ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 349 : ความตะลึงของซือคงเป่า

ตอนที่ 349 : ความตะลึงของซือคงเป่า

หวังเย่ามองไปที่อสูรมิติที่ตอนนี้กำลังกินเปลือกไข่ที่เหลือ เขานั่งลงข้าง ๆ มัน

ซึ่งตอนนี้หวังเย่าก็หน้าซีดอย่างมาก เลือดที่เสียไปเมื่อตะกี้นั้นต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่ร่างกายจะฟื้นฟูขึ้นมาได้

กล่าวได้ว่าหวังเย่าในตอนนี้ไม่ต่างจากคนป่วยเลย แม้แต่คนธรรมดาก็ยังจัดการกับเขาได้แล้ว

นี่แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาเสียเลือดไปมากขนาดไหน

แม้ว่าเขาจะดื่มน้ำยาอาหารไปหลายขวด แต่สภาพร่างกายของเขาก็ถือว่าแทบไม่ดีขึ้นเลย

ยังไงซะเขาก็เสียเลือดไปจำนวนมากและน้ำยาอาหารเพียงลำพังก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้มากนัก

หวังเย่าทำสัญญากับอสูรมิติเพื่อที่จะใช้สกิลของมัน แต่เพราะหวังเย่าตอนนี้อยู่ในสภาพอ่อนแอ เขาจึงไม่อาจจะใช้สกิลของอสูรมิติได้ จึงต้องรอจนกว่าจะฟื้นฟูตัวเองก่อนแล้วถึงจะทดสอบสกิลเหล่านั้นได้

เขาไม่ได้รีบบอกคนด้านนอกว่าเขาฟักไข่ออกมาได้สำเร็จ เพราะเวลาที่ใช้ก็น้อยเกินไป ถ้าบอกพวกนั้นไป พวกนั้นคงตกตะลึง

หวังเย่าจึงได้แต่นอนลงบนโซฟา แล้วดื่มน้ำยาอาหารพร้อมกับมองดูอสูรมิติกินเปลือกไข่ของตัวเอง

กร้วม กร้วม

อสูรมิติยังคงกินเปลือกไข่อยู่ เมื่อเห็นหวังเย่านอนลงบนโซฟาและมองมาที่มัน มันก็คิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะอุ้มเปลือกไข่มาหาหวังเย่าแล้วยื่นให้กับหวังเย่า

มันอยากให้หวังเย่ากินเปลือกไข่กับมันงั้นหรือ ?

เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็ส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ ฉันไม่กินหรอก แกกินเลย”

อสูรมิติเหมือนจะเข้าใจคำพูดของหวังเย่า เมื่อได้ยินแบบนั้นมันจึงรีบกินเปลือกไข่ต่อทันที

“มันดูฉลาดมาก” หวังเย่ายื่นมือออกไปลูบหัวอสูรมิติพร้อมกับคิด

กร้วม กร้วม แจ่บ ๆ

อสูรมิติเผยสีหน้าพอใจออกมา ปากของมันยังคงเคี้ยวไม่หยุด

ไม่นานหลังจากนั้นเปลือกไข่ทั้งหมดก็ถูกอสูรมิติกินจนหมดเกลี้ยง

ไม่รู้ว่าเปลือกไข่นี่มีพลังงานพิเศษอะไรแต่หลังจากที่อสูรมิติกินหมดแล้ว มันก็ทำตามหวังเย่า มันนอนหลับบนโต๊ะไปทันที

เมื่อหวังเย่าเห็นว่าอสูรมิติหลับก็ไม่คิดจะรบกวน เขาได้แต่มองดูมันอยู่เงียบ ๆ

แต่เมื่อเวลาผ่านไปร่างของอสูรมิติกลับโปร่งใสขึ้นมา สุดท้ายร่างของมันก็หายไปต่อหน้าต่อตาหวังเย่า ราวกับว่ามันหายไปจากห้องนี้

