ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 443 ถ้ำใต้ดินเป็นบ้านของฉัน ไม่อยากจากไปเลย (1)
ตอนที่ 443 ถ้ำใต้ดินเป็นบ้านของฉัน ไม่อยากจากไปเลย (1)
………………..
เมืองเทียนเหมิน
เขตใจกลางแหล่งแร่
พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เจี่ยวเข้าสู่เขตใจกลางแล้ว กำลังปะทะกับยอดฝีมือขั้นเจ็ดที่นั่งรักษาการณ์อยู่
แต่ยอดฝีมือขั้นเจ็ดไม่ได้ถูกฆ่าง่ายๆ ขนาดนั้น
สาเหตุที่ขั้นเจ็ดข้างนอกนั้นถูกเจี่ยวกลืนกินอย่างง่ายดายเพราะก่อนหน้านี้เจี่ยวทำสงครามกับอีกฝ่ายหลายครั้งแล้ว ระเบิดสุดกำลังทำร้ายเขา รวมทั้งเวลานั้นเจ้าเมืองเทียนเหมินยังอยู่ด้วย อีกฝ่ายจึงคาดไม่ถึงว่าเจี่ยวจะกลืนกินเขาได้ เวลานี้ถึงได้ตายอย่างง่ายดาย
ตอนนี้ยอดฝีมือขั้นเจ็ดที่รักษาการณ์ เห็นเจี่ยวบุกเข้ามาในเขตใจกลาง จะยังประมาทได้อีกยังไง
พอเห็นเจี่ยว อีกฝ่ายก็ทุ่มเต็มกำลังทันที ต่อสู้จนใต้ดินสั่นสะเทือนไม่หยุดหย่อน
เจี่ยวโมโหอยู่บ้าง ทั้งร้อนใจเช่นกัน
เคลื่อนไหวใหญ่โตขนาดนี้ เจ้าต้นไม้โง่นั่นจะจับสังเกตได้ง่าย!
น่าโมโหเกินไปแล้ว!
ภายใต้โทสะของเจี่ยว บนเขาสีทองก็เริ่มรวบรวมแสงสีทองเจิดจ้า ความจริงแล้วขั้นแปดต่อกรกับขั้นเจ็ด ไม่ได้สู้กันแบบนี้
สิ้นเปลืองสสารไม่แตกดับเพื่อฆ่าขั้นเจ็ด ขั้นแปดทั่วไปไม่คิดทำแบบนี้ สิ้นเปลืองเกินไป
แม้จะฆ่าขั้นเจ็ดไม่ได้ ก็น้อยนักที่ขั้นแปดจะเลือกทำแบบนี้
แต่เจี่ยวไม่สนใจ กลืนกินแร่ที่นี่ ของเล็กน้อยนี้ก็ชดเชยคืนมาได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เจี่ยวยังกลืนปีศาจสุนัขเม่นขั้นแปดเข้าไป มันมีสสารไม่แตกดับให้สิ้นเปลือง ประกายแสงสีทองสว่างไสวกระจายอยู่บนเขาเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เจี่ยวระเบิดสุดกำลัง ใช้เขาทองชนอีกฝ่ายโดยตรง
เดิมทีอุโมงค์เหมืองก็คับแคบอยู่แล้ว อีกฝ่ายฝีมือสู้เจี่ยวไม่ได้ ถูกพุ่งชนหลายครั้ง ท้ายที่สุดก็โดนชนเข้าจนได้
ถูกชนเข้าจึงกลายเป็นปัญหาใหญ่ทันที
เขาสีทองทะลวงอีกฝ่ายเข้าไปราวกับแทงเต้าหู้ บนเขาสีทองยังมีสสารไม่แตกดับรวบรวมอย่างไม่ขาดสาย ระเบิดออกไปบดขยี้พลังจิตใจของอีกฝ่าย
เสียงแผดร้องดังกระจายเป็นวงกว้าง เจี่ยวกลับไม่มีเวลาขัดขวาง
มันหาจังหวะไม่ได้…ฟางผิงที่อยู่รอบนอกจึงถอนหายใจเบาๆ ช่างเถอะ ฉันจะช่วยนายละกัน
