ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 446 : ความทุ่มเทของจ้าวเมิ่ งซี

“นี่คือความลับระดับสูง เราไม่อาจจะบอกเรื่องนี้กับคนทั่
วไปได้

เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวาย พวกคุณจะต้องตั
้
งทีม

เดินทางออกไปภายนอกเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในที่ต่างๆ
ตอนนี้ฉันจะให้พวกคุณลองปรึกษากันดู” หลังจากนั
้
นผู้ตรวจสอบสูงสุด

ก็มองไปรอบๆ

ทุกคนพากันเงียบไปทันที
หลังจากที่หวังเย่าได้ยินแบบนั้

น เขาก็รู้สึกอึดอัดใจไปด้วย
บางทีการเปลี่ยนแปลงของที่อื่นอาจจะเกี่ยวข้องกับอนาคตของ
โลกก็ได้หวังเย่าไม่ลังเลและตัดสินใจว่าเขาจะเข้าร่วมแผนการนี้

ไม่นานหลังจากนั้

นเมื่อผู้ตรวจสอบสูงสุดเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร

ออกมา เขาก็รู้ว่าทุกคนคิดอะไรกันอยู่
พวกเขาไม่อาจจะหลีกเลี่ยงจากเรื่องนี้ได้แม้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะ
อันตรายแต่พวกเขาก็ต้องเดินหน้าต่อ

การเปลี่ยนแปลงในอนาคตอาจจะขึ้

นอยู่กับสิ่

งที่พวกเขาจะทําก็ได้

ยิ่
งมีความสามารถสูงเท่าไหร่ ความรับผิดชอบก็ยิ่

งมากขึ
้นเรื่อยๆ

นี่คือคําพูดที่อยู่ในใจของพวกเขา

“ดูเหมือนว่าไม่มีใครไม่เห็นด้วย งั
้
นมาพูดถึงเรื่องแผนการกันจะ

ดีกว่า”

“เพราะพวกคุณต้องออกจากหัวเซี่ยไป มันจะทําให้ความ
แข็งแกร่งของประเทศลดลงไปอย่างมาก เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจจะ
เกิดขึ
้
น ฉันจะไม่ไปกับพวกคุณด้วย ”
“ฉันจะอยู่ดูแลที่นี่รวมถึงหลุมดําบนเกาะที่ถูกผนึกเอาไว้ครั
้
งนี้คง

ต้องพึ่งพวกคุณแล้ว” ผู้ตรวจสอบสูงสุดกวาดตามองไปรอบๆ

“การเดินทางครั
้
งนี้ต้องอาศัยความระวังอย่างมาก สิงที่พวกคุณ ่
เผชิญหน้าคือภัยที่เราไม่รู้จัก ฉันจะให้พวกคุณแบ่งกันออกเป็น 5 ทีม
และจะเดินทางไปยัง 5 ตําแหน่ง หลังจากที่พบสาเหตุของการ
เปลี่ยนแปลงพวกนี้แล้ว พวกคุณก็ควรรีบกลับมาทันทีเพื่อความ
ปลอดภัยของตัวเอง ดังนั
้
นหลังจากนี้ก็แบ่งกลุ่มกันเอง” ผู้ตรวจสอบ
สูงสุดพูดจบก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก คนที่เหลือพากันจับทีมกันทันที
เป็นธรรมดาที่หวังเย่าจะอยู่ทีมเดียวกับเฉี่ยนเจินเฉียน, ฮวงเทียน
เจวี๋ยน,จางจื้อเฉียง ,ไป๋พั่

วหล้าง , หลี่ว่านเฟิง และซือคงเป่า

การได้อยู่กับคนรู้จักทําให้หวังเย่าสบายใจกว่าเดิม

หากแยกกันพวกเขาอาจจะได้ทีมดีๆ สัก 2-3 ทีม
ตี้เวยจื๊อและเทพสายลม รวมถึงผู้ตรวจสอบ 5 ดาวคนอื่นๆ ได้อยู่
ทีมเดียวกัน

ทีมนี้บอกได้ว่าอาจจะแกร่งที่สุดก็ว่าได้แต่นั่

นก็ดูจากแค่ภายนอก

ความจริงอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้
น

มันก็เหมือนกับหวังเย่าที่ไม่อาจจะตัดสินความแข็งแกร่งจาก
ภายนอกได้

“ดูเหมือนว่าพวกคุณจะตั
้
งทีมกันแล้ว การเดินทางครั
้
งนี้ไม่รู้ว่าจะ
ใช้เวลานานแค่ไหน ฉันจะให้เวลาพวกคุณเตรียมตัว 1 วัน พรุ่งนี้เราจะ
มารวมตัวกันที่เขตหลักก่อนจะเริ่

มออกเดินทาง ! ” ผู้ตรวจสอบพูดจบก็

ปิดการประชุมทันที
ทุกคนพากันแยกย้ายออกไปเพื่อเตรียมตัวกับการเดินทางครั้
งนี้

หวังเย่าได้แยกย้ายออกไปเพื่อเตรียมตัวเช่นกัน

หวังเย่าใช้เวลาอยู่หลายชั่

วโมงกว่าจะเตรียมของครบ ยังไงซะมันก็
ไม่รู้ว่าจะกินเวลานานเท่าไหร่ เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องคิดหาแผน
สํารองเอาไว้

