว่างไสวยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ซะอีก!
“เคร้ง!”
เสียงสะเทือนราวกับระฆังดังก้องในอากาศ
“เป็นไปไม่ได้!”
เสียงตะโกนอย่างสิ้นหวังดังขึ้นมา ยอดฝีมือที่กำลังประมือกับจางติ้งหนานปะทุพลังอย่างเต็มที่ ระเบิดพลังจิตใจออกมาส่วนหนึ่ง ไม่นานก็ระเบิดดาบยาวสีแดงของจางติ้งหนานทันที
จางติ้งหนานราวกับเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ใบหน้าเริ่มปริแตก แต่ยังคงกัดฟัน สกัดอีกฝ่ายไว้สุดกำลัง พลังจิตใจกลายเป็นดาบสีแดง พุ่งเข้าไปหาอย่างไม่หยุดหย่อน
“ไม่!”
เปรี้ยง!
ประกายสีทองที่เจิดจ้ามืดสลัวลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะประกายแสงโชติช่วงขึ้นอีกครั้ง ระเบิดตู้มกลางอากาศ
“ฉันฟันขั้นแปดได้แล้ว! ยอมหรือยังล่ะ! ฮ่าๆๆ…”
เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังก้องไปทั่วฟ้า!
ด้านล่างนั้นผู้ฝึกยุทธ์มนุษย์ขั้นหกที่เหลืออยู่สองคน ตอนนี้ด้านหน้าเหลือเพียงความว่างเปล่า แววตาทั้งสองคนเผยความโศกเศร้า ไม่แม้แต่จะหันกลับ ทะยานขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกับที่พวกเขาลอยขึ้นไป เงาที่เร็วกว่าพวกเขาก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเช่นกัน
—
ร่างทองพังทลาย!
ท้องฟ้ากลายเป็นแสงสีทอง สว่างเจิดจ้าจนทุกคนต้องหลับตา
ฟางผิงกัดฟันแน่น ทะยานพุ่งขึ้นฟ้า ยื่นมือคว้าร่างที่หลงเหลืออยู่ ก่อนจะทะลวงอากาศออกไปอย่างรวดเร็ว!
เวลานี้คนอื่นๆ ยังต่อสู้กันอยู่ แต่เขาไม่อาจสนใจความเป็นความตายของคนอื่นแล้ว
กระทั่งชีวิตของตาเฒ่าหลี่เขายังทำอะไรไม่ได้เลย!
สิ่งที่เขาทำได้เพียงอย่างเดียวคือเก็บร่างของเขาหลังจากอีกฝ่ายชักกระบี่เท่านั้น!
ไม่สิ บางทียังอาจจะช่วยคืนชีพได้!
นี่เป็นแค่ร่างทองที่แตกสลายไม่ใช่หรือไง?
ยังไงก็ไม่ใช่ของจริง!
ฟางผิงหนีออกจากไปที่นี่อย่างบ้าคลั่ง พร้อมทั้งควักขวดยาบำรุงในช่องเก็บอาวุธยัดใส่ปากของตาเฒ่าหลี่ที่แทบมองไม่ออกว่าเป็นรูปร่างมนุษย์ เขาถึงกระทั่งไม่รู้ว่านั่นคือปากหรือใบหน้าที่แตกสลายไปแล้ว
“ไอ้คนอวดเก่ง!”
“ตายก็สมควรแล้ว!”
ฟางผิงก่นด่าในใจ ภายใต้การระเบิดพลัง รู้สึกเหมือนมีคนตามมาข้างหลัง จึงกลืนยาระเบิดปราณไปเม็ดหนึ่ง ความเร็วก็เพิ่มขึ้นสามส่วน ก่อนเขาจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยในชั่วพริบตา!
ครั้งนี้ขาดทุนหนักแล้ว!
หากตาเฒ่าหลี่ตาย เขาจะทำลายเถ้ากระดูกตาแก่นี่ให้สิ้นซาก!
“ถ้าตาย ผมจะไปขุดศพคุณขึ้นมาขายกระดูกทิ้ง!”
ฟางผิงด่ากราดไม่หยุด รอจนรับรู้ถึงลมหายใจก้อนรูปร่างมนุษย์ในมือค่อยๆ แผ่วเบาลง แววตาก็อดประกายความขุ่นเคืองไม่ได้
“แม่งเหอะ ถ้ารู้ว่าตัวเองจะตาย จะทำดีขนาดนั้นกับผมไปทำไม? คุณรู้ว่าตัวเองจะตาย ทำไมไม่ไปตีซี้คนอื่น ทำไมต้องเป็นผมด้วย?”
ฟางผิงด่าออกมาหลายประโยค ความเร็วกลับไม่ลดน้อยลงเลย กลางอากาศนั่นเหลือเพียงเงาหลังไวๆ ก่อนจะหายไปในพริบตา!
———————–
