ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 446 หนทางการถูกแทงใจครั้งแล้วครั้งเล่า (1)
“หนึ่งหมื่นคะแนน ฟางผิง นี่จะน้อยเกินไปแล้ว!”
“นายก็แบกกระสอบใหญ่กลับมาไม่ใช่หรือไง?”
ฟางผิงชี้ไปที่กระสอบด้านข้าง นายก็มีเงิน ยังจะเรื่องมากอีกทำไม
ฉินเฟิ่งชิงทำหน้าราวกับจะร้องไห้ “ไม่พอ เงินแค่นี้จะไปพออะไร”
นักศึกษาหัวกะทิจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ ก็อยู่ตรงนี้เหมือนกัน
รวมถึงเหยาเฉิงจวินจากโรงเรียนเตรียมทหารอันดับหนึ่ง เขาฝึกประสบการณ์อยู่ในถ้ำใต้ดินเซี่ยงไฮ้มาโดยตลอดเช่นกัน เพิ่งจะเร่งกลับเข้ามาในตอนที่สงครามใหญ่ปะทุขึ้น
ตอนนี้ได้ยินฉินเฟิ่งชิงพูดว่า ‘เงินแค่นี้’ นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ แทบจะจมดิ่งในความเงียบอย่างถึงที่สุด
เวลานี้ต้องคุ้นชินกับการแทงใจให้ได้ ทำเหมือนว่าฉินเฟิ่งชิงได้รับเงินหนึ่งแสนไป
“หนึ่งพันล้าน พอบ้าอะไร แลกเป็นหินพลังงานได้เท่าไหร่กัน? ฉันจะใช้ของเหลวจากหินพลังงานแช่อาบน้ำได้ยังไง? ไม่แช่อาบ สะพานฟ้าดินฉันจะกลายพันธุ์ได้ที่ไหน นายว่าถูกหรือเปล่า?”
ฟางผิงเอ่ยประชดว่า “ใครใช้ให้นายไร้ประโยชน์เองล่ะ นายมีความสามารถก็หาน้ำแร่ชีวิตมาแช่อาบสักร้อยจินสิ ไม่มีใครขวางสักหน่อย”
คำที่ว่า ‘ฉินเฟิ่งชิงไร้ประโยชน์’ ทำให้ทุกคนถูกแทงใจขึ้นมาอีกครั้ง
เหยาเฉิงจวินกุมหน้าอกตัวเอง เซถอยหลังไปเล็กน้อย ใครก็ได้อุดหูฉันที ฉันไม่อยากได้ยินอีกแล้ว
ฉินเฟิ่งชิงที่หาได้หนึ่งพันล้านในครั้งเดียว ปล้นรังของขั้นแปด ในสายตาฟางผิงยังเป็นแค่คนไร้ประโยชน์
ประเด็นอยู่ที่ว่าฉินเฟิ่งชิงอยู่แค่ขั้นสี่!
เจ้าพวกมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เคยนึกถึงความรู้สึกของทุกคนหรือเปล่า?
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างเศร้าซึม “ฉันเพิ่งจะขั้นสี่ เลือกไม่ได้เถอะ ครั้งหน้าฉันทะลวงขั้นห้า ฉันจะไปกวาดรังขั้นเก้าเหมือนกัน ขุดแหล่งแร่ขนาดใหญ่ของพวกเขา ยังไงก็ต้องให้ฉันเข้าขั้นห้าก่อนหรือเปล่า ฟางผิง เอาแบบนี้เถอะ นับว่าฉันยืมนายก็ได้ ขอยืมมากกว่านี้หน่อย”
“เท่าไหร่?”
ฟางผิงยกเท้าถีบทันที ฉินเฟิ่งชิงรีบเอ่ยขึ้นมา “อย่าๆ จะลดราคาก็ได้ งั้นแปดแสนคะแนน? แค่แปดพันล้านเท่านั้น…”
“ไสหัวไป นายคิดว่าฉันไม่เคยเรียนคณิตศาสตร์หรือไง? สองหมื่นสี่พันล้าน!”
