ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 453 : การค้นพบ

พวกเขาเดินหน้ากันอย่างรวดเร็ว สําหรับภูเขาลูกนี้ถือว่าเป็น
อันตรายอย่างมากสําหรับคนทั่วไป แต่สําหรับพวกเขาทั้งเจ็ดคนแล้ว
ที่นี่ไม่ได้อันตายมากนัก ยังไงซะพวกเขาก็มีความแข็งแกร่งระดับ SSS

เมื่อได้รู้ข้อมูลใหม่ๆ มา พวกเขาก็ไม่คิดจะเดินหน้าต่อแบบเดิม แต่
กลับมุ่งหน้าไปยังประเทศยุโรปทันทีโดยไม่รีรออีกต่อไป

ทั้งห้าทีมได้ออกไปสํารวจในทิศทางที่แตกต่างกันไป ทีมของ
หวังเย่ามุ่งหน้ามาทางยุโรปตามที่สตีฟบอกมา ทางทิศตะวันออกดู
เหมือนว่าจะเป็นพื้นที่ของอเมริกา สําหรับตําแหน่งที่แน่นอนนั้
นพวก
เขายังไม่รู้แต่ตราบใดที่เดินหน้าสํารวจทางตะวันออกต่อไป ไม่นานพวกเขาก็จะพบกับที่นั่นเอง

ในป่านั้นมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง พวกเขาไม่รู้เลยว่าฆ่าสัตว์
อสูรไปแล้วกี่ตัว แต่โชคดีที่พวกเขาไม่ได้เจอกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งนัก
สัตว์อสูรพวกนี้ต�ากว่าระดับสวรรค์ซึ่งแค่พวกเขาตบทีเดียวก็สามารถจัดการมันได้แล้ว แต่จํานวนของมันนั้นมีมากจนฮวงเทียน

เจวี๋ยนและคนอื่นๆ ถึงกับเริ่มหงุดหงิด
นี่คือการฆ่าที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น มันทําให้ตัวของพวกเขาเต็มไปด้วกลิ่นคาวเลือด

สุดท้ายพวกสัตว์อสูรก็รู้แล้วว่าใครกันที่เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆจนไม่กล้าจะเข้าใกล้พวกเขาอีก มีแค่สัตว์อสูรที่คลั่งเท่านั้นที่ยัง

เดินหน้าโจมตีใส่พวกเขาต่อ

3 วันต่อมาทั้งเจ็ดคนก็เดินทางออกจากภูเขามาได้

การเดินทางตลอด 3 วันนี้เต็มไปด้วยการฆ่าฟันจนพวกเขาเฉยชา
กับมันไปแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ระดับ SSS แต่การที่ไม่ได้พักตลอดทั้ง

3 วันนี้ก็ทําให้จิตใจเหนื่อยล้าได้อยู่ดี
เมื่อออกมาจากภูเขาได้และพบแสงสว่างด้านบนหัว จางจื้อเฉียง
และคนอื่นๆ ถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“การต่อสู้ในมิติลับของประเทศเรายังไม่เหนื่อยแบบนี้เลย สัตว์
อสูรด้านนอกนี่มีเยอะจริงๆ ที่สําคัญคือพวกมันไม่กลัวตาย แม้ว่าจะ
ตายก็อยากจะโจมตีเรา มันยุ่งยากซะมัด”
ฮวงเทียนเจวี๋ยนเบื่อกับการฆ่าตลอด 3 วันมานี้สีหน้าของเขาบ่ง
บอกได้ถึงความเหนื่อยล้าทางใจอย่างมาก

ไป๋พั่วหล้างและคนอื่นๆ ได้แต่เห็นด้วยกับคําพูดนี้

แม้แต่หวังเย่าเองก็เช่นกัน

“ตอนนี้ไปหาที่พักฟื้ นกันก่อนดีกว่า แม้ว่าเวลาเราจะมีน้อยแต่เรา
ก็ต้องให้ความสําคัญกับร่างกายตัวเอง ไม่งั้นแล้วหากเจอกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่ง มันอาจจะเป็นปัญหาก็ได้ความปลอดภัยของเรานั้นสําคัญ
ที่สุด” เฉี่ยนเจินเฉียนพูดจบก็มองไปข้างหน้าก่อนจะพบกับแม่น�า
ข้างๆ แม่น�ามีก้อนหินให้พอนั่งพักกันได้

หวังเย่าได้เอายาและอาหารออกมาจากถุงมิติแล้วกินทันทีคนอื่นๆ
เองก็เช่นกัน เมื่อคิดถึงภัยที่อาจจะต้องเจอ พวกเขาก็ไม่ได้เรียกอสูร
ของตัวเองออกมา พวกเราพึ่งแต่ร่างกายตัวเองในการเดินทาง

