ระบบจำลองบรรพบุรุษ - บทที่ 27 งานเลี้ยงจันทร์เต็มดวง

บทที่ 27 : งานเลี้ยงจันทร์เต็มดวง

ของวิเศษอย่างที่สองคือ “ยันต์ฝ่าทะลุระดับ” เก็บไว้ในคลังสำรอง ราคาเดิมอยู่ที่ธูป 5,000 ดอก อันนี้ซื้อเพียง 1,000 ประหยัดไป 4,000 ดอกเลยทีเดียว

สำหรับ ‘เครื่องรางแห่งความเจริญรุ่งเรือง’ ซูม้อใช้มันโดยตรง ราคาเดิมของของวิเศษนี้คือธูป 10,000 ดอก ไม่ถูกเลย ส่วนลดในการซื้อครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นกำไรมหาศาล

“เครื่องรางแห่งความเจริญรุ่งเรือง’ : ทั้งตระกูลจะได้รับโบนัส ‘ความเจริญรุ่งเรือง’ และโอกาสของการสร้างชีวิต จะเป็นทะยานขึ้นสิบเท่า ใช้ได้หนึ่งเดือน

……

หลังจากพิธีกรรมของบรรพบุรุษ สมาชิกในตระกูลซูก็แยกย้ายกันไปและเริ่มยุ่งกับงานเลี้ยงตอนเที่ยง

เกือบจะเที่ยงแล้วเมื่อแขกมาถึงทีละคน

งานเลี้ยงจัดขึ้นที่ลานด้านหน้าอันกว้างขวาง มีโต๊ะหลายร้อยโต๊ะ และหลายโต๊ะถูกจัดวางไว้ในห้องโถงใหญ่ด้วย แต่โต๊ะนี้ถือเป็นโต๊ะวีไอพีสำหรับแขกผู้มีฐานะเท่านั้น

ซูฮุ่ยเหรินลูกชายคนโตของผู้นำตระกูล และซูหลินซงหลานชายคนโต มีหน้าที่รับแขกที่ทางเข้า ในขณะที่โจวชูหยาภรรยาของซูหลินซงก็มาพร้อมกับซูฉางเสิ่นในอ้อมแขนของนางด้วย

แขกส่วนใหญ่เป็นตระกูลใหญ่ในเมืองสือหวง หลายคนเป็นเพื่อนของตระกูลซูในด้านธุรกิจ และยังมีแขกที่มาจากที่ไกลจากเมืองใกล้เคียงด้วย

เมื่อมีคนเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและครื้นเครงมากขึ้นเรื่อยๆ

วันนี้ ซูหลินเหยียนสวมเสื้อสีเขียวตัวยาว ดูหล่อเหลามั่นคง ในขณะที่จัดเตรียมงานเลี้ยงกับซูฮุ่ยฮุ่ยและพี่เขยของเขา ขณะเดียวกันก็เหลือบมองที่ประตูเป็นครั้งคราว

ซูฮุ่ยฮุ่ยสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของซูหลินเหยียน อดหยอกล้อไม่ได้ “หลินเหยียน เจ้ารอใครอยู่?”

ซูหลินเหยียนยิ้มอย่างเขินอายเล็กน้อย

ซูฮุ่ยฮุ่ยถามว่า “ข้าได้ยินมานานแล้วว่าเย่หลานหยุนกำลังจะกลับบ้าน ทำไม เจ้ายังไม่พบนางอีกหรือ?”

ซูหลินเหยียนส่ายหน้า “ไม่ ข้าได้ยินมาว่ามีการล่าช้าชั่วคราวในการเดินทาง และข้าไม่รู้ว่าวันนี้จะมาได้หรือไม่……”

แม้ว่าบรรพบุรุษผู้เฒ่าจะบอกตัวเองว่าอย่าเปิดเผยความลับของพื้นฐานการฝึกตน แต่ไม่ได้บอกเขาว่าไม่สามารถมาพบเย่หลานหยุนได้ ครึ่งเดือนก่อนได้ยินว่านางจะกลับมา แม้เขาไม่ได้รอ แต่ก็ได้ยินมาว่าการเดินทางล่าช้า อาจจะเป็นเพราะเรื่องของนิกาย

เย่หลานหยุนครั้งนี้ออกจากนิกาย นอกเหนือจากการกลับบ้านมาเยี่ยมญาติ ยังเป็นการทำงานตามที่นิกายสั่ง ถือว่าเป็นการฝึกฝน แม้มีอย่างหลังเป็นหลัก แต่ก็ใช้วิธีนี้มาเยี่ยมญาติได้

เหตุผลที่ซูหลินเหยียนรู้เรื่องนี้ เพราะสาวใช้ของตระกูลเย่ส่งจดหมายให้เขารู้อย่างลับๆ จดหมายที่เย่หลานหยุนส่งกลับมา เนื้อหานั้นเรียบง่ายเพราะเขียนอย่างเร่งจากสถานการณ์โดยเฉพาะและรู้ว่าสถานการณ์ของซูหลินเหยียนไม่ดีนัก

นิกายจัดภารกิจผจญภัย ไม่รู้ว่าอันตรายหรือไม่……

ซูหลินเหยียนรู้สึกกังวลเล็กน้อยในใจ

หวังว่านางจะมาวันนี้ ……

“ผู้นำตระกูลเย่มาแล้ว!”