“นั่นมันก่อนหน้านี้ ตอนนี้คะแนนไม่มีราคาแล้ว หนึ่งคะแนนแค่หนึ่งหมื่นเท่านั้น ก็ได้ๆๆ ถึงจะสองหมื่นสี่พันล้าน ก่อนหน้านี้นายยังใช้เงินหลายหมื่นล้านรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองไม่ใช่หรือไง จ้างขั้นแปดมาตั้งกลุ่มใหญ่ ตอนนี้ฉันทะลวงขั้นห้า นายให้ยืมหน่อยไม่ได้หรือไง?”
“…”
ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน นักศึกษาคนอื่นๆ แทบจะรับไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่นักศึกษา อาจารย์ขั้นหกบางส่วนก็ไม่ไหวอยู่บ้างเช่นกัน
“แปดพันล้านเท่านั้น”
“รักษาอาการบาดเจ็บไม่กี่หมื่นล้าน”
“จ้างขั้นแปดมากลุ่มใหญ่”
ทั้งสองคนแทบจะพูดเรื่องพวกนี้ออกมาอย่างง่ายๆ แต่คนที่ฟังแทบรู้สึกว่าหัวใจจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ
โจวฉีเยวี่ยฝืนกดความพลุ่งพล่านไว้ในใจ เดินไปอยู่ข้างเฉินอวิ๋นซี เอ่ยเสียงเบาว่า “ปกติพวกเขาพูดคุยกันแบบนี้เหรอ?”
หรือจะพูดว่า เสแสร้งกันแบบนี้เหรอ?
เฉินอวิ๋นซีส่ายหัว “ไม่นะ ปกติพวกเขาแทบไม่พูดถึงเรื่องเงิน ชอบพูดแต่เรื่องขั้นเก้าคนนั้นอ่อนแอไปหน่อย ขั้นเก้าคนนี้หลอกง่ายไปหน่อย…”
“แค่กๆๆ!”
โจวฉีเยวี่ยแทบจะสำลักตาย คนของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เป็นปีศาจกันหมดหรือไง?
เธอรู้จักเฉินอวิ๋นซีเหมือนกัน ยังไงในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่สู้ก็มีผู้ฝึกยุทธ์หญิงที่ฝีมือแข็งแกร่งไม่กี่คน ก่อนหน้านี้วิทยาลัยสตรีเซี่ยงไฮ้ก็เคยชักชวนเฉินอวิ๋นซีเข้าเรียนในช่วงสอบเกาเข่า
เวลานั้นโจวฉีเยวี่ยเคยเจอเฉินอวิ๋นซี สาวน้อยที่นิสัยขี้อายคนหนึ่ง
แต่ตอนนี้…ช่างเถอะ เข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แล้วนับว่าได้เข้ารังโจรจริงๆ
เฉินอวิ๋นซียังแทงใจต่อ “อันที่จริงก็ไม่ได้พูดถึงขั้นเก้าทุกวัน บางครั้งก็พูดถึงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ด แต่ฟางผิงและรุ่นพี่ฉินไม่ได้ฆ่าระดับสูงมาโดยตลอด เคยแค่หนีรอดจากเงื้อมมือระดับสูงเท่านั้น”
ผู้ฝึกยุทธ์ในรุ่นเดียวกันกำลังถกประเด็นเรื่องขั้นเก้า โต้แย้งเรื่องทรัพยากรฝึกวิชามูลค่าหลายหมื่นล้าน เธอ…ให้เธอสิบล้าน เธอก็สามารถหัวเราะตายอย่างมีความสุขได้แล้ว
โจวฉีเยวี่ยสิ้นหวัง จู่ๆ เหยาเฉิงจวินก็เข้าใจเรื่องที่หลี่หานซงชอบตามรังควานเขาขึ้นมา
สิ้นหวังจริงๆ!
