ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 388 : หญ้าสูง 20 เมตร

ตอนที่​ 388 : หญ้า​สูง 20 เมตร​

พิษ​อัน​น่ากลัว​ของ​กบ​พวก​นี้​ไม่อาจจะ​ทำ​อะไร​หวัง​เย่า​ได้​เลย​ แม้ว่า​มัน​จะมีเวลา​จำกัด​ใน​การ​ใช้สกิล​หลอม​รวม​มิติ​และ​ยัง​ต้อง​ใช้เวลา​พักฟื้น​อยู่​นาน​ แต่​ใน​เวลา​ไม่กี่​นา​ทีนี้​เปลวไฟ​ของ​เขา​ก็​สามารถ​เผา​กบ​พวก​นี้​จนตาย​หมด​ได้​

ถึงพิษ​จะน่ากลัว​จน​ไม่มีใคร​กล้า​สัมผัส​ แต่​หาก​ไม่นับ​พิษ​พวก​นี้​แล้ว​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​พวก​มัน​ก็​ไม่ต่าง​จาก​สัตว์​อสูร​ขั้น​ราชา​เลย​

มัน​ไม่ได้​น่ากลัว​เลย​แม้แต่น้อย​

เมื่อ​เห็น​หวัง​เย่า​หายตัว​ไป​ หัวหน้าฝูง​ก็​เข้าใจ​ว่า​พวก​มัน​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​น่า​สิ้นหวัง​แล้ว​

มัน​นึกถึง​ตอนที่​พวก​มัน​จัดการ​กับ​มนุษย์​จน​ต้อง​ตาย​อย่าง​น่าอนาถ​

แต่​ไม่คิด​เลย​ว่า​ครั้งนี้​จะเป็น​พวก​มัน​เอง​ที่​ต้อง​รู้สึก​แบบ​นั้น​

นี่​คือ​จุดจบ​ที่​ไม่ต่างกัน​เลย​

สุดท้าย​พวก​กบ​พิษ​ก็​โดน​เผา​และ​ไม่อาจจะ​ขยับตัว​ได้​อีก​

ไฟยังคง​เผา​อยู่​สักพัก​จน​ตัว​กบ​พิษ​กลายเป็น​สีดำ​ เมื่อ​ลม​พัดผ่าน​ก็​ทำให้​ตัว​ของ​มัน​สลาย​ไป​กับ​ลม​

หวัง​เย่า​ไม่จำเป็นต้อง​ใช้สกิล​หลอม​รวม​มิติ​ให้​เต็มเวลา​ แค่​ครึ่ง​เดียว​ก็​เพียง​พอแล้ว​

หวัง​เย่า​ยัง​ไม่เลือก​ที่จะ​ออกจาก​มิติ​มาทันที​ เขา​รอ​จนกระทั่ง​มีกลิ่น​เนื้อ​ไหม้​กระจาย​ไป​ทั่ว​ เขา​ถึงยกเลิก​สกิล​และ​ปรากฏตัว​ขึ้น​มาอีกครั้ง​

เมื่อ​เห็น​ทุ่งหญ้า​ที่​โดน​เผา​ หวัง​เย่า​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถอนหายใจ​ออกมา​ “เฮ้อ​ ถือว่า​ฉัน​ได้​ช่วย​คนอื่น​ไป​ด้วย​ ถ้าคน​ด้านหลัง​มาพบ​กับ​กบ​พิษ​พวก​นี้​คง​ตกที่นั่งลำบาก​เป็นแน่​ พวก​นั้น​ไม่มีสกิล​หลอม​รวม​มิติ​แบบ​ฉัน​ ดังนั้น​พวกเขา​ควรจะ​ขอบคุณ​ฉัน​…”

เขา​คิด​ถูก​ ถ้าคนอื่น​มาพบ​กับ​กบ​พิษ​พวก​นี้​ พวก​นั้น​อาจ​เลือก​ที่จะ​หนี​ ยังไง​ซะพวก​นั้น​ก็​ไม่มีสกิล​หนี​ไป​มิติ​อื่น​แบบ​หวัง​เย่า​

