ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 236 : มิติลับป่า

ตอนที่ 236 : มิติลับป่า

ตึกร้อยจักรวาลในเมืองหัวเซี่ยนั้นโด่งดังอย่างมาก เป็นร้านอาหารที่โด่งดังที่สุดในหัวเซี่ย มันมีอาหารดี ๆ รวมถึงการตกแต่งที่สวยหรู แม้ว่าจะไม่มีวัตถุดิบหายากแต่ก็พอมีเนื้อของสัตว์อสูรระดับพรีเมี่ยมอยู่บ้าง

ที่นี่ไม่มีอะไรที่กินไม่ได้ มันมีแต่วัตถุดิบที่คาดไม่ถึง และจะได้ลิ้มรสชาติดี ๆ จากเนื้อต่าง ๆ

ไวน์ที่นี่ก็หมักด้วยยาจิตวิญญาณ มันดีต่อร่างกาย บำรุงหยินเพิ่มหยางเพื่อทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น

หวังเย่าและคนอื่น ๆ ได้ยินชื่อที่นี่มานานแล้วแต่ไม่เคยมาเลยสักครั้ง เพราะอาหารที่นี้มีราคาค่อนข้างสูง อาหารและไวน์ทุกขวดนั้นราคาเริ่มต้นที่หลายพันเครดิต

อย่าว่าแต่คนทั่วไปที่ไม่อาจจะมากินอาหารที่นี่ได้เลย แม้แต่คนชนชั้นกลางก็ไม่กล้ามาจัดงานเลี้ยงที่นี่ หากสั่งมากินเองสักจานสองจานก็ยังพอรับได้ แต่ถ้าต้องเลี้ยงคนอื่นเป็นโขยง เกรงว่าคงไม่ต่างอะไรจากการขุดเลือดขุดเนื้อตัวเอง

ตอนที่รถมาจอดที่หน้าตึกนั้น พวกทหารรับจ้างก็พากันเดินลงมาทันที

การกินอาหารที่นี่ราคาพอ ๆ กับเงินเดือนของพวกเขาเลยก็ว่าได้

แม้ว่าหวังเย่าจะให้ค่าจ้างสูงกว่าที่อื่นและมีการดูแลที่ดี แต่สมาชิกทั่วไปจะได้เงินเดือนแค่หลักหมื่นต่อเดือน การกินอาหารที่นี่สักมื้อโดยโต๊ะหนึ่งมี 8 คนสั่งอาหารมาสัก 10 จานรวมถึงไวน์ 3-5 ขวดก็ราคาเกือบสองแสนเครดิตแล้ว นี่แค่อาหารทั่วไป หากเป็นอาหารดี ๆ แล้วราคาคงเพิ่มอีกหลายหมื่นเครดิต

ตอนที่หวังเย่าเดินเข้าไปในร้าน บริกรทั้งสองฝั่งก็เข้ามาต้อนรับเขาก่อนที่ผู้จัดการจะพาพวกเขาไปยังชั้นสอง ซึ่งเป็นชั้นที่พวกเขาจองโต๊ะเอาไว้ 5 โต๊ะ

นั่งได้ไม่นาน จ้าวเมิ่งซีก็มาถึง เธอเพิ่งเลิกเรียนและกลับไปที่บริษัท เธอได้พาพนักงานมาด้วย เป็นธรรมดาที่จูเย่เหยียนและหยางเสี่ยวหยวนที่เป็นผู้ช่วยของจ้าวเมิ่งซีจะมากับเธอด้วย

มีคนทั้งหมด 40 คน โต๊ะละ 8 คนก็พอดี

ไม่นานอาหารก็ถูกยกมาเสิร์ฟ หวังเย่าพูดเปิดพิธีก่อนที่ทุกคนจะเริ่มดื่มไวน์และกินอาหารกัน แน่นอนว่าผู้หญิงทั้งสามคนดูรักษามารยาทอย่างมาก

ผ่านไป 1 ชั่วโมง หวังเย่าก็ลุกขึ้นก่อนจะประกาศแผนการต่อไปของเขา

“พวกนายทุกคนฟังไว้ ในช่วงเวลาที่มีความสุขแบบนี้ฉันขอพูดอะไรสักหน่อย ต่อไปบริษัทและกลุ่มทหารรับจ้างจะร่วมงานกัน บริษัทจะทำการคัดกรองภารกิจเพื่อให้กลุ่มทหารรับจ้างรับภารกิจนั้น เราจะขึ้นเป็นกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 2 ให้ได้ก่อนวันชาติที่จะมาถึง พวกนายคิดว่าทำได้รึเปล่า”

