ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 372 : กลับเมืองหัวเซี่ย - novel-lucky

ตอนที่ 372 : กลับเมืองหัวเซี่ย

วันต่อมา หวังเย่าก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับฟ่านฉิงเหมยที่หลับอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ อืม…” ฟ่านฉิงเหมยลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองไปที่หวังเย่าที่ยิ้มให้กับเธออยู่ เมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมา

จากนั้นเธอก็ลดมือลงไปก่อนจะรู้สึกถึงบางอย่างแข็ง ๆ ด้านล่าง

“อื้อ ! ” หวังเย่าอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขามองไปที่ฟ่านฉิงเหมยโดยไม่มีท่าทีว่าจะยอมอ่อนข้อให้ จนทำให้ฟ่านฉิงเหมยอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมา

ตอนนี้หวังเย่าไม่อาจจะอดใจไหวอีกต่อไปแล้ว ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เขาก็จับตัวเธอพลิกกลับก่อนจะกดหลังเธอไว้

ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือดตั้งแต่เช้า

ตอนบ่ายทั้งสองก็ได้ลงมากินข้าวเที่ยง พร้อมกับหารือเรื่องบางอย่าง

แม้ว่าหวังเย่าจะไม่ได้หล่อเหลาแต่ก็ดูมีเสน่ห์อยู่ มันราวกับว่าเขามีแรงดึงดูดอยู่ในตัว

ส่วนผู้หญิงนั้นทั้งสวยและสง่า มันทำให้ผู้ชายหลายคนต้องหันกลับมามองที่เธอ

ต้องบอกว่าทั้งสองคนนั้นดูเหมาะสมกันอย่างมาก

ใบหน้าของฟ่านฉิงเหมยยังแดงก่ำอยู่ เธอนั่งกินข้าวตรงหน้าหวังเย่า แต่ไม่กล้ามองหน้าเขานัก

อย่างไรก็ตาม เมื่อเช้านี้ทั้งสองคนก็เล่นกันอยู่นานหลายชั่วโมง เธอไม่อยากยอมรับว่าเธอก็รู้สึกสนุกไปกับมัน

ส่วนหวังเย่าเหมือนไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขายังกินข้าวได้ตามสบาย

ผ่านไปสักพักทั้งสองก็กลับไปที่ห้องพักของตัวเองเพื่อขึ้นไปเก็บของก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปที่สนามบิน

วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะเดินทางกลับเมืองหัวเซี่ย

ไม่นานหลังจากนั้นทั้งสองก็มาถึงสนามบิน

หลังจากที่ตรวจสอบสัมภาระเสร็จสิ้น พวกเขาก็นั่งรอกว่า 10 นาทีก่อนที่จะถึงเวลาขึ้นเครื่อง

ครั้งนี้ทั้งสองยังคงนั่งที่นั่งเฟิร์สคลาสเหมือนเดิม

จนผ่านไปสักพักเครื่องบินก็บินขึ้นมาถึงชั้นสตราโทสเฟียร์ก่อนจะมุ่งหน้าไปตามเส้นทางของมัน

หวังเย่ามองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับคิดถึงบางอย่าง

ฟ่านฉิงเหมยที่นั่งข้าง ๆ เห็นแบบนั้นก็ไม่คิดจะรบกวน เธอเองก็มองออกไปด้านนอกเช่นกัน ฉากด้านนอกนั้นคือฉากที่งดงามยากจะเห็นได้

…

ระหว่างทางพวกเขาไม่ได้เจอกับอุบัติเหตุที่เป็นอันตรายใด ๆ สุดท้ายเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินของเมืองหัวเซี่ย

หวังเย่าลงจากเครื่องพร้อมกับฟ่านฉิงเหมย แต่เธอบอกว่ามีเรื่องต้องไปจัดการที่มหาวิทยาลัยและได้แยกตัวออกไป

เพราะถึงอย่างไร เธอก็ต่างจากหวังเย่า เธอเรียนอยู่ และยังเรียนไม่จบเหมือนหวังเย่า

เมื่อเห็นฟ่านฉิงเหมยแยกตัวออกไป หวังเย่าก็ได้เอามอเตอร์ไซค์ออกมาก่อนจะมุ่งหน้าไปที่บริษัท

ผ่านไปสักพัก หวังเย่าก็ไปที่บริษัทเพื่อตรวจสอบข้อมูลต่าง ๆ เมื่อพบว่าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นมา

เขาพบว่าจ้าวเมิ่งซีไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย ดูเหมือนเธอจะไปที่ที่พักของกลุ่มทหารรับจ้าง ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นทันที

ไม่นานหลังจากนั้นหวังเย่าก็มาถึงพักของกลุ่มทหารรับจ้าง

“หัวหน้ากลับมาแล้ว ! ”

ทันทีที่เขาปรากฏตัวก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาไม่หยุด

“หัวหน้า ! ”

“อาเย่า ! ”

แทบจะในทันทีก็มีเสียงของลัวจ้าวฮว่าและโจวอวิ๋นดังขึ้นมา พวกนั้นรีบวิ่งเข้ามาหาเขาราวกับหมาที่เจอเจ้าของ

“การฝึกฝนของพวกนายเป็นยังไงบ้าง ? ” หวังเย่ามองไปรอบ ๆ แล้วยิ้มออกมา

“แน่นอน เพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วงหัวหน้า พวกเราฝึกฝนกันอย่างหนักเชียวล่ะ”

“ใช่ ” ทุกคนตอบกลับเป็นเสียงเดียวกัน

“งั้นหรือ ? ” หวังเย่าพูดขึ้น “งั้นฉันขอทดสอบพวกนายหน่อยละกัน”

เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากันเงียบและรีบวิ่งหนีออกไปทันที

มันไม่ยากเลยที่จะเดาว่าการทดสอบของหวังเย่านั้นน่ากลัวแค่ไหน

“พวกนายนี่…” หวังเย่าส่ายหน้าก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

จ้าวเมิ่งซีก็อยู่ในห้องด้วย

เพราะได้คุยกับฟ่านฉิงเหมยมา จ้าวเมิ่งซีจึงรู้ว่าหวังเย่ากลับมาแล้ว

“เธอมารอฉันหรือ ? ” หวังเย่าเดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะถามขึ้นมา

“พี่ฉิงเหมยไปไหน ? ” จ้างเมิ่งซีไม่ได้สนใจคำถามของหวังเย่า แต่กลับถามขึ้นมาแทน

“เธอบอกว่าจะไปที่มหาวิทยาลัย” หวังเย่าตอบกลับ

“งั้นหรือ” จ้าวเมิ่งซีไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อีก “นายกับพี่ฉิงเหมยไปเมืองอรุณแล้วเป็นยังไงกันบ้าง ? ” จ้าวเมิ่งซีถามขึ้นมา

“ก็ดีนะ ฉิงเหมยมีความสุขดี” หวังเย่าตอบกลับก่อนจะแอบมองไปที่จ้าวเมิ่งซี เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธ

“งั้นก็ดีแล้ว ฉันเสียดายที่ไม่ได้ไปกับนายด้วย นายไม่ต้องกลัวว่าฉันจะโกรธหรอก ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น” จ้าวเมิ่งซีเหมือนจะรู้ว่าหวังเย่าคิดอะไรอยู่จึงยิ้มออกมา

หวังเย่าโล่งอกเมื่อได้ยินแบบนั้น

แต่หลังจากที่หัวเราะแล้ว จ้าวเมิ่งซีก็มองไปที่หวังเย่าพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มแปลกๆ “ ฉันได้ยินมาว่านายไปหาพ่อฉัน ? ”

“เอ่อ…”