ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 294 : เสี่ยวหยา

ตอนที่ 294 : เสี่ยวหยา

ฟางอี้ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอแค่ฮึดฮัดก่อนจะนั่งลงไปที่โซฟาด้านหน้าของหวังเย่า

เธอนั่งไขว่ห้างเผยให้เห็นเรียวขาที่ขาวเนียนจนหวังเย่าต้องใจสั่น

แต่หวังเย่าก็รีบมองลงไปที่ลานด้านล่างก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “คุณหนูมาทำอะไรที่นี่กัน”

“…” ฟางอี้ไม่คิดจะตอบกลับ เธอแค่เทชาให้กับตัวเองด้วยท่าทีที่เฉยเมย

“คุณหนูอี้ควรไปนั่งอยู่กับคนของคุณหนูไม่ใช่รึไง ? ”

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบกลับ หวังเย่าก็หัวเราะออกมากลบเกลื่อน

“นาย…” ฟางอี้มองไปที่เขาพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นมานิด ๆ ด้วยความขายหน้า

นี่คือความโกรธแต่มันก็ยังมีความรู้สึกอื่นแฝงอยู่

“ฉันมาประมูล ฉันจะอยู่ที่ไหนกับใครมันก็เรื่องของฉัน มันเกี่ยวอะไรกับนายกัน ? ” ฟางอี้มองค้อนหวังเย่า เธอไม่คิดจะยอมเขาเลยแม้แต่น้อย

“งั้นก็ตามใจคุณหนูอี้ก็แล้วกัน ผมไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว งั้นถ้าผมทำอะไรก็อย่าถือสาแล้วกัน” หวังเย่าผายมือก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

ฟางอี้ไม่เข้าใจว่าหวังเย่าหมายถึงอะไร แต่ต่อมาเธอก็เห็นหวังเย่าลุกขึ้นและเริ่มถอดเสื้อออก

“ห้องนี่อบอ้าวจริง ๆ มันทำให้ผมรู้สึกร้อนมากจนทนไม่ไหวแล้ว ผมใส่เสื้อมาหนาเกินไป คงต้องถอดออกบ้างแล้วแหละ”

หวังเย่าพูดขึ้นพร้อมกับค่อย ๆ ถอดเสื้อออก

เมื่อเห็นแบบนั้นฟางอี้ก็หน้าแดงขึ้นกว่าเดิม เธอลุกขึ้นยืนและชี้ไปที่หวังเย่า “นะ…นาย….”

“ผมทำไม ที่นี่มันร้อน ผมก็ถอดเสื้อออก แค่นี้จะหงุดหงิดทำไม คุณหนูฟางอี้” หวังเย่าพูดแต่มือของเขาก็ไม่ได้หยุด เขายังคงถอดเสื้อออกเหมือนเดิม

“นาย…”

ตอนนี้ฟางอี้หน้าแดงก่ำแต่ก็ดูน่ารัก เธอชี้ไปที่หวังเย่า ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ตอนนี้มันฤดูหนาว อากาศข้างนอกหนาวจะตาย ในห้องนี้ก็เย็นดี มันจะร้อนได้ยังไง นายจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม” เธอพูดออกมาโดยไม่พักหายใจจนทำให้หน้าอกของเธอสั่นไหวไปมา

“ก็ผมร้อนจริง ๆ แต่คุณหนูกลับมามองผมแบบนี้เนี้ยนะ” หวังเย่ายิ้มกว้างออกมา

ฟางอี้มองไปที่เขาด้วยท่าทีหงุดหงิด แต่เมื่อเธอเห็นว่าหวังเย่าเหลือแค่กางเกงตัวเดียวและกำลังจะถอดกางเกงนั้นออก ฟางอี้ก็ไม่กล้าจะอยู่ที่นี่ต่อ เธอกลัวว่าถ้าอยู่ที่นี่ต่อ เธออาจจะได้เห็นน้องชายของหวังเย่าเข้า

ด้วยความใสซื่อของเธอแล้ว เธอยังไม่พร้อมจะเห็นของแบบนั้น…

ดังนั้นเธอจึงได้แต่ตะโกนออกมาว่า “หวังเย่า นายนี่มันหน้าด้านจริง ๆ ฉันจะเอาคืนนายแน่”

“นาย…” ฟางอี้เหมือนอยากจะพูดบางอย่าง แต่เมื่อเห็นว่าหวังเย่ากำลังจะปลดซิบกางเกง เธอก็ต้องรีบออกจากห้องไป

