ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 401 : โลกอันสงบสุข
ตอนที่ 401 : โลกอันสงบสุข
โพรงนี้มีแสงส่องประกายอ่อน ๆ ออกมา
นกที่แปลกประหลาดที่บินเข้าไปในโพรงก่อนหน้านี้ได้หายตัวไปอย่างไร้วี่แวว
หวังเย่าคิดว่ามันน่าจะเข้าไปในมิตินอก
เมื่อมองเข้าไปในทางเข้านั้น เขาก็ไม่พบกับอะไรเลย
หวังเย่ามองไปยังทางเข้าก่อนจะแสดงสายตามุ่งมั่นออกมา
ก่อนที่เขาจะกระโดดเข้าไปในทางเข้าทันที
แสงได้ส่องประกายพร้อมกับมิติรอบตัวที่บิดเบี้ยวไป ไม่นานแสงทั้งหมดก็ได้หายไปจากสายตาของเขาทันที
หวังเย่าแปลกใจขึ้นมาเพราะเขาพบว่าเขายังอยู่หน้าโพรงเดิม ยังยืนอยู่ใต้กลุ่มแสงอันเดิม
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ? ฉันเดินเข้าไปในทางเข้าแล้วนี่ ทำไมฉันถึงได้โผล่มาที่นี่อีก ? ” หวังเย่าขมวดคิ้ว เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน เขาได้เดินทางผ่านทางเข้ามิติลับมาแล้ว แต่เพราะบางเหตุผลทำให้เขายังอยู่ในโลกเดิม มันต้องมีอะไรผิดปกติอย่างแน่นอน
เมื่อมองไปยังกลุ่มแสงบนหัว หวังเย่าก็กระโดดเข้าไปอีกครั้ง
แสงสว่างส่องประกายวูบวาบ หวังเย่ารับรู้ว่ามิติรอบตัวของเขาบิดเบี้ยวไป จากนั้นแสงก็ได้หายไปก่อนที่เขาจะปรากฏตัวขึ้นอยู่หน้าโพรงอีกรอบ
หวังเย่าได้ใช้สกิลควบคุมมิติของเสี่ยวซวีและรับรู้ว่ามิติรอบตัวเขาเกิดการบิดเบี้ยวขึ้นมาจริง ๆ ตอนที่เขาเข้าไปในทางเข้านั้น
เขาไม่อาจจะเข้าไปยังอีกโลกได้ เหตุผลน่าจะเป็นเพราะพลังมิติมันยังไม่มากพอ
เมื่อคิดได้แบบนั้นหวังเย่าก็ต้องหาทางอื่นในการเข้าไปยังอีกโลก
เขากระโดดเข้าไปในกลุ่มแสงอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขาได้ทำการหลอมรวมกับมิติทันที
หลังจากที่หลอมรวมกับมิติ ฉากที่มิติเกิดการบิดเบี้ยวก็หายไป กลุ่มแสงด้านหน้าส่องประกายขึ้นก่อนที่แสงนั้นจะสลายตัวไป จากนั้นหวังเย่าก็พบกับฉากใหม่ที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา
นี่คือโลกที่แข็งแกร่ง มันมีพลังชีวิตไม่รู้จบ ที่นี่มีสัตว์อสูรที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่มีการต่อสู้กันที่นี่
ที่นี่คือโลกที่สงบสุข ที่นี่คือโลกที่อบอุ่น
ฉากนี้ทำให้หวังเย่าถึงกับตะลึง เขาไม่เคยเห็นโลกที่สงบสุขแบบนี้มาก่อน ไม่มีการต่อสู้ฆ่าฟันกัน สัตว์อสูรที่นี่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขจริง ๆ
มันเหมือนกับโลกมนุษย์ก่อนเกิดหายนะ
หวังเย่ารู้สึกว่าที่นี่คือที่ที่เหมาะกับมนุษย์
แม้ว่าจะยังไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้แต่แค่มองฉากอันงดงามตรงหน้าก็ทำให้หวังเย่าอยากจะย้ายมาอยู่ที่นี่
หวังเย่าส่ายหน้าสลัดความคิดนี้ออกจากหัว เขาต้องแน่ใจก่อนว่าโลกนี้ไม่มีอันตรายจริง ๆ ก่อนที่จะวางแผน ถึงอย่างนั้นตอนนี้เขาก็มีแผนอยู่ในหัวแล้ว
