ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 144 : ผู้ตรวจสอบ 1 ดาว

ตอนที่ 144 : ผู้ตรวจสอบ 1 ดาว

หลี่ว่านเฟิงอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

“ดูเหมือนว่าระดับผู้ดูแลของนายจะเกินกว่าผู้ดูแลที่ฉันรู้จักมาเสียอีก มันเหนือกว่าขอบเขตความรู้ของฉันเอามาก ๆ ”

“มันอาจจะเป็นพรสวรรค์ มันเหมือนกับปลาในน้ำ นกบนท้องฟ้า มันคือความสามารถที่มีมาตั้งแต่เกิดหรือติดตัวนายมา มนุษย์อย่างเราไม่อาจจะไปถึงระดับของนายได้ นายไม่อาจจะถือว่าเป็นผู้ดูแลขั้นต้นอีกต่อไปแล้ว นายคือสุดยอดของผู้ดูแล”

หลี่ว่านเฟิงตบไหล่หวังเย่าและมองไปที่อีกฝ่าย  “อนาคตของนายกว้างใหญ่และไร้ขีดจำกัด แต่นายขาดการสนับสนุนและที่พึ่ง ถ้าจำเป็นฉันจะยอมออกมาจากเมืองอรุณเพื่อมาช่วยนายที่นี้ แบบนี้เป็นยังไง ? ”

หวังเย่าไม่ได้ตกลงทันที เขาได้พูดขึ้น  “ลุงหลี่ ผมเข้าใจเจตนาดีของลุง แต่เส้นทางของทุกคนน่ะไม่เหมือนกัน หากเดินบนเส้นทางที่คนอื่นเคยถางไว้ แม้ว่าจะไม่เจ็บเท้า แต่ก็ไม่ได้พบสิ่งใหม่ ๆ ระหว่างทาง”

“ลุงหลี่เองก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง อย่าเสียมันไปเพราะผม ลุงไม่จำเป็นต้องร้อนใจ ลุงอยู่อย่างมีความสุขจะดีกว่า ผมจะจัดการกับเส้นทางของผมเอง”

“ที่นายพูดมาก็ถูก”  หลี่ว่านเฟิงเคารพความคิดของหวังเย่า และไม่บังคับอะไรอีก

“แล้วเจอกันลุงหลี่”  หวังเย่าบอกลาทันที

…

พริบตาเดียวก็ผ่านไป 3 วัน หลี่ว่านเฟิงได้ใช้เวลานั้นไปเยี่ยมเพื่อนเก่าของเขา

อันที่จริงในวันที่สามนั้นหวังเย่าไม่ได้ตามไปด้วย เพราะอีกฝ่ายเป็นเพื่อนผู้หญิงของหลี่ว่านเฟิง

ในวันที่ 4 หลี่ว่านเฟิงได้ไปรับเฉี่ยนเจินเฉียน เพราะเขาเองก็อยากจะไปช่วยหวังเย่าในการขนแร่ไฟกลับมาที่เมืองด้วย

หวังเย่าได้พาจ้าวเมิ่งซีไปด้วย เพราะเธอเองก็อยากตามไป หนึ่งคือไปเป็นเพื่อนหวังเย่า และอีกเหตุผลคือเธออยากไปดูแร่ไฟ

ยังไงซะมันก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ มันคงจะดีถ้าเธอได้ความรู้กลับมาบ้าง

นี่คือการปรากฏตัวครั้งแรกอย่างเป็นทางการในฐานะแฟนของหวังเย่า แต่มันไม่ได้เป็นตามที่เธอหวังเอาไว้เพราะมีโทรศัพท์โทรเข้ามา ทำให้หวังเย่าต้องไปรับกู่หลิงหลิงมาด้วย

กู่หลิงหลิงเป็นเด็กสาววัย 16 ปี เธอดูน่ารักและใสซื่อ หวังเย่าและจ้าวเมิ่งซีจึงไม่อาจจะสวีทและหยอกล้อกันได้ ทั้งสองจึงได้แต่มองดูวิวข้างทางเท่านั้น

เมื่อมาถึงประตูเมืองก็พบว่าหลี่ว่านเฟิงและเฉี่ยนเจินเฉียนรออยู่ที่นั่นแล้ว คนคุ้มกันของทั้งสองก็มาด้วย เฉี่ยนเจินเฉียนถึงกับเรียกกลุ่มทหารรับจ้างมาช่วยในการขนแร่ในครั้งนี้

ในฐานะผู้ตรวจสอบ เขาก็มีกลุ่มทหารรับจ้างอยู่ในสังกัดด้วย ยิ่งระดับผู้ตรวจสอบสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีกลุ่มทหารรับจ้างในสังกัดมากเท่านั้น

แต่หลี่ว่านเฟิงประจำอยู่ที่เมืองอรุณ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้นำทหารมาด้วย

เนื่องจากมีพวกทหารรับจ้างมาช่วย เฉี่ยนเจินเฉียนจึงได้ติดต่อไปยังกองทัพเพื่อยืมรถหุ้มเกราะ 2 คันซึ่งติดตั้งอาวุธอย่างปืนภาคพื้นดินและปืนอากาศมาเตรียมพร้อม

