ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 448 : ชายแดน

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเฉี่ยนเจินเฉียน หวังเย่าก็หัวเราะตามไป
ด้วย “กลัวอะไร นี่ไม่ต้องพูดถึงการไปยุโรปเลย แม้ว่าจะต้องออกไป
นอกจักรวาลแต่ผมก็ไม่กลัว”

“ฮ่าฮ่า หวังเย่านายนี่โม้เก่งกว่าเหล่าจาง อีก” คนอื่นๆ ต่างก็พากัน
หัวเราะกับคําพูดของหวังเย่า
“โม้เก่งกว่าฉันนี่หมายถึงอะไร เหล่าเฉียน นายก็โม้เก่งไม่ต่างจาก
ฉันไม่ใช่รึไง” จางจื้อเฉียงมองไปที่เฉี่ยนเจินเฉียนและพูดขึ้
นมา

“จักรวาล ฉันไม่รู้ว่ามนุษย์จะทําแบบนั้

นได้ตอนไหน เราต้องทวง

โลกของเรากลับมาก่อนถึงจะไปจักรวาลได้” ไป๋พั่

วหล้างพูดขึ
้
นมา

“ใช่” เมื่อได้ยินแบบนั้

นทุกคนก็พากันสลดขึ้

นมาอีกครั
้
ง

ปีศาจที่หมายตาโลกนี้น่ากลัวกว่าภัยจากยุโรปเสียอีก หากมันลง
มือกับโลกแล้ว งั
้
นโลกก็อาจจะพบกับจุดจบ

เมื่อคิดได้แบบนั้

นพวกเขาจึงไม่ได้หนักใจกับการเดินทางครั้
งนี้

เหมือนกับตอนแรก

วิกฤตที่แท้จริงยังมาไม่ถึง ตอนนี้เป็นแค่ของหวานเรียกน�าย่อย
เท่านั
้
น

“พูดไปแล้ว หวังเย่า ความแข็งแกร่งของนายพัฒนามาเร็วจนน่า
ทึ่ง” ฮวงเทียนเจวี๋ยนหันไปหาหวังเย่าและถอนหายใจออกมา

คนที่เหลือต่างก็พากันมองไปที่หวังเย่า มันจริงที่ว่าความแข็งแกร่ง
ของหวังเย่านั
้
นพัฒนาขึ

้นมาอย่างรวดเร็ว

ตอนแรก หวังเย่ายังด้อยกว่าพวกเขาอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับ
เทียบเท่ากับพวกเขาได้แล้ว บางทีอาจจะเหนือกว่าพวกเขาด้วยซ�า
พวกเขายังไม่อาจจะทําลายกลุ่มโจรระดับ SSS ด้วยตัวคนเดียวได้
แม้ว่าจะมีเสี่ยวซวีอยู่กับตัวด้วยแต่ก็ไม่อาจจะทําได้การทําลายกลุ่ม
นรกทมิฬได้นั้

นไม่ใช่ผลงานเล็กๆ ในการทําลายล้างรังโจรนี้หวังเย่าน่ะ
ถือว่ามีส่วนร่วมไม่ใช่น้อย ยังไงซะก็ไม่มีใครฆ่าคนที่อยู่ระดับกึ่งเทพได้
แบบนี้

แม้ว่าจะไม่รู้สถานการณ์แน่ชัด แต่พวกเขาก็ไม่คิดสงสัยว่าความ
แข็งแกร่งของหวังเย่าตอนนี้อยู่ระดับ SSS แล้ว แค่ไม่รู้ว่าอยู่ขั้

นไหนก็

เท่านั
้
น

“อย่าเพิ่

งวางใจไป การพัฒนานี้อาจจะไม่เพียงพอสําหรับอนาคต”

หวังเย่าพูดขึ

้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

“ก็จริง…” เฉี่ยนเจินเฉียนถอนหายใจออกมา

เครื่องบินเดินทางมาได้อย่างปลอดภัยและเข้าใกล้ชายแดนมากขึ้
น

เรื่อยๆ
30 นาทีต่อมาก็มีเสียงดังขึ้

นมาจากห้องนักบิน

“ อีก 10 นาทีเราจะถึงชายแดน การเดินทางต่ออาจจะไม่ปลอดภัย
เราจึงจําเป็นต้องลงจอดที่พื้นแล้วเดินหน้ากันต่อ”

เมื่อได้ยินคําพูดของ ซือคงเป่า หวังเย่า และคนอื่นๆ ต่างก็พากัน
พยักหน้า จากนั
้
นพวกเขาก็ได้ดึงเอาแผนที่ออกมา นี่คือแผนที่ของโลก

ก่อนที่จะเกิดหายนะ

10 นาทีต่อมาท้องฟ้าก็มีหมอกหนาปกคลุมไปทั่
ว

ชายแดนแห่งนี้คือดินแดนที่พวกเขาไม่รู้จัก
เครื่องบินค่อยๆ ลงจอดที่ทุ่งหญ้าด้านล่าง
ที่นี่คือชายแดน ด้านหลังคือดินแดนที่ยังไม่ได้รับการสํารวจ

