ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 359 : เตรียมตัว - novel-lucky

ตอนที่ 359 : เตรียมตัว

“พวกนายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำ” เมื่อเห็นทุกคนล้อมเขาเอาไว้ หวังเย่าจึงได้พูดขึ้นมา “หรือว่าพวกนายกำลังอู้งานอยู่ ? ”

“นั่น….ใช่ หัวหน้าไปอาบน้ำเถอะ”

“อาเย่า อย่ามองฉันแบบนั้น ใช่สิ ฉันจำได้ว่าฉันมาเอาของนี่ ฉันขอตัวก่อน”

“พวกนายนี่…” เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็ได้แต่ส่ายหน้า

“หัวหน้า ฉันมีเรื่องบางอย่างจะรายงาน” มีแค่หลงปู้หยู๋เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาได้มองไปที่หวังเย่าแล้วพูดขึ้นมา

“เรื่องอะไร ? ” เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็แสดงสีหน้าจริงจังออกมา

“สามวันก่อน หัวหน้าของสมาคมกับตระกูลใหญ่ได้มาที่นี่เพื่อขอซื้อของที่หัวหน้าได้มาจากตอนประมูล แต่หลังจากที่ได้ยินว่าหัวหน้าเก็บตัวอยู่ พวกนั้นก็กลับไปและทิ้งข้อความบอกว่า ถ้านายอยากขายของพวกนั้นให้ก็ให้ติดต่อมาได้ทุกเมื่อ นี่คือข้อมูลของพวกเขา”

หลังจากที่พูดจบ หลงปู้หยู๋ก็ได้เอานามบัตรส่งให้กับหวังเย่า

เมื่อได้ยินแบบนั้นหวังเย่าก็พูดขึ้นมา “ ช่างพวกนั้นเถอะ ของที่ได้จากการประมูลไม่อาจจะขายได้ ของบางอย่างฉันใช้ไปแล้วด้วย ถึงจะอยากขายแต่ก็ไม่อาจจะทำได้ ”

“แล้วนามบัตรพวกนี้จะเอายังไง ? ” หลงปู้หยู๋มองไปที่นามบัตรในมือ

“เก็บไว้ก่อน” หวังเย่าพูดขึ้น

“จริงสิ นายบอกว่า 3 วันก่อน ฉันเก็บตัวนานขนาดนั้นเลยหรือ ? ” หวังเย่านึกบางอย่างออกและถามขึ้นมา

“นายไม่ได้ดูโทรศัพท์รึไง มันผ่านการประมูลมา 3 วันแล้ว” หลงปู้หยู๋มองหวังเย่าด้วยสีหน้าประหลาดใจแล้วพูดขึ้น

“งั้นนายไปจัดการธุระตัวเองเถอะ” หวังเย่าโบกมือให้กับหลงปู้หยู๋แล้วพูดขึ้น

หลังจากหลงปู้หยู๋แยกตัวไป หวังเย่าก็ดึงเอาโทรศัพท์ออกมาดูวันที่และพบว่ามันผ่านมาหลายวันแล้วจริงๆ

เขาไม่คิดว่าเวลาที่เขาอยู่ในโลกของเทพมังกรเพียงไม่นานจะทำให้เวลาที่นี่ผ่านไปหลายวัน

“ฉันคิดว่าผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่นี่กลับผ่านมาถึง 3 วันจากวันที่ประมูลวันแรกจบงั้นหรือ ? การประมูลวันที่สองคงมีของดีไม่น้อยกว่าวันแรกแน่ แต่ฉันกลับพลาดโอกาสนี้ไป”

หวังเย่ารู้สึกหดหู่ ตอนนี้เขามีเงินหลักแสนล้านแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะเข้าร่วมการประมูลในวันที่สองด้วย ไม่คิดเลยว่าเขาจะพลาดโอกาสนี้ไป

มันทำให้เขาหงุดหงิด นี่ไม่ต้องพูดถึงความหดหู่ที่มีเลย

“ถ้าฉันรู้แบบนี้ ฉันคงไม่เก็บตัวตั้งแต่แรก...”

แต่หวังเย่าก็ทำได้แค่คิด ยังไงซะการเก็บตัวครั้งนี้ของเขาก็ไม่เพียงแต่ทะลวงผ่านระดับ S มาได้แต่ยังทำให้ได้รู้ความลับอันยิ่งใหญ่ด้วย

โดยรวมแล้วก็ถือว่าได้กำไรอยู่

“เมื่อการประมูลจบลงแล้ว คิดไปก็ไม่มีประโยชน์ ฉันไปอาบน้ำดีกว่า” หวังเย่าพึมพำออกมาแล้วเดินออกไปทันที

….