เมื่อ​มอง​ไป​รอบตัว​ หวัง​เย่า​ก็​ไม่คิด​จะอยู่​ที่นั่น​ต่อ​ เขา​คิด​ว่า​พวก​คน​ด้านหลัง​คง​รีบ​ตามมา​ที่นี่​อย่าง​แน่นอน​ ดังนั้น​เขา​ต้อง​รีบ​เดินหน้า​ต่อไป​ยัง​หุบเขา​ตรงหน้า​

หวัง​เย่า​ได้​เอา​ยา​ฟื้นฟู​ร่างกาย​ขึ้น​มาดื่ม​เพื่อ​ฟื้นฟู​แรงกาย​ที่​เสีย​ไป​ก่อน​จะเดินทาง​ต่อ​ทันที​

สุดท้าย​ร่าง​ของ​เขา​ก็​หาย​ไป​ใน​พงหญ้า​

หลังจากนั้น​สักพัก​คนอื่น​ ๆ ก็​เดินทาง​มาถึงที่นั่น​

ลู่​หา​น​และ​คนอื่น​ ๆ ก็​อยู่​ใน​กลุ่ม​พวก​นี้​ด้วย​ มัน​ยังมี​ผู้เยาว์​อัจฉริยะ​อีก​หลาย​คน​มาใน​กลุ่ม​นี้​

และ​ตอนนี้​ บอก​ได้​ว่า​พวก​คน​ที่​โดดเด่น​ก็​ได้มา​รวมตัวกัน​ที่นี่​

มัน​ยังมี​นัก​สู้คนอื่น​ ๆ มาที่นี่​ด้วย​ แต่ละคน​มีความ​แข็งแกร่ง​ไม่น้อยกว่า​ระดับ​ SS เลย​

ยังไง​ซะหาก​ไม่มีนัก​สู้พวก​นี้​อยู่​ด้วย​ งั้น​ตระกูล​ใหญ่​คง​ไม่กล้า​ส่งอัจฉริยะ​ของ​ตัวเอง​เข้ามา​ใน​มิติ​แห่ง​นี้​

นี่​ก็​เพื่อ​ความปลอดภัย​

แม้ว่า​จะมารวมตัวกัน​ที่นี่​ แต่​พวกเขา​ก็​มาจาก​คนละ​ที่​เพื่อ​มาดู​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​เท่านั้น​ เพราะ​ถึงอย่างไร​พวกเขา​ก็​มีทีม​ของ​ตัวเอง​ และ​ไม่มีทาง​ที่จะ​ไม่เข้าไป​ยุ่ง​กับ​ทีม​อื่น​ นี่​คือ​กฎ​ของ​พวกเขา​

ทุกคน​มอง​ไป​ที่​พงหญ้า​ที่​โดน​เผา​ใน​ระยะ​ 50 เมตร​ ก่อน​คิด​จะเดินหน้า​ต่อ​แต่​สุดท้าย​ก็​ต้อง​เปลี่ยนใจ​

ใน​ตอนที่​ชาย​คน​หนึ่ง​กำลังจะ​เดิน​เข้าไป​ใน​พื้นที่​นั้น​ก็​มีคน​ตะโกน​ขึ้น​มาจน​ทำให้​เขา​กลัว​และ​ต้อง​ถอย​กลับมา​ ก่อน​จะเว้น​ระยะห่าง​จาก​พื้นที่​นั้น​

ถ้าไม่มีอุปกรณ์​พิเศษ​ งั้น​พวกเขา​คง​เดินหน้า​เข้าไป​ใน​พื้นที่​นั้น​แล้ว​ ถึงจะไม่มีอันตราย​มาก​นัก​ แต่​พวกเขา​ก็​ต้อง​ระวังตัว​

