ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน - ตอนที่ 451-2 ปล่อยให้ลอยไปกับสายลม (2)
ตอนที่ 451 ปล่อยให้ลอยไปกับสายลม (2)
………………..
ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเจอเหยาเฉิงจวิน ยังอยู่ขั้นห้าตอนต้น อวัยวะภายในยังไม่ได้หลอมสำเร็จ
อย่าบอกฉันนะว่าเขาก็ทะลวงด่านแล้ว!
ฟางผิงส่ายหัวว่า “อย่าเทียบกับเขา ก่อนหน้านี้ฉันเห็นพลังจิตใจของเขาแล้ว เกรงว่าน่าจะเกือบแปดร้อยเฮิรตซ์ ไม่ด้อยไปกว่าอาจารย์หลี่เลย พลังจิตใจของนายถึงขั้นปลดปล่อยออกมาข้างนอกหรือยังล่ะ?”
“ฉัน…”
ฉินเฟิ่งชิงเอ่ยอย่างสู้ไม่ได้อยู่บ้าง “สะพานฟ้าดินฉันกลายพันธุ์แล้ว!”
ฟางผิงถอนหายใจว่า “สะพานฟ้าดินกลายพันธุ์แค่เพิ่มขีดจำกัดปราณ พลังงานฟื้นฟูเร็วขึ้นเท่านั้น แต่สำหรับการต่อสู้ แข็งแกร่งเท่าพลังจิตใจแปดร้อยเฮิรตซ์หรือเปล่าล่ะ?”
“เหล่าฉิน อย่าน้อยเนื้อต่ำใจไป ตั้งใจฝึกวิชาดีๆ เถอะ ช่วงนี้ปรับสภาพร่างกายสักหน่อย นายทะลวงด่านได้ไวเหมือนกัน แม้จะด้อยกว่าพวกเขาไปนิดหน่อยก็นับว่าไม่เลวแล้ว แต่พรสวรรค์นายสู้คนอื่นไม่ได้ งั้นก็ต้องลงแรงหน่อย ตั้งใจฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้เถอะ เมื่อก่อนเคล็ดวิชาต่อสู้นายไม่ได้อ่อนด้อย ดาบหนึ่งฟันระดับเดียวกันไม่มีปัญหา ตอนนี้ล่ะ? ทะลวงได้เร็ว แต่ดาบเดียวสามารถฟันขั้นห้าในชั่วพริบตาได้หรือเปล่า? จริงสิ ฉันแนะนำว่าอย่าเพิ่งหางานเป็นหลักเป็นแหล่งทำเลย หากทำงานจริงๆ นายคงไม่มีเวลาฝึกวิชาแล้ว ตอนนี้นายต้องการเวลา ความขยันสามาถลบจุดอ่อนได้”
ฉินเฟิ่งชิงเงียบไป ยากที่จะรับได้อยู่บ้าง
สรุปแล้วฉันกลายเป็นพวกรั้งท้ายอีกแล้ว?
ช่วงนี้ฉันทะลวงด่านติดต่อกัน เวลาแปดเดือน จากขั้นสามสูงสุดทะลวงจนถึงขั้นห้าเลยเถอะ!
กลับมาถูกคนทิ้งห่างแบบนี้แล้ว?
ฉินเฟิ่งชิงรู้สึกขื่นขมในใจ กลับไม่พูดออกไป แค่นเสียงว่า “ขั้นห้าสูงสุดแล้วยังไง? พลังจิตใจแข็งแกร่งแล้วยังไง? ปิดผนึกประตูซานเจียวยังไม่รู้ว่าใครจะเร็วกว่า!”
ฟางผิงตบไหล่เขาเบาๆ เอ่ยให้กำลังใจว่า “คนอื่นไม่เชื่อมั่น ฉันยังคงเชื่อมั่นในตัวนาย ต่อให้นายพรสวรรค์แย่ขนาดไหนก็ไม่ด้อยไปกว่าพวกเขาหรอก ผู้แข็งแกร่งต้องพัฒนาตัวเองไม่หยุดหย่อน ต้องมีวันหนึ่งที่นายสามารถปลดปล่อยแสงสว่างจากตัวเองได้เหมือนกัน”
ฉินเฟิ่งชิงซาบซึ้งใจอยู่บ้าง ไม่เสียแรงที่เป็นพี่น้องที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ชาตินี้พวกเราคือพี่น้องกัน คนกันเองไม่จำเป็นต้องเกรงใจอยู่แล้ว
ดังนั้นฉินเฟิ่งชิงที่ตื้นตันใจจึงเอ่ยไปว่า “ฟางผิง น้องรัก! ตอนนี้ฉันติดขัดอยู่บ้าง ให้ฉันยืมสักหนึ่งหมื่นล้าน…”
“ฮ่าๆๆ!”