พลังจิตใจหลายสายถูกฟางผิงปลดปล่อยออกมา รวมกลุ่มเป็นม่านพลังจิตใจที่หนาแน่น
แม้จะมีการเคลื่อนไหวกระจายออกไปไม่น้อยแล้ว แต่ปิดบังได้เท่าไหร่ก็เท่านั้นเถอะ
ปลดปล่อยพลังจิตใจแล้ว ฟางผิงก็เริ่มขุดแร่ไปด้วย
เจี่ยวฆ่าคนได้ฉับไว นอกจากขั้นเจ็ดคนนี้ คนอื่นๆ แทบตายเกลี้ยงหมดแล้ว
ฟางผิงรวบรวมป้ายสถานะระดับกลางไว้ในช่องเก็บของแทบจะกองเป็นภูเขาลูกเล็กๆ
“ครั้งนี้ฉันฆ่าระดับกลางไปกว่าร้อยแล้ว…ยังมีสัตว์ปีศาจระดับสูงอีกสามตัว…แม่ทัพขั้นเจ็ดอีกสอง…ไม่สิ ยังต้องรวมเมืองเทียนเหมินที่ตายไปหลายหมื่นคน!”
“ทำบาปซะแล้ว!”
ฟางผิงสารภาพผิดกับตัวเองในใจ ผลงานพวกนี้ สำหรับทางมนุษย์ชาติเป็นผลงานของฉัน
แต่สำหรับถ้ำใต้ดิน นั่นต้องเป็นฝีมือของเจี่ยวอยู่แล้ว ฟางผิงไม่เป็นแพะรับบาปแทนมันหรอก
พอเขาขุดแร่ก็เกิดการเคลื่อนไหวทันที
เจี่ยวตระหนักได้ถึงเขาเช่นกัน ดวงตาขนาดใหญ่เผยไอสังหารอย่างอันตราย พ่อครัวกำลังขโมยแร่ของมัน?
ฟางผิงรู้ว่าสัตว์ปีศาจพวกนี้ต่อกรได้ยาก เอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทันที “ราชาเจี่ยว ฉันขุดให้ท่าน ดูสิ อีกเดี๋ยวจะเอาไปกองข้างหน้าท่าน ไม่อุบเก็บไว้สักชิ้น ท่านจะได้ดูดกลืนสะดวกๆ ไง…เหลือระดับต่ำให้ฉันไม่กี่ก้อนก็พอ ท่านคิดว่ายังไง?”
เจี่ยวถลึงตาขนาดใหญ่มองเขา เขาสีทองยังกำลังบดขยี้พลังจิตใจของยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนนั้นต่อ
อีกอย่าง…เจ้าต้นไม้โง่นั่นเหมือนจะสัมผัสได้แล้ว
เจี่ยวนึกมาถึงตรงนี้ก็ไม่สนใจฟางผิงอีก มันจะจับตามอง ถ้าพ่อครัวกล้าอุบไว้ มันจะกินเขานั่นแหละ!
ฟางผิงเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มกลับลอบดูแคลนในใจ
ปีศาจก็คือปีศาจ จะไอคิวสูงกว่าฉันได้ยังไง?
ฟางผิงขุดอย่างบ้าคลั่งต่อ ขุดได้สิบชิ้น…แปดชิ้นเก็บใส่ช่องเก็บของ สองชิ้นเหลือไว้กับตัว
เขาคิดจะเก็บไว้เก้าชิ้นด้วยซ้ำ แต่พอตระหนักว่าอุโมงค์ที่ขุดค่อนข้างใหญ่ เหลือไว้หนึ่งชิ้นจะน้อยเกินไป จะมองเจี่ยวปัญญาอ่อนขนาดนั้นไม่ได้
เจี่ยวยังคงบดขยี้พลังจิตใจอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ฟางผิงขุดไปก็เอ่ยไปพลาง “ราชาเจี่ยว อีกเดี๋ยวต้นไม้นั่นมา ร่วมมือกับฉันสักหน่อยเป็นไง?”