หวังเย่า, เฉี่ยนเจินเฉียน, ฮวงเทียนเจวี๋ยน , จางจื้อเฉียง, ไป๋พั่
ว
หล้าง , หลี่ว่านเฟิง และซือคงเป่าต่างก็พาลงจากเครื่องลงมาที่ทุ่งหญ้า
ด้านล่าง

ซือคงเป่าทําการเก็บเครื่องบินก่อนจะมองไปรอบๆ อย่าง
ระมัดระวัง

ที่นี่คือชายแดน ที่ที่เหล่าชาวหัวเซี่ยต่างก็พากันกลัวที่จะก้าวเท้า
เข้าไปในเขตหวงห้าม มันคือดินแดนที่ผู้คนไม่รู้จัก
หวังเย่าและคนอื่นๆ ปรับลมหายใจก่อนจะมองไปข้างหน้าที่ปก
คลุมไปด้วยหมอกหนาทึบ
ภายใต้การนําทางของเฉี่ยนเจินเฉียน ทั
้
งเจ็ดคนก็เดินหน้าเข้าไปใน

หมอกหนา

“อย่าห่างกันเกินไป เราต้องระวังตัวกันด้วย” เฉี่ยนเจินเฉียนพูด
ขึ
้
นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

แม้ว่าทุกคนจะมีความแข็งแกร่งระดับ SSS แต่ที่นี่ก็อาจจะเป็น
อันตรายสําหรับพวกเขาอยู่
ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นที่ที่พวกเขาไม่รู้จัก ไม่งั้

นแล้วมันอาจจะเกิดปัญหา

กับพวกเขาก็ได้

ทุกที่มีอันตรายแฝงอยู่ นี่คือความเป็นจริงที่ทุกคนรู้ดีแก่ใจ ไม่งั้
น

แล้วพวกเขาคงไม่อาจจะพัฒนามาถึงระดับนี้ได้

กรร !

ตอนนั
้
นเองก็มีเสียงคํารามดังขึ้
นมา

สายตาที่แดงก�าปรากฏขึ้

นในหมอกหนา จนทําให้ทุกคนมองเห็น

สายตานี้อย่างชัดเจน

กรร !

สัตว์อสูรนี่เหมือนกับจะเห็นหวังเย่าและคนอื่นๆ

มันกระทืบเท้าก่อนจะพุ่งเข้าใส่พวกเขาทันที

ปัง !

ทันใดนั้

นก็มีเสียงปะทะดังก้องขึ้นมาพร้อมกับร่างของมันที่
กระเด็นล้มลงไปที่พื้น สายตาของมันหม่นลง ชัดแล้วว่ามันได้ตายไป
แล้ว

หลี่ว่านเฟิงดึงมือกลับมาแต่สีหน้าของพวกเขาไม่ได้สบายใจขึ้
น

เลย พวกเขากลับดูหนักใจกันยิ่

งกว่าเดิมเสียอีก

กรร !

ตอนนั
้
นกลับมีเสียงคํารามดังขึ
้
นอีกครั
้
ง

ตอนนี้มีสัตว์อสูรที่รูปร่างเหมือนกับวัวจํานวนมากเข้ามาล้อมพวก
เขาเอาไว้

“เราจะทํายังไงกันต่อ ? เราจะฝ่าออกไปดีรึเปล่า ? ” ซือคงเป่าม
องไปที่เฉี่ยนเจินเฉียนแล้วถามขึ้
นมา

ในด้านความแข็งแกร่งที่พวกเขามีแล้ว มันง่ายที่จะกําจัดสัตว์อสูร
พวกนี้แต่พวกเขากังวลว่าจะเกิดปัญหาเกิดขึ
้
นมาหลังจากนั
้
นต่างหาก

มันอาจจะทําให้สัตว์อสูรที่แกร่งกว่านี้ปรากฏตัวขึ้
นมา

ที่สําคัญคือพวกเขาอาจจะเสียเวลาที่นี่ได้
“ เราอยู่ที่นี่นานไม่ได้เราต้องรีบออกจากที่นี่” ตอนนั
้
นเฉี่ยนเจิน

เฉียนก็ได้ตัดสินใจขึ้
นมา

จากนั
้
นทั
้
งเจ็ดคนก็พากันพุ่งออกไปในทิศทางหนึ่ง

ระหว่างทางสัตว์อสูรที่ขวางหน้าพวกเขาเอาไว้ต่างก็ถูกกําจัด
พวกเขาไม่สนใจอะไร เรื่องสําคัญตอนนี้คือต้องออกไปจากที่นี่ให้
ได้เท่านั้
น

10 นาทีต่อมาทั
้
งเจ็ดคนก็ออกมาจากพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยหมอก

หนาได้…