ถ้าเดินทางในพื้นที่ราบ ทุกคนก็จะขึ้นรถไป แต่ถ้าหากเป็นพื้นที่ลาดชันแล้ว พวกเขาก็จะเก็บรถไว้ในกระเป๋ามิติแล้วเดินทางกันเอาเอง

แต่หลังจากที่ได้พบกันแล้ว หวังเย่าก็ไม่ได้ออกจากเมืองทันที

“ลุงหลี่ ลุงเฉี่ยน รอผมสักครู่ ผมต้องไปที่ฝ่ายรายงานเพื่อเอาบางอย่าง”

เมื่อวานนี้หวังเย่าได้รับสายจากฝ่ายรายงาน หลังจากที่ตรวจสอบข้อมูลในรายงานที่เขาส่งไปแล้ว พวกนั้นก็ยืนยันว่านี่คือของจริงไม่ได้แต่งขึ้นมา ข้อมูลนี้ละเอียดอย่างมาก

ดังนั้นหวังเย่าจึงผ่านการทดสอบของผู้ตรวจสอบ 1 ดาวด้วยคะแนนที่สูง ฝ่ายรายงานได้บอกให้เขาไปที่สำนักงานเพื่อรับตราผู้ตรวจสอบ

 แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ามันเฉย ๆ เพราะมันอยู่ในการคาดการณ์ของเขาหมดแล้ว แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

ยังไงซะ เป็นผู้ตรวจสอบก็ดีกว่าเป็นแค่เด็กมหาวิทยาลัยทั่วไป

เมื่อมาถึงสำนักงาน ภายใต้การนำทางของพนักงานเขาก็ได้เข้าไปในห้องโถงของที่นั่น

ห้องโถงแห่งนี้ดูหรูหราและตกแต่งอย่างดี ทุกที่นั้นประดับไปด้วยของที่ดูแพงไม่น้อย หวังเย่าเพิ่งเคยเห็นตึกที่ดูงดงามขนาดนี้ ตึกนี้ยังมีแสงที่อ่อน ๆ ส่องประกายออกมา ที่นี่ใช้ไข่มุกขนาดใหญ่เกือบร้อยเม็ดมาประดับ มันทำให้ห้องโถงนี้ดูมีค่าอย่างมาก

ที่นี่คือสถานที่สำคัญของผู้ตรวจสอบ พวกเขาจะทำการบันทึกข้อมูลก่อนที่พวกเขาจะได้ขึ้นเป็นผู้ตรวจสอบจริง ๆ

เมื่อเข้ามาในห้องโถงแห่งนี้แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องหนึ่ง ซึ่งมีชายหน้าตาเคร่งเครียดนั่งอยู่ในห้อง เมื่อเห็นหวังเย่าเดินเข้ามา อีกฝ่ายก็เผยรอยยิ้มพอใจออกมาทันที

“นายคือหวังเย่าสินะ ? ”  ชายคนนี้รู้จักเขาด้วยงั้นหรือ ? ไม่สิ น่าจะเดาเอา

หวังเย่าพยักหน้าและแนะนำตัวเอง  “สวัสดี หัวหน้าเหลียง ผมนักศึกษาจากสาขาตรวจสอบของมหาลัยหัวเซี่ย ผมมาเพื่อรับตราผู้ตรวจสอบ 1 ดาว”

หัวหน้าเหลียงบอกให้เขานั่งลงและพูดขึ้น  “นายเด็กกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก นายอายุแค่ 18 ปี แต่ขึ้นเป็นผู้ตรวจสอบ 1 ดาวได้ ในประวัติศาสตร์ของเมืองหัวเซี่ยแล้วนายน่าจะเป็นคนแรกเลยก็ว่าได้ นายคือผู้ตรวจสอบ 1 ดาวที่เด็กที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา “

หวังเย่าถ่อมตัว  “ผมแค่โชคดีเอง”

หัวหน้าเหลียงพยักหน้าและพูดขึ้นมา  “นายจะคิดแบบนั้นก็ได้ นายดูสุขุมเยือกเย็นและไม่หลงในความสำเร็จ นี่ถือว่าดีมากเพราะคนส่วนมากล้วนแต่หลงตัวเองและประมาทให้กับศัตรูซึ่งทำให้พวกเขาต้องเจอกับหายนะและความตาย ในฐานะคนดูแลฝ่ายตรวจสอบแล้ว ฉันหวังว่านายจะรักษาความคิดนี้ไว้ ไม่ใช่แค่พัฒนาตัวเอง แต่ยังต้องระวังตัวด้วย”

“ขอบคุณหัวหน้าเหลียงที่สอนผม”  หวังเย่าเข้าใจทันทีว่าทำไมถึงไม่มีการส่งตราให้ถึงที่พัก เพราะพวกเขาจะต้องพูดคุยและตรวจสอบข้อมูลบางอย่างกันอีกที

หากการตรวจสอบนี้ออกมาดี แน่นอนว่าเขาจะผ่านการทดสอบ ฝ่ายตรวจสอบอาจจะให้การช่วยเหลือซึ่งจะทำให้เขาเติบโตได้เร็วขึ้น และไม่ทำให้พรสวรรค์ของเขาต้องเสียเปล่า