ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 296 : 80 ล้านเครดิต

ตอนที่ 296 : 80 ล้านเครดิต

ลานด้านล่างนั้นเงียบสงัดไปในทันที ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปยังคนที่เพิ่มราคาให้ขึ้นมาถึง 10,000,000

เสียงนั้นมาจากห้อง VIP ชั้นสอง ชัดแล้วว่าคนที่ขึ้นไปอยู่ชั้นที่สองได้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดา

หวังเย่าเองก็มองไปที่ห้องนั้นและพบกับชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง

หวังเย่ารู้จักอีกฝ่าย เพราะในวันชาตินั้นชายคนนี้ก็เป็นหนึ่งในสิบผู้เยาว์ที่โดดเด่น วันนั้นพวกเขาก็ขึ้นไปรับรางวัลด้วยกัน

เขามาจากตระกูลใหญ่ในเมืองหัวเซี่ย ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ระดับ A และถือว่าเป็นอัจฉริยะ

แต่ไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่เข้าร่วมการชุมนุมศิลปะการต่อสู้ด้วย

หวังเย่ามองไปที่อีกฝ่าย อีกฝ่ายก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่หวังเย่ามองมาและหันมามองหวังเย่าด้วยท่าทีเป็นมิตร

ทุกคนต่างก็มองไปที่ชายหนุ่มคนนั้นก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป ไม่มีใครอยากประมูลต่อจากเขา เงินที่พวกเขามีไม่อาจจะเทียบกับเงินของตระกูลชายหนุ่มคนนี้ได้

เมื่อชายหนุ่มเพิ่มราคาสูงถึง 10,000,000 แค่นี้มันก็ไม่มีใครจะสู้ต่อแล้ว และยิ่งมารู้ว่าเขาเป็นใคร ก็ยิ่งไม่มีใครอยากจะท้าทาย

“10,000,000 ครั้งที่ 1”

เฉินเหล่ามองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าเฉยเมย

“10,000,000 ครั้งที่ 2”

“11,000,000”

ตอนที่ทุกคนคิดว่าหญ้านี่คงตกเป็นของชายหนุ่มคนนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากชั้นสอง

เสียงนี้ดังมาจากห้องที่อยู่ข้าง ๆ ของห้องชายหนุ่มผู้นี้ มันคือชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดูดี เขายืนอยู่ข้าง ๆ หน้าต่าง

“น่าสนใจดีนี่” หวังเย่ามองตามและเผยท่าทีสนใจออกมา

นี่เหมือนกับการประมูลคนละระดับกับผู้คนด้านล่างไปแล้ว

ผู้คนด้านล่างได้แต่เงียบและรอดูตระกูลใหญ่แข่งขันกันเอง

“12,000,000 เครดิต” ชายหนุ่มมองไปที่ชายวัยกลางคนและยังเพิ่มราคาต่อโดยไม่คิดจะยอมแพ้

“13,000,000 เครดิต” ชายวัยกลางคนยังคงพูดขึ้นต่อ

“15,000,000 เครดิต”

“16,000,000 เครดิต ”

“20,000,000 ! ” ชายหนุ่มมองไปที่ชายวัยกลางคนก่อนจะยิ้มออกมา “ลุงเฟิงหยุดแค่นี้และให้โอกาสผมจะดีกว่า มันมีประโยชน์ต่อผมอย่างมาก มันยังมีของอีกหลายชิ้น ลุงเฟิงไปดูของชิ้นอื่นจะดีกว่าไหม”

“ไม่ใช่ว่าลุงไม่ไว้หน้าเธอแต่ของสิ่งนี้ก็มีประโยชน์ต่อลูกชายของลุงมาก ลุงคงปล่อยมันไปไม่ได้” ชายวัยกลางคนพูดขึ้น ก่อนจะมองไปที่ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

ชายคนนี้มีชื่อเฟิงเลี่ยซึ่งเป็นลูกของชายวัยกลางคน ส่วนชายวัยกลางคนที่พูดขึ้นชื่อเฟิงสง เขาเป็นหัวหน้าสมาคมตระกูลเฟิง

ทั้งสองคนถือว่าโด่งดังไปทั่วหัวเซี่ย

เฟิงเลี่ยมองไปที่อีกฝ่ายและอดไม่ได้ที่จะผายมือแล้วพูดขึ้น “น้องชาย สิ่งนี้มันมีประโยชน์มากสำหรับฉัน หากพลาดสิ่งนี้ไป ฉันก็ไม่รู้ว่าในอนาคตจะได้มันมารึเปล่า”

