ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 392 : ฝังศพ - novel-lucky

ตอนที่ 392 : ฝังศพ

ตอนนี้เกิดพายุทรายขึ้นจนชายคนนั้นต้องยกมือขึ้นมาปิดตา แต่หวังเย่าใส่ชุดเกราะอยู่ ใบหน้าของเขาก็มีหมวกเกราะปกคลุมเอาไว้

ตอนที่ทรายเหล่านั้นกระเด็นมาก็มีแต่เสียงกระทบดังขึ้นตรงหน้ากากของชุดเกราะ แต่ไม่อาจจะทำอะไรเขาได้

เขาไม่ได้สนใจฝุ่นทรายที่ลอยฟุ้งไปทั่วและมองออกไปข้างหน้า

เนินทรายได้ถล่มลงไปพร้อมกับมีเงาขนาดใหญ่พุ่งออกมา

ชายกำยำยังยืนนิ่งไม่ได้สนใจพายุทรายที่พัดกระจายออกมาแม้แต่น้อย

ที่ผิวตัวของเขามีชั้นแสงก่อตัวขึ้นมาเพื่อป้องกันเศษทรายที่พัดเข้าใส่ตัวเขา

พลังที่แผ่ออกมาจากร่างนั้นเหมือนจะทำลายได้ทุกอย่าง

นี่คือสัตว์อสูรที่ดูคล้ายกับกิ้งก่า ตัวของมันเป็นสีดำสนิทพร้อมกับเกล็ดที่ดูแข็งแกร่งรอบตัว กรงเล็บทั้งสี่ของมันคมกริบและสะท้อนแสงอันเย็นชาออกมา

ดวงตาสีแดงก่ำของมันทำให้มันดูราวกับเสียสติ ในดวงตามันมีแต่ความคลั่งและอาฆาตอยู่ไม่น้อย ตัวของมันยาวกว่า 10 เมตร ที่หัวของมีเขาแหลมงอกออกมาราวกับจะแทงทะลุทุกอย่างได้

“กิ้งก่ามังกร ! ”

เมื่อเห็นหน้าตาของมัน หวังเย่าก็จำเผ่าและชื่อของมันได้ทันที

กิ้งก่ามังกรนี้คือตัวตนที่แข็งแกร่ง หากมันโตเต็มวัยก็สามารถขึ้นไประดับสวรรค์ได้ซึ่งเทียบได้กับนักรบระดับ SS

เกล็ดของมันมีพลังป้องกันที่สูง แม้แต่ระเบิดก็ยากที่จะทำลายได้แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาของมันที่บอกกันว่าแทงทะลุทุกอย่างได้

แน่นอนนั่นหมายถึงสิ่งของกายภาพ เขานี้ไม่อาจจะแทงทะลุมิติได้ ไม่งั้นแล้วกิ้งก่ามังกรคงไม่ได้อยู่ระดับสวรรค์ แต่ขึ้นไปอยู่ระดับเทพแล้ว

แม้ว่าจะอยู่ระดับสวรรค์ แต่ก็อยู่ขั้นสูงสุดของระดับสวรรค์ ซึ่งด้อยกว่าสัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์เพียงเล็กน้อย

มันไม่อาจจะจัดการได้ง่าย ๆ

เมื่อมองไปยังชายกำยำตรงหน้า หวังเย่าก็ครุ่นคิดอยู่สักพัก

ตอนนั้นชายกำยำเหมือนจะลงมือแล้ว เขาบิดคอไปมาก่อนจะหันกลับไปมองกิ้งก่ามังกรแล้วพูดขึ้นมา “ดูเหมือนว่าข้าคงจะหนีเจ้าไม่พ้นสินะ ไม่เป็นไร ข้าจะปลดปล่อยเจ้าให้เป็นอิสระเอง”

ชายกำยำกำหมัดทั้งสองข้างพร้อมกับพลังที่น่ากลัวได้ระเบิดออกมาจากตัว แต่รูปร่างของเขายังคงเดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย

กิ้งก่ามังกรมองไปยังชายกำยำตรงหน้าด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะคำรามออกมา

เนินทรายโดยรอบกลับมีพายุทรายกระเด็นออกมาอีกครั้ง

ชายกำยำไม่คิดที่จะถอยรึหลบกรงเล็บที่พุ่งเข้ามาหาเขาแม้แต่น้อย

มือข้างหนึ่งยกขึ้นกันกรงเล็บที่พุ่งเข้ามา แต่มันก็ทำให้เขาถอยกลับไปแค่ครึ่งก้าว

หลังจากนั้นตาของชายกำยำก็เป็นประกายขึ้นมาก่อนที่เขาจะจับตัวกิ้งก่ามังกรพลิกตัวกลับ

เขาแค่ยกมือขึ้นแต่กลับยกตัวกิ้งก่ามังกรที่ตัวใหญ่กว่าเขาเป็นร้อย ๆ เท่าขึ้นมาได้

แขนของเขาเป็นแผลแค่เล็กน้อย แต่กลับทำให้ตัวของกิ้งก่ามังกรพลิกกลับได้

เขาจับมันฟาดกับเนินทรายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ตูม ตูม ตูม !

เสียงกระทบดังสนั่นเกิดขึ้นพร้อมกับพื้นดินโดยรอบที่สั่นไหวไม่หยุด เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็ต้องแสดงสีหน้าแปลกใจออกมา

แม้ว่าเขาจะคาดการณ์ถึงความแข็งแกร่งของชายกำยำนี้ไว้อยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่าแค่แรงกายเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้ด้อยกว่าสัตว์อสูรระดับสวรรค์เลย อันที่จริงนี่ไม่ต่างอะไรจากการรังแกกิ้งก่ามังกรเลย

ใช่ ถูกแล้ว รังแก

กิ้งก่ามังกรไม่อาจจะทำอะไรได้เลยต่อหน้าชายคนนี้

ต้องรู้ก่อนว่าชายกำยำยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดออกมาด้วยซ้ำ…

แค่เห็นว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนร่างกลับคืนก็น่าแปลกใจมากแล้ว

ตูม !

สุดท้ายเสียงกระทบก็ดังก้องพร้อมกับกิ้งก่ามังกรที่โดนโยนออกไปที่เนินทรายก่อนจะทำให้เกิดหลุมลึกขึ้นมาจากแรงระเบิด

คลื่นพลังของกิ้งก่ามังกรลดลงไปอย่างมาก แต่สายตาของมันก็ยังดูกระหายเลือดดังเดิม ราวกับว่ากระหายเลือดและพร้อมจะทำลายทุกอย่าง

แม้ว่าหวังเย่าจะยืนดูอยู่เงียบ ๆ และไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้คลั่งแบบนี้ แต่เขาก็ยังคิดถึงวิธีการที่ชายกำยำใช้จัดการกิ้งก่ามังกรนี้

เมื่อรวมข้อมูลก่อนหน้านี้ที่เขาเห็นมา เขาก็พอเดาบางอย่างออก..

ชายกำยำเดินไปยืนอยู่ข้างหลุมและมองไปที่กิ้งก่ามังกรด้วยแววตาโศกเศร้า

“ลาก่อน สหาย” เมื่อพูดจบชายกำยำก็ได้ยกมือขึ้น เขาได้ต่อยใส่กิ้งก่ามังกรที่นอนอยู่ในหลุม

กระดูกอันแหลมคมพุ่งออกมาจากมือขวาก่อนจะพุ่งตัดอากาศเข้าใส่ร่างของกิ้งก่ามังกร