อันที่จริงเจี่ยวเหมือนจะเข้าใจทั้งไม่เข้าใจ จ้องมองเขาอยู่สักพัก
ฟางผิงวางแผนเล็กน้อย ใช้กระบี่แทงนายต่อ นายก็แกล้งว่าถูกยอดฝีมือของเมืองเทียนเหมินที่ซ่อนตัวโจมตี
“ท่านทำเป็นว่าถูกฉันทำให้บาดเจ็บหนัก จากนั้นก็ไปหาสองราชาปีศาจ แม้ว่าแร่พวกเขาจะไม่เหลือแล้ว ท่านก็สามารถบอกได้ว่าไม่เกี่ยวกับตัวเอง พอท่านลงมาก็ถูกคนโจมตีจนบาดเจ็บหนักแล้ว…”
“ส่วนหินพลังงาน…ท่านดูดกลืนบางส่วน ฉันจะช่วยเก็บซ่อนบางส่วน ป้องกันไม่ให้ถูกพบช่องโหว่”
“ส่วนฉันจะแกล้งเป็นยอดฝีมือของเมืองเทียนเหมิน ใช้อาวุธวิเศษฟันท่าน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเราไม่ใช่พวกเดียวกัน?”
“แบบนี้ช่องโหว่ก่อนหน้านี้ของพวกเราก็ถูกซ่อมแซมเข้าไปแล้ว ฉันคือยอดฝีมือลึกลับของเมืองเทียนเหมิน ไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ ท่านก็สามารถหลุดพ้นจากผู้ต้องสงสัยได้เหมือนกัน ถูกหรือเปล่า?”
ฟางผิงไม่ได้ชะงักการเคลื่อนไหว ขุดดินต่อไป เจี่ยวก็แทบจะบดขยี้ขั้นเจ็ดคนนั้นตายแล้ว
ไม่รู้ว่าเข้าใจความหมายของฟางผิงหรือเปล่า ฟางผิงเดาว่ามันน่าจะเข้าใจ
ไม่นานเจี่ยวก็ผงกหัวเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่ามันยอมรับแผนการนี้
ฟางผิงลอบลิงโลดในใจ แบบนี้ก็ดี ในรังของเยามู่ ระเบิดกลิ่นอายของมัน โจมตีเจี่ยวออกไปเพื่ออารักขาเขตแร่ นี่หากจะบอกว่าไม่ใช่คนของเมืองเทียนเหมิน กระทั่งตัวเขาเองยังไม่เชื่อเลย
ตอนนี้เขตใจกลางแหล่งแร่ที่ทั้งสองคนอยู่ หินพลังงานระดับสูงมีมากมายแทบจะกลาดเกลื่อนไปทั่ว
ฟางผิงเอาไปไม่หมดอยู่แล้ว ทั้งไม่มีเวลาด้วย
แร่ระดับสูงยังคงขุดยากอยู่เล็กน้อย
ฟางผิงทำใจระเบิดแหล่งแร่นี้ไม่ได้ นี่เป็นสิ่งที่เขาอยากจะเก็บไว้ให้ตัวเอง
ครั้งนี้เอาไปไม่หมด ไม่ได้แปลว่าครั้งหน้าจะทำไม่ได้
หากระเบิด นั่นคงโง่จริงๆ แล้ว ไม่เหลืออะไรสักอย่าง
เขาเก็บรักษาแหล่งแร่เอาไว้ นี่สอดคล้องกับผลประโยชน์ของเมืองเทียนเหมินด้วย
ฟางผิงนึกถึงเรื่องพวกนี้ก็ขุดอย่างบ้าคลั่งต่อ
ตอนนี้เจี่ยวได้สังหารขั้นเจ็ดคนนั้นตายเป็นที่เรียบร้อย สะบัดเขาสีทองโยนศพทิ้งไว้อีกฝั่งหนึ่ง
ตอนนี้มันไม่แยแสพลังงานเล็กน้อยของขั้นเจ็ดแล้ว มันจะดูดกลืนแร่!
