ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 439 : ต้องหนี

พลังอันกระหายเลือดปะทุออกมาจากอสูรทั้งสี่ตัวที่พุ่งเข้าใส่ หวังเย่า พวกมันอ้าปากออกมาเพื่อคิดจะฉีกเนื้อหวังเย่าเป็นชิ้นๆ

หลี่ว่านเฟิง เห็นแบบนั้นก็สีหน้าเปลี่ยนไป แม้ว่าหวังเย่าจะบอกถึง ความแข็งแกร่งที่มีแล้วแต่เขาก็ไม่อาจจะวางใจได้

เมื่อเห็นหวังเย่าเผชิญหน้ากับอันตราย หลี่ว่านเฟิงก็อยากจะเข้า ไปช่วย

ไม่ว่าจะสายเกินไปรึไม่แต่เขาก็ต้องไปช่วยหวังเย่า

แต่กลับมีร่างของเสี่ยวซวีเดินมาขวางหน้าหลี่ว่านเฟิงเอาไว้

“แค่ดูก็พอ ท่านไม่ต้องกังวลไป” เสี่ยวซวีพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเฉย เมยราวกับมั่นใจในตัวหวังเย่าอย่างมาก

หลี่ว่านเฟิงอยากจะพูดบางอย่าง แต่อยู่ๆ กลับมีพลังอันน่ากลัว ระเบิดออกมา

ตูม !

ไฟมังกรได้เข้ากลืนกินร่างของอสูรทั้งสี่ที่พุ่งเข้ามาหาหวังเย่า ภายในพริบตา

อสูรทั้งสี่ร่วงลงไปกับพื้นและกลิ้งไปมาอีกทั้งยังกรีดร้องราวกับว่า จะดับไฟที่เผาไหม้ตัวพวกมันได้อย่างไรอย่างนั้น

สักพักกลิ่นเหม็นไหม้ก็ลอยคละคลุ้งไปทั่ว

อสูรทั้งสี่ตอนนี้โดนเผาและกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“หยุด ! ” เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้นชายทั้งสี่คนก็พากันพุ่งออกมาเพื่อ หวังว่าจะหยุดหวังเย่าเอาไว้

แต่หวังเย่ารึจะหยุด ?

ก่อนที่ทั้งสี่จะมาถึงตรงหน้าหวังเย่า อสูรของพวกมันก็ตัวแข็งทื่อ และนิ่งไป เปลวไฟอันน่ากลัวได้หายไปเผยให้เห็นซากศพที่โดนเผาเป็น ตอตะโก

อสูรระดับสวรรค์ทั้งสี่ได้จากโลกนี้ไปแล้วภายในเวลาเพียงไม่กี่ นาทีเท่านั้น

เมื่อเห็นซากศพของอสูรทั้งสี่ ลูกน้องที่พุ่งเข้ามาก็พากันมองไปที่ หวังเย่าด้วยความโกรธแค้น พวกนี้เหมือนจะเสียสติไปแล้ว

หวังเย่าฆ่าอสูรทั้งสี่ไปได้อย่างง่ายดาย แต่ทั้งสี่คนก็ยังพุ่งเข้าหา หวังเย่าอยู่ดี

บอกได้ว่านี่คือการกระทําที่โง่เง่าที่สุดเลยก็ว่าได้

หัวหน้าทีมเห็นแบบนั้นก็ไม่อาจจะนิ่งเฉยได้ เขาไม่อาจจะปล่อยให้ คนของเขาตายไปต่อหน้าต่อตาเหมือนอสูรพวกนั้นอีก

เขาได้สั่งการอสูรของตัวเองให้พุ่งเข้าใส่หวังเย่า

ทั้งสี่คนได้ทําการโจมตีด้วยทักษะของตัวเองเพราะหวังว่าจะฆ่า หวังเหยาได้

“ ฮ่าฮ่า ! ตายไปซะ ! ”

ทั้งสี่คนยังไม่ทันได้ลงมือก็ถูกหวังเย่าโจมตีใส่พวกมันก่อนแล้ว

ที่อกของทั้งสี่คนมีรอยข่วนปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่สาด กระเซ็นออกมา มันเผยให้เห็นกระดูกอย่างชัดเจน

หวังเย่ายังปล่อยให้พวกนี้ยังมีชีวิตรอดต่อไปเพื่อเค้นเอาข้อมูล ไม่ งั้นแล้วพวกนี้คงโดนฆ่าไปแล้วและไม่มีโอกาสที่จะรอดชีวิตแบบนี้

ด้วยอาการบาดเจ็บแบบนี้ทั้งสี่คนก็ไม่อาจจะสู้ต่อได้และได้แต่ต้อง นอนหมอบลงไปกับพื้น

“บังอาจ !” เมื่อเห็นแบบนั้นหัวหน้าทีมก็พุ่งเข้าใส่หวังเย่าและทํา การโจมตีทันที ตัวของเขาแผ่พลังระดับศักดิ์สิทธิ์ออกมาอย่างชัดเจน

ในเวลาเดียวกันอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ก็ได้ยกอุ้งมือหวังจะตบเข้าใส่ หวังเย่าเช่นกัน

