ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 457 : อันที่จริงมันสามารถบินได้นะ

เมื่อเห็นริฮันน่าคุกเข่าขอร้องแบบนั้

น เฉี่ยนเจินเฉียนก็ขมวดคิ้
ว

และถามขึ
้
นมา “ขอร้องอะไร ? ”

“ฉันอยากให้พวกคุณเดินทางไปส่งฉันที่สหภาพโซเวียต แล้วพวก
คุณจะได้รับค่าตอบแทนหลังจากนั
้
น” ริฮันน่าก้มหน้าจนหน้าเกือบจะ

ติดพื้น

“นี่มัน…” เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ มองหน้ากัน ก่อนจะพูด
ขึ
้
นมา “พวกนายคิดว่ายังไง ? ”

“ฉันแล้วแต่นายเลย” ฮวงเทียนเจวี๋ยนพูดขึ้
น

“ยังไงก็ไปทางเดียวกัน คงไม่มีปัญหาอะไรถ้าจะพาเธอไปกับเรา
ด้วยอีกคน” หวังเย่าพูดขึ
้
นมา

“ฉันเองก็คิดแบบนั้

น” จางจื้อเฉียงที่ยืนอยู่ข้างๆ หวังเย่าได้พูด

ขึ
้
นมา

“มันไม่น่าจะเป็นปัญหา ” หลี่ว่านเฟิงลูบคางแล้วพูดขึ้
น

“ใช่ไม่มีปัญหา แค่มีคนเพิ่
มขึ
้
นมา เราน่าจะพอช่วยเธอได้”

ไป๋พั่
วหล้างพยักหน้า

“พวกนายเห็นด้วย ฉันก็เห็นด้วย” ซือคงเป่าพูดขึ
้
น

“หลังจากที่พวกเราได้ปรึกษากันแล้ว เราตกลงกับคําขอร้องของ
เธอ แต่เธอต้องฟังคําสั่

งเรา ห้ามสร้างความวุ่นวาย” เฉี่ยนเจินเฉียนม

องไปที่ริฮันน่าแล้วพูดขึ้

นมาด้วยสีหน้าจริงจัง

ริฮันน่ารีบพยักหน้าตอบรับ

“เธอลุกขึ

้นได้แล้ว” หวังเย่าบอกกับริฮันน่าพร้อมกับยื่นมือให้กับ

เธอ

เมื่อเห็นใบหน้าของหวังเย่า ก็ไม่รู้ว่าทําไมท่าทีที่ดื้อด้านของริฮัน
น่าถึงได้หายไปทันทีเธอจับมือของหวังเย่าเอาไว้แล้วพึมพําออกมา
เบาๆ “ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร ยังไงซะระหว่างทางฉันคงต้องดูแลเธอยิ่

งกว่านี้อีก”

หวังเย่าหัวเราะออกมา

“อืม” ริฮันน่าพยักหน้าและพึมพําออกมา

“หึหึหวังเย่าหาหลานสะใภ้ให้เราอีกแล้ว แค่สองคนคงไม่พอสินะ
ฮ่าฮ่า” จางจื้อเฉียงหัวเราะออกมาและมองหวังเย่าด้วยสายตาแปลกๆ
“โธ่ ผมว่าลุงก็พูดเกินไป” หวังเย่าไม่ได้ใส่ใจคําพูดของจางจื้อเฉียง
มากนัก จากนั
้
นทั
้
งสองคนก็เถียงกันทันที

ริฮันน่าได้ยินแบบนั้

นก็หน้าแดงขึ้

นมา แต่ไม่มีใครรู้เพราะมีผ้าปิด

ใบหน้าของเธออยู่
“พวกนายเลิกเถียงกันได้แล้ว เราแค่ทําสิ่

งที่ถูกต้อง” ไม่นานหลัง

จากนั
้
นเฉี่ยนเจินเฉียนก็เข้าไปหยุดหวังเย่าและจางจื้อเฉียง
บอกได้ว่าการเถียงกันของทั้

งสองคนนี้น่ารําคาญจริงๆ

“เถียงกันนานๆ ทีก็ดูผ่อนคลายขึ้

นบ้าง” จางจื้อเฉียงเดินเข้าไป

กอดคอหวังเย่า

“ใช่ ผ่อนคลายจริงๆ ” หวังเย่าเองก็เป็นคนใจกว้าง เขารู้ว่าจางจื้
อเฉียงแค่หยอกเขา เขาไม่จําเป็นต้องใส่ใจอะไรมากนัก

หลังจากที่เก็บของแล้วทุกคนก็พากันเดินทางต่อ
ริฮันน่าเองก็เดินตามไปติดๆ โดยคอยถามเรื่องราวต่างๆ ไปด้วย
หวังเย่าต้องคอยเล่าข้อมูลต่างๆ ให้เธอฟัง มันยากจริงๆ ที่จะเห็น
แฟนคลับแบบนี้จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะโอ้อวดประเทศของตัวเองขึ้
น

