ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 300 : ประมูลได้

ตอนที่ 300 : ประมูลได้

“1,000 ล้าน ! ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็พากันเงียบไปทันที

แม้แต่ที่ชั้นสองเองก็เงียบไปเช่นกัน

ที่ชั้นสามนั้นฟางอี้ก็เผยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ออกมา เธอมองไปที่ชั้นสองด้วยความตะลึง

สีหน้าตอนนี้ของเธอนั้นดูน่ารักยากที่จะเห็นได้ แต่โชคร้ายที่ตอนนี้ไม่มีใครได้ชื่นชมมัน

ที่ด้านล่างทุกคนต่างก็พากันกลั้นหายใจ นี่มันสมกับเป็นการต่อสู้ของพวกคนรวยจริง ๆ แม้แต่เงินพันล้านก็ยังกล้าเสนอออกมา

“แต่โสมคนนี่ก็สมกับราคาของมันจริง ๆ ”

ผู้คนพากันพึมพำอออกมาและมองไปที่ชั้นสองและสงสัยว่าจะมีใครเพิ่มราคาอีกรึไม่

ทุกห้องที่ชั้นสองต่างก็พากันเงียบเมื่อราคาเพิ่มขึ้นไปถึง 1,000 ล้าน พวกเขาพากันกวาดตามองหาว่าใครกันที่เป็นคนเสนอราคานี้ออกมา

จากนั้นพวกเขาก็พบกับชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง ทุกคนจำชายคนนี้ได้ในทันที ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงหนึ่งในผู้เยาว์ที่โดดเด่น เขาเป็นเศรษฐีหนุ่มที่มีเงินถึง 50,000 ล้าน

ไม่นานมานี้ชายหนุ่มคนนี้ได้นำแร่ไฟออกมาประมูล

เมื่อเพิ่มราคาถึง 1,000 ล้าน แม้ว่าจะอยู่ภายใต้สายตาของทุกคนแต่หวังเย่าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ยังไงซะวันนี้เขาก็ต้องเอาโสมคนกลับไปให้ได้

“1,000 ล้าน ครั้งที่ 1 ! ”

“1,000 ล้าน ครั้งที่ 2 ! ”

“ไม่มีใครให้ราคาที่สูงกว่านี้แล้วสินะ นี่คือโสมคนที่หาได้ยาก หากพลาดไปแล้วอาจจะไม่มีโอกาสอีก” เพราะไม่มีใครเสนอราคาขึ้นมาเพิ่ม เฉินเหล่าจึงได้ทำการโน้มน้าวออกมา

เขาหวังว่าจะมีคนเพิ่มราคาขึ้นไปอีกเพื่อที่พวกเขาจะได้เงินมากกว่าเดิม

“1,010 ล้าน ”

หลังจากที่เงียบได้สักพักก็มีคนเสนอราคาขึ้นมาอีกครั้ง

ชัดแล้วว่าเขายังไม่คิดจะยอมแพ้ บทบาทของโสมคนที่มีต่อมนุษย์นั้นโดดเด่นอย่างมาก

“1,020 ล้าน ”

หลังจากนั้นก็มีคนเสนอราคาขึ้นต่อ

“1,030 ล้าน”

คนของตระกูลลู่เองก็ไม่คิดยอมแพ้

“1,050 ล้าน ”

คนของสมาคมใหญ่เองก็ไม่น้อยหน้า

….

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นแข่งราคากัน หวังเย่าก็ต้องคิ้วขมวด

“1,080 ล้าน ” แต่เขายังไม่คิดจะยอมแพ้ง่าย ๆ

การแข่งขันเริ่มดุเดือดขึ้นมาเรื่อย ๆ..

“1,100 ล้าน ”

“1,110 ล้าน ”

เมื่อราคายังขึ้นไปต่อก็เริ่มมีคนถอนตัวออกไปทีละคน ๆ

คนพวกนี้มีเงินเยอะแต่ชัดแล้วว่าพวกเขาไม่คิดจะใช้มันทั้งหมดในวันนี้

แม้ว่าโสมคนจะน่าสนใจ แต่พวกเขาก็ต้องยอมแพ้ ยังไงซะของที่ทำให้พวกเขาต้องมาที่นี่ก็ยังไม่ถูกนำออกมาประมูล

พวกเขาไม่อาจจะใช้เงินทั้งหมดไปกับของชิ้นนี้ได้ ไม่งั้นแล้วคงมีแค่พระเจ้าที่รู้ว่าพวกเขาจะเอาเงินจากไหนมาสู้ต่อ