แม้จะไม่รู้ว่าทำไมโลกนี้ถึงได้มีแสงแดดแต่มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี หวังเย่าไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้
ตอนนี้เขาอยู่สูงจากพื้นดินประมาณ 100 เมตรด้านหลังเขาเป็นทางเข้าออกมิตินอกแห่งนี้
ทางเข้าออกที่นี่ไม่ได้ใหญ่นัก มันเหมือนเมฆก้อนเล็ก ๆ ที่ค่อยๆหมุนวนอยู่รอบ ๆ
เมื่อกระโดดลงมาจากที่นั่นมาถึงพื้น หวังเย่าก็ได้สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปและรู้สึกโล่งอกขึ้นมา
ตอนนี้หวังเย่าอยู่ในทุ่งหญ้า แต่เดิมแล้วสัตว์อสูรจำนวนมากกินหญ้าอยู่ที่นี่แต่หลังจากที่หวังเย่ามาถึง พวกมันก็รีบหนีไปรึไม่ก็หลบตามต้นไม้และโขดหิน พวกมันมองมาที่หวังเย่าด้วยความกังวล
สายตาพวกนี้มีทั้งความกลัวและสงสัย
“ช่างเป็นโลกที่งดงามจริง ๆ…” หวังเย่ายิ้มออกมาและมองไปยังสัตว์อสูรเหล่านั้น
หากมนุษย์ได้มาอยู่ในโลกที่สงบสุขแบบนี้ร่วมกันกับสัตว์อสูรได้ งั้นพวกเขาจะต้องการอะไรอีก …
หวังเย่าเผยรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ออกมาก่อนจะเอาผลไม้ออกมาจากกระเป๋ามิติและวางลงไปที่พื้น
ในพริบตากลิ่นของผลไม้ก็ลอยคลุ้งไปทั่ว พวกสัตว์อสูรที่อยู่ใกล้ ๆ ถึงกับพากันรีบสูดหายใจเอากลิ่นนี้เข้าไป
เมื่อเห็นรอยยิ้มของหวังเย่า พวกมันก็พอรู้สึกได้ว่าหวังเย่าไม่ได้คิดร้ายอะไรกับพวกมัน
หลังจากที่ลังเลได้สักพักพวกสัตว์อสูรก็พากันขยับเข้ามาใกล้
หลังจากที่เข้ามาใกล้และเขี่ยผลไม้ดูอยู่หลายครั้ง สุดท้ายพวกสัตว์อสูรก็แสดงสีหน้าพอใจออกมา พวกมันรีบกินผลไม้ที่หวังเย่าเอาให้ทันที
เมื่อกินผลไม้จนหมดและรู้สึกว่าหวังเย่าไม่ได้มีจุดประสงค์ร้าย พวกสัตว์อสูรก็เริ่มกล้าเข้ามากันมากขึ้น
พวกสัตว์อสูรเข้ามาล้อมเขาเอาไว้และพากันมาเล่นกับเขา
หวังเย่าไม่ได้หงุดหงิดเลยแม้แต่น้อย เขามีแต่จะยิ้มกว้างกว่าเดิม
นี่เป็นครั้งแรกที่สัตว์อสูรมาเล่นกับเขาแบบนี้หากไม่นับอสูรของเขา
ที่นี้ช่างเป็นโลกที่วิเศษจริง ๆ …
หวังเย่าอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เขาเล่นกับพวกมันอยู่สักพักก่อนจะบอกลาและเริ่มทำการตรวจสอบโลกใบนี้
ครั้งนี้เขาเอากระเป๋ามิติมากับตัวหลายใบ เขาเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว แม้ว่าจะอยู่ที่นี่ไป 2-3 เดือนก็ไม่ใช่ปัญหา
ทุกอย่างถือว่าดียกเว้นแต่ว่าโลกนี้ไม่มีอินเตอร์เน็ต
หวังเย่าเริ่มจากทางเข้าออกมิติแห่งนี้และทำการตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ
ระหว่างนั้นเขาก็ได้ปล่อยอสูรทั้งสี่ของเขาออกมาจากกำไลอสูร
เมื่อทั้งสี่ตัวได้ปรากฏตัวขึ้นมาในโลกสงบสุขนี้และได้รับอนุญาตจากหวังเย่า ไม่นานพวกมันก็หายตัวไปไม่เห็นแม้แต่เงา
หลังจากที่สังเกตการณ์ได้สักพัก หวังเย่าก็พบว่าสัตว์อสูรที่นี่ไม่มีความคิดที่จะสู้กันเลย แต่ละตัวไม่มีความคิดชั่วร้ายอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
เขารู้สึกว่าโลกนี้พิเศษและปีศาจคงยังไม่อาจจะรับรู้ถึงโลกนี้ไปอีกสักพัก
YOU MAY ALSO LIKE