ต่อหน้านักรบระดับศักดิ์สิทธิ์และอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ หวังเย่าก็ยัง แสดงสีหน้าเฉยเมยอยู่ดี ไฟในมือเขาปะทุขึ้นมา มือหนึ่งได้ทําการโจมตี ใส่หัวหน้าทีม อีกมือได้ทําการโจมตีใส่อสูรของอีกฝ่าย

ตอนนี้สีหน้าของหวังเย่ากลับดูผ่อนคลาย และมันเหมือนจะไม่ใช่ เรื่องใหญ่สําหรับเขาเลยสักนิด

ไฟมังกรในมือได้ปะทุออกมา ก่อนจะเข้าโจมตีใส่คนและอสูรที่พุ่ง เข้าโจมตี

หัวหน้าทีมได้ถอยออกไปกว่า 10 เมตร เสื้อของเขาโดนเผา ที่ตัว เขามีรอยไหม้อยู่หลายจุด

มันเห็นได้ว่าแค่การโจมตีครั้งเดียวก็ทําให้เขาบาดเจ็บได้แค่ไหน

อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ดีกว่ากันมากนัก ขนบนตัวมันโดนเผา เกรียม หากไม่ใช่เพราะใช้พลังเฮือกสุดท้ายเพื่อดับไฟมังกรไป งั้นเดาว่า ขนบนตัวมันคงโดนเผาไปหมด แต่มันไม่รู้ตัวเลยว่าที่ตัวมันมีควันลอย ออกมา ขาของมันข้างหนึ่งโดนเผาจนเกิดรอยไหม้ขึ้น ขานั้นถึงกับไม่ อาจจะใช้งานได้อีก มันทําให้อสูรบาดเจ็บอย่างหนัก และไม่อาจจะใช้ ขานี้กับการต่อสู้ต่อไปได้

คนและอสูรต่างก็มองไปที่หวังเย่า สีหน้าของหัวหน้าทีมแสดง ความตะลึงออกมา

หลี่ว่านเฟิงและทหารเองก็แสดงสีหน้าตะลึงออกมาเช่นกัน

นักรบระดับ SSS และอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ร่วมมือกันแต่ก็ยังได้รับ บาดเจ็บกลับไปไม่น้อย

นี่มันแข็งแกร่งเกินไปแล้ว

หวังเย่าเหนือกว่าหลี่ว่านเฟิงด้วยซ�าในตอนนี้

ความเร็วในการพัฒนานี้เร็วเกินไป มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน หาก เรื่องนี้เผยแพร่ออกไปคงสร้างความวุ่นวายขึ้นมาแน่ๆ

หลี่ว่านเฟิงมองไปที่แผ่นหลังของหวังเย่าด้วยความตะลึง แต่ในใจ เขากลับรู้สึกโล่งอก

ตอนนี้ดูเหมือนว่าหลี่ว่านเฟิงจะไม่ต้องคอยปกป้องหวังเย่าอีกแล้ว

ตอนนี้หวังเย่าได้เติบโตเป็นคนที่แข็งแกร่งแล้ว

เชื่อว่าแม้แต่พ่อแม่ของหวังเย่าที่อยู่บนสวรรค์ก็คงภูมิใจ…

ในตอนที่เหม่ออยู่นั้น หลี่ว่านเฟิงก็คิดถึงคนสองคน สองคนนี้คือ พ่อแม่ของหวังเหยา…

หัวหน้าทีมมองไปที่หวังเย่า ในใจเขาคิดถึงความเป็นไปได้ทุกอย่าง ที่อาจจะเกิดขึ้นในตอนนี้

ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะเข้าใจผิดไป คนที่เขาควรจะระวังนั้น คือหวังเย่า แต่เขากลับไปสนใจเสี่ยวซวีแทน

ชายคนนี้นี่แหละคือปีศาจที่แท้จริง

การโจมตีแค่เพียงครั้งเดียวก็ทําให้เขารู้ว่าไม่อาจจะเป็นคู่มือของ หวังเย่าได้ แม้ว่าเขาจะร่วมมือกับอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม

ไม่เห็นรึไงว่าแม้ว่าเขาจะร่วมมือกับอสูรของเขาแต่ก็ไม่อาจจะทํา อะไรหวังเย่าได้ ?

กลับกันแล้วกลายเป็นพวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บกลับมาแทน

ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยวซวีที่เขารู้สึกว่าอันตรายก็ยังไม่ได้ลงมือเลย

ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเสี่ยวซวีลงมือขึ้นมาอีกคน ?

ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีหลี่ว่านเฟิงและทหารของเขาอยู่อีก

เมื่อคิดได้แบบนั้น ในหัวของหัวหน้าทีมก็คิดจะหนีออกจากที่นี่ เขา คิดจะไปสมทบกับกลุ่มนรกทมิฬ หากร่วมมือกับโจรพวกนั้น พวกเขาก็ อาจจะเอาชนะหวังเย่าได้

แต่ที่เขาไม่รู้คือกลุ่มนรกทมิฬนั้นโดนหวังเย่าทําลายไปแล้ว….