ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 461 : วิกฤตของอีกทีม

คลื่นทะเลซัดสูงจนถึงท้องฟ้า ซือคงเป่าทําการควบคุมเครื่องบิน
เพื่อบินหลบไปข้างๆ อย่างรวดเร็ว
สัตว์อสูรได้กลับไปในทะเลอีกครั้
ง

ในท้องฟ้านั้

นหวังเย่าและคนอื่นๆ ต่างก็พากันมองลงไปที่ทะเล
มันคือหนวดปลาหมึกขนาดใหญ่ที่มีรูตามหนวด และมีแรงสูบอันน่า
กลัว

ซือคงเป่ารีบคุมเครื่องบินออกไปจากที่อันตรายแห่งนี้ทุกคนต่างก็
รู้สึกว่ามันไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่และสู้กับสัตว์อสูรในที่ที่พวกเขา
เสียเปรียบ

ทะเลด้านล่างเริมปั ่ ่นป่วนขึ
้
นมา มีคลื่นขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้

นพร้อม

กับไล่ตามเครื่องบินมา

ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรนี่ไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ
มันจึงเป็นธรรดาที่ทุกคนจะรับรู้ได้
เฉี่ยนเจินเฉียนมองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมคิ้

วที่ขมวดแน่นขึ้
น

กว่าเดิม

แม้ว่าสัตว์อสูรจะไม่เปิดเผยร่างทั้

งหมดของตัวมันออกมา แต่ด้วย
การที่เห็นมันไล่ตามแบบนี้ก็ทําให้พวกเขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งขั้
นต�า

ของมันนั
้
นคงจะอยู่ที่ระดับศักดิ์
สิทธิ
์

และทะเลคืออาณาเขตของมัน เมื่ออยู่ที่นี่ เฉี่ยนเจินเฉียนและคน
อื่นๆ อาจจะแสดงความสามารถได้ไม่เต็มที่

หากต้องสู้กันจริงๆ แล้ว งั
้
นพวกเขาก็คงเสียเปรียบอย่างมาก พวก

เขาไม่อยากที่จะรับกับความเสี่ยงนี้

“เร่งความเร็วขึ้

น ดูสิว่ามันจะตามมาทันรึเปล่า ? ” เฉี่ยนเจินเฉียน

พูดขึ
้
นมา

“ตราบใดที่ไปถึงพื้นดินได้ถ้ามันไม่ถอย เราก็จะจัดการกับมัน ! ”
จางจื้อเฉียงพูดขึ้

นมาด้วยรอยยิ้
ม

หวังเย่ามองไปที่ทะเลด้านล่างแต่ไม่พูดอะไรออกมา เขามีวิธีการ
มากมายในการจัดการกับสัตว์อสูรที่ไล่ตามมาเช่นนี้เพียงแค่ว่ามัน
อันตรายเล็กน้อย ตอนนี้เขาแค่นั่

งรออยู่เงียบๆ โดยไม่แสดงความ
คิดเห็นอะไรออกมา เขาจะใช้วิธีที่เขาคิดก็ต่อเมื่อสถานกาณ์มันบีบ
บังคับจริงๆ

วิ
้
ววว !

ไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีเสียงร้องของสัตว์อสูรร้องดังขึ
้
น จากนั
้
นเงาของ

มันก็พุ่งตามพวกเขามาอย่างรวดเร็ว
เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ ได้ยินเสียงร้องของมันก็พากันสีหน้า
หม่นลง เมื่อมองออกมานอกหน้าต่างก็พบกับนกขนาดใหญ่พุ่งเข้าหา
เครื่องบินพวกเขา

ด้วยระยะห่างที่ยังมากอยู่ เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ จึงไม่อาจจะ
เห็นรูปร่างที่ชัดเจนของนกนี่ได้แต่พวกเขารู้สึกได้ว่านกนี่เล็งเป้าหมาย
มาที่เครื่องบินของพวกเขา

เฉี่ยนเจินเฉียนไม่จําเป็นต้องบอกอะไร ซือคงเป่าก็ได้ทําการเร่ง
ความเร็วสูงสุดเท่าที่เครื่องบินลํานี้จะเร็วได้
เมื่อเครื่องบินใช้ความเร็วสูงสุดแล้ว มันจึงทําให้พวกเขาสามารถ
รักษาระยะห่างกับนกนี่ได้ซึ่งทําให้มันไล่ตามพวกเขาไม่ทัน ซึ่งก็ใช่ว่า
มันจะหยุดไล่ล่าแต่อย่างใด
สัตว์อสูรที่ทะเลด้านล่างก็ไม่รู้ว่าถอยกลับไปตอนไหน ดูเหมือนว่า
มันจะล้มเลิกความคิดที่จะฆ่ากลุ่มของหวังเย่าแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้
ลดความระวังลงเลย ทะเลนี้กว้างใหญ่บางทีอาจจะมีสัตว์อสูรแบบนี้
มากกว่าหนึ่งตัว