ครู่ต่อมาเจี่ยวก็อ้าปากกว้าง เริ่มดูดกลืนพลังงานจากรอบทิศทางอย่างบ้าคลั่ง
พลังงานที่เข้มข้นหลอมรวมกลายเป็นสายน้ำ ทะลักไปหามัน ก่อนจะถูกมันกลืนลงไปทันที
ฟางผิงรู้ว่าการกระทำนี้อีกไม่นานจะทำให้เกิดการเคลื่อนไหวรุนแรง
ม่านพลังงานจิตใจไม่สามารถป้องกันได้ทุกอย่าง คลื่นพลังงานแข็งแกร่งขนาดนี้ ยังคิดจะปิดบัง ไปหลอกกับผีเถอะ
เดาแล้วว่าร่วมมือกับเจี่ยว คงไม่ใช่เรื่องดีอะไร
หากเขามาคนเดียว อาจจะยังขุดต่อไปได้
แต่เขามาคนเดียวก็เข้าไปในเขตใจกลางไม่ได้เหมือนกัน ยอดฝีมือขั้นเจ็ดเพียงพอให้สังหารเขาแล้ว
เจี่ยวดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง ฟางผิงก็ขุดอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ตอนนี้หนึ่งคนหนึ่งปีศาจต่างรู้ว่าเวลากระชั้นชิดอย่างมาก คว้าผลประโยชน์ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ผ่านไปสักพัก จู่ๆ ฟางผิงก็หยุดการเคลื่อนไหว เอ่ยอย่างรวดเร็ว “ขุดต่อไปไม่ได้แล้ว เหมือนกำลังจะกลับมาแล้ว…”
ดวงตาขนาดใหญ่ของเจี่ยวเผยความร้อนใจขึ้นมา มันก็สัมผัสได้เหมือนกัน ต้นไม้โง่นั่นกำลังย้อนกลับมา
“ครั้งหน้าพวกเราค่อยมาใหม่ ราชาเจี่ยว ให้ความร่วมมือหน่อย!”
ในมือฟางผิงปรากฏกระบี่สั้นขึ้นมากลางอากาศ เจี่ยวไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก อาวุธวิเศษของผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่ปรากฏขึ้นแบบนี้อยู่แล้ว
แต่ขุดออกมาแล้ว เอาไปได้ง่ายกว่า
ฟางผิงไม่พูดมาก โยนหินพลังงานที่ใส่ในสัมภาระเข้าไป เจี่ยวกลืนกินในคำเดียว
ครู่ต่อมาฟางผิงก็แทงกระบี่ออกไป ระเบิดกลิ่นอายของเยามู่อย่างเข้มข้น!
เจี่ยวมีประสบการณ์หลายครั้งแล้ว แสร้งได้เป็นธรรมชาติอย่างยิ่ง หัวเกิดปริแตกอีกครั้ง ปล่อยให้กระบี่สั่นแหวกผ่านกระดูกสีทอง
ราวกับรังเกียจที่พลังของฟางผิงไม่เพียงพอ เจ้าหมอนี่ยังควบคุมกระบี่ด้วยตัวเอง ยกกระบี่สั้นฟันกระดูกทองบนหัวตัวเองไปหลายครั้ง ก่อนจะทิ้งกระบี่สั้นให้ฟางผิง…มันทะลวงออกใต้ดินบินออกไปตรงๆ!
ในเวลาเดียวกันหัวของมันก็ระเบิดกลิ่นอายของเยามู่ออกมาอย่างเข้มข้น
“โฮก!”
เจี่ยวที่ทะลวงจากใต้ดินขึ้นมาแผดเสียงคำราม ตะโกนเพื่อบอกราชาปีศาจทั้งสองบนฟ้า
ใต้ดินยังมียอดฝีมือเร้นกายอยู่ รีบหนีเร็ว!
ไม่สิ รีบไปหาราชาตัวอื่นของป่าร้อยอสูร!
กลางอากาศ ราชาปีศาจสองตัวเห็นเจี่ยวถูกโจมตีมาแทบไม่สนใจแล้วว่ามันเข้าไปอยู่ในเมืองได้ยังไง ภายใต้การปะทุโทสะยังแฝงด้วยความหวาดกลัว!