เมื่อเห็นโต๊ะที่ว่างเปล่า หวังเย่าก็ไม่ได้ใส่ใจกับการหายตัวไปของอสูรมิติ

พลังสัญญานั้นทำให้เขารับรู้ว่าอสูรมิติยังนอนอยู่บนโต๊ะอยู่

หลอมรวมกับมิติ นี่คือความสามารถของอสูรมิติ

ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะหาว่ามันอยู่ไหน เขาเอาโทรศัพท์ออกมาตรวจสอบข่าวในอินเตอร์เน็ตพร้อมกับดื่มน้ำยาอาหารไปด้วย

…

เมื่อเวลาผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมง หวังเย่าก็ได้ส่งข้อความหาเฉี่ยนเจินเฉียนเพื่อบอกพวกนั้นว่าการฟักไข่สำเร็จแล้ว

เขาเพิ่งจะส่งข้อความไปไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนที่ทั้งหกคนจะเข้ามาในห้อง

ฟางฉิงหัว, เฉี่ยนเจินเฉียน, ฮวงเทียนเจวี๋ยน, จางจื้อเฉียง,ไป๋พั่วหล้างและซือคงเป่ามองไปที่โต๊ะว่างเปล่าตรงหน้าหวังเย่า

“ไม่ได้ผลงั้นหรือ ? นี่…”

เมื่อเห็นโต๊ะที่ว่างเปล่า ทั้งหกคนก็พากันมองมาที่หวังเย่าด้วยความสงสัย

“เสี่ยวซวี ได้เวลาปรากฏตัวแล้ว” เมื่อเห็นสีหน้าของทั้งหกคน หวังเย่าก็พูดขึ้น

เสี่ยวซวีเป็นชื่อเล่นของอสูรมิติที่หวังเย่าเพิ่งจะตั้งให้มัน

เสี่ยวซวีเหมือนจะพอใจกับชื่อของมันอย่างมาก

หวังเย่าอดไม่ได้ที่จะทึ่ง มันเกิดมามีจิตวิญญาณและความฉลาดกับตัว อนาคตนั้นคงมีความสามารถที่น่าทึ่งกว่านี้แน่

ตอนที่หวังเย่าพูดจบ ร่างมังกรของอสูรมิติก็ได้แยกตัวออกจากมิติและปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

ทั้งหกคนจ้องเขม็งไปที่อสูรมิติที่ปรากฏตัวขึ้นมา

เมื่อรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งและสายตาของทั้งหกคน เสี่ยวซวีก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา

“พวกนี้เป็นใคร พวกนี้มาทำอะไรที่นี่ พวกนี้คิดจะทำอะไร ? ” หากเสี่ยวซวีพูดได้ มันคงถามแบบนี้ออกมาแน่

แม้ว่าจะแสดงสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งหกคน แต่เสี่ยวซวีก็ไม่ได้แสดงท่าทีเกรงกลัวออกมา ดวงตาของมันยังจับจ้องไปยังทั้งหกคน

“นี่มันอสูรมิติ…”

“มันเหมือนในบันทึกเอาไว้ไม่มีผิด ยกเว้นแค่ขนาดที่ต่างออกไป แต่ส่วนที่เหลือน่ะเหมือนกับในบันทึกเลย”

“นี่คืออสูรมิติที่เพิ่งเกิดใหม่”

“บางทีมันอาจจะขึ้นเป็นอสูรมิติที่แข็งแกร่งในอนาคตได้”

ทุกคนพากันพูดถึงอสูรมิติตามที่พวกเขารู้จัก

“หวังเย่า ฉันคิดไม่ถึงเลยว่านายจะฟักมันออกมาได้จริง ๆ ” ในฐานะหัวหน้าหอสมบัติสวรรค์แล้ว ซือคงเป่ารู้ดีกว่าใครว่ามันน่าปวดหัวแค่ไหนกับการฟักไข่นี่ออกมา

ผู้ดูแลระดับสูงมากมายถูกเรียกตัวมาแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ มันเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่าการฟักไข่นี่ยากเย็นแค่ไหน

แต่หวังเย่าไม่ใช่แค่ฟักไข่นี่ออกมาได้สำเร็จแต่เขายังใช้เวลาแค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้นในการฟักมันออกมา

มันจะไม่ทำให้พวกเขาตะลึงได้ยังไง