เพราะ​ถึงอย่างไร​ซากศพ​ตรงหน้า​ก็​คือ​สิ่งที่​ทำให้​พวกเขา​กลัว​มาตลอด​

บางคน​เคย​มาที่​มิติ​แห่ง​นี้​มาก่อน​ และ​บางคน​ก็​ยัง​รู้จัก​ที่นี่​ด้วย​

เมื่อ​มองดู​ฉาก​ตรงหน้า​ ทุกคน​ก็​พา​กัน​ขนลุก​ แค่​มองดู​ที่นั่น​พวกเขา​ก็​รีบ​ถอย​กลับมา​

แม้ว่า​จะเป็น​มนุษย์​เหมือนกัน​แต่​ก็​มีกองกำลัง​ของ​ตัวเอง​ พวกเขา​จึงไม่คิด​ที่จะ​พูดคุย​อะไร​กัน​มาก​

แม้ว่า​คน​ส่วนมาก​จะสับสน​กับ​สิ่งที่​เกิดขึ้น​ที่นี่​แต่​เมื่อ​ไม่อาจจะ​รู้​คำตอบ​ได้​ พวกเขา​ก็ได้​แต่​สลัด​ความสงสัย​ที่​มีทิ้ง​ไป​

ตอนนี้​เวลา​คือ​สิ่งสำคัญ​ การ​ปรากฏตัว​ของ​กลุ่ม​สัตว์​อสูร​ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​เมื่อ​สักครู่​นั้น​ก็​ทำให้​พวกเขา​ร้อนใจ​มาก​แล้ว​

ตอนนั้น​ ทุกคน​ได้​แยกย้าย​กัน​ออก​ไป​ก่อน​จะเดินหน้า​ไป​ยัง​หุบเขา​ตรงหน้า​

ฟางอี้​และ​กลุ่ม​ของ​เธอ​เพิ่งจะ​เดินทาง​มาถึงที่เกิดเหตุ​

เมื่อ​มอง​ไป​ยัง​ฉาก​ตรงหน้า​แล้ว​ ตี้เวยจื๊อ​ก็​สีหน้า​อึมครึม​ ก่อน​จะพา​ทีม​ของ​เธอ​เดินทาง​หลบเลี่ยง​ไป​ข้าง ๆ​ เพื่อ​เดินหน้า​ไป​ยัง​หุบเขา​ต่อ​

แม้ว่า​ฟางอี้​จะกลัว​อย่าง​มาก​ แต่​เรื่อง​สำรวจ​ที่นี่​คือ​เรื่อง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​

ดังนั้น​แม้ว่า​ทุกคน​จะกังวล​ใน​ใจแต่​ก็​ยัง​เลือก​ที่จะ​เดินหน้า​ต่อ​

….

แม้ทุกอย่าง​จะแปลก ๆ​ แต่​ก็​ไม่มีอะไร​ที่​แปลก​เกินไป​ นี่​คือ​ความคิด​ใน​หัว​หวัง​เย่า​ตอนนี้​

หาก​ถามว่า​ทำไม​ถึงคิด​แบบ​นั้น​ก็​คง​เป็น​เพราะ​หญ้า​ที่สูง​เหนือ​หัว​ของ​เขา​ตอนนี้​

หาก​มีคน​บอ​กว่า​มัน​ก็​แค่​หญ้า​

แต่​หวัง​เย่าคง​ต้อง​เถียง​กลับ​ไป​ทันที​ว่า​เคย​เห็น​หญ้า​ที่สูง​แบบนี้​มาก่อน​รึเปล่า​ ?

ถ้ามัน​สูงสัก​ 2 เมตร​เขา​ก็​คง​ไม่สนใจ​

แต่​ 2 เมตร​งั้น​หรือ​ นั้น​มัน​ก็​แค่​หญ้า​ธรรมดา​ เพราะ​หญ้า​นี่​สูงเกือบ​ 20 เมตร​เลย​

เมื่อ​เห็น​หญ้า​ที่สูง​กว่า​ต้นไม้​ หวัง​เย่า​ก็​เกิด​ความ​สับสน​ขึ้น​มาใน​ใจ