ระบบจำลองบรรพบุรุษ - บทที่ 17 บุตรเขยแต่งเข้าของตระกูลซู

บทที่ 17 : บุตรเขยแต่งเข้าของตระกูลซู

ถ้าได้วันละ 2,000 ก็จะสะสมได้เร็วจริงๆ

อย่างเช่นเม็ดยาปลุกพลัง สำหรับซูหลินเหยียน ซึ่งอยู่ในแผนของเขา จะพร้อมสำหรับการซื้อหลังจากรอน้อยกว่าสิบวัน

แน่นอนว่าต้องไม่ใช้ไปกับสิ่งอื่นๆ ในช่วงเวลานี้

……

หลังจากพิธีสักการะ ซูเฉิงซานก็โบกมือให้ทุกคนออกไปอีกครั้งและปล่อยให้พวกเขาไปทำธุรกิจ

ยกเว้นบางคนที่รู้ คนอื่นๆ เต็มไปด้วยความสับสน

เมื่อวานก็ไม่เป็นไรที่จะถวายการสักการะบรรพบุรุษ เพราะได้ลูกคนใหม่เข้ามาในตระกูล

แต่วันนี้กลับเรียกทุกคนกลับมาและร่วมกันสักการะบรรพบุรุษอีกครั้งโดยไม่ทราบสาเหตุ เพราะอะไร?

ที่แปลกที่สุดคือต้องสักการะวันละครั้งด้วย ……

ตระกูลกำลังมีปัญหาใหญ่จริงๆ แม้แต่ผู้นำตระกูลก็วิตกกังวลจนต้องสวดอ้อนวอนขอพรจากบรรพบุรุษทุกวันเพื่อให้รู้สึกสบายใจหรือไม่?

แต่ดูผู้นำตระกูลที่ดูร่าเริงไม่เหมือนวิตกกังวลเลย โอ้ว!

ซูหลินเหยียนเดินข้างพ่อของเขาและถามว่า “พ่อ ทำไมวันนี้ท่านสักการะบรรพบุรุษอีกครั้ง? และให้เราสักการะวันละครั้งในอนาคตอีก ท่านปู่มีความหมายลึกซึ้งในเรื่องนี้หรือไม่?”

ซูฮุ่ยเหรินมองไปที่ลูกชายที่เคยมีความหวังสูง แต่พบกับโชคร้าย หัวใจของเขาหดหู่ ถ้าไม่ใช่สำหรับเหตุการณ์นั้น วันนี้ซูหลินเหยียนควรอยู่ในห้องโถงของตระกูลเพื่อจะได้ประชุมร่วมกัน

ไม่…ถ้าไม่มีเหตุการณ์ในตอนนั้น ซูหลินเหยียนควรจะเป็นศิษย์ของนิกายหลานเย่วในตอนนี้ไปแล้ว……

“ท่าทีของท่านปู่ของเจ้ามีความหมายลึกซึ้ง ไม่ต้องถามอะไรมาก แค่ทำตามที่บอกด้วยหัวใจ จำไว้ว่าในอนาคตเจ้าต้องสักการะบรรพบุรุษผู้เฒ่าของเจ้าทุกวัน”

เนื่องจากผู้นำตระกูลได้บอกไว้ ดังนั้นซูฮุ่ยเหรินจึงไม่สามารถบอกความจริงกับซูหลินเหยียนได้ชั่วคราว ทำได้เพียงให้คำแนะนำเท่านั้น

ซูหลินเหยียนคิดเกี่ยวกับมันและพยักหน้า “ผู้บุตรจะจำไว้”

“บิดา จะไปดูแลโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ ไปทำธุระของเจ้าเถอะ”

“ตกลง งั้นข้าจะไปดูฉางเสิ่นตัวน้อย”

“ไปเถอะ……”

……

ขณะเดียวกัน ซูฮุ่ยฮุ่ยและฉินหลัวสามีและภรรยาก็กลับบ้านเช่นกัน

ฉินหลัวสามีของซูฮุ่ยฮุ่ยเป็นนักวิชาการที่อ่อนโยนและสง่างามจากตระกูลหนอนหนังสือ แต่โชคลาภของตระกูลลดลง พบกับการเปลี่ยนแปลง พ่อแม่เสียชีวิตด้วยโรคในช่วงต้น มีเพียงฉินหลัวที่อายุน้อยเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง

ผู้อาวุโสของตระกูลฉินและผู้อาวุโสของตระกูลซู มีความสัมพันธ์แบบเก่าแก่ ซูเฉิงซานเมื่อเห็นว่าฉินหลัวหดหู่ จึงรับเขาเข้าตระกูลซู

ฉินหลัวและซูฮุ่ยฮุ่ยเป็นคู่รักในวัยเด็กและพวกเขาก็รักกัน เพื่อเพิ่มจำนวนสมาชิกในตระกูลซู ทางตระกูลซูเลยเลือกฉินหลัวเป็นบุตรเขย

กลับเข้าไปข้างในบ้าน ฉินหลัวถามซูฮุ่ยฮุ่ย

“ภรรยา เจ้าจะไปที่ร้านหรือไม่?”