ทันใดนั้น เสียงประกาศก็ดังมาจากประตู ทำให้ซูหลินเหยียนเงยหน้าขึ้นมองไปทันทีด้วยท่าทางมีความสุข

ในเวลาเดียวกัน ผู้คนจำนวนมากที่ลานบ้านก็หยุดพูดและหันไปมองที่ประตู

มองเห็นคนเป็นกลุ่มหนึ่งเดินมาทางเข้าประตู นำโดยชายชราผมขาว ซึ่งดูร่าเริงและกระปี้กระเป่า

เป็นผู้นำของตระกูลเย่ เย่จื่อจู้

ซูเฉิงซานเดินออกจากห้องโถงใหญ่ในเวลานี้ มาทักทายที่ประตูด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาเห็นซูหลินเหยียนได้อย่างรวดเร็วและยิ้ม “หลินเหยียน เจ้ามากับข้า”

ซูหลินเหยียนพยักหน้าเล็กน้อยและตามซูเฉิงซาน

สายตาของบางคนก็ขยับไปมองเช่นกัน และเมื่อพวกเขาเห็นซูหลินเหยียน เสียงพึมพำบางอย่างก็ดังก้องไปทั่ว

“นั่นคือซูหลินเหยียน?”

“ก็ใช่ อดีตอัจฉริยะคนนั้น แต่น่าเสียดายที่พื้นฐานการฝึกตนถูกทำลาย……”

“ข้าได้ยินมาว่าเขามีสัญญาแต่งงานกับเย่หลานหยุนของตระกูลเย่? ยังอยู่ไหม”

“เย่หลานหยุนเป็นศิษย์ของนิกายหลานเย่วแล้ว และมีสถานะที่น่ายกย่อง นางจะไม่รักษาสัญญาการแต่งงานของนางอีกต่อไปใช่ไหม”

“บางทีมันอาจจะถูกถอนออกไปนานแล้ว……”

“……”

แม้ว่าการสนทนาจะไม่ดัง แต่ด้วยพื้นฐานการฝึกตนในปัจจุบันของซูหลินเหยียน เสียงของทุกคน เขาสามารถได้ยินได้ชัดเจน แต่เขาเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้สนใจ

เมื่อก่อนเขาอาจจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ภายในใจแอบเจ็บ แต่ตอนนี้ไม่สนใจแล้วจริงๆ

“พี่ซู! ยินดีด้วย! หลานตัวน้อยได้เพิ่มมาหนึ่งคนแล้ว งานนี้เจ้าเร็วกว่าข้า! ฮ่าๆ!”

เย่จื่อจู้เห็นซูเฉิงซานมาต้อนรับ ต้องกล่าวด้วยรอยยิ้มร่าเริง

“ฮ่าๆ! ในที่สุดข้าก็มีบางอย่างที่จะเปรียบเทียบกับเจ้าได้ มันคุ้มค่าที่จะมีความสุขจริงๆ!“ซูเฉิงซานเองก็หัวเราะเช่นกัน”พี่เย่ โปรดเข้ามาข้างใน!”

ซูหลินเหยียนกล่าวด้วยความเคารพว่า “หลินเหยียนยินดีที่ได้พบท่านปู่เย่”

เย่จื่อจู้มองไปที่ซูหลินเหยียน ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนยิ้ม “อืม เด็กดี! หล่อและพิเศษขึ้นเรื่อยๆ!”

เขาตบไหล่ของซูหลินเหยียนเบา ๆ กล่าวว่า “เด็กหญิงหลานหยุนส่งข้อความกลับบ้านเมื่อสามวันก่อนโดยบอกว่านางจะพยายามกลับมาวันนี้ เพราะเรื่องภารกิจของนิกาย อาจจะล่าช้าไปสองสามวัน”

ซูเฉิงซานยิ้ม “อืม ภารกิจนิกายนั้นสำคัญ ไม่เป็นไร”

หลังจากต้อนรับเย่จื่อจู้และพาไปที่ห้องโถงใหญ่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนที่ประตูประกาศเสียงดัง

“ผะ……ผู้นำตระกูลหวังมาแล้ว!”

หลายคนในลานตกตะลึงกับคำพูดนี้ พวกเขาหันไปมองที่ประตูอีกครั้ง การแสดงออกของหลายคนก็ค่อนข้างแปลก

ตระกูลหวังและตระกูลซูนั้นขัดแย้งกันมาตลอด และทุกคนก็รู้เรื่องนี้ดี

ก่อนหน้านี้ทั้งสองตระกูลยังคงรักษาความสัมพันธ์แบบผิวเผินเล็กน้อยไว้ แต่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วเมื่อถึงวันเกิดครบรอบ 60 ปีของซูเฉิงซาน ได้เชิญตระกูลหวัง แต่ตระกูลหวังไม่มีใครมาเลย ไม่ให้ใบหน้าเลยสักนิด ตั้งแต่นั้นมาทั้งสองตระกูล จึงไม่ไปงานเลี้ยงสังสรรค์ของกันและกันอีก

เกิดอะไรขึ้นวันนี้?

ทั้งสองตระกูลญาติดีกันแล้ว?

จบบทที่ 27