ในตอนเย็นหลังจากที่เตรียมของจนเสร็จ หวังเย่าก็ได้กลับไปที่
บ้านที่เขาซื้อเอาไว้มานานแล้ว

เขาคิดสักพักก่อนจะเอาแร่ไฟออกมาเพื่อสร้างบางอย่าง

30 นาทีต่อมา หวังเย่าก็เอาแร่ไฟออกมาอีกครั้

งก่อนจะเริ่
มสร้าง

ค่ายกลขึ
้
นมา

หวังเย่านอนอยู่บนเตียงและรู้สึกว่าเขาควรบอกเรื่องนี้กับจ้าวเมิ่
งซี

และฟ่านฉิงเหมย

เมื่อคิดได้แบบนั้

น เขาก็ได้โทรหาฟ่านฉิงเหมยก่อน ตอนนี้เธออยู่ที่

เมืองก้าวสวรรค์

เมื่อเธอรับสาย หวังเย่าก็บอกทุกอย่างจนทําให้เธอเงียบไปสักพัก

“ขอให้นายปลอดภัย” ฟ่านฉิงเหมยพูดขึ
้
นมา

“ฉันรับปากว่าจะกลับมา” หวังเย่าตอบกลับ

“ฉันจะรอนาย” ทันทีที่วางสาย ฟ่านฉิงเหมยก็เดินไปที่ข้างหน้า
ต่างและยืนเหม่ออยู่นาน

“ขอให้นายปลอดภัย..”

หวังเย่าได้โทรหาจ้าวเมิงซีต่อ ่ เขาบอกทุกอย่างกับเธอซึ่งทําให้จ้าว
เมิ่
งซีเองก็เงียบอยู่นาน
“นายอยู่ที่ไหน ? ” จ้าวเมิ่

งซีถามขึ
้
นมา

“ที่บ้าน” หวังเย่าตอบกลับ

“รอฉันก่อน” หลังจากที่พูดจบ จ้าวเมิ่

งซีก็วางสายทันที

ผ่านไปไม่กี่นาทีจ้าวเมิ่

งซีก็มาถึงที่บ้าน เธอรีบเดินเข้ามาใน

ห้องนอนของหวังเย่าทันที

เธอไม่ได้พูดอะไรแต่กลับกระโดดเข้าหาหวังเย่าที่นอนอยู่บนเตียง
โดยที่หวังเย่าก็ไม่ทันได้ตั้

งตัวเช่นกัน

เมื่อรู้สึกได้ถึงตัวของจ้าวเมิ่
งซีที่สั่
นเทาภายใต้อ้อมแขนของเขา

หวังเย่าก็รู้ว่าเธอน่ะกลัวและกังวลแค่ไหน

แม้ว่าหวังเย่าจะแข็งแกร่ง แต่การเดินทางครั
้
งนี้มีอันตรายแฝงอยู่

ทั่
วทุกที่
ดูจากปัญหาที่หวังเย่าบอกมา จ้าวเมิ่

งซีจะไม่กังวลได้ยังไง ?

“ไม่ต้องกังวล ฉันรับปากว่าจะกลับมาอย่างปลอดภัย” หวังเย่าลูบ
หัวจ้าวเมิ่

งซีและพูดขึ
้
นมา

“นายไม่ไปไม่ได้หรือ ? ” จ้าวเมิ่

งซีมุดหน้าลงที่อกของหวังเย่าแล้ว

ถามขึ
้นด้วยเสียงที่สั่
นเครือ

เพราะเธอกลัวว่าจะเสียหวังเย่าไป

หวังเย่าคือทุกอย่างของเธอ เธอไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้

นกับเขา

แต่เธอรู้ว่ายังไงหวังเย่าก็ต้องไป
“นี่ก็เพื่ออนาคตของโลกมนุษย์มันเพื่ออนาคตของเรา” หวังเย่าไม่
อาจจะทําตามใจเธอได้

“เชื่อเถอะว่าฉันจะกลับมาอย่างปลอดภัย” หวังเย่ากอดจ้าวเมิ่
งซี
เอาไว้แน่นและมองเข้าไปในตาของเธอเพื่อบอกความรู้สึกของเขา
“ฉัน…จะรอนาย” สุดท้ายจ้าวเมิ่

งซีก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับ

เธอรู้ว่าเธอเห็นแก่ตัวไม่ได้หวังเย่าทําทุกอย่างเพื่อโลกและเพื่อ
อนาคตของมนุษย์
ในฐานะผู้หญิงของเขาแล้ว เธอทําได้แค่เชื่อและสนับสนุนเขา
รวมถึงการรอเขากลับมา

จ้าวเมิ่
งซีมองเข้าไปในตาของหวังเย่า ก่อนจะจูบเข้าที่ปากของเขา

จากนั
้
นทั
้
งสองก็เริ่

มจูบกันอย่างดูดดื่ม

สุดท้ายเสื้อผ้าก็หลุดร่วงออกจากตัวพวกเขาพร้อมร่างกายที่แนบ
ชิดกัน

ไม่นานเตียงก็เริ่
มสั่
น พร้อมกับเสียงหอบหายใจของทั้

งคู่ที่ดังขึ้
น

เป็นจังหวะ

คืนนั
้
นจ้าวเมิ่

งซีได้เสียความบริสุทธิ์

ที่รักษามานานให้กับหวังเย่าไป

จนได้…