ไปอีก

มีเสียงหัวเราะดังขึ
้
นตลอดทาง

หลังจากนั
้
นสักพักริฮันน่าและหวังเย่าก็เริ่

มสนิทกัน

เธอเพิ่
งรู้ว่าทําไมกลุ่มของหวังเย่าถึงได้ออกนอกประเทศ เกรงว่า
แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ว่า มันไม่ได้มีข่าวเรื่องการ
เปลี่ยนแปลงในเมืองของเธอเลย

จุดนี้ทําให้หวังเย่าและคนอื่นๆ สงสัยว่าทําไมหัวหน้าผู้ตรวจสอบ
ถึงรู้เรื่องที่แม้แต่คนต่างชาติก็ยังไม่รู้ข้อมูล มันอาจจะมีเหตุผล
เบื้องหลังเรื่องนี้ที่พวกเขาไม่รู้ก็เป็นได้

หลังจากคําบอกเล่าของริฮันน่า ทุกคนจึงเข้าใจสถานการณ์ของ
ต่างประเทศทั
้
งหมด

สหภาพโซเวียตถูกสร้างขึ

้นมาเมื่อหลายสิบปีก่อนโดยการร่วมมือ
กันของกลุ่มที่แข็งแกร่ง และในตอนนี้มี3 พันธมิตร, 9 ตระกูลใหญ่และ
สํานักอีก 21 แห่งรวมไปถึงกองกําลังอื่นๆ
ที่นั่
นอาจจะเรียกได้ว่ามีทั้

งคนดีและคนเลวปะปนกันอยู่ ดูผิวเผิน

แล้วสามพันธมิตรคือตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุด
เมื่อไม่มีกองกําลังที่คอยปกครองเมือง ดังนั
้
นทุกขุมกําลังในโซ

เวียตจึงอยากจะคว้าเอาอํานาจนี้มาครอง

แม้แต่ตระกูลของริฮันน่าก็เช่นกัน

มันมีการแข่งขันกันอยู่ตลอด

คนทั่
วไปในเมืองบางครั้

งก็ไม่กล้าที่จะออกไปไหนเพราะกลัวว่าจะ
เข้าไปเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งของคนเหล่านี้พวกเขาอาจจะถูกฆ่า
ด้วยซ�า บอกได้ว่าคนทั่

วไปในโซเวียตต้องใช้ชีวิตอยู่กับความกลัวตลอด

ทั
้
งวัน

นั่
นเป็นเหตุผลว่าทําไมกลุ่มของสตีฟถึงได้หนีออกมา เพราะแทนที่
จะต้องกลัวความตายอยู่ตลอดเวลา มันจะดีกว่าถ้าออกมาภายนอก ซึ่ง
พอจะมองเห็นความหวังได้บ้าง

สรุปคือสหภาพโซเวียตนั้

นคือประเทศที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง

กองกําลังต่างๆ ไม่สนใจชีวิตของคนทั่

วไปแม้แต่น้อย

มันไม่มีอะไรที่โหดร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว…

“คนทั่
วไปต้องทนกับความลําบาก เธอไม่คิดจะทําอะไรบ้างหรือ ?

” ตอนที่เดินอยู่ในภูเขานั้

นหวังเย่าก็ได้ถามขึ้
นมา

“ฉันก็คิดอยู่ แต่ฉันก็ทําอะไรไม่ได้ฉันเดาว่าฉันอาจจะมีอํานาจ
ขึ
้นมาบ้างหากได้ขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลอย่างเต็มตัว” ริฮันน่าถอน
หายใจออกมา

“งั
้
นฉันจะช่วยให้เธอทําให้สําเร็จ” หวังเย่าพูดขึ
้
น

“ได้แบบนั
้
นก็ดี” ริฮันน่ากําหมัดแน่น

30 นาทีต่อมาทุกคนก็เดินทางออกจากบึงน�าและเดินหน้าเข้าไปใน
ภูเขาต่อ
“เดินผ่านภูเขานี้ไปเรื่อยๆ ก็จะถึงโซเวียต ” ริฮันน่าชี้ทางด้านหน้า
แล้วบอกกับหวังเย่า

“งั
้
นก็รีบกันดีกว่า ” เฉี่ยนเจินเฉียนพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปทันที
คนที่เหลือเห็นแบบนั้

นก็รีบตามไปติดๆ

“ทําไมเราไม่บินข้ามภูเขาไปเลย ? ถ้าเดินทางข้ามภูเขาพวกนี้ก็
ต้องใช้เวลาสักพัก” ริฮันน่าเหมือนกับนึกถึงบางอย่างได้และพูดขึ้
นมา

“ ..”

ทุกคนพากันเงียบ ก่อนที่เฉี่ยนเจินเฉียนจะพูดขึ้

นมา “เราไม่รู้ว่ามี
อันตรายแบบไหนรออยู่ การเดินทางบนท้องฟ้าน่ะอันตรายอย่างมาก
เราทําเพื่อความปลอดภัย”

“แบบนี้นี่เอง” ริฮันน่าพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แต่เมื่อได้ยิน
คําพูดต่อมาของเธอก็แทบทําให้ทุกคนกระอักเลือดออกมา “ แต่เท่าที่
ฉันรู้มาภูเขารอบเมืองเหมือนจะไม่มีอันตรายนะ การเดินทางบน
ท้องฟ้าน่ะปลอดภัย ”