ก่อนจะพูดทิ้งท้ายว่า “ นายเตรียมตัวเอาไว้เลย ! ”

“จะรีบไปไหน จะทำอะไรผมก็รีบทำสิ ! ” หวังเย่าที่ใส่แค่กางเกงยักไหล่และพูดขึ้น “เฮ้อ หนาวนิด ๆ แหะ รีบใส่เสื้อผ้าดีกว่า”

เมื่อพูดจบ หวังเย่าก็รีบแต่งตัวใหม่อีกรอบ

ตอนนั้นเองก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากนอกห้อง “คุณหวังเย่า เมื่อตะกี้มีเสียงดัง เกิด…อะ..ไร..ขึ้น….กัน” เพราะประตูห้องปิดไม่สนิท ดังนั้นพนักงานสาวจึงเข้ามาในห้องและพบว่าหวังเย่าใส่กางเกงแค่ตัวเดียวและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

ในพริบตาเธอก็ชะงักและอ้ำอึ้งขึ้นมาแต่เธอก็ไม่ได้ละสายตาหนี

หวังเย่าถือเสื้อผ้าไว้ในมือขณะมองไปที่พนักงานสาวและตัวแข็งทื่อไป แต่ไม่นานเขาก็ได้สติกลับมาและรีบใส่เสื้อผ้าก่อนจะยิ้มให้กับอีกฝ่าย

พนักงานได้สติกลับมาและรีบพูดขึ้น “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรหรอก ฉันผิดเอง” เมื่อได้ยินคำขอโทษของเธอ หวังเย่าก็หัวเราะออกมา

พนักงานสาวโล่งอกแต่หน้าเธอก็ยังแดงก่ำอยู่ดี

ชัดแล้วว่าเธอน่ะคือสาวน้อยไร้เดียงสา

“มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าคะ ? ” พนักงานสาวก้มหน้าและถามออกมาเพราะกลัวว่าหวังเย่าจะเห็นว่าเธอยังหน้าแดงอยู่

หวังเย่าส่ายหน้าและพูดขึ้นมา “ไม่มีอะไร จริงสิ ฉันถามหน่อยว่าการประมูลจะเริ่มในตอนไหน”

หวังเย่าใช้โอกาสนี้เปลี่ยนเรื่องทันที

“อีกสักพักค่ะ เรารอจนกว่าทุกคนจะเข้ามาในตึกครบ แต่ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาจนเกือบหมดแล้ว ฉันคิดว่าการประมูลจะเริ่มในไม่ช้า” พนักงานสาวตอบกลับ ตอนนี้ใบหน้าของเธอไม่ได้แดงดังเดิมแล้ว

หวังเย่าพยักหน้าก่อนจะมองไปที่พนักงานสาวและอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “มีแค่เธอที่ดูแลที่นี่หรือ ? ”

“ใช่ค่ะ เรียกฉันว่าเสี่ยวหยาก็ได้” เสี่ยวหยาพยักหน้าและมองไปที่หวังเย่า “ฉันเพิ่งมาฝึกงานที่นี่ได้ไม่นาน”

“งั้นหรือ” หวังเย่าตอบกลับ

“ว่ากันว่ามีของหลายอย่างที่จะเอามาประมูลในครั้งนี้ เธอรู้หรือไม่ว่าของพวกนั้นมีอะไรบ้าง ? ” หวังเย่าทำตัวเป็นกันเองทันทีที่รู้ชื่อเธอ

“ฉันไม่รู้เรื่องพวกนั้นหรอกค่ะ ฉันเพิ่งจะมาทำงาน” เสี่ยวหยาแสดงสีหน้าเขินอายออกมา

เธอดูน่ารัก อย่างน้อยหวังเย่าก็แอบมองเธออยู่หลายรอบ

“มีอะไรติดหน้าฉันรึเปล่า ? ” เสี่ยวหยาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หวังเย่า ก่อนจะก้มหน้าลงไปด้วยท่าทางเขินอาย

แต่สักพักเขาก็คิดอะไรได้ เขามาวันนี้ก็เพื่อดูการประมูล ไม่ได้มาเพื่อหยอกล้อใคร !

“ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก ” เมื่อได้ยินคำถามของเสี่ยวหยา หวังเย่าก็ส่ายหน้า เขาไม่กล้าจะแกล้งเสี่ยวหยาอีกเพราะเธอน่ารักเกินไป การปั่นหัวเธอเล่นมันจะทำให้เขารู้สึกผิด….