“ฉันคงยอมไม่ได้จริง ๆ นายควรทำตัวเป็นผู้น้อยที่ดีและยกมันให้กับฉันไม่ดีกว่าหรือ ? ” เฟิงเลี่ยพูดขึ้นก่อนจะมองไปที่ชายหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจ

ชายหนุ่มคนนี้ก็มาจากตระกูลใหญ่เหมือนกัน เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่กลัวอีกฝ่าย เขาเองก็ต้องการหญ้านี่ และเขาไม่มีทางปล่อยให้มันหลุดมือไปได้

หญ้าจิตวิญญาณแบบนี้หาได้ยาก หากพลาดมันไปแล้วไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าจะได้มันมา

แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่คิดไว้หน้าอีกฝ่ายและพูดขึ้นมาว่า “ผมต้องขอโทษด้วย มันมีประโยชน์กับผมอย่างมาก ผมคงยอมให้ไม่ได้จริง ๆ ”

“งั้นก็แล้วแต่นายละกัน” เฟิงเลี่ยไม่สนใจอีกฝ่ายต่อไป และพูดขึ้นมาว่า “25,000,000 ! ”

ชายหนุ่มคิ้วขมวด เขาไม่อยากยอมแพ้ในการประมูลสมุนไพรนี่และได้เพิ่มราคาอีกครั้ง “ 26,000,000 เครดิต ! ”

“30,000,000 เครดิต” เฟิงเลี่ยพูดขึ้น

ชายหนุ่มมองไปที่อีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง “35,000,000 เครดิต”

“40,000,000 เครดิต ” เฟิงเลี่ยยังเพิ่มราคาขึ้นไปต่อ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ใส่ใจกับเงิน 40,000,000 เลย ยังไงซะเขาก็มีตระกูลคอยหนุนหลัง เงินในสายตาพวกเขาไม่ต่างอะไรจากเศษกระดาษทั่วไป

“45,000,000 เครดิต”

“50,000,000 เครดิต”

ไม่มีใครยอมใครเลย

เมื่อเห็นทั้งสองสู้กันอย่างดุเดือด ผู้คนด้านล่างก็มองดูอยู่เงียบ ๆ นี่เท่ากับว่าสมาคมใหญ่ทั้งสองสู้กัน มันยากที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

“ราคาขึ้นมาเป็นตั้ง 50,000,000 เครดิต ? มันก็แค่หญ้าที่เพิ่มความภักดีของอสูรไม่ใช่รึไง” หวังเย่ามองไปที่พวกนั้นด้วยความแปลกใจ

สำหรับคนที่มีระบบแล้ว หญ้านี่ไม่ต่างอะไรจากวัชพืชทั่วไปเลย นอกจากส่งผลกับความภักดีแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์อย่างอื่นเลย

แต่ถึงอย่างนั้นก็บอกได้ว่าเขาน่ะพิเศษกว่าคนอื่น

“60,000,000 เครดิต ”

การเผชิญหน้าของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไป ในพริบตาราคาก็เพิ่มขึ้นถึง 60,000,000

ตอนนี้ทั้งสองเพิ่มราคาขึ้นมาทีละ 5,000,000 เครดิตแล้ว

ผู้คนด้านล่างได้แต่แสดงความอิจฉาออกมากับเงินที่พวกนี้มี ดูแล้วพวกเขามั่งคั่งอย่างมาก

“70,000,000 เครดิต ” เฟิงเลี่ยเพิ่มราคาขึ้นอีก 10,000,000 เครดิตในทันที

มันอาจจะเป็นตัวเลขมหาศาลสำหรับคนทั่วไปแต่ในสายตาของคนจากตระกูลใหญ่และสมาคมใหญ่แล้ว พวกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย

“75,000,000” ชายหนุ่มยังเพิ่มราคาขึ้นต่อ

“80,000,000” เฟิงเลี่ยเองก็ไม่คิดจะยอม

ในตอนที่ชายหนุ่มคิดจะเพิ่มราคาขึ้นอีกนั้นก็มีบางคนเข้ามาในห้องเขาและกระซิบบางอย่างจนทำให้เขาต้องหยุดประมูลต่อ

“หือ ? มีอะไร ? เขาไม่ประมูลต่อแล้วหรือ ? ” เมื่อเห็นแบบนั้นเฟิงเลี่ยก็ยิ้มออกมา

เขาไม่สนใจชายคนนั้นอีกต่อไป เขาหันกลับมาและพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้

แม้จะไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่ประมูลต่อ แต่เขาก็ไม่คิดอะไรมาก สุดท้ายหญ้านี่ก็จะตกเป็นของเขา เดาว่าคงไม่มีใครคิดจะแข่งกับเขาอีก