ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 460 : ทะเล

“อ๊า อ๊า ! หยุดได้แล้ว ! ตระกูล…เกียร์…ไม่ปล่อยพวกแกไปแน่ ! ”

เสียงกรีดร้องยังคงดังขึ

้นอย่างต่อเนื่อง คนรอบๆ ไม่เข้าใจภาษาจีน

แต่ดูจากสภาพน่าอนาถของชายหนุ่มแล้ว พวกเขาก็พอเข้าใจ
สถานการณ์ได้บ้าง

ไม่นานหลังจากนั้

นเสียงร้องก็หยุดลง กลุ่มของหวังเย่าได้หยุดมือ

ไม่โจมตีต่อ

ตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มบวมเปล่งราวกับหัวหมูเขายังนอนร้อง
โอดครวญอยู่ที่พื้น
หวังเย่าพอใจอย่างมาก พวกเขามีวิธีรับมือกับคนแบบนี้พวกเขา
ไม่คิดจะฆ่าคนพวกนี้แต่ก็ควรอัดพวกนี้ให้เจ็บตัวเพื่อให้พวกนี้จดจําให้
ขึ้นใจจะได้ไม่กล้าทําอีก

สําหรับผลที่ตามมานั้น ตระกูลเกียร์คือ 1 ใน 9 ตระกูลชั
้
นนําของ
เมือง ซึ่งพวกเขาไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อยเมื่อดูจากข้อมูลที่ได้มา
“เราจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องความขัดแย้งของเมืองนี้และจะไม่เข้าไป
ในเมืองนี้บางทีมันอาจจะไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่นี่” เฉี่ยนเจิน
เฉียนส่ายหน้าและพูดขึน

“ผมเห็นด้วย ที่นี้น่ะไม่มีค่าพอให้เสียเวลาด้วยหรอก” หวังเย่า

พยักหน้า

หลี่ว่านเฟิงและคนอื่นๆ ต่างก็พยักหน้าตอบรับไม่คัดค้าน

นายน้อยของตระกูลเกียร์ที่เป็นตระกูลชั้

นนํายังทําตัวเลวทราม

ขนาดนี้มันก็พอมองภาพออกว่าคนที่เหลืออย่างมากก็แค่ทัดเทียมกันรึ

ไม่ก็ดีกว่ากันไม่มากนัก

บางทีอาจจะมีคนดีๆ อยู่อย่างริฮันน่า แต่ก็คงมีน้อย

พวกเขาไม่ได้สนใจที่นี้อีกต่อไป

“หากตระกูลกิลนีมาถึงก็บอกพวกนั้

นว่าเราจะไม่เข้าไปในเมือง

และฝากบอกริฮันน่าด้วยว่าแล้วพบกันใหม่ ! ”

“ ไปได้แล้ว !”

คนรอบๆ พากันแยกย้ายทันทีแม้จะไม่เข้าใจที่เฉี่ยนเจินเฉียนพูด

แต่พวกเขาก็ไม่กล้าจะอยู่ต่อและทําให้คนพวกนี้ไม่พอใจไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงดังเอะอะที่ประตูเมืองพร้อมกับกลุ่มม้า

ที่ขี่เข้ามา

เมื่อเห็นชายหนุ่มร้องโอดครวญอยู่ที่พื้นรวมถึงคนคุ้มกันของเขา

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ก้าวออกมาและเดินไปหาชายหนุ่ม เมื่อเห็น

บาดแผลบนตัวชายหนุ่มดูไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ในใจเขากลับหงุดหงิดขึ้นมา

เขาได้ตะโกนออกมา “ใครทํา ! ใครเป็นคนทํา ! กล้าดียังไงมาลงมือกับลูกหลานตระกูลเกียร์! กล้าดีมาจากไหน ! ”

ชายวัยกลางคนตะโกนออกมาด้วยภาษาต่างชาติร่างกายของเขา

กลับระเบิดพลังออกมาจนทําให้ผู้คนโดยรอบแทบหายใจกันไม่ออก

สุดท้ายพวกทหารก็เล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้ชายคนนี้ฟัง