เศร้าใจจริงๆ!
เจ้าหัวเหล็ก หลังจากออกมาจากถ้ำใต้ดินหนานเจียงแทบจะเปลี่ยนไปคนละคน
แม้ก่อนหน้านี้หลี่หานซงจะไม่ได้เหิมเกริม แต่ยังคงเป็นคนถือตัวหยิ่งผยองคนหนึ่ง เขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะของคนรุ่นใหม่ ถึงภายหลังจะแพ้ให้กับฟางผิง เขาก็ไม่เคยสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน
แต่ตอนที่ลงถ้ำใต้ดินหนานเจียง หลี่หานซงสิ้นหวังและเศร้าใจแล้วจริงๆ มักจะมาปรับทุกข์เรื่องที่เขาอ่อนแอกว่าเจ้าพวกนั้นกับเหยาเฉิงจวิน
เจ้าพวกมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีแต่คนบ้า
หวังจินหยางจากหนานเจียง นั่นก็เป็นคนบ้าเหมือนกัน แต่คนบ้าล้วนแข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจะเป็นคนบ้าเช่นกัน
ตอนนี้เหยาเฉิงจวินคิดว่าตัวเองก็ควรต้องกลายเป็นคนบ้าเหมือนกันแล้ว
เห็นว่าคนพวกนี้เผยสีหน้าเศร้าสร้อย จู่ๆ เฉินอวิ๋นซีก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง ฉันคุยโวเกินไปใช่หรือเปล่า?
อันที่จริง…ฟางผิงและฉินเฟิ่งชิงแทบไม่ได้พูดถึงเรื่องระดับสูงเหมือนกัน
แต่เธอคิดว่าควรจะให้หน้าฟางผิงหน่อย ดังนั้นเลยอวดเกินจริงไปเล็กน้อย…นี่คงไม่ได้ทำร้ายคนพวกนี้เข้าหรอกนะ?
เฉินอวิ๋นซีรู้สึกผิดในใจ อย่าคิดจริงจังสิ ฟางผิงชอบพูดไปเรื่อยอยู่แล้ว เธอก็ไม่ได้คิดจริงจังเช่นกัน
—
เฉินอวิ๋นซีช่วยพูดแทงใจ ฟางผิงได้ยินเหมือนกัน ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
เรื่องเล็กๆ แค่นี้คนอื่นยังรับไม่ได้ นั่นก็อ่อนแอเกินไปแล้ว
ตอนนี้ฟางผิงยังกำลังด่าโยนกันไปมากับฉินเฟิ่งชิง แต่รอจนรับรู้ถึงพลังจิตใจที่กวาดร่างตัวเอง จู่ๆ ฟางผิงก็ไม่คิดสนใจจะทะเลาะกับฉินเฟิ่งชิงแล้ว
ฟางผิงตัดบทพล่ามของเจ้าหมอนี้ ตำหนิว่า “อย่าพูดมาก ทรัพยากรจะใช้มั่วซั่วไม่ได้ แม้นายจะหามาเองก็ต้องใช้ชีวิตเข้าแลกเหมือนกัน นายคิดว่าเป็นเรื่องเล่นๆ? สะพานฟ้าดินกลายพันธุ์ไม่เกี่ยวข้องกับพลังงานเสมอไป อาจจะเกี่ยวกับพรสวรรค์ก็ได้ นายยังขาดไปเล็กน้อย สิ้นเปลืองเงินอาจไม่กลายพันธุ์ด้วยซ้ำ”
จู่ๆ ฉินเฟิ่งชิงก็หงอยขึ้นมา เอ่ยอย่างจนใจ “เพราะพรสวรรค์แย่ ฉันถึงอยากเพิ่มพรสวรรค์ยังไงล่ะ”
“งั้นห้าหมื่นคะแนนก็พอใช้แล้ว ของนาย มหาวิทยาลัยจะรับซื้อสี่หมื่นคะแนน เก้าหมื่นคะแนนแลกเปลี่ยนเป็นหินพลังงานทั้งหมด คงพอใช้แล้วมั้ง? สามารถแลกหินฝึกวิชาระดับสูงหกจิน หกจินนายแม่งอย่าใช้เหมือนกับหกกรัมละกัน!”