“พวกเรามั่นใจ” เหล่าทหารรับจ้างพากันตอบกลับ

เมื่อได้ยินแบบนั้นหวังเย่าก็ยิ้มออกมาก่อนจะนั่งลงและดื่มฉลองต่อ

เขานั่งโต๊ะเดียวกับจูเย่เหยียน เขาไม่ได้พูดคุยกับอีกฝ่ายมาตั้งแต่ที่เข้าไปมิติดวงจันทร์แล้ว ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “อีกไม่กี่วันคุณช่วยเผยแพร่ข่าวออกไปกว่ากลุ่มทหารรับจ้างโลกาของพวกเราต้องการรับสมัครคน การดูแลและสวัสดิการล้วนดีหมด การรับสมัครครั้งนี้ เราจะรับคนเท่ากับกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 3 ที่จำนวน 200 คน คุณเริ่มรับสมัครได้เลย แต่คุณต้องรักษามาตรฐานเอาไว้”

จูเย่เหยียน, หลงปู้หยู๋และคนอื่น ๆ พากันพยักหน้า เมื่อมองจากสถานการณ์โดยรวมแล้ว หวังเย่ามีแผนจะทำอะไรกันแน่ ?

งานเลี้ยงนั้นกินเวลากว่า 2 ชั่วโมงก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับเพื่อไปหาครอบครัวตัวเอง

หวังเย่าและสองสาวกลับไปที่โรงแรม 5 ดาวในเขตมังกรก่อนจะนอนพักกันทั้งคืน

เช้าวันต่อมาทั้งสามก็ตื่นมากินข้าวเช้าด้วยกัน ก่อนที่จ้าวเมิ่งซีจะออกไปที่บริษัทเพื่อจัดการธุระต่าง ๆ ตอนบ่ายเธอก็ไปที่มหาลัยต่อ ส่วนหวังเย่านั้นได้ขับรถออกไปพร้อมกับฟ่านฉิงเหมย พวกเขามุ่งหน้าไปทางตะวันตกเพื่อเดินทางออกจากเมือง จากนั้นเขาก็ได้เอาเฮลิคอปเตอร์ออกมาจากกระเป๋ามิติเพื่อเดินทางไปยังที่หมาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็พบกับทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ตรงหน้า มันมีข้าวปลูกอยู่เป็นจำนวนมาก มีชาวนาและทหารประจำอยู่ที่นั่นด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์อสูรเข้ามาใกล้

ปกติแล้วในระยะ 500 ไมล์จากเมืองนั้นสัตว์อสูรจะโดนกำจัดไปหมดแล้ว มันไม่มีสัตว์อสูรตัวใหญ่ พวกเขาแค่ต้องคอยระวังตัวจากสัตว์อสูรตัวเล็ก ๆ แค่กลุ่มทหารรับจ้างระดับ 2 ก็เพียงพอจะจัดการกับพวกมันได้แล้ว นี่คือมาตรการที่ใช้ดูแลพื้นที่เพาะปลูกและเหมืองของมนุษย์ ไม่งั้นแล้วแร่และอาหารคงไม่พอสำหรับผู้คนในเมืองแน่

สำหรับมิติลับที่ถูกยึดไปนั้น แน่นอนว่ามันก็ถูกใช้งาน พวกเขาได้บ่มเพาะทรัพยากรอยู่ด้านในและยึดพื้นที่ด้านในต่อ มันมีกองทัพและทหารรับจ้างประจำอยู่ด้านในนั้นด้วย

กลุ่มทหารรับจ้าง พูดโดยรวมแล้วก็คือกองทัพส่วนตัวของขุมอำนาจต่าง ๆ ซึ่งจะถูกจำกัดจำนวนคนไว้อย่างเคร่งครัด ส่วนกองทัพนั้นคือกลุ่มที่ได้รับการเลี้ยงดูและสนับสนุนจากรัฐบาลของเมือง

รัฐบาลของเมืองคือผู้มีอำนาจสูงสุดของแต่ละเมือง เจ้าเมืองนั้นคือผู้ที่มีอำนาจมากที่สุด แต่การตัดสินใจของพวกเขานั้นก็ต้องผ่านสภา ก่อนที่จะประกาศใช้ออกมาได้

