ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 380 : ต่างมิติ - novel-lucky

ตอนที่ 380 : ต่างมิติ

ลำน้ำอสูรอันมืดมิดไหลเอื่อยบนพื้นดิน บนท้องฟ้าปรากฏแสงสว่างอยู่สูงขึ้นไปจากพื้นดิน 100 เมตร

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า หวังเย่าก็เริ่มครุ่นคิดบางอย่าง

ตรงหน้าเขาคือสถานที่ที่อันตราย และมันก็มีเสียงคำรามดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

หวังเย่าคิดถึงวิธีการเอาตัวรอดเมื่อเข้าไปด้านในนั้น

อยู่ ๆ ก็ราวกับรับรู้ได้ถึงบางอย่าง หวังเย่าได้ใช้ความสามารถของเสี่ยวซวีแล้วหายตัวไปในทันที

หลังจากนั้นสักพักกลุ่มผู้หญิงทั้ง 5 คนก็มาถึงที่นั่น

ผู้หญิงที่สวมหน้ากากมองก้อนหินที่หวังเย่าเคยอยู่ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พี่ตี้ พี่เป็นอะไรไป ?” ฟางอี้ถามขึ้นมา

เท่าที่เธอเห็นมันก็เป็นแค่ก้อนหินธรรมดา

“ไม่มีอะไร ” ผู้หญิงสวมหน้ากากส่ายหน้า เธอรู้สึกว่าเธอคงคิดไปเอง

“พวกเธอจับฉันไว้ เราจะเข้าไปในอีกมิติ” ผู้หญิงสวมหน้ากากพูดขึ้น

“ได้” คนอื่น ๆ ต่างก็พากันพยักหน้าก่อนที่จะจับตัวผู้หญิงที่สวมหน้ากากเอาไว้

จากนั้นทั้งห้าคนก็กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะหายตัวไปยังทางเข้าของมิติ

หวังเย่าปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะมองขึ้นไปบนฟ้าด้วยคิ้วที่ขมวด

“ฟางอี้มาทำอะไรที่นี่ ? ดูจากท่าทีของเธอแล้ว ผู้หญิงที่สวมหน้ากากนั่นเป็นใคร ? ” หวังเย่าไม่อาจจะมองผู้หญิงคนนั้นออกเลย

“เธอเด็ดเดี่ยวและเข้าไปในมิตินอก ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นในอีกด้าน…”

และตอนนั้นหวังเย่าก็เปลี่ยนใจและคิดจะตามเข้าไปในมิตินอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถีบตัวเองกระโดดขึ้นไปยังทางเข้า

ตัวของเขาราวกับตกลงไปในหลุมดำก่อนจะหายตัวไป เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หวังเย่าก็พบว่าเขามาอยู่ยังอีกโลกแล้ว

เขายืนอยู่ตรงทางเข้าพร้อมกับมองไปยังโลกด้านล่าง และพบกับป่าพร้อมทุ่งหญ้าที่ไกลสุดลูกหูลูกตา

ท้องฟ้าที่นี่หลากสี มันมีแสงสีรุ้งสาดส่องและเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง แต่ที่นี่หวังเย่ากลับรู้สึกได้ถึงพลังที่ไม่อาจจะอธิบายได้ เขารู้สึกคุ้นเคยกับพลังนี้เป็นอย่างมาก เมื่อคิดได้สักพัก เขาก็ต้องเบิกตากว้าง

พลังนี้คงอยู่แค่ชั่วครู่ก่อนจะหายไป แต่เขารู้ว่าเขาไม่ได้คิดไปเอง เพราะเหตุผลบางอย่างพลังนี่ถึงได้หายไป

นี่คือพลังที่เขาไม่มีทางลืม พลังที่ทำให้เขาต้องขนลุก

เขานึกถึงเทพมังกรและนึกถึงปิศาจ สุดท้ายก็นึกถึงชายหนุ่มที่น่ากลัวคนนั้น

“ในที่สุด…ก็พบ..นายแล้ว…”

หวังเย่าเหมือนจะได้ยินเสียงของปีศาจดังขึ้นมาในหูของเขา

มันทำให้สีหน้าของเขาต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง ตัวของเขาแข็งทื่อราวกับโดนศัตรูจับตามองอยู่ตลอดเวลา

ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อมองไปรอบ ๆ เขาก็รู้สึกว่าเขาคงคิดไปเอง

หวังเย่าเรียกสติกลับมา เมื่อมองไปยังฉากที่งดดงามในโลกนี้ หวังเย่าก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นเหมือนกับมิติที่เขาเคยไป

เขากระโดดลงมาจากทางเข้าของมิติ และลงมาที่ป่าด้านล่างอย่างปลอดภัย ก่อนจะมองไปรอบ ๆ และหลับตาลงเพื่อเรียกสติอีกครั้ง แต่ไม่นานเขาก็ไม่อาจจะรับรู้พลังนั้นได้อีก

“ดูเหมือนว่าฉันจะคิดไปเองจริง ๆ ” หวังเย่าพึมพำ

เขาเริ่มหนักใจขึ้นมาและนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกที่เขาเคยไป

ตัวตนแบบนั้นเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้

เมื่อรับรู้ได้ถึงคลื่นพลังของปีศาจในมิตินี้ หวังเย่าก็ต้องสำรวจที่นี่ต่อไม่ว่ายังไงก็ตาม

ตอนนี้มิติแห่งนี้ยังทำงานอยู่ มันหมายความว่ามันไม่ใช่โลกที่เขาเคยไปมา บางทีมันอาจจะมีความลับอย่างอื่นที่เขายังไม่รู้ก็เป็นได้

“ต้องสำรวจดูเผื่อว่าจะพบข้อมูลที่จำเป็น หวังว่าจะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กลับไป…”

นี่ไม่ต้องพูดถึงความจริงทั้งหมดเลย แค่ข้อมูลเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว

เมื่อคิดได้แบบนั้นหวังเย่าก็มองไปที่ป่าตรงหน้าแต่ก็พบกับศพของสัตว์อสูรจำนวนมาก

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน ? ”

เมื่อพบว่าร่างของพวกมันยังไม่เน่า เขาก็สันนิษฐานได้ว่าพวกนี้อาจจะเพิ่งตายไป

หวังเย่าได้ทำการตรวจสอบศพพวกนั้นอีกครั้ง

ศพของมันบางตัวนั้นท้องแตก และบางตัวก็โดนตัดแขนตัดขาก็มี