ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 459 : ความขัดแย้ง
“พวกแกมาจากไหนกันพวกลิงเหลือง โซเวียตไม่ต้อนรับพวกแก !”
ที่ประตูเมืองกลุ่มของหวังเย่ายืนอยู่ที่นั่น ไม่นานก็มีเสียงตะโกนดัง
ขึ้นมาจนทําให้สีหน้าของพวกเขาหม่นลง
นี่ไม่ใช่ภาษาต่างชาติแต่เป็นภาษาจีน
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูเมือง ตาของเขาสีฟ้า
ใบหน้าดูอ่อนเยาว์แต่เต็มไปด้วยความอคติชายคนนั้นมองมาที่กลุ่ม
ของหวังเย่าด้วยความไม่พอใจ
“ทําไมไม่ตอบ พวกลิงเหลือง ! ใช่สิลืมไป ลิงจะพูดได้ยังไง รีบ
กลับรังพวกแกได้แล้ว ! โซเวียตของพวกเราไม่ให้ลิงอย่างพวกแกเข้า !
” ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา
ในสายตาของเขาแล้ว กลุ่มของหวังเย่าน่ะไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ�า
เมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มคนนี้พูดมา บรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที
ราวกับว่าจะเกิดการระเบิดขึ้นตอนไหนก็ได้คนที่เดินเข้าออกเมืองต่าง
ก็พากันเว้นระยะห่างออกไปเพราะกลัวว่าจะมีปัญหาไปด้วย พวกเขาไม่ได้หนีออกไปแต่กลับรอดูอยู่ห่างๆ
แม้ว่าคนส่วนมากจะไม่เข้าใจภาษาจีนแต่ก็พอเข้าใจได้ว่าเกิดอะไร
ขึ้น นายน้อยของตระกูลเกียร์กําลังด่าทอคนที่มาจากฝั่งตะวันออกอยู่
กลุ่มของหวังเย่าเมื่อได้ยินแบบนั้
นก็พากันโกรธขึ้นมา มีพลังปะทุ
ออกมาจากตัวพวกเขา มันทําให้บรรยากาศดูน่าอึดอัดขึ้นไปอีก
“กล้าดียังไง ! พวกลิงเหลือง แกทําให้ฉันโกรธ ! ”
“พวกลิงเหลือง ! …”
ครั้งนี้ชายหนุ่มยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ถูกหยุดเอาไว้ก่อน เพราะตอน
นั้นมีมือหนึ่งพุ่งออกมากําคอของเขาเอาไว้จนหน้าของเขาแดงก�าและ
พูดอะไรไม่ออก
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ชายหนุ่มไม่อาจจะตั้
งรับได้ทันรวมไปถึงคนคุ้มกัน
รอบตัวด้วย
ตอนที่พวกนั้นได้สติชายหนุ่มก็สีหน้าซีดราวกับกําลังจะตายแล้ว
เมื่อเห็นแบบนั้นคนคุ้มกันก็พากันโกรธขึ้
นมา การที่เจ้านายของ
ตัวเองตกอยู่ในอันตรายแบบนี้ถือว่าเป็นความผิดของพวกเขา !