หวังเย่าไม่คุ้นกับเรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะในอดีตรึในชีวิตนี้ก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะทำความเข้าใจเรื่องพวกนี้

แต่พวกกฎเกณฑ์พื้นฐานนั้น เขาเข้าใจอย่างชัดเจน อย่างเมืองหัวเซี่ยนี้จะมี 4 กองทัพที่ประจำอยู่แต่ละทิศ เมืองอรุณมี 3 กองทัพ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีกองทัพมังกรดำของจ้าวเฮยหลง พ่อของจ้าวเมิ่งซี

หวังเย่าลดระดับการบินลงมาและพบว่าทหารรับจ้างที่ประจำการอยู่ด้านล่างโบกธงสัญญาณให้เขาลงจอดเพื่อสอบถาม

เมื่อลงจอดเรียบร้อยแล้ว เขาก็เข้าไปหาทหารรับจ้างเหล่านั้น “ เราคือกลุ่มทหารรับจ้างหมอกขาวของผู้ตรวจสอบเฉี่ยนเจินเฉียน พื้นที่นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของผู้ตรวจสอบเฉี่ยนเจินเฉียน ห้ามให้คนนอกผ่าน ถ้านายไม่มีเอกสารอนุญาตงั้นก็เชิญออกจากที่นี่ ”

หวังเย่าพยักหน้าก่อนจะล้วงเอาเอกสารออกมาส่งให้กับอีกฝ่าย

ทหารรับจ้างผู้นั้นรับเอกสารออกมาดูก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป เขารีบตอบกลับด้วยความเคารพ “ ผู้ตรวจสอบหวังเย่า ผมขอโทษกับการกระทำก่อนหน้านี้ ดูจากเอกสารนี่แล้วคุณจะเข้าไปในมิติป่างั้นหรือ ?”

หวังเย่ารับเอกสารกลับมาและยิ้ม “ ใช่ จริงสิ ถามอะไรหน่อย หลังจากเกี่ยวข้าวเสร็จแล้ว พวกนายยังจะประจำการอยู่ที่นี่ต่อรึเปล่า ? ”

ทหารรับจ้างได้ตอบกลับ “ เราจะทิ้งทหารประจำการไว้ที่นี้ 3 ทีม แต่ละทีมมีทั้งหมด 10 คน พวกเขาจะสลับกันดูแลที่นี่ ยังไงซะที่นี่ก็เป็นพื้นที่เพาะปลูก เราไม่อาจจะปล่อยให้สัตว์อสูรเข้ามาได้ ไม่อย่างงั้นมันคงจะรุกรานพื้นที่พวกนี้ ทำให้การเพาะปลูกในปีหน้าต้องฟื้นฟูที่ดินก่อนที่จะปลูกได้ ซึ่งมันจะเสียเวลาไปอีก ”

หวังเย่าพยักหน้าและพูดขึ้น “ คงต้องรบกวนพวกนายแล้ว ”

เฮลิคอปเตอร์ออกบินอีกครั้ง เขาได้บินตัดพื้นที่เพาะปลูกไป ไม่นานเขาก็มาถึงทางเข้าเขตลับมิติป่าที่สูงจากพื้นดินไปประมาณ 100 เมตร แค่กระโดดทีเดียวเขาก็ไปถึงตรงลานหน้าทางเข้าได้ เขาเก็บเฮลิคอปเตอร์เข้าไปในกระเป๋ามิติ ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าไปในทางเข้าและหายตัวไป

ใช้เวลาประมาณ 20 วินาทีพวกเขาก็หลุดออกจากความมืดมาได้ พวกเขายืนอยู่ที่ลานอีกแห่ง เมื่อมองลงไปก็พบกับป่าด้านล่าง

หวังเย่ามองไปรอบ ๆ มิติลับแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่โตนัก มันมีรัศมีประมาณ 30-40 ไมล์ ท้องฟ้าก็สูงแค่ 3 กิโลเมตร บนพื้นดินเป็นป่าและภูเขา มิติลับแห่งนี้สร้างความประทับใจให้กับเขา เพราะมันดูเป็นธรรมชาติดี

“ หวังว่าผึ้งแปดปีกนั่นจะฟักออกมาและสามารถรักษามิติแห่งนี้โดยไม่ทำให้ที่นี่พังลง ” หวังเย่าพึมพำออกมา