ฟางผิงก่นด่าในใจ ชมอะไรนิดหน่อยก็ได้ใจซะแล้ว
ไม่สนใจเขาอีก ฟางผิงหมุนตัวไปมองคนอื่นๆ “พวกนายก็อย่ามองคนอื่นเลย ตัวเองต้องขยันฝึกวิชาเหมือนกัน ช่วงนี้มหาวิทยาลัยไม่ได้ขาดแคลนทรัพยากร ทางถ้ำใต้ดินรอให้เรื่องสิ้นสุดแล้วค่อยว่ากันอีกที”
ระหว่างที่พูด ฟางผิงก็หันไปมองพวกที่อยู่ขั้นสาม “เหล่าฟู่ จ้าวเหล่ย พวกนายรีบเข้าสู่ขั้นสี่เร็วๆ ถึงขั้นสี่แล้วสามารถมายืมผลไป๋ชุ่ยกับฉันได้ อย่างน้อยจะสามารถประหยัดเวลาฝึกวิชาได้หนึ่งถึงสองเดือน”
ฟู่ชางติ่งเอ่ยอย่างดีใจทันที “นายเป็นคนพูดเองนะ…ยืมคงไม่ต้องหรอก ฉันจะซื้อหนึ่งลูก”
“ไม่จำเป็น”
ฟางผิงส่ายหน้า เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ยืมได้อย่างเดียว ไม่ขาย!”
ทุกคนงุนงงอยู่บ้าง ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย?
ฟางผิงหัวเราะ เอ่ยเสียงเบาว่า “ฉันคิดเพื่อทุกคน ในมือทุกคนมีเงินสะสมก็ไม่ง่ายแล้ว ประหยัดหน่อยเถอะ ฉันไม่รีบ เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น ตอนนี้พวกนายขาดแคลน ฉันจะช่วยเติมเต็มให้ก่อน จะให้พวกนายใช้เงินที่บ้านจนหมดได้ยังไง”
พูดจบ ฟางผิงก็เอ่ยต่อ “นายดูฉินเฟิ่งชิงสิ ยืมฉันไปสองพันล้าน ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ทุกคนไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”
ทุกคนต่างสับสน แม้จะเป็นเรื่องดี…แต่มักรู้สึกว่าผิดปกติยังไงไม่รู้
ฟางผิงไม่สนใจพวกเขาอีก พูดเรื่องนี้จบก็เอ่ยกับตาเฒ่าหลี่ “ทางมหาวิทยาลัยผมวางแผนจะลองใช้หินพลังงานระดับต่ำดูว่าจะสามารถปลูกผลไป๋ชุ่ยออกมาได้หรือเปล่า ผมดึงมาทั้งรากและเครือแล้ว”
ตาเฒ่าหลี่ส่ายหัวว่า “มีโอกาสน้อย ปลูกของพวกนี้ อันที่จริงก่อนหน้านี้พวกเราเคยครุ่นคิดเหมือนกัน ไม่ใช่แค่พวกเรา แต่ละฝ่ายต่างทดลองแล้ว รวมถึงปลูกผลไม้พลังงานและสมุนไพรประเภทอื่นด้วย สมุนไพรยังดีกว่าหน่อย หลายปีที่ผ่านมาได้ยินว่าบริษัทยาบำรุงสามารถปลูกได้แล้ว แต่ราคาสูงลิ่ว ผลไม้พลังงาน โดยเฉพาะผลไม้ที่มีประโยชน์สูงล้วนปลูกยากทั้งนั้น”
“เมื่อก่อนคือเมื่อก่อน ตอนนี้พูดยาก” ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เมื่อก่อนพื้นโลกมีพลังงานเบาบางเกินไป หินพลังงานก็ไม่เยอะ พวกเราทำใจใช้มันไม่ได้ รัฐบาลอาจจะมีของพวกนี้กักตุนไว้เช่นกัน ปลูกออกมาไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ลองดูเถอะครับ”
ตอนนี้พวกอู๋ขุยซานไม่อยู่ในมหาวิทยาลัย หลู่เฟิ่งโหรวเพิ่งทะลวงขั้นปรมาจารย์ ไม่อาจมาสนใจเรื่องพวกนี้ ตาเฒ่าหลี่และฟางผิงถือเป็นผู้นำสูงสุดของมหาวิทยาลัยในตอนนี้แล้ว
พวกหลัวอี้ชวนที่เป็นคณบดี ช่วงนี้ต่างพยายามหลอมรวมปราณและจิตใจเป็นหนึ่ง ไม่มีเวลามาดูแลมหาวิทยาลัยเช่นกัน แทบอยากจะโยนเรื่องพวกนี้ให้พวกฟางผิงจัดการด้วยซ้ำ