อย่างไรก็ตาม ซูฮุ่ยฮุ่ยส่ายหน้าเล็กน้อย กล่าวว่า “วันนี้ข้าไม่ไป มีหลายสิ่งที่สำคัญกว่าต้องทำ”

ฉินหลัวงงงวย “โอ้ว? มันคืออะไร?”

ซูฮุ่ยฮุ่ยยิ้มและหยิบกองกระดาษที่ยังคงหอมกลิ่นหมึกออกมา กล่าวอย่างลึกลับว่า “สามี ข้าจะแสดงสิ่งที่ดีให้เจ้าดู”

ฉินหลัวตกตะลึงและหัวเราะ “อืม มันคืออะไร? ภรรยา เจ้าใช่เขียนบทกวีดีๆ อีกแล้วหรือไม่?”

ซูฮุ่ยฮุ่ยกล่าวว่า “คราวนี้ไม่ใช่บทกวีที่ดี”

ฉินหลัว “งั้นมันคือสิ่งใด?”

“อ่านแล้วจะรู้” ซูฮุ่ยฮุ่ยกล่าวและกางกระดาษในมือของนางลงบนโต๊ะ โบกมือให้ฉินหลัวเข้ามาอ่าน

ฉินหลัวเข้ามาดูและอ่านด้วยความสงสัย “ขั้นตอนการผลิตสบู่ ……สบู่? นี่คือสิ่งใด?”

“นี่คือสิ่งใหม่ที่เราจะผลิต สิ่งนี้เรียกว่าสบู่.…”

ซูฮุ่ยฮุ่ยบอกฉินหลัวเกี่ยวกับบทบาทของสบู่และวิธีที่ผู้นำตระกูลบอกให้รับผิดชอบในการผลิต

หลังจากฟังแล้ว ฉินหลัวก็ประหลาดใจ “ถ้าสิ่งนี้ใช้ได้ผลดีจริง ๆ มันก็สามารถทำเงินได้มากมายอย่างแน่นอน!”

“ถูกต้อง” ซูฮุ่ยฮุ่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวในทันใด “สามี ผู้นำตระกูลบอกว่า ให้เจ้ามาผลิตสิ่งนี้กับข้าที่ร้าน ถ้ามันยุ่งเกินไป ให้เจ้าช่วยจัดการในอนาคตได้”

“อะไร?!” ฉินหลัวตกตะลึงและพูดด้วยความไม่เชื่อ “ภรรยา…นี่เรื่องจริง?”

ซูฮุ่ยฮุ่ย “แน่นอน เป็นผู้นำตระกูลที่บอกกับข้าก่อนหน้านี้”

“……”

ฉินหลัวพูดไม่ออกครู่หนึ่ง อารมณ์ของเขาค่อนข้างซับซ้อน ประหลาดใจ ถูกสะกิด และวิตกเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะเป็นบุตรเขยที่แต่งเข้า ฉินหลัวก็ไม่ได้รับความเดือดร้อนใดๆ จากตระกูลซู แต่ในสายตาของคนภายนอก ชื่อเสียงของบุตรเขยที่แต่งเข้านั้นไม่ดีนัก

ทั้งสองแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว แต่ซูฮุ่ยฮุ่ยไม่ได้ตั้งครรภ์ ซึ่งทำให้สถานการณ์ของฉินหลัวอึดอัดเล็กน้อย บางครั้งคนใช้บางคนก็คุยกันเป็นการส่วนตัวว่าสามีคนนี้จำเป็นต้องรีบให้กำเนิดเด็กแก่ตระกูลซูเท่านั้น ถึงจะอยู่ต่อได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถทำได้

เขาไม่ได้แซ่ซู ทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในธุรกิจของตระกูลซู ฉินหลัวไม่มีข้อร้องเรียนใดๆ แต่บางครั้งเห็นภรรยาของเขาเหน็ดเหนื่อยจากธุรกิจ เขามักจะเสียใจ แต่ก็มักจะหวังว่าถ้าพวกเขาสามารถทำด้วยกันได้จะเป็นสิ่งที่ดี

ตอนนี้ผู้นำตระกูลมอบหมายงานสำคัญให้เขาจริงๆ ซึ่งทำให้ฉินหลัวประหลาดใจและรู้สึกขอบคุณมาก

ต้องทำงานให้หนัก ไม่ทำให้ความไว้วางใจและความคาดหวังของผู้นำตระกูลต้องผิดหวัง!

จบบทที่ 17