นี่ไม่ต้องพูดถึงนกที่ยังไล่ตามพวกเขามาโดยไม่มีท่าทีว่าจะยอมแพ้
เลย

หลังจากนั
้
นสักพักก็มีพื้นดินปรากฏขึ้

นมาตรงหน้าพวกเขา ซือคง

เป่าไม่ลังเลและทําการลงจอดทันที

นกนั่
นไม่ได้ถอยกลับไป แม้แต่ตอนที่ทุกคนลงจอดได้สําเร็จและลง

จากเครื่อง

นกนี่ยังคงพุ่งมาหาพวกเขาแม้ว่าเป้าหมายเดิมของมันจะหายไป
แล้วก็ตาม

ซือคงเป่าเก็บเครื่องบินเข้าไปในถุงมิติทุกคนพากันมองที่นกนั่
น

ด้วยสายตาที่หงุดหงิด

หลังจากโดนไล่ตามมานาน พวกเขาก็ไม่พอใจมันมานานแล้ว

ทั
้
งเจ็ดคนร่วมมือกันโจมตีการโจมตีของพวกเขาพุ่งเข้าหานกตัว
นั
้
นทันที

ไม่นานหลังจากนั้

นนกที่เหมือนกับอินทรีย์ก็มีเลือดสาดกระจาย

ออกมาก่อนจะร่วงลงมาที่พื้น มันนอนแน่นิ่

งไม่ขยับตัวอีก

“ดูเหมือนว่าเรารังแกมันสินะ ? ” จางจื้อเฉียงเดินเข้าไปเตะซาก
นกแล้วพูดขึ
้
นมา

พวกเขาไม่คิดที่จะอยู่ที่นั่

นและเลือกที่จะเดินทางต่อ

ยังไงซะกลิ่

นคาวเลือดที่นี่มันก็แรงและอาจจะทําให้สัตว์อสูรตัว
อื่นๆ มาที่นี่ด้วย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา พวกเขาจึงเลือกออกจากที่นี่
ไป

เมื่อเดินทางผ่านพื้นที่ป่ามา กลุ่มของหวังเย่าก็พบกับทะเลทราย
ขนาดใหญ่
“นี่…นี่มัน..”

ที่เส้นขอบฟ้านั้

นมีเส้นสีดํายาวลากผ่าน เส้นสีดํานี้ราวกับไม่มี

จุดสิ
้
นสุด มันเหมือนกับการแตกร้าวของมิติที่แบ่งโลกนี้ออกเป็นสอง
ส่วน

เมื่อเห็นเส้นสีดํานั้

น หวังเย่าก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา

ฉากแบบนี้พวกเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน แม้แต่ในมิติขั้

นสูงพวก

เขาก็ไม่เคยพบ

นี่เป็นครั้

งแรกที่พวกเขาได้เห็นฉากแบบนี้

พวกเขารู้สึกว่าสถานการณ์นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับสิ่

งที่หัวหน้าผู้
ตรวจสอบเรียกว่าการเปลี่ยนแปลง แต่เรื่องราวที่แท้จริงจะเป็นยังไงนั้
น

พวกเขาก็ต้องสํารวจต่อไป

ทุกคนได้ปรึกษากันก่อนจะตัดสินใจเข้าไปตรวจสอบการแตกร้าว
ของมิติ

เมื่อมีรอยแตกมิติอยู่ที่นี่ไม่รู้เลยว่ามันจะส่งผลต่อโลกมนุษย์ยังไง
บ้าง พวกเขาต้องหาคําตอบให้ได้

หลังจากที่ปรึกษากันแล้ว ทั
้
งเจ็ดคนก็เลือกที่จะเดินหน้ากันต่อ

….

ในอีกที่ เหนือแผ่นน�าแข็ง สายตาของทั
้
งเจ็ดคนมองไปยังสิ่
งของ

ตรงหน้าด้วยสายตาเคร่งเครียด

ทั
้
งเจ็ดคนนี้คืออีกทีมจากประเทศหัวเซี่ย ตอนนี้สภาพพวกเขาไม่
ค่อยดีนัก พวกเขาบาดเจ็บหนัก อสูรของพวกเขานอนกองเลือดอาบอยู่
กับพื้น ไม่รู้ว่าตายรึยัง ตรงหน้าพวกเขามีเงาสีขาวอันน่ากลัวยืนอยู่…