“ไม่นานมานี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นที่นอกเมือง กลุ่มทหารรับจ้างหลายกลุ่มได้รับความเสียหาย …”

“เกาะบางเกาะเกิดมิติบิดเบี้ยวหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตามคาดการณ์แล้วมันน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในอนาคตอันใกล้”

“ผู้ตรวจสอบ 4 ดาวทั้ง 4 คนของเมืองหัวเซี่ยและหัวหน้าหอสมบัติสวรรค์ได้ร่วมมือกันเข้าไปในมิติลับ เข้าใจว่าที่นั่นมีสัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์อยู่ 3 ตัว…”

…

นี่คือข่าวที่หวังเย่าพบหลังจากที่กลับมาบ้านแล้ว

สองอันแรกนั้นเขากังวลนิด ๆ แต่เขาสนใจข่าวที่สามมากกว่า

หลังจากที่จบการประมูล เฉี่ยนเจินเฉียนกับคนอื่น ๆ ได้เข้าไปในมิติลับนั้นจริง ๆ

คนอื่นไม่รู้ว่าทั้งห้าคนไปทำอะไรที่นั่น แต่หวังเย่าน่ะรู้เหตุผล

หวังเย่าเรียกเสี่ยวซวีออกมา มันมองมาที่หวังเย่าด้วยสายตาอ้อนวอนราวกับจะขอน้ำยาพลังอีก

สายตาที่ออดอ้อนของมันทำให้หวังเย่าอดทนไม่ไหวและเอาน้ำยาออกมาให้มันกิน

สุดท้ายเมื่ออ่านข่าวจนจบ หวังเย่าก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ฉันหวังว่าลุงเฉี่ยนกับคนอื่นจะสำรวจได้สำเร็จ”

หวังเย่าลูบหัวเสี่ยวซวีที่กินน้ำยาพลังอยู่พร้อมกับเอาโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาฟ่านฉิงเหมย

เนื้อหาคือถ้าพรุ่งนี้เธอมีเวลา เขาจะให้เธอเดินทางกลับไปที่เมืองอรุณด้วย

หลังจากที่ส่งข้อความไปไม่นาน ฟ่านฉิงเหมยก็ส่งข้อความกลับมา

“พรุ่งนี้รอฉันด้วย ”

เมื่อเห็นข้อความนั้นหวังเย่าก็ยิ้มออกมา ฟ่านฉิงเหมยยังส่งข้อความเรื่องอื่น ๆ มาด้วย

ส่วนมากแล้วเธอถามเขาว่าเขาทะลวงผ่านได้รึไม่ รวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ด้วย

หวังเย่าคิดว่าจะไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกอื่นให้เธอรู้ บางเรื่องเธอก็ไม่ควรรู้จะดีกว่า

เขากลัวว่าฟ่านฉิงเหมยจะรับไม่ไหว เขาไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับจ้าวเมิ่งซีด้วย อย่างไรก็ตามนี่ก็คือเรื่องที่น่ากลัวอย่างมากสำหรับคนทั่วไป

มันคือการปกป้องพวกเธอ

หวังเย่าตอบกลับข้อความเพื่อไม่ให้เธอกังวลพร้อมกับส่งข้อความแบบเดียวกันหาจ้าวเมิ่งซีด้วย

จ้าวเมิ่งซีนั้นมีธุระมากมายต้องจัดการ ดังนั้นเธอจึงไม่คิดจะกลับเมืองอรุณด้วย แต่เธอก็ยังย้ำกับหวังเย่าให้ดูแลฟ่านฉิงเหมยเป็นอย่างดี ไม่งั้นแล้วเขาได้เจอดีแน่

สุดท้ายจ้าวเมิ่งซีก็ส่งอิโมจิรูปหมัดมาให้

หวังเย่าอดคิดไม่ได้ว่าตอนนี้จ้าวเมิ่งซีจะแสดงสีหน้าแบบไหนออกมา

แต่เขาก็ตอบกลับข้อความเธอไปเพื่อให้เธอสบายใจ

จากนั้นเขาก็โทรหาหลี่ว่านเฟิง

“ลุงหลี่ ผมจะไปเมืองอรุณพรุ่งนี้” ทันทีที่หลี่ว่านเฟิงรับสาย หวังเย่าก็พูดขึ้นมา

“ฉันยังอยู่ในเมืองอรุณ นายเดินทางปลอดภัย ฉันจะรอนายอยู่ที่นี่” หลี่ว่านเฟิงตอบกลับ

“ไม่มีปัญหา”

จากนั้นทั้งสองก็คุยกันต่อสักพักก่อนจะวางสายไฟ เสี่ยวซวีกินน้ำยาพลังจนหมดก่อนจะกลับไปที่กำไล ส่วนหวังเย่าก็กลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน

ประสบการณ์ในโลกอื่นนั้นแม้ว่าจะกินเวลาไม่นานแต่ก็น่าตกใจอย่างมาก ตอนนี้ทำให้เขาเครียดอย่างมาก

ตอนนี้หวังเย่าแค่อยากต้องการพักผ่อนเพื่อที่เขาจะได้เริ่มวันพรุ่งนี้อย่างเต็มที่