กว่าที่พวกนั้นจะได้สติก็ตอนที่หวังเย่ากําลังกําคออีกฝ่ายอยู่ แต่
ก่อนที่พวกนั้นจะได้ลงมือก็มีสายลมอันน่ากลัวก่อตัวขึ้นพร้อมกับหมัด
อันรวดเร็วดั่งสายฟ้าอัดกระหน�าใส่ร่างของเหล่าคนคุ้มกัน จนทําให้พวกนั้นล้มลงไปกองกับพื้น
“ไอ้พวกนี้กล้าดูถูกเรา นี่แค่ชานเมืองเองนะ พวกแกคงหลงตัวเอง
จนไม่รู้สินะว่าหาเรื่องใครอยู่” จางจื้อเฉียงมองไปที่เหล่าคนคุ้มกันแล้วพูดขึ้นมา
เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ ก็แสดงท่าทีโมโหออกมาเช่นกันเมื่อเห็นว่าคนคุ้มกันคิดจะลุกขึ้
นยืน พวกเขาก็พากันโจมตีพวกนั้น
อีกครังหวังเย่ายังคงกําคอของชายหนุ่มเอาไว้แน่น
“แกว่าใครเป็นลิงเหลืองนะ ? หือ ? ” หวังเย่ามองไปที่ชายหนุ่ม
พร้อมมือที่กําแน่นกว่าเดิม เขาถึงกับยกตัวชายหนุ่มขึ้นจากพื้น
ชายหนุ่มสีหน้าบิดเบี้ยวราวกับหมูจะโดนเชือด เท้าของเขาเตะไปมา มือทั้งสองข้างจับแขนของหวังเย่าเอาไว้แน่นพยายามจะง้างมือหวังเย่าออก แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ไม่อาจจะง้างมือหวังเย่า
ออกได้มันราวกับคีมเหล็กที่บีบคอเขาอยู่
การเคลื่อนไหวนี้ทําให้ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดกว่าเดิม ไม่นานเขาก็เริ่มหายใจไม่ออก
ชายหนุ่มรู้สึกว่าเขากําลังจะตายซึ่งทําให้เขาเตะเท้าไปมายิ่งกว่าเก่า
ไกลออกไปคนอื่นๆ เห็นแบบนั้นก็เผยสีหน้าช็อกออกมา
ทุกคนต่างก็แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา
มันแสดงให้เห็นแล้วว่าชายหนุ่มคนนี้มีอํานาจแค่ไหนในสายตาของคนเหล่านี้
ทหารตรงหน้าประตูรีบวิ่งเข้ามาแต่ก็ไม่กล้าจะเดินหน้าเข้ามาต่อ
พวกเขาไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากไปกว่าคนคุ้มกันของชายหนุ่มเลย
เมื่อเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของกลุ่มหวังเย่า ทหารเหล่านั
้นก็ได้แต่
แจ้งเรื่องนี้กับหัวหน้าตัวเองให้รีบมาที่นี่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะรับมือไหว
แม้แต่การเกลี้ยกล่อมคนพวกนี้พวกเขาก็ยังไม่กล้าทํา ถ้าทําให้คนเหล่านี้โกรธขึ้นมา พวกเขาก็มองภาพออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
ทหารที่วิ่งออกมาได้แต่ยืนรอด้วยความกังวล
ปัง !
เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเหมือนจะหมดลมหายใจแล้ว หวังเย่าก็ปล่อย
มือของเขาและปล่อยให้อีกฝ่ายตกลงไปนอนกองกับพื้น
หากเขาไม่ปล่อยมือ เดาว่าหวังเย่าคงฆ่าอีกฝ่ายไปแล้ว แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด เขาไม่ได้อยากฆ่าชายหนุ่มคนนี้เขาแค่อยากสั่งสอนอีกฝ่ายที่ปากเสียก็เท่านั้น
“แค่ก แค่ก แค่ก ! ” ชายหนุ่มที่นอนกองกับพื้นเอามือกุมที่คอตัวเองแล้วไอออกมาไม่นานหลังจากนั้นเขาก็รู้สึกดีขึ้นก่อนจะมองมาที่หวังเย่าด้วย
สายตาอาฆาตแล้วตะโกนออกมา “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? ! ฉันคือ
นายน้อยของตระกูลเกียร์! แกกล้าทําแบบนี้กับฉันได้ยังไง ? แกตายแน่! ”
“งันหรือ…” เมื่อได้ยินแบบนั้นหวังเย่าก็เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายจนทําให้อีกฝ่ายได้แต่คลานถอยกลับไป แต่ถอยกลับไปได้ไม่นานเขาก็ชนกับ
บางอย่าง เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นร่างของคนคุ้มกันที่นอนร้องโอดครวญอยู่ที่พื้น
“ตระกูลเกียร์ไม่ปล่อยพวกแกไปแน่ ! ”
แม้แต่ตอนนี้ชายหนุ่มก็ยังปากดีเหมือนเดิม
หวังเย่ายกนิ้วกลางให้กับอีกฝ่ายก่อนจะอัดอีกฝ่ายซ�าจนเกิดเสียงร้องดังก้องขึนมา