ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 387 : กบย่าง
ตอนที่ 387 : กบย่าง
อ๊บ อ๊บ อ๊บ อ๊บ !
“ฉันนี่โชคร้ายจริง ๆ เลย !” เมื่อมองไปรอบตัวและพบว่าฝูงกบล้อมเขาเอาไว้ หวังเย่าก็ต้องสลด เขารู้ว่านี่คือสิ่งที่มนุษย์หวาดกลัวที่สุด เพราะพวกมันคือนักล่า
พวกมันเหมือนจะเกลียดชังมนุษย์อย่างมาก และการโจมตีที่ง่าย ๆของพวกมันคือการพ่นพิษออกมา
หากเจอกับกบพิษสวรรค์แล้วเอาตัวรอดมาได้ นั่นถือว่าโชคดีอย่างมาก
กบพิษนับร้อยตัวพวกนี้ยังคงไม่ได้โจมตีหวังเย่าแต่อย่างใด พวกมันได้แต่ล้อมหวังเย่าเอาไว้อย่างนั้นและรอให้หัวหน้าฝูงสั่งการเท่านั้นถึงจะโจมตี
ก่อนจะค่อย ๆ เดินหน้าเข้ามาหาหวังเย่า พวกมันคิดจะสร้างความกดดันให้กับเหยื่อเพื่อให้เหยื่อกังวล
นี่คือความคิดที่ถือว่าฉลาดเป็นอย่างมาก
มันไม่ยากเลยที่จะคิดได้ว่าพวกกบนี่เกลียดชังมนุษย์ขนาดไหน
เมื่อหวังเย่ามองไปที่หัวหน้าฝูงที่แสดงสายตายั่วยุ สิ่งนั้นมันจึงทำให้เขาโกรธขึ้นมา
“คิดจริง ๆ รึไงว่าฉันจะไม่กล้าสู้กับแก ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดเลยคอยดู” หวังเย่าหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เพราะกบพวกนี้กลับมองว่าเขาเป็นเหยื่อ มันน่าตลกจริง ๆ
แม้ว่าจะโกรธแต่หวังเย่าก็ยังควบคุมสติของตัวเองได้ แน่นอนว่ากับการเผชิญหน้ากับกบฝูงนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้าที่จะประมาท เขาตั้งใจที่จะทุ่มสุดตัว อีกอย่างแล้วหวังเย่าก็มีวิธีในการรับมือกับพิษด้วย
เมื่อเห็นฝูงกบที่ค่อย ๆ เดินหน้าเข้ามา มือของหวังเย่าก็มีไฟลุกโชนขึ้น
คลื่นความร้อนได้แผ่ออกไปทั่วทุกทิศทาง
ชัดแล้วว่าการกระทำของหวังเย่า ทำให้หัวหน้าฝูงกบนั้นรู้สึกแปลกใจ
ต่อหน้ากบพิษจำนวนมาก แต่เขาก็ยังกล้าที่จะสู้ ในอดีตนั้นพวกมนุษย์มีแต่จะหนี หาได้ยากที่จะมีใครกล้าเผชิญหน้ากับพวกมัน
พวกมันคิดว่าหวังเย่าคงหมดหวังและเลือกที่จะสู้
งั้นพวกมันก็จะให้หวังเย่าได้ลองลิ้มรสพิษของพวกมัน
แม้ว่าหวังเย่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ผลลัพธ์สำหรับพวกมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
หัวหน้าฝูงได้สั่งการให้กบตัวอื่น ๆ ให้รออยู่ข้าง ๆ โดยมีมันแค่ตัวเดียวที่ยังเดินหน้าเข้ามาต่อ
แม้จะไม่รู้ว่าพวกมันคิดจะทำอะไร แต่หวังเย่าก็ไม่คิดที่จะประมาท
ไฟในมือก่อตัวเป็นพายุ หวังเย่ามองไปรอบ ๆ ก่อนจะยิงไฟใส่กบที่อยู่รอบตัว
ตูม !