ดังนั้นเพราะเหตุผลต่าง ๆ คนมากมายจึงพากันถอนตัวจากการประมูล

เมื่อราคาเพิ่มขึ้นถึง 1,300 ล้าน คนของตระกูลชั้นนำก็พากันถอนตัว

ซื๋อเยว่ถึงจะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมแพ้ไป

คนของสมาคมใหญ่อยากจะสู้ต่อ แต่ถึงโสมคนนี้จะน่าอัศจรรย์แต่พวกเขาคงมีเงินไม่มากพอ

คนของสมาคมถอนตัวหลังจากที่ราคาของมันเพิ่มขึ้นเกินกว่าจะรับได้

สุดท้ายก็มีแค่หวังเย่าและคนของตระกูลชั้นนำที่ยังประมูลอยู่

“1,400 ล้าน” หวังเย่ากัดฟันแน่นและเพิ่มราคาขึ้นอีก

“1,410 ล้าน” อีกฝ่ายยังไม่คิดยอมแพ้

“1,500 ล้าน” หวังเย่าไม่คิดเสียเวลาและทำการเพิ่มราคาขึ้นไปอีก

อีกฝ่ายลังเลอยู่สักพักก่อนที่สุดท้ายจะยอมแพ้ไป

ยังไงซะเมื่อเทียบกับคุณค่าของมันแล้ว ราคาของมันก็สูงเกินไป

พวกเขามาที่นี่เพื่อของอย่างอื่น เป็นธรรมดาที่ไม่อยากจะใช้เงินทั้งหมดในตอนนี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้เพิ่มราคาต่อ

ยิ่งราคาสูงเท่าไหร่ เงินที่กลุ่มสมบัติสวรรค์จะได้นั้นก็มากขึ้น ตอนนี้ราคาเพิ่มขึ้นไปถึง 1,500 ล้านเครดิต มันมากกว่าเงินที่กลุ่มสมบัติสวรรค์ใช้ซื้อโสมคนนี้มาหลายเท่าตัว

เฉินเหล่ายิ้มออกมาแต่เขาก็ยังรอดูว่าจะมีใครเพิ่มราคาขึ้นไปอีกรึไม่

“1,500 ล้าน ครั้งที่ 1”

“1,500 ล้าน ครั้งที่ 2”

“หากไม่มีใครประมูลต่อ งั้นโสมคนนี้ก็จะตกเป็นของเขา”

คนที่ชั้นล่างต่างก็พากันมองไปที่เฉินเหล่าและบ่นออกมา “ เลิกอ้อมค้อมได้แล้วผู้อาวุโส เราเองก็อยากได้มันแต่เรามีเงินไม่มากพอ”

คนที่ชั้นสองเองก็เงียบไป พวกเขาไม่คิดจะเพิ่มราคาขึ้นต่อและเลือกจะถอนตัว

“1,500 ล้าน ครั้งที่ 3 ขาย ! ”

สุดท้ายเมื่อเห็นว่าไม่มีใครประมูลต่อ เฉินเหล่าก็ต้องประกาศขายโสมคนชิ้นนี้ออกไป

“โสมคนนี้เป็นของห้องพิเศษเบอร์ 3 ในราคา 1,500 ล้านเครดิต หลังจากนี้จะมีคนไปยังห้องของท่าน โปรดรอสักครู่ ” เฉินเหล่าพูดขึ้นก่อนที่หญิงสาวจะนำโสมคนเดินกลับไปที่หลังเวที

“ตอนนี้มาที่ชิ้นต่อไป” เฉินเหล่าพูดขึ้นก่อนจะมีคนเดินออกมาจากหลังเวทีมา

เฉินเหล่าได้อธิบายถึงของชิ้นนี้และประกาศราคาเริ่มต้นของมันทันที

….

หวังเย่าไม่ได้สนใจของที่กำลังประมูลอยู่ เขารอพนักงานเอาโสมคนมาให้กับเขา

ในตอนที่รออยู่นั้นสุดท้ายก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“คุณหวังเย่า โสมคนที่คุณประมูลมาถึงแล้ว โปรดเปิดประตูเพื่อทำการแลกเปลี่ยน”

หวังเย่าลุกขึ้นเดินไปที่ประตูโดยไม่ลังเล

เมื่อเปิดประตูออกมาก็พบกับสาวสวยในวัย 20 ปี เธอรวบผมหางม้า, ทาปากแดง, ฟันขาว เธอดูสวยอย่างมาก

แต่ตอนนี้หวังเย่าไม่ได้มีเวลามาสนใจผู้หญิง สายตาเขาจับจ้องไปที่โสมคนบนถาดที่เธอถือมามากกว่า

“เข้ามาก่อนสิ” สุดท้ายเขาก็ให้เธอเข้ามาในห้อง

เมื่อวางถาดลงบนโต๊ะ เธอก็เอาสายรัดข้อมือออกมาและพูดขึ้น “คุณหวังเย่า หลังจากที่จ่ายค่าสินค้าแล้ว โสมคนชิ้นนี้จะเป็นของคุณอย่างเป็นทางการ”