ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 435 ปีศาจเอย คนเอย ไม่ง่ายเลย (1)

ตอนที่ 435 ปีศาจเอย คนเอย ไม่ง่ายเลย (1)

…………….

ในเวลาเดียวกับที่ฟางผิงเข้าไปในป่าสุนัขเม่น

เมืองเทียนเหมิน

จวนเจ้าเมือง

ในห้องโถง จู่ๆ ก็มีเสียงภาชนะแตกกระจายดังอยู่พักใหญ่

“สารเลว!”

“ไปตายซะ!”

บนที่นั่งราชา เจ้าเมืองเทียนเหมินโมโหอย่างยิ่ง เอ่ยอย่างมีโทสะว่า “ปีศาจเขาทองคิดว่าข้าไม่กล้าสังหารมันจริงๆ หรือไง!”

ในห้องโถง เกิดเป็นบรรยากาศเย็นยะเยือกอย่างเห็นได้ชัด

ในวันวานยอดฝีมือระดับสูงมีกว่าสิบคน ตอนนี้เหลือคนแค่หยิบมือ

เห็นราชามู่โมโห แม่ทัพใหญ่เป้าที่เหลือเพียงคนเดียวเอ่ยเสียงเบาว่า “ราชามู่ ปีศาจเขาทองตัวนั้นวางแผนมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้หากเปิดฉากสงครามกับมัน ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งความหวังไม่อาจนิ่งดูดายแน่”

“น่าชัง!”

เจ้าเมืองเทียนเหมินขุ่นเคืองอย่างหนัก หากไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้สูญเสียไปมาก แม่ทัพใหญ่สองคนเสียชีวิต ภัยคุกคามจากปีศาจเขาทองคงไม่เพียงพอให้เป็นกังวลด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ยอดฝีมือขั้นราชาไม่อาจลงมืออย่างง่ายดาย ไม่อย่างนั้นจะก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ทำให้ยอดฝีมือดินแดนแห่งความหวังลงมือได้

เขาไม่อาจลงมือ หรือจะพูดว่าไม่อาจลงมืออย่างเต็มกำลังได้ เทพผู้พิทักษ์มู่ก็ต้องอารักขาที่เมืองเยามู่เหมือนกัน

แม่ทัพใหญ่ที่เหลืออยู่คนเดียว รวมกับแม่ทัพอีกห้าคน หากไปหาเรื่องปีศาจเขาทองจริงๆ ยังไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนฆ่าใคร

แต่ปีศาจเขาทองตัวนั้นนับวันก็ยิ่งเหิมเกริมขึ้นเรื่อยๆ!

ตอนนี้ป่าปีศาจเขาทองแทบจะขยายมาถึงปากประตูเมืองเยามู่แล้ว

หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายก็คือแหล่งแร่ชีวิต

ขั้นแปดเข้าสู่ขั้นเก้า ไม่มีพลังงานจำนวนมากคงไม่ได้

เห็นราชามู่พิโรธ แม่ทัพใหญ่เป้าก็เอ่ยว่า “พวกเราได้ติดต่อกับป่าร้อยอสูร เขาต้านสมุทร ทะเลทรายหมื่นมดเขตแดนพวกนี้ไปแล้ว ราชาแห่งพื้นที่ต้องห้ามก็ไม่อาจอนุญาตให้ปีศาจเขาทองออกมาเพ่นพ่านข้างนอกแล้วเช่นกัน ยอดฝีมือขั้นราชาเพิ่มมาอีกหนึ่งตนก็หมายความว่าตำแหน่งของพวกมันจะถูกสั่นคลอนไปด้วย ก่อนหน้านี้ป่าร้อยอสูรมีข่าวออกมาว่ามีการเรียกปีศาจเขาทองไปเข้าพบ”

“แล้วทำไมมันยังไม่ไสหัวไปอีก?”

ราชามู่โมโหขึ้นเรื่อยๆ เวลานี้เขานั่งสูงอยู่บนที่นั่งราชาแทบจะสามารถมองเห็นสีเขียวชะอุ่มสุดลูกหูลูกตาข้างนอกเมืองนั่นได้!

ปีศาจเขาทองตัวนั้น เหิมเกริมขึ้นเรื่อยๆ แล้ว!

มันกำลังจะล่วงล้ำเข้ามาในแหล่งแร่ชีวิต!

เห็นราชามู่มีโทสะถึงขีดสุด แม่ทัพใหญ่เป้าก็ละล่ำละลักว่า “ก่อนหน้านี้ป่าร้อยอสูรส่งสัตว์ปีศาจออกมาแล้ว ข้าน้อยคิดว่าใช้เวลาไม่นาน ปีศาจเขาทองก็คงจากไป ตอนนี้มันยังไม่กล้าฝ่าฝืนเจตจำนงของราชาปีศาจตัวอื่น”

เจ้าเมืองเทียนเหมินกดความโมโหไว้ในใจ ประกายสายตาเย็นเยียบมองออกไปข้างนอก เอ่ยว่า “หากปีศาจเขาทองยังไม่ไปอีก แม้จะดึงดูดความสนใจจากยอดฝีมือเมืองแห่งความหวัง ข้าก็ต้องสังหารมันให้ได้!”