เปลวไฟอันน่ากลัวได้ระเบิดพลังออกมาปกคลุมพื้นที่โดยรอบ
นี่คือเพลิงมังกรที่เอาไว้รับมือกับพิษ
ไฟได้ลุกไหม้จนทำให้เกิดแสงสีแดงครอบคลุมไปทั่ว มันทำให้เห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน
“เกิดอะไรขึ้นที่นั่น ? พวกสัตว์อสูรสู้กันเองรึว่าคนสู้กับสัตว์อสูร ? ”
“ถึงเป็นใครก็ไม่สำคัญ เราต้องรีบไปที่นั่นโดยเร็วที่สุด”
“รีบไปที่นั่นกัน ! ”
ที่แนวหลัง เมื่อเห็นไฟที่ลุกโชนขึ้นไปบนท้องฟ้า กลุ่มผู้คนก็รีบเดินหน้า พวกเขาอยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น
สิ่งที่เกิดขึ้นในมิติลับแห่งนี้ไม่อาจจะมองข้ามได้ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็อาจจะมีข้อมูลมหาศาล..
ไฟเริ่มเผาหญ้าโดยรอบ กบพิษพากันเกลือกกลิ้งไปมาที่พื้นโดยหวังว่าจะดับไฟลงได้ แต่ไฟที่เหมือนจะดับได้ง่ายกลับทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
กลิ่นเนื้อย่างลอยคละคลุ้งไปทั่วแต่ภายใต้กลิ่นเนื้อย่างนั้นกลับมีอันตรายแฝงอยู่
กบพิษสวรรค์พวกนี้แม้ว่าจะโดนย่างไปแล้วแต่ก็ไม่อาจจะกินได้ เพราะเนื้อพวกมันเป็นพิษ พิษนี้ไม่ได้สลายไปง่าย ๆ เพราะความร้อน
ยิ่งไปกว่านั้นกลิ่นเนื้อที่ลอยออกมานี้ แค่กลิ่นก็มีพิษแฝงอยู่เล็กน้อย หากสูดหายใจเข้าไปก็อาจจะทำให้ต้องนอนซมอยู่บนเตียงไปหลายวัน
พิษนี้รุนแรงมาก จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มนุษย์นั้นกลัวกบพิษสวรรค์จนถึงทุกวันนี้
ในทุ่งหญ้านั้นเมื่อเห็นว่าไฟไม่ได้ดับลง หัวหน้าฝูงกบก็เริ่มคลั่งขึ้นมา
แม้ว่าจะทนการโดนเผาได้ แต่หัวหน้าฝูงนั้นก็เริ่มสั่งการออกมาอย่างบ้าคลั่ง
อ๊บ !
ภายใต้คำสั่งของมัน กบพิษตัวอื่น ๆ ก็ไม่ได้สนใจเปลวไฟที่ไหม้ตัวอยู่และรีบมุ่งหน้าเข้ามาหวังเย่า
ในเวลาเดียวกันพวกมันก็ได้ยิงลิ้นพิษของตัวเองออกมา
มันไม่ยากที่จะคิดได้ว่าหากโดนลิ้นนี่โจมตีคงทำให้หวังเย่าตกอยู่ในอันตราย
หัวหน้าฝูงได้พุ่งออกมา กบตัวอื่น ๆ เองก็พุ่งเข้าใส่หวังเย่าเช่นกัน
แม้ว่าจะเป็นสัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฝูงกบพวกนี้แล้วก็คงยากที่จะรอดจากความตายไปได้
แต่หวังเย่ามีวิธีรับมือกับพิษพวกนี้
ใช่ การโจมตีนี้จะไม่โดนเขาหากอยู่คนละมิติกัน หวังเย่ามีสกิลหลอมรวมมิติอยู่
ถ้าร่างกายของเขาได้หลุดไปอยู่อีกมิติ การโจมตีในส่วนนี้จึงไม่ส่งผลต่อเขา
นอกจากนี้แล้วด้วยการหลอมรวมมิติก็ทำให้เขาไร้เทียมทาน แม้ว่าเขาจะโจมตีศัตรูไม่ได้ก็ตาม แต่นี่คือเวลาที่เหมาะที่สุดที่จะใช้สกิลนี้
พิษพวกนี้ถึงจะรุนแรงแต่ก็ไม่อาจจะหลุดมาอีกมิติและส่งผลต่อตัวเขาได้ เพราะพิษพวกนี้ไม่ได้มีความสามารถในการทะลุทะลวงมิติ