ฟางผิงใช้หินพลังงานแค่เล็กน้อย เกรงว่าคนพวกนั้นคงขี้เกียจไล่ถามเช่นกัน
ตาเฒ่าหลี่ไม่เห็นต่าง งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว
ในความเป็นจริง เวลานี้ฟางผิงแทบจะสามารถเอ่ยปากตัดสินเรื่องใดเรื่องหนึ่งในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ได้แล้ว
อาจารย์เขาคือเหล่าหลู่ ตาเฒ่าหลี่ก็เป็นคนที่เขาเคยช่วยชีวิตมาก่อน ปรมาจารย์คนอื่นๆ ไม่อยู่ ปกติกระทรวงการศึกษาไม่แทรกแซงกิจธุระภายในมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ฟางผิงแทบจะมีอำนาจสูงสุดในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้
พูดกับตาเฒ่าหลี่ไม่กี่ประโยค กำชับพวกเฉินอวิ๋นซีแล้ว เรื่องในมหาวิทยาลัยที่ฟางผิงต้องดูแลก็เป็นอันสิ้นสุดลงแค่นี้
ส่วนฉินเฟิ่งชิง…แม้เจ้าหมอนั่นจะไม่มีทรัพยากรฝึกวิชาแล้ว แต่เขาเพิ่งจะทะลวงด่าน ไม่รีบในเรื่องนี้ หาสถานที่เงียบๆ ฝึกเคล็ดวิชาต่อสู้ก็เพียงพอแล้ว
—
ปักกิ่ง
หลี่หานซงวางสายโทรศัพท์ พึมพำว่า “สวรรค์?”
“แม่ทัพใหญ่ทางเหนือ?”
“ตายแล้วคืนชีพ?”
“ฟางผิง…เขาเป็นราชาสวรรค์?”
“เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้!”
หลี่หานซงส่ายหัว ทุบหัวตัวเองอย่างแรง เป็นไปได้ไง!
หวังจินหยางต้องพูดมั่วซั่วอย่างแน่นอน เขายังไม่เชื่อเลย ทำไมฉันต้องเชื่อด้วย?
ราชาสวรรค์อะไรกัน นั่นไม่ใช่เรื่องเล่าในตำนานหรือไง?
หลี่หานซงทุบหัวตัวเองเสียงดัง แต่เรื่องของยอดฝีมือเกิดใหม่…หลี่หานซงกลับเชื่ออยู่บ้าง
“บางทียอดฝีมือเกิดใหม่อาจจะเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องของสวรรค์ ฉันไม่เชื่อ! ไม่สิ ฉันไม่เชื่อว่าฟางผิงเป็นราชาสวรรค์!”
หลี่หานซงส่ายหัว ฟางผิงเหมือนราชาสวรรค์ตรงไหน?
“พวกเราจะสามารถฟื้นคืนความทรงจำได้จริงๆ งั้นเหรอ?”
“นึกไม่ถึงว่าฉันจะไม่ใช่ฉัน…”
หลี่หานซงสีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก!
—
วันนี้นักศึกษาของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง หลายคนเห็นประธานของตัวเองใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่บ้าง บางครั้งยังทุบหัวตัวเอง
พวกหานซวี่ก็ถามไปหลายครั้ง หลี่หานซงเอาแต่ส่ายหัว ทำให้พวกเขากังวลใจอยู่บ้าง
นี่ประธานเป็นอะไรไป?
หรือว่า…ใช้หัวทะลวงดินจนเกิดปัญหาซะแล้ว?
พวกเขาอดคิดไปทางนี้ไม่ได้ สงครามถ้ำใต้ดินปักกิ่งก่อนหน้านี้ หลี่หานซงบังเอิญอยู่ในเหตุการณ์พอดี ทั้งร่วมทำสงครามขนาดใหญ่ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
ครั้งนี้มียอดฝีมือร่วมทำสงครามมากเกินไป หลี่หานซงพเนจรอยู่ป่าข้างนอกโดยตลอด ถึงกระทั่งเจอกับสงครามของระดับสูง มุดตัวลงใต้ดินหลายครั้ง ตอนที่กลับมายังมาแบ่งปันประสบการณ์กับทุกคน
หรือว่านี่จะเป็นผลแทรกซ้อนที่ตามมา?
———————-
………………..