แหล่งแร่ชีวิตเป็นรากฐานที่ทำให้เมืองเยามู่คงอยู่

สัตว์ปีศาจตัวนั้นกำลังหยั่งเชิงขีดจำกัดของเขาและเทพผู้พิทักษ์ หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ถูกอีกฝ่ายรุกล้ำมาถึงแหล่งแร่ชีวิต นั่นก็อันตรายแล้ว

แม้ว่าขั้นแปดจะไม่ได้สร้างภัยคุกคามถึงชีวิตให้พวกเขา แต่หากไม่ระวัง เขาและเทพมู่ถูกคนจากดินแดนแห่งความหวังล่อลวงความสนใจ ก็มีโอกาสที่จะถูกอีกฝ่ายล่วงล้ำเข้าสู่พื้นที่ใจกลาง คว้าหินชีวิตที่อยู่ถายในเขตแร่ชีวิต รวมถึงน้ำพุแห่งชีวิตด้วยเช่นกัน

นี่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถยอมรับได้!

นี่ถือเป็นรากฐานที่ทำให้เมืองเยามู่คงอยู่ได้เช่นกัน แม้ตอนนี้จะมีความคิดอพยพ นั่นก็ต้องสร้างอยู่บนเขตแร่ เขาวางแผนจะอพยพแหล่งแร่และเทพมู่ไปด้วยกัน

แม้จะสร้างความเสียหายอยู่บ้าง แต่บ่มเพาะหลายปีเข้า รวมทั้งใช้ประโยชน์จากเทพมู่ รากฐานของเมืองเยามู่ไม่อาจถูกทำลายแน่

แต่ตอนนี้สัตว์ปีศาจขั้นแปดตัวนี้คิดจะทำลายรากฐานของเมืองเยามู่

ได้ยินราชามู่พูดแบบนี้ ทุกคนในห้องโถงจึงไม่พูดอะไรอีก

แม้ราชามู่จะเป็นยอดฝีมือขั้นราชา ความสามารถแข็งแกร่งมากกว่าปีศาจเขาทองขั้นแปดตอนต้น แต่ปีศาจเขาทองก็มีการป้องกันที่แข็งแกร่งเช่นกัน ช่วงเวลาสั้นๆ ยังไม่อาจทำให้อีกฝ่ายตายได้จริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นหลายปีมานี้ความสามารถของราชามู่ไม่มีการพัฒนามาโดยตลอด สามปีก่อนเทพมู่ยังถูกคนตัดลำต้นไปอีก ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงฟื้นฟูอยู่เลย

หากราชามู่และปีศาจเขาทองปะทะกัน เมืองเยามู่คงต้องตกอยู่ในอันตรายแล้ว

ปีศาจเขาทองไม่ใช่ปีศาจต่างถิ่น ขึ้นชื่อว่าสัตว์ปีศาจในพื้นที่ พอถึงช่วงเวลาสำคัญ ปีศาจเขาทองเรียกหาบริวารจากพื้นที่หวงห้ามต่างๆ บางทีอาจจะมีราชาจากพื้นที่หวงห้ามบางส่วนออกหน้าเพื่อมัน สังหารอีกฝ่ายโอกาสยากอย่างยิ่ง

เจ้าเมืองเทียนเหมินระบายโทสะอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยว่า “เมืองเยาขุยว่ายังไงบ้าง?”

“ราชา เมืองเยาขุยไม่ยินดีจะหาเรื่องปีศาจเขาทองอย่างไร้เหตุผล…”

“ไร้เหตุผล?”

เจ้าเมืองเทียนเหมินยากที่จะสยบความโมโห “สัตว์ปีศาจตัวนั้นกำลังล่วงล้ำเข้ามาในแหล่งแร่เมืองเยามู่!”

ทุกคนยังคงรักษาความเงียบ บางทีเมืองเยาขุยอาจจะอยากให้แหล่งแร่ของพวกเขาถูกรุกล้ำด้วยซ้ำ

ถึงเวลานั้นเมืองเยามู่จะสูญเสียรากฐานในการตั้งตัวเป็นอิสระ ไม่มีแหล่งแร่ ทำได้แค่อาศัยเมืองเยาขุย เกรงว่าคนอื่นๆ จะแปรพักตร์เข้าหาเมืองเยาขุยด้วยเช่นกัน

หลักการนี้ราชามู่เข้าใจอย่างเห็นได้ชัด

เห็นทุกคนในห้องโถงเงียบเป็นเป่าสาก เจ้าเมืองเทียนเหมินเผยสีหน้ามืดครื้มอย่างถึงที่สุด

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาตกต่ำจนถึงขั้นถูกสัตว์ปีศาจขั้นแปดตัวหนึ่งกดขี่?