ตอนนี้แค่ราชามู่ลงมือคนเดียวก็กดพวกมันได้แล้ว
เยามู่เหมือนจะโมโหจนถึงขีดสุดเช่นกัน ถ้าไม่ใช่ว่าราชามู่ควักอาวุธวิเศษออกมาทำให้มันลังเล เกรงว่าคงร่วมมือฆ่าพวกมันไปแล้ว
รวมถึงยอดฝีมือลึกลับที่สงสัยว่ามาจากแหล่งกำเนิดเดียวกับเยามู่ เป็นแบบนี้พวกมันก็อันตรายแล้ว!
เห็นว่าเยามู่กำลังไล่ฆ่าเจี่ยว เหมือนจะฆ่าปีศาจเพื่อปิดปาก ราชาสัตว์ปีศาจทั้งสองก็คำรามออกมาทันที ชั่วพริบตาก็ขยายขนาดร่างกายขึ้น ภายใต้การร่วมมือกัน ระเบิดขึ้นมาเต็มกำลัง โจมตีเยามู่จนล่าถอยออกไป
ครู่ต่อมา สัตว์ปีศาจสองตัวก็คว้าตัวเจี่ยวที่บาดเจ็บปางตายหนีไปอย่างรวดเร็ว!
เจ้าเมืองเทียนเหมินเผยสีหน้ายากจะคาดเดา ไม่ได้ไล่ตามไป สายตาไม่มองไปยังสัตว์ปีศาจที่หนีไปพวกนั้น แต่มองไปทางไกลๆ ตำแหน่งที่มีลมหายใจหลายสายปรากฏขึ้น
เขตหวงห้ามส่งคนมาแล้ว!
หากไม่เหนือความคาดหมาย ครั้งนี้พวกมันกลับไปป่าร้อยอสูร หลังจากนี้จะเกิดปัญหาใหญ่แล้ว
เห็นว่าเยามู่ยังกำลังไล่ตรวจสอบใต้ดิน รากไม้ชอนไชลึกลงไป พลิกเปิดพื้นดินนับไม่ถ้วน หน้าดินพังถล่มทลาย จู่ๆ เจ้าเมืองเทียนเหมินก็ตะโกนกร้าวว่า “พอได้แล้ว!”
เวลานี้ยังจะหาอะไรอีก!
ยิ่งไปกว่านั้นนายหาคนจริงๆ งั้นเหรอ?
ไม่ใช่ทำเพื่อปิดบัง ทำลายหลักฐานให้คนหนีไป?
ยอดฝีมือที่เร้นกาย ตกลงเป็นใครกันแน่?
มาจากไหนกัน?
นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะช่วยเหลือเมืองเยามู่ โจมตีราชาปีศาจเขาทองที่คิดจะแฝงตัวเข้าไปในเขตแร่ นอกจากตัวเองและเทพมู่ ใครยังจะทำเรื่องแบบนี้อีก?
ยอดฝีมือดินแดนแห่งการเกิดใหม่?
น่าขัน!
ยอดฝีมือดินแดนแห่งการเกิดใหม่ปรารถนาที่จะเห็นแหล่งแร่ถูกทำลาย อยากให้แหล่งแร่ถูกราชาปีศาจเขาทองกลืนกินอยู่แล้ว ทำไมถึงช่วยเมืองเยามู่โจมตีเจ้านั่นแทนล่ะ!
หากก่อนหน้านี้เขายังไม่มั่นใจ ตอนนี้คงมั่นใจแล้วจริงๆ
คนที่มา เป็นฝั่งของตัวเอง
ไม่สิ…หรือจะพูดว่าเป็นฝั่งของเทพมู่
ตกลงเทพมู่คิดจะทำอะไรกันแน่?
นอกจากตัวเองที่เห็นความสำคัญของแหล่งแร่ ก็น่าจะเป็นเทพมู่ที่สนใจยิ่งกว่าเขา เพราะเดิมทีสิ่งที่พืชปีศาจพวกนี้ปกป้องก็ไม่ใช่เมืองอยู่แล้ว แต่เป็นแหล่งแร่!
————————