หลังจากที่ได้ยินเรื่องทั้

งหมดแล้ว ชายวัยกลางคนก็ตบหน้าทหาร

คนนั้นจนล้มไปกองกับพื้น

“พวกขยะ ! ”

แม้ว่าจะโกรธแต่ทหารคนนั้นก็ไม่กล้าจะเถียงกลับ เขาได้แต่ก้มหน้ายอมรับ

ทหารคนที่เหลือต่างก็ตัวสั่น ชายวัยกลางคนคนนี้คือหนึ่งในคน

ระดับสูงของเมือง มันไม่ใช่ตัวตนที่พวกเขาจะเทียบได้

ตราบใดที่ชายคนนี้อยากให้พวกเขาตาย งั้นมันก็ง่ายยิ่งกว่าการพูดซะอีก

บอกได้ว่าในเมืองนี้คนที่อ่อนแอมีแต่จะกลายเป็นอาหารของคนอื่น คนที่ไร้พลังมีแต่ต้องเงยหน้ามองคนที่มีอํานาจ…

ตอนนันมีคนอีกกลุ่มเดินทางออกมาจากเมือง ริฮันน่าก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย ข้างๆ เธอนั้นเป็นชายวัยกลางคน นั่นคือพ่อของเธอ ฮ็อค

ฮ็อคมองเห็นฉากตรงหน้าก็ต้องขมวดคิ้ว ส่วนริฮันน่าที่อยู่ข้างๆ ก็

อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายเธอก็ไม่พบกลุ่มของหวังเย่า

คนที่พอเข้าใจภาษาจีนได้นั้นได้เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้กับพวกนี้ฟัง

รวมถึงคําพูดของเฉี่ยนเจินเฉียนก่อนหน้านี้ด้วย

หลังจากที่ได้ยินแบบนั้นฮ็อคก็ขมวดคิ้ว ส่วนริฮันน่าก็ได้แต่หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น

พ่อของเธอมาเพื่อรับรองให้พวกเขาเข้าเมืองแต่ไม่คิดเลยว่าจะ

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้

น ตอนนี้กลุ่มของหวังเย่าคงไม่มีสิทธิ์

เข้าไปในเมืองแล้ว

“ไว้มีโอกาสแล้วค่อยพบกันอีก..” เมื่อนึกถึงใบหน้าอันยิ้

มแย้มของ

หวังเย่า ริฮันน่าก็รู้สึกเหมือนได้เสียบางอย่างที่สําคัญไป

“ตระกูลกิลนี…”

เมื่อเห็นว่าฮ็อคเดินกลับเข้าไปในเมือง หัวหน้าตระกูลเกียร์ก็มอง

ไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาโกรธแค้น

“ฉันจะจัดการพวกแกให้ได้! ”

…

ทางตอนเหนือของโซเวียต บนท้องฟ้ามีเครื่องบินได้แล่นออกไป

อย่างช้าๆ

ตอนนี้หวังเย่าและคนอื่นๆ อยู่บนเครื่องบินลํานั้น

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จําเป็น พวกเขาจึงเลือกไม่เข้าไปในโซ

เวียตและทําการค้นหาข้อมูลตามแผนการเดิม

เครื่องบินบินออกไปช้าๆ ก่อนที่สุดท้ายพื้นดินจะหายไปและมีแต่

ทะเลมาแทนที่

ทะเลแห่งนี้เงียบสงบอย่างน่าประหลาด

หวังเย่าเองก็รับรู้ว่ามันผิดปกติ

คนอื่นๆ ต่างก็ระวังตัวกันเต็มที่ พวกเขาพากันกวาดตามองดู

ด้านล่างอยู่ตลอด

ตูม !

อยู่ๆ ทะเลที่เงียบสงบกลับมีบางอย่างพุ่งออกมาจนทําให้เกิดคลื่น

ลูกใหญ่