ฉินเฟิ่งชิงเจ้าหมอนี้ฟุ่มเฟือยจะตายไป
ฟางผิงยังไม่ฟุ่มเฟือยเท่าเขาเลย
ก่อนหน้านี้ฟางผิงใช้เงินเพราะไม่มีทางเลือก เวลานี้เขาได้รับบาดเจ็บ ไม่มีขั้นแปดช่วยเหลือคงไม่อาจฟื้นฟูได้ นี่ถึงได้ยอมเสียเงิน แต่ฉินเฟิ่งชิงกลับคิดว่าเขามองเงินราวกับเป็นกระดาษจริงๆ?
“หกจินงั้นเหรอ?”
ฉินเฟิ่งชิงลูบคางตัวเอง พึมพำว่า “พอใช้หรือเปล่านะ?”
“เหลวไหล!”
ฟางผิงคร้านจะสนใจเขา หันมองไปทางคนอื่นๆ “ใครพกกระดาษกับปากกามาบ้าง?”
ทุกคนนิ่งไปเล็กน้อย แต่ไม่นานก็มีคนส่งกระดาษและปากกามาให้
ฟางผิงไม่พูดมากเช่นกัน รีบเขียนออกมาหลายบรรทัดก่อนจะยื่นให้ฉินเฟิ่งชิง “เซ็นชื่อ!”
“หา?”
ฉินเฟิ่งชิงรับมาดู เอ่ยด้วยใบหน้ามึนงง “สองพันล้าน?”
“ก่อนหน้านี้นายติดเงินฉันไม่น้อย…”
“ไหนนายบอกว่านำทางแล้วไม่ต้องคืน!”
“ได้ แล้วไปละกัน ยังไงฉันก็รู้ว่านายคืนไม่ไหวหรอก นายเป็นแค่ยาจกเท่านั้น หนึ่งพันห้าร้อยล้านหรือสองพันล้านไม่ต่างกันหรอก…”
“งั้นครั้งนี้ฉันได้ส่วนแบ่งเท่าไหร่ล่ะ?”
“เซ็นชื่อสิ!”
ครั้งนี้ฉินเฟิ่งชิงไม่ลังเลแล้ว รีบเซ็นอย่างรวดเร็ว
ฟางผิงรับสัญญากู้ยืมมา มองแล้วก็เอ่ยว่า “สองพันล้าน แต่ละปีดอกเบี้ยสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่นับว่าสูง ครุ่นคิดเอาเองเถอะ หลังจากเรียนจบแล้วจะทำงานที่ไหน อย่างน้อยต้องหาดอกเบี้ยสองร้อยล้านกลับมาคืนให้ได้”
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “เงินเดือนสูงขนาดนั้นมีที่ไหนกัน…”
ระหว่างที่พูด ฉินเฟิ่งชิงก็กระแอมไอ “ถ้า…ถ้าฉันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ต่อล่ะ จะได้รับเงินเดือนเท่าไหร่?”
“นาย? อย่างมากก็สิบล้านเท่านั้น”
“ฉัน…”
จู่ๆ ฉินเฟิ่งชิงก็รู้สึกสิ้นหวังอยู่บ้าง ก่อนจะฟื้นฟูกำลังใจขึ้นมา!
ฉันไม่คิดจะคืนเงินหรอก นายมีความสามารถก็ฆ่าฉันเอาแล้วกัน!
———————
………………..