หวังเย่าเองก็คิดแบบเดียวกับคนอื่นๆ จึงไม่ได้เรียกเสี่ยวซวีออกมา
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ตัวคนเดียว ยังไงซะก็ยังมีเฉี่ยนเจินเฉียนกับ

คนอื่นๆ อยู่กับเขาด้วย
“เย็นดีจริงๆ ! ” ตอนที่ได้ล้างหน้า จางจื้อเฉียงก็พูดขึ้
นมา

หวังเย่าเองก็ไปล้างหน้าล้างตัวที่แม่น�าด้วยเช่นกันเพื่อเรียกสติตัวเอง

หลังจากที่พักได้ไม่นานทั้งเจ็ดคนก็พากันเดินหน้ากันต่ออีกครั้ง

ต้นไม้เริมน้อยลงเรื่อย ่ ๆ พร้อมกับคลื่นความร้อนที่แผ่มาถึงตัวมากขึ้นเรื่อยๆ

ตรงหน้าของพวกเขามันคือทะเลทราย เมื่อเห็นทะเลทราย
ตรงหน้า เฉี่ยนเจินเฉียนก็ลังเล เขาไม่รู้ว่าควรจะเข้าไปในทะเลทรายนี้ดี
รึไม่ เพราะในทะเลทรายนั้นมักจะมีปัญหามากกว่าที่อื่น

“เหล่าซือ เอารถออกมา เราต้องเดินทางข้ามทะเลทรายนี้ให้ได้
โดยเร็วที่สุด” สุดท้ายเฉี่ยนเจินเฉียนก็ตัดสินใจ

ซือคงเป่าเอารถเกาะออกมาจากถุงมิติทันที

จากนั้นทั้งเจ็ดคนก็ขึ้นไปในรถโดยมีซือคงเป่าเป็นคนขับ

เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบแต่ทะเลทรายที่กว้างสุดลูกหูลูก
ตา รถยังคงแล่นต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่พบกับอุปสรรคใดๆ
ที่นี่พวกเขาอาจจะหลงกันได้ง่ายๆ โชคดีที่ซือคงเป่าไม่ใช่คนทั่วไป
เขาน่ะมีวิธีบอกทิศของตัวเองอยู่ เมื่อรวมกับทักษะในการขับรถของเขา
แล้ว ปัญหาเรื่องการหลงทางก็มองข้ามไปได้เลย ในเรื่องนี้ซือคงเป่า
มั่นใจอย่างมากแต่ถ้าหากมีอุปสรรคโผล่ขึ้นมาระหว่างทาง เขาคงไม่
อาจจะรับมือได้ไหว อย่างแมงป่องที่มุดออกมาจากทรายในตอนนี้แมง
ป่องนั้นได้ใช้หางแทงใส่รถของพวกเขาทันทีโดยที่ไม่ทันจะตั้
งตัว

ปัง !

เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับรถที่สั่นไหวขึ้นมา แต่หางของแมงป่องนั้นไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรมากนัก มันแค่ทําให้เกิดรอยข่วนทิ้ง

เอาไว้ก็เท่านั้น

มันเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่ารถนี้แข็งแรงทนทานแค่ไหน

เมื่อเห็นว่าการโจมตีแรกใช้ไม่ได้ผล แมงป่องระดับสวรรค์ก็ได้ทําการโจมตีครั้

งที่สองออกมา แต่ตอนนั้นประตูรถกลับถูกเปิดออกพร้อม

กับไป๋พั่วหล้างที่พุ่งออกไปทันทีที่ไป๋พั่วหล้างปรากฏตัวขึ้นมานั้นก็มีดาบโผล่มาในมือของเขา

ด้วย เขาได้ฟันมันออกไปด้วยความเร็วสูง
เขาโจมตีออกไปได้หลายร้อยครั้งตอนที่แมงป่องจะทําการโจมตี

ตอนนั้นเองร่างของแมงป่องกลับหยุดนิ่งไปก่อนที่ตัวมันจะขาด

ออกเป็นชิ้นๆ ร่วงลงไปบนพื้นทราย

ไป๋พั่วหล้างเก็บดาบก่อนจะกลับเข้าไปในรถอีกครั้ง

“เหล่าไป๋ทักษะดาบของนายยังดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”เมื่อเห็นไป๋พั่
วหล้างกลับมา จางจื้อเฉียงก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

“เรื่องเล็กน้อย” ไป๋พั่วหล้างโบกมือรับ

“เดี๋ยว มันมีอะไรอยู่ข้างหน้า ! ? ”