—

เจ้าเมืองเทียนเหมินโมโหอย่างสุดขีด

ข้างนอกเมือง เจี่ยวกลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน ปลูกต้นไม้ต่ออย่างสบายใจเฉิบ

ชีวิตประจำวันแบบนี้มันทำมาหลายวันแล้ว

ปลูกต้นไม้ไปถึงไหน ที่นั่นก็เป็นอาณาเขตของมัน นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ยอมรับโดยทั่วกันของสัตว์ปีศาจและพืชปีศาจ

รอตัวเองปลูกไปจนถึงอาณาเขตของพืชปีศาจต้นนั้น งั้นอาณาเขตของมันก็เป็นอาณาเขตของฉันแล้ว ยังไงพืชปีศาจต้นนั้นก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว เขาไม่กลัวมันเหมือนกัน

ส่วนราชามู่ของเมืองเยามู่…เจี่ยวคร้านจะสนใจ

ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ มันจะยังไม่เข้าใจได้ยังไง

หากราชามู่มาจริงๆ ที่นี่อยู่ใกล้กับเมืองความหวังขนาดนั้น มันหนีไปทางนั้นก็จบแล้ว เปิดฉากสงครามหน้าประตูบ้านคนอื่น ยอดฝีมือทางนั้นไม่อาจนิ่งดูดายเฉยๆ อยู่แล้ว

รอตัวเองรุกล้ำสู่แหล่งแร่ชีวิตแล้ว ช่วงชิงหินแร่พวกนั้นไป กลืนกินน้ำแร่แห่งชีวิต บางทีอาจยังสามารถกลืนต้นไม้โง่นั่นลงไปด้วยได้

ถึงเวลานั้นมันจะกลายเป็นสัตว์ปีศาจขั้นราชา ทั้งยังต้องเรียกว่าเจ้าแห่งราชา ไหนเลยยังต้องมาฟังคำสั่งจากพื้นที่หวงห้ามแต่ละแห่ง

ระหว่างที่ปลูกต้นไม้ จู่ๆ เขาสีทองของเจี่ยวก็สั่นไหวเล็กน้อย มันกวาดสายตามองสัตว์ปีศาจตัวนั้นที่ตามเข้ามา

“โฮก!”

เจี่ยวคำรามออกมา สัตว์ปีศาจที่คล้ายกับสุนัขพันธุ์ปักกิ่งเข้ามาด้วยตัวสั่นเทา กลับยังคงไม่ยอมจากไป คำรามเสียงต่ำขึ้นมา

ป่าร้อยอสูรเรียกปีศาจเขาทองไปเข้าพบ นี่เป็นการตัดสินใจของราชาหลายตน

ปีศาจเขาทองถ่วงเวลาไม่ยอมไป นี่ถือเป็นตัวที่สามที่เข้ามาแล้ว หากไม่ไปอีก ทำให้ราชาพวกนั้นไม่พอใจขึ้นมา นั่นคงเป็นเรื่องใหญ่แล้ว

สุนัขพันธุ์ปักกิ่งคำรามติดต่อกันหลายประโยค แววตาของเจี่ยวปรากฎโทสะขึ้นมา

‘เปรี้ยง!’

ครู่ต่อมา พลังฟ้าดินที่เข้มข้นก็ปรากฏออกมาจากเขาสีทองของเจี่ยวราวกับสายฟ้าฟาด โจมตีสุนัขพันธุ์ปักกิ่งในชั่วพริบตา

สุนัขพันธุ์ปักกิ่งกระเด็นลอยไปหลายสิบเมตร พุ่งชนต้นไม้ใหญ่ไปนับไม่ถ้วน บนร่างเนื้อหนังปริแตก กลับยังคงไม่ยอมถอนตัวไป คำรามอย่างต่อเนื่อง

ปีศาจเขาทองไม่กล้าฆ่ามัน มันเป็นผู้ส่งสารของราชา ฆ่ามันแล้ว ราชาจากพื้นที่หวงห้ามพวกนั้นคงไม่ปล่อยเขาไป

แววตาของเจี่ยวปรากฎโทสะอย่างเข้มข้นขึ้นมา สาเหตุที่มันไม่ไปเข้าพบที่ป่าร้อยอสูรก็เพราะไม่อยากเจอราชาจากพื้นที่หวงห้ามพวกนั้น

ไปแล้ว เจ้าพวกนั้นคงไม่อนุญาตให้มันรุกล้ำเข้าไปในอาณาเขตของเมืองเยามู่แน่

หากตัวเองปฏิเสธ นั่นอาจจะถูกบังคับให้อยู่ในป